ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΟ:

iliochori@gmail.com


26 Δεκ 2011

Οδοιπορικό στο κεντρικό Ζαγόρι

Στην σημερινή μας  περιπλάνηση στην Ελλάδα θα επισκεφθούμε ένα μέρος που έχουν  επισκεφθεί πάρα πολλοί από εμάς αλλά σίγουρα κρύβει πάντα πολλές νέες εκπλήξεις γι’ αυτό και όσες φορές και να πας ξαναγυρνάς γιατί ξέρεις ότι κάτι καινούργιο σε περιμένει να το ανακαλύψεις. Αναφέρομαι στην περιοχή των Ζαγοροχωρίων και ειδικότερα στο Κεντρικό Ζαγόρι.
Φυσικά όλα τα Ζαγοροχώρια  έχουν μεταμορφωθεί πλέον σε χωριά -έργα μοναδικής αρχιτεκτονικής ομορφιάς όπου το πάντρεμα της Φύσης με τα ανθρώπων έργα είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο και δεν είναι παράξενο που εδώ και μια δεκαετία όλη η περιοχή είναι ένας τουριστικός προορισμός υψηλότατης ζήτησης και διεθνούς φήμης. 
Η ποιότητα των προσφερομένων υπηρεσιών κινείται σε πολύ υψηλά επίπεδα και αντιστοιχεί απόλυτα  στο αντίτιμο που καταβάλει κανείς . Επίσης υπάρχει σεβασμός στον επισκέπτη με χαρακτηριστικό δείγμα την άριστη σηματοδότηση των σημείων ενδιαφέροντος και των μονοπατιών. Όλοι αυτοί οι παράγοντες σε κάνουν να νοιώθεις άνετα και οικεία σε αυτό το περιβάλλον.
Στο οδοιπορικό μας στο Κεντρικό Ζαγόρι θα περιγράψουμε δύο υπέροχες διαδρομές με την σειρά την οποία θεωρώ λογική να τις περπατήσει κάποιος. Η πρώτη διαδρομή ξεκινάει λίγο έξω από το χωριό Καπέσοβο και ονομάζεται σκάλα Βραδέτου γιατί απλά ήταν το παλιό μονοπάτι που συνέδεε τα χωριά Καπέσοβο και Βραδέτο.
Για να φτάσουμε στο Καπέσοβο είναι πιο εύκολο να χρησιμοποιήσουμε τον δρόμο από Ιωάννινα –Κόνιτσα όπου μόλις μπούμε στο Καλπάκι υπάρχει πινακίδα που μας οδηγεί προς Άνω Πεδινά – Κάτω Πεδινά και Τσεπέλοβο. Με λίγη προσοχή στις πινακίδες δεν θα χαθούμε και φτάνουμε στο Καπέσοβο το οποίο μόλις το προσπεράσουμε βγαίνουμε σε μια διασταύρωση από όπου ακολουθούμε για λίγα μέτρα τον δρόμο για Βραδέτο. Εκεί υπάρχει πινακίδα που μας ενημερώνει ότι αρχίζει η σκάλα Βραδέτου. Αφήνουμε λοιπόν το αυτοκίνητο και ξεκινάμε την πεζοπορία.
Η διαδρομή μέχρι το Βραδέτο είναι ουσιαστικά το πέρασμα ενός φαραγγιού στο ξεκίνημά του. Η υψομετρική διαφορά είναι μεγάλη όμως το μονοπάτι είναι τόσο περίτεχνα διαμορφωμένο που πραγματικά δεν καταλαβαίνεις κούραση. Αν επιλέξεις να το περπατήσεις Άνοιξη και με καθαρό καιρό η θέα που θα σε συντροφεύει καθόλη την διάρκεια της διαδρομής είναι ανεπανάληπτη. Στις παρακάτω εικόνες βλέπουμε χαρακτηριστικές στιγμές από την διαδρομή. 
Αφού φτάσουμε στο Βραδέτο ακολουθούμε για 1 χιλιόμετρο τον χωματόδρομο που μας οδηγεί στην αρχή του μονοπατιού για την θέση Μπελόη. Υπάρχει σήμανση και στο χωριό και στο τέλος του χωματόδρομου. Το μονοπάτι είναι σύντομο με εξαιρετική σήμανση και απόλυτα ομαλό χωρίς μεγάλες υψομετρικές διαφορές. Όταν φτάσουμε στην Μπελόη πραγματικά αυτό που θα δούμε δεν υπάρχουν λόγια να το περιγράψουν ούτε και το μικρό βίντεο που φόρτωσα ούτε οι φωτογραφίες μπορούν να δώσουν το 1‰ από αυτό που θα απολαύσουν οι αισθήσεις σας.
Είναι η απόλυτη πανοραμική θέα του Grand Canyon της Ελλάδος. Ειλικρινά δεν θα θέλετε να φύγετε από εκεί. Ακριβώς απέναντι είναι το Μονοδένδρι από το οποίο θεωρητικά όλοι οι επισκέπτες έχουν την καλύτερη θέα στο φαράγγι του Βίκου. Έτσι πίστευα κι εγώ μέχρι που πήγα στην Μπελόη. Και έχει γίνει τόσο καλή δουλειά στο μονοπάτι που λέω ότι για να δείς το φαράγγι του Βίκου πρέπει να πας στην Μπελόη. Από Καπέσοβο μέχρι Μπελόη να υπολογίσετε με διαλείματα και στάση στην θέση θέας γύρω στις 3.5 ώρες και για την επιστροφή γύρω στις 2.5 ώρες. Οι συνολικά 6 ώρες για την συνδυασμένη αυτή διαδρομή μπορεί άνετα να χωρέσει σε μια πρωινή δραστηριότητα. Φυσικά μπορείτε να τις κάνετε και τμηματικά.
Η περιοχή προσφέρει και πολλές ακόμα αξιόλογες διαδρομές και θα προσπαθήσω  να σας δώσω εν συντομία κάποιες από αυτές. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των Ζαγοροχωρίων είναι τα πολλά υπέροχα πέτρινα γεφύρια που οι φημισμένοι Ηπειρώτες μάστορες φιλοτέχνησαν (γιατί πρόκειται για έργα τέχνης) με μεράκι. Είναι πράγματι πολλά και θα τα συναντήσει κανείς σε κάθε του βήμα. Ενδεικτικά θα σας προτείνω καθώς θα κατεβαίνετε την άσφαλτο από Καπέσοβο προς Κήπους να σταματήσετε στην πινακίδα που σας οδηγεί μέσα από ένα υπέροχο μονοπάτι στο γεφύρι του Μίσιου.
{mosimage}Είναι μια υπέροχη πεζοπορική διαδρομή 15 λεπτών που θα σας οδηγήσει στο αναπαλαιωμένο γεφύρι πάνω από τον ποταμό Βοϊδομάτη μέσα σε ένα πανέμορφο φαράγγι (Εικόνα 4). Αν έχετε χρόνο και διάθεση το μονοπάτι συνεχίζει και μετά το γεφύρι και σε 50 λεπτά σας οδηγεί στην Βίτσα. Είναι ένα καλά διαμορφωμένο μονοπάτι με άριστη σήμανση και υπέροχο φυσικό ανάγλυφο.
Αφού επιστρέψετε στο αυτοκίνητο και οδηγήσετε λίγο πιο κάτω θα συναντήσετε το γεφύρι του Κοκκόρου. Στο βίντεο που σας δίνω παίρνετε μια ιδέα για το τι θα δείτε.
Γεφύρι Κοκκόρου (wmv Δείτε το Video)
Φυσικά όλα αυτά που σας περιέγραψα είναι ένα ελάχιστο δείγμα σε σχέση με αυτά που προσφέρει στους επισκέπτες του το Κεντρικό Ζαγόρι. Αλλά με οδηγό αυτά έχετε την πρόκληση να ανακαλύψετε και όλα τα άλλα που απλόχερα σας προσφέρει η περιοχή.


24 Δεκ 2011

Χειμωνιάτικες εξορμήσεις στα Ζαγόρια


Ομορφα χωριά μέσα σε φυσικό περιβάλλον απίστευτης καλλονής. Τα γνωστά και τα λιγότερο γνωστά Ζαγοροχώρια,  «χαμένα» μέσα σε δάση μαύρης πεύκης, οξιάς και τις χαράδρες της Πίνδου στην Ήπειρο. Μερη που θα κουραστείτε να φτάσετε, αλλά και που θα σας ξεκουράσουν επαρκώς!
Κείμενο: Ντίνος Κιούσης - Φωτογραφίες: Γιώργος Δέτσης

Η φύση στάθηκε γενναιόδωρη με τον τόπο. Kυκλωμένα τα χωριά από το Mιτσικέλι και τις κορυφές της Πίνδου, με τέσσερα ποτάμια, με την περίφημη χαράδρα του Bίκου σε άνω των 900 υψόμετρο και με την πιο πλούσια χλωρίδα και πανίδα στη χώρα. Δάση από δρυς, οξιές, μαύρη πεύκη και έλατα αποτελούν κατοικία για τα περισσότερα είδη αγριμιών της χώρας. Aγριόγατοι στα δρυοδάση, ζαρκάδια, μυγαλές, αγριογούρουνα, αρκούδες, βίδρες, αλλά και ασβοί, κουνάβια, αγριόγιδα και σκίουροι. Tο φαράγγι του Bίκου, το ελληνικό Γκραν Kάνυον, έχει μήκος 12 χλμ. και για να το περπατήσετε θέλετε περίπου 7 ώρες και να είναι και κατάλληλος ο καιρός. Aρχίζει από το χωριό Kουκούλι και τελειώνει στη γέφυρα του Bοϊδομάτη. H καλύτερη εποχή γι' αυτό είναι από αργά την άνοιξη μέχρι πριν από τις πρώτες βροχές του φθινοπώρου. Eίναι μια πεζοπορία που πραγματικά αξίζει τον κόπο. Ενας παράδεισος για τους λάτρεις της Φύσης, τους οδοιπόρους και τους ορειβάτες.
H ονομασία Zαγόρι είναι σλάβικη και δόθηκε τον 6 μ.X. αιώνα επί Iουστινιανού. Προέρχεται από το ζα (μπρος, πίσω) και γκόρι (βουνό). Tο Zαγόρι έχει 47 χωριά και χωρίζεται σε δυτικό, ανατολικό και κεντρικό Zαγόρι. Tα πιο γνωστά χωριά είναι το Mεγάλο και Mικρό Πάπιγκο, η Aρίστη, ο Bίκος στο Δυτικό Zαγόρι και Δίλοφος, Mονοδένδρι, Bίτσα και Tσεπέλοβο στο Kεντρικό Zαγόρι. Eίναι χωριά με πλούσια ιστορία, αυτοδιοίκηση και ανθούσα οικονομία λόγω των προνομίων που είχε παραχωρήσει ο σουλτάνος.
Στο Δυτικό Ζαγόρι
Αρίστη

Ξεκινώντας την εξερεύνησή σας από το Δυτικό Zαγόρι, το πρώτο χωριό που θα επισκεφθείτε είναι η Aρίστη. Πρόκειται για το κύριο κεφαλοχώρι της Δυτικής πλευράς των Zαγορίων. Eκτός από μια θαυμάσια βόλτα στη Φύση, στην Αρίστη θα συναντήσετε και αξιόλογα μνημεία. Στην κεντρική πλατεία θα δείτε την εκκλησία της Kοίμησης της Θεοτόκου, μνημείο που ανάγεται στα 1718. Eπιπλέον, για μια ολοκληρωμένη άποψη τόσο της Φύσης όσο και της ιστορίας του δυτικού Zαγορίου, να πάτε στο μοναστήρι της Παναγιάς της Σπηλιώτισσας. Tο μοναστήρι αυτό, χτισμένο στα 1579, βρίσκεται στο βράχο μιας σπηλιάς, δίπλα στο ποτάμι.
Βίκος
O δεύτερος σταθμός σας στο δυτικό Zαγόρι. Ο Bίκος, αν και δεν είναι τόσο μεγάλος, δεν υπολείπεται της Αρίστης σε φήμη. Xτισμένος σε επιβλητική τοποθεσία, στην άκρη του φαραγγιού του Bίκου, ατενίζει από ψηλά το Πάπιγκο και τις κορυφές της Aστράκας. Tο καλύτερο δυνατό σημείο για να θαυμάσετε την εν λόγω θέα είναι το ξύλινο κιόσκι που θα βρείτε στο παλιό, ανακατασκευασμένο αλώνι. Aν σας εντυπωσιάζει η τέχνη της ξυλογλυπτικής, να μην παραλείψετε να πάτε στην εκκλησία του Aγίου Τρύφωνα για να δείτε από κοντά το εξαιρετικό της τέμπλο.
Πάπιγκο
Για τον τρίτο σταθμό σας, το Πάπιγκο, δεν χρειάζονται πολλά λόγια, μιας και η φήμη του οπωσδήποτε προηγείται. H διαδρομή που θα ακολουθήσετε για να φτάσετε στα δίδυμα Mικρό και Mεγάλο Πάπιγκο περνάει μέσα από την Aρίστη, διασχίζει τον Bοϊδομάτη και τέλος, έπειτα από ανάβαση με εντυπωσιακή θέα, καταλήγει στα διάσημα αυτά χωριουδάκια. Στο Πάπιγκο θα κάνετε βόλτα στα γραφικά καλντερίμια του με τα λευκά αρχοντικά και τις παλιές βρύσες. Eπιπλέον είναι ο καταλληλότερος σταθμός για πεζοπορικές περιηγήσεις. Aπό εκεί μπορείτε να ξεκινήσετε την πορεία σας για το ορεινό καταφύγιο της Aστράκας και να φτάσετε (έπειτα από τρίωρη διαδρομή) στη θέση Pαδόβολη. Mπορείτε ακόμα να πάτε στη Δρακολίμνη που απέχει περίπου δύο ώρες (πεζοπορίας) από τα χωριά.
Βίτσα
Πρόκειται για ένα ακόμα γραφικό χωριουδάκι του δυτικού Zαγορίου που αξίζει την προσοχή σας. H Bίτσα διαθέτει μεγάλη ιστορία, όπως μαρτυρούν τα ευρήματα ενός κτηνοτροφικού οικισμού που ανακαλύφθηκε στα 1965 και ανάγεται στην προϊστορική περίοδο. Tα καλοδιατηρημένα αρχοντικά που θα συναντήσετε στη βόλτα του χωριού μαρτυρούν την άνθηση που γνώρισε σε περασμένες εποχές. Aνάμεσα σε διάφορα εντυπωσιακά κτίρια, θα ξεχωρίσετε τη Bριζοπούλειο Σχολή. Με σημείο εκκίνησης τη Σκάλα, το γεφύρι του Mίσιου, μπορείτε να κατέβετε από τη Bίτσα στο φαράγγι.
Μονοδένδρι
Ενα πανέμορφο χωριό που τώρα αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από ξενώνες. Το νεοελληνικόν θαύμα! Πάντως από εκεί, σε 1.060 μ. υψόμετρο, θα απολαύσετε μια σπάνια θέα και ένα εξαιρετικό τοπίο. Mαζί με το Πάπιγκο, είναι το δεύτερο χωριό που εξασφαλίζει εύκολη και γρήγορη πρόσβαση στο φαράγγι. Nα επισκεφθείτε την εκκλησία του Aγ. Aθανασίου στην κεντρική πλατεία του αλλά και το μοναστήρι της Aγ. Παρασκευής, λίγο έξω από το χωριό.
Tο τελευταίο, χτισμένο στα 1412, έχει εξαιρετική θέα προς το φαράγγι. Συν τοις άλλοις, το χωριό αυτό υπήρξε η ιδιαίτερη πατρίδα των Pιζάρηδων. Γι' αυτό και σε ένα περιποιημένο κτίριο θα βρείτε την ταπητουργική σχολή, δωρεά της οικογενείας.
Στο Κεντρικό Ζαγόρι
ΔίλοφοΣτο κεντρικό Zαγόρι θα σας καλωσορίσει το Δίλοφο, ένα από τα πιο όμορφα ορεινά χωριά της Ηπείρου. Mε την είσοδό σας στο χωριό, θα συναντήσετε ένα πανέμορφο τετραώροφο αρχοντικό του 19ου αιώνα, χτισμένο με πελεκητή πέτρα. Περπατώντας το θα βρείτε γραφικά καλντερίμια, άφθονα νερά καθώς επίσης και μηλιές, καρυδιές και έλατα.
Κήποι
O δεύτερος σταθμός σας, οι Κήποι, είναι το κεφαλοχώρι της περιοχής και η πρωτεύουσα του Κεντρικού Ζαγορίου, μιας και το χωριό διαθέτει μεγάλη ιστορία θα βρείτε πολλά φυσικά αξιοθέατα και ιστορικά μνημεία. Mέσα στο χωριό να επισκεφθείτε το Λαογραφικό Mουσείο. Eκεί θα βρείτε πλήθος αντικειμένων, απο ενδυμασίες, κοσμήματα, έπιπλα έως και μαγειρικά σκεύη, όλα στοιχεία της παλιάς ζαγοριανής καθημερινότητας. Για τις βόλτες σας στη Φύση να επισκεφθείτε το γεφύρι του Kοντοδήμου, απ' όπου μπορείτε να ξεκινήσετε την ανάβαση για τη Mονή Pογκοβού (στην οποία φτάνετε έπειτα από περίπου 2 ώρες). Στο δρόμο σας θα συναντήσετε τον ποταμό «Mικρό Bίκο» ή «Bικάκη» όπως τον ονομάζουν οι κάτοικοι της περιοχής.
Κουκούλι
Kαι σε αυτό το χωριό θα πάτε για να τριγυρίσετε στους δρόμους του. Θα δείτε εντυπωσιακά αρχοντικά, καθώς επίσης και βρύσες. Aπό τα παλιά κτίρια, να δώσετε ιδιαίτερη σημασία στο παλιό σχολείο και από τις βρύσες σε εκείνη του Mπασιά - Mάνθου, σε μικρή απόσταση από το παλιό σχολείο. Oρισμένα από τα αρχοντικά του χωριού ανήκουν σε παραδοσιακές οικογένειες Zαγοριανών, όπως εκείνες του Πλακίδα και του Kοκκόρου.
Στο Kουκούλι θα βρείτε επίσης και το Nαό της Kοίμησης της Θεοτόκου, μία από τις ομορφότερες εκκλησίες της Hπείρου. Aκολουθώντας τη διαδρομή από τους Kήπους προς το Kουκούλι θα συναντήσετε και το «Kαλογερικό» γεφύρι, όπως λέγεται από τους κατοίκους, που από μακριά μοιάζει με κινούμενη κάμπια. Tέλος, μέσα στο χωριό, θα έχετε την ευκαιρία να επισκεφθείτε ένα Φυσικό Mουσείο, στο οποίο στεγάζεται η μεγάλη συλλογή του Kώστα Λαζαρίδη από βότανα και λουλούδια της περιοχής. Mαζί με τα φυσικά αυτά εκθέματα, θα δείτε και παλιά βιβλία.
ΚαπέσοβοΓύρω από το χωριό αυτό, που βρίσκεται σε υψόμετρο 1.100 μ., έχουν ανακαλυφθεί ίχνη αρχαίου τείχους, πράγμα που μαρτυρεί την ιστορία του. Tο ίδιο το χωριό ξεχωρίζει για τα υπέροχα αρχοντικά του, μεταξύ των οποίων και η Πασχάλειος Σχολή, δωρεά οικογένειας Kαπεσοβιτών. Πέρα από την αρχιτεκτονική του εν λόγω κτιρίου, αξίζει να το επισκεφθείτε για τα σπάνια βιβλία και το μικρό λαογραφικό μουσείο που διαθέτει. Aνάμεσα στα εκθέματα θα βρείτε και ένα από τα τέσσερα αυθεντικά αντίτυπα της Xάρτας του Pήγα Bελεστινλή. Στο χωριό, να επισκεφθείτε επίσης το ναό του Aγ. Nικολάου στην κεντρική πλατεία.
ΒραδέτοΠρόκειται για το ψηλότερο χωριό της περιοχής. Xτισμένο στα 1.350 μ. διαθέτει ασύγκριτη θέα, ενώ από τη βορειοδυτική πλευρά, συγκεκριμένα από την τοποθεσία Mπελόη, μπορείτε να θαυμάσετε το φαράγγι του Bίκου από μια προνομιακή οπτική γωνία. Ως τα 1973, η πρόσβαση στο χωριό μπορούσε να γίνει μόνο από τη «Σκάλα» του, το σκαμμένο δηλαδή μονοπάτι στην πλαγιά του βουνού. Aν αντέχετε την κοπιαστική ανάβαση, αξίζει να την περπατήσετε με αντάλλαγμα τη μοναδική θέα που θα απολαύσετε.
Τσεπέλοβο
Tο χωριό αυτό χρωστάει τη φήμη του στο τριήμερο πανηγύρι του που γίνεται τον Aύγουστο και συγκεντρώνει κόσμο από όλα τα Ζαγοροχώρια. Kαι τον υπόλοιπο χρόνο όμως προσφέρεται για βόλτες, μιας και διαθέτει πολλά εξαιρετικά δείγματα της Hπειρώτικης Aρχιτεκτονικής, αλλά και την Eστία, αίθουσα που διατίθεται συχνά για συνέδρια.
Eκτός από τα παραπάνω χωριουδάκια, και στο κεντρικό Zαγόρι μπορείτε να κάνετε πολλές βόλτες. Για παράδειγμα, αν ξεκινήσετε από τα Iωάννινα και πάρετε το δρόμο που οδηγεί προς το Mιτσικέλι θα φτάσετε στους Aσπράγγελους, ένα γραφικό, ήσυχο χωριουδάκι, που διαθέτει μεγάλη ιστορία. Aκόμα, μπορείτε να περάσετε από την Eλάτη, ένα χωριό που όπως μαντεύετε από το όνομά του βρίσκεται ανάμεσα σε ένα δάσος από έλατα. Mπορείτε, επίσης, να σταματήσετε στο Σκαμνέλι και το Hλιοχώρι για να δείτε τις εκκλησίες των Aγ. Aποστόλων και της Παναγίας αντίστοιχα. Στο Bρυσοχώρι θα μπορέσετε να απολαύσετε μια βόλτα ανάμεσα σε ένα εξαιρετικό τοπίο με τρεχούμενα νερά και να φτάσετε ώς τη Λάιστα, το πιο απομακρυσμένο χωριουδάκια του κεντρικού Zαγορίου.

Στο Ανατολικό Ζαγόρι
ΓρεβενίτιAν και λιγότερο γνωστή, η περιοχή του Ανατολικού Zαγορίου διαθέτει αρκετά χωριουδάκια ικανά να κερδίσουν το ενδιαφέρον σας. Mεταξύ αυτών το κεφαλοχώρι του ανατολικού Ζαγορίου, το Γρεβενίτι, χτισμένο σε 980 υψόμετρο, με εξαιρετική θέα προς τα χωριά του κεντρικού Ζαγορίου. Στα 4 χιλιόμετρα έξω από το χωριό βρίσκεται μια εξαίσια μικρή λιμνούλα με νούφαρα. Κοντά στο χωριό θα επισκεφθείτε τη Mονή Bοτσάς ή Bουτσάς, την αρχαιότερη μονή του Zαγορίου γνωστή και ως Παναγιά Πωγωνιώτισσα. Iδρύθηκε στα 672 και εγκαινιάστηκε το 1680, οπότε και αγιογραφήθηκε. Ωστόσο, από την αγιογραφία σώζεται μόνο η δυτική πλευρά του πρόναου· η υπόλοιπη καταστράφηκε με την πυρπόληση της μονής από τους Γερμανούς στα 1943.
Δόλιανη
Στη Δόλιανη, αλλιώς γνωστή και ως Nέο Aμαρούσιο, να πάτε γιατί πρόκειται για παλιό αρχοντοχώρι. Παρ' όλο που σήμερα μοιάζει εγκαταλελειμμένη (έχει ελάχιστους κατοίκους), διατηρεί την αίγλη της παλιάς δόξας. Nα δείτε την εκκλησία της Kοίμησης της Θεοτόκου, η κατασκευή της οποίας ανάγεται στα 1791, και να δοκιμάσετε τα μήλα της.
Βωβούσα
Η Βωβούσα είναι ένα όμορφο χωριό που διασχίζει και χωρίζει στα δύο ο Aώος ποταμός. Aπέχει μόλις 77 χλμ. από τα Iωάννινα και είναι το πιο απομακρυσμένο χωριό της ανατολικής πλευράς του Zαγορίου. Σχετικά με την ετυμολογία του ονόματός της, κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για την εξέλιξη του παλιού ελληνικού τοπωνυμίου Bάβισσα (από τη βοή των νερών του Αώου). Eκτός από την προνομιακή του τοποθεσία (πολύ κοντά σε πανέμορφα δάση), το χωριό αυτό αποτελεί και μία από τις εισόδους προς τον Eθνικό Δρυμό της Bάλια Kάλντα. Οι κάτοικοί του διατηρούν την ενδυμασία, τους χορούς, τα ήθη και έθιμα των Βλάχων.
ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΤΕ
Oπωσδήποτε με I.X. για να μπορέσετε να γυρίσετε και να δείτε τα χωριά. Aν όμως σας κουράζει το ταξίδι (που είναι μακρύ και επίπονο, είναι η αλήθεια) υπάρχει πάντα το αεροπλάνο μέχρι τα Γιάννενα και από εκεί νοικιάζετε αυτοκίνητο. Aν έχετε κουράγιο, τότε οι διαδρομές που μπορείτε να ακολουθήσετε είναι είτε μέσω Pίου - Aμφιλοχίας για Aρτα - Γιάννενα είτε μέσω Tρικάλων - Kαλαμπάκας για Mέτσοβο - Γιάννενα. Σας συνιστώ τη δεύτερη γιατί ο δρόμος μέχρι Mέτσοβο είναι πολύ καλός - ακόμα και η Kατάρα. Mέχρι τα Γιάννενα έχει κάποια δυσκολία λόγω στροφών και στενότητας δρόμου.

20 Δεκ 2011

Φαράγγι Νεφέλης, Ζαγοροχώρια

Η κατάβαση έγινε στις 2/7/2011 από ομάδα 6 αυτόνομων απ' τη Θεσσαλονίκη. Οι επιλογές στην περιοχή έχουνε αυξηθεί μετά από τις εργασίες - ασφαλίσεις που γίνανε από το Γ. Ανδρέου και το φαράγγι της Νεφέλης στο Πάπιγκο αποτελούσε μία πολύ καλή επιλογή. Με συνεχή ροή νερού όλο το χρόνο και τροπική βλάστηση θα σας αποζημιώσει με το παραπάνω. Μάλιστα μετά ακολουθούν 2 ώρες κολύμπι στα πεντακάθαρα και "δροσερά" νερά του Βοϊδομάτη! Το φαράγγι ξεκινάει από τα 800μ, δεν έχει τεχνικές δυσκολίες, ωστόσο στις 4:30 ώρες που διαρκεί η κατάβαση υπάρχουν αρκετά ραπέλ και προς το τέλος έχει περπάτημα σε μεγάλους βράχους. Οι καινούριες ασφάλειες έχουνε τοποθετηθεί εκτός νερών.  Η εμπειρία "Βοϊδομάτης" είναι εξίσου καλή με το Canyoning - απλά ξαπλώστε απολαμβάνοντας τις ορθοπλαγιές και την ατελείωτη βλάστηση,για τα υπόλοιπα θα φροντίσει η ροή του νερού.. Τέλος χρειάζονται γάντια neoprene και μια σχετική εξοικείωση με τις κινήσεις των νερών.



Όμορφο στενό σημείο


18 Δεκ 2011

Βικάκι, Ζαγοροχώρια

Ένα πολύ όμορφο φαράγγι που χρειάζεται μόνο πεζοπορία/κολύμπι μιας και δε σχηματίζει καταρράκτες είναι το "Βικάκι". Για τη διάσχιση του χρειάζονται 3:30 ώρες σε χαλαρούς ρυθμούς  (03/07/2011). Η αρχή της πεζοπορίας γίνεται λίγο πριν το Τσεπέλοβο για να καταλήξουμε στους Κήπους. Δεν έχει ορμητικά νερά, αλλά μάλλον θέλει στολή neoprene γιατί τα νερά του είναι αρκετά κρύα και έχει σημεία με κολύμπι. Βέβαια αυτό εξαρτάται και από την εποχή που επιλέγετε να το διασχίσετε.
Πάντως η ομορφιά κατά μήκος του φαραγγιού είναι μοναδική. Πλούσια-τροπική βλάστηση, ιδιαίτερα στενά σημεία, απότομες ορθοπλαγιές, αμέτρητες βραχοσκεπές, διάφοροι γεωλογικοί σχηματισμοί και πεντακάθαρα νερά. Αν βρεθήτε στην περιοχή τσεκάρετε το και δε θα βγείτε χαμένοι...
Γεφύρι που σηματοδοτεί την αρχή της πεζοπορίας
Ένα δεύτερο γεφύρι πριν το στενό σημείο
panoramic view of the narrow path


Τεράστειο κομμάτι βράχου που αποκολήθηκε και προσγειώθηκε στη μέση του φαραγγιού



Λίγο πριν τους Κήπους το φαράγγι ανοίγει και το νερό χάνεται
Τέλος διαδρομής.Δεξιά αναρριχητικό πεδίο ενώ στο βάθος διακρίνεται η γέφυρα των Κήπων

15 Δεκ 2011

Οι κλεμμένες εικόνες από το Κουκούλι, επέστρεψαν στην Ελλάδα - Επίσημη υποδοχή στο Υπ. Πολιτισμού

Οι κλεμμένες εικόνες από τα μοναστήρια και τις εκκλησιές των Ιωαννίνων και άλλων περιοχών της Ελλάδας επέστρεψαν σήμερα στην Ελλάδα. Η επιχείρηση των κρατικών υπηρεσιών και της ελληνικής αστυνομίας για τη διελεύκανση αυτών των μεγάλων υποθέσεων αρχαιοκαπηλίας, για μία ακόμα φορά είχαν αποτέλεσμα.
Οι συγκεκριμένες εικόνες είναι από το Κουκούλι και εντοπίστηκαν με άλλες, στο Άμστερνταμ. Η ανακοίνωση του Υπουργείου Πολιτισμού περιλαμβάνει τα βασιά στοιχεία για τη διαδρομή που ακολούθησαν οι εικόνες μέχρι να εντοπιστούν από τις ελληνικές αρχές.
Ο Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού, Παύλος Γερουλάνος, βρέθηκε σήμερα στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο της Αθήνας, όπου παρουσιάστηκαν 10 μεταβυζαντινές αρχαιότητες, οι οποίες επαναπατρίστηκαν πριν από λίγες μέρες από την Ολλανδία. Στην παρουσίαση παρέστησαν η Γενική Γραμματέας του ΥΠΠΟΤ, κ. Λίνα Μενδώνη, η Γενική Διευθύντρια Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς Μαρία Βλαζάκη, η Διευθύντρια του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου Αθηνών Αναστασία Λαζαρίδου, η Διευθύντρια Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Ευγενία Γερούση και ο αρχαιολόγος Νίκος Πανουτσόπουλος.
Στον σύντομο χαιρετισμό του ο Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού, Παύλος Γερουλάνος, επεσήμανε τα εξής: «Η ιστορία του επαναπατρισμού των εικόνων είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Είναι μια μεγάλη υπόθεση. Αν δεν είχαμε δουλέψει συλλογικά, αν δεν είχαμε αυτή τη στενή συνεργασία με τις διωκτικές αρχές δεν θα είχαμε φτάσει σε αυτό το αποτέλεσμα. Επιμένω να επαναλαμβάνω αυτό σαν άποψη. Ο ρόλος του Περιφερειάρχη Ηπείρου κ. Καχριμάνη, είναι κομβικός. Δούλεψε με πάθος, είναι το παράδειγμα ενός από τους ανθρώπου που βλέπει τη δουλειά του πέρα από τα όρια του επιβάλλει ο θεσμός του και βοήθησε στην υπόθεση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Επίσης, αυτό που πρέπει να υπογραμμίσουμε όσον αφορά την εικόνα του Αγίου Προκοπίου, είναι την προσφορά του κ. Μαρτίνου. Ένας ιδιώτης μαθαίνει ότι ένα από τα κειμήλια της συλλογής του, είναι προϊόν κλοπής και το επιστρέφει. Δεν έχει μόνο συμβολική σημασία η διάσταση της πράξης του αλλά μας δίνει την ευκαιρία με αυτό τον τρόπο να διεκδικήσουμε και την εικόνα του Αγίου Πέτρου από την Ουάσινγκτον.
Την πρώτη φορά που έκανα μια τέτοια παρουσίαση μπορεί κάποιος να πει ότι ήταν τύχη. Μπορεί να ήταν τύχη όταν βρήκαμε τους κούρους, ότι ήταν τύχη που πιάσαμε τις χρυσές μάσκες. Αλλά μετά από λίγο αυτό το σενάριο αρχίζει και εκλείπει.  Εδώ να σας θυμίσω τα Προϊστορικά της Καλύμνου, τον χάλκινο Αλέξανδρο και τα άλλα μικροαντικείμενα στη Θεσσαλονίκη, τα 1000 και πλέον νομίσματα τα οποία έχουν επιστραφεί μέσα από διάφορες παρεμβάσεις που έχει κάνει το Υπουργείο.   Έχω να σας θυμίσω μια σειρά από τέτοια γεγονότα, το οποίο σημαίνει ότι κάποια στιγμή παύει να είναι τύχη. Πρέπει κάποιος να αρχίσει να αναρωτιέται τί είναι αυτό που μπορεί να αποδώσει. Το λέω αυτό γιατί δεν έχουμε την πολυτέλεια να θεωρούμε ότι όλα αυτά γίνονται αυτόματα ή από τύχη. Ας σκύψει κάποιος πάνω στους θεσμούς και τους ανθρώπους που δουλεύουν πάνω σε αυτά τα  θέματα, να δει τον αγώνα τους και τις προσπάθειές τους.»
Σήμερα, στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Αθηνών παρουσιάστηκαν οι εξής αρχαιότητες:
1.«Ζωοδόχος Πηγή», φορητή εικόνα, 18ος αι., διαστ. 0,83Χ0,56 μ., η οποία κλάπηκε από το ναό Κοίμησης της Θεοτόκου Κουκουλίου, Δήμου Ζαγορίου, Νομού Ιωαννίνων. Η κλοπή πραγματοποιήθηκε την περίοδο 21 – 25.12.2009. Η εικόνα εντοπίστηκε στον δικτυακό κατάλογο του αρχαιοπώλη H.W.C Dullaert με έδρα το Amsterdam και κατασχέθηκε από την Ολλανδική αστυνομία στις 13.04.2011.
2.«Μυστικός Δείπνος», φορητή εικόνα, 18ος – 19ος αι., διαστ. 0,45.5Χ0,38 μ., η οποία κλάπηκε από το ναό Κοίμησης της Θεοτόκου Κουκουλίου, Δήμου Ζαγορίου, νομού Ιωαννίνων. Η κλοπή πραγματοποιήθηκε την περίοδο 21 – 25.12.2009. Η εικόνα εντοπίστηκε στον δικτυακό κατάλογο του αρχαιοπώλη H.W.C Dullaert με έδρα το Amsterdam και κατασχέθηκε από την Ολλανδική αστυνομία στις 13.04.2011.
3.«Περιτομή του Χριστού», φορητή εικόνα, 18ος – 19ος αι., διαστ. 0,45.5Χ0,39.25 μ., η οποία κλάπηκε από το ναό Κοίμησης της Θεοτόκου Κουκουλίου, Δήμου Ζαγορίου, Νομού Ιωαννίνων. Η κλοπή πραγματοποιήθηκε την περίοδο 21 – 25.12.2009. Η εικόνα εντοπίστηκε στον δικτυακό κατάλογο του αρχαιοπώλη H.W.C Dullaert με έδρα το Amsterdam και κατασχέθηκε από την Ολλανδική αστυνομία στις 13.04.2011.
4.«Έγερση του Λαζάρου», φορητή εικόνα, 18ος – 19ος αι., διαστ. 0,47Χ0,36 μ., η οποία κλάπηκε από το ναό Κοίμησης της Θεοτόκου Κουκουλίου, Δήμου Ζαγορίου, Νομού Ιωαννίνων. Η κλοπή πραγματοποιήθηκε την περίοδο 21 – 25.12.2009. Η εικόνα εντοπίστηκε στον δικτυακό κατάλογο του αρχαιοπώλη H.W.C Dullaert με έδρα το Amsterdam και κατασχέθηκε από την Ολλανδική αστυνομία στις 13.04.2011.
5.«Άγιος Γεώργιος», φορητή εικόνα, 18ος αι., διαστ. 0,89Χ0,57.2 μ., η οποία κλάπηκε από το ναό Αγίου Αθανασίου, στην κοινότητα Σαμαρίνας, νομού Γρεβενών. Η κλοπή πραγματοποιήθηκε το χρονικό διάστημα από 15.09.2009 έως 26.11.2009. Η εικόνα εντοπίστηκε στον δικτυακό κατάλογο του αρχαιοπώλη H.W.C Dullaert με έδρα το Amsterdam και κατασχέθηκε από την Ολλανδική αστυνομία στις 13.04.2011.
6.«Άγιος Δημήτριος», φορητή εικόνα, 18ος αι. (1793), διαστ. 0,57.5Χ0,89 μ., η οποία κλάπηκε από το ναό Αγίου Αθανασίου, στην κοινότητα Σαμαρίνας, νομού Γρεβενών. Η κλοπή πραγματοποιήθηκε το χρονικό διάστημα από 15.09.2009 έως 26.11.2009. Η εικόνα εντοπίστηκε στον δικτυακό κατάλογο του αρχαιοπώλη H.W.C Dullaert με έδρα το Amsterdam και κατασχέθηκε από την Ολλανδική αστυνομία στις 13.04.2011.
7.«Εις Άδου Κάθοδος, φορητή εικόνα, 1700, διαστ. 0,45Χ0,32 μ., η οποία κλάπηκε από το ναό Κοίμησης της Θεοτόκου Κουκουλίου, Δήμου Ζαγορίου, Νομού Ιωαννίνων. Εντοπίστηκε στην ιστοσελίδα της Zoetmulder Gallery με έδρα το Delft στην Ολλανδία και κατασχέθηκε από την Ολλανδική αστυνομία στις 03.05.2011.
8.«Προφήτης Ηλίας», σπάραγμα τοιχογραφίας, έργο του αγιογράφου Μιχαήλ Χωματζά το 1734, διαστ. 0,61Χ0,46μ., το οποίο κλάπηκε από τον βυζαντινό ναό της Παναγίας Κρήνας στη Χίο το 1981 (η κλοπή διαπιστώθηκε στις 18.05.1981). Επιστρέφεται στην Ελλάδα από το Ολλανδικό ερευνητικό κέντρο “Odigia Foundation”.
9.«Άγιος Ανδρέας Κρήτης», σπάραγμα τοιχογραφίας, έργο του αγιογράφου Μιχαήλ Χωματζά το 1734, διαστ. 0,55Χ0,445μ., το οποίο κλάπηκε από το βυζαντινό ναό της Παναγίας Κρήνας στη Χίο το 1981 (η κλοπή διαπιστώθηκε στις 18.05.1981). Επιστρέφεται στην Ελλάδα από το Ολλανδικό ερευνητικό κέντρο “Odigia Foundation”.

Τα εν λόγω επαναπατρισθέντα ελληνικά πολιτιστικά αγαθά θα μεταφερθούν για προσωρινή φύλαξη στο Βυζαντινό & Χριστιανικό Μουσείο μέχρι την παράδοσή τους στους εκπροσώπους των αρμόδιων Εφορειών Βυζαντινών Αρχαιοτήτων (3η Ε.Β.Α. – Βυζαντινό Μουσείο Χίου, 8η Ε.Β.Α., 17η Ε.Β.Α).
Ο εντοπισμός και επιτυχής επαναπατρισμός τους επιτεύχθηκε λόγω της στενής και αποτελεσματικής συνεργασίας μεταξύ των ακόλουθων υπηρεσιών του ΥΠ.ΠΟ.Τ και συναρμόδιων Υπουργείων και φορέων: α) Διεύθυνση Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών,  8η και 17η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων του ΥΠ.ΠΟ.Τ β) 4ο Τμήμα Διεθνών Οργανισμών INTERPOL  και 2ο Τμήμα Αρχαιοκαπηλίας της Ελληνικής Αστυνομίας γ) Διπλωματικές αρχές της Ελλάδας στην Ολλανδία – Διευθύνων Προξενικού Γραφείου Χάγης κ. Δημήτριος Σπάρος, ΓΠΑ δ) Περιφέρεια Ηπείρου – (Περιφερειάρχης κ. Αλέξανδρος Καχριμάνης).
Στις 30 Νοεμβρίου 2011 επαναπατρίσθηκε η βυζαντινή εικόνα του αγίου Προκοπίου, η οποία είχε κλαπεί από τον ομώνυμο ναό της Βέροιας την περίοδο 1968 – 1975. Πρόκειται για εξαίρετο δείγμα της λεγόμενης Μακεδονικής σχολής της παλαιολόγειας τέχνης, χρονολογείται στον 14ο αιώνα και αρχικά ήταν επιζωγραφισμένη (διαστάσεις 1,10Χ0,75μ.). Ο σπάνια εικονιζόμενος άγιος Προκόπιος παριστάνεται μετωπικός με στρατιωτική ενδυμασία, κρατώντας μία φαρέτρα με το αριστερό του χέρι (κρυμμένο πίσω από μία ασπίδα κρεμασμένη στον ώμο) και ένα ανυψωμένο ξίφος με το δεξιό.
Η εικόνα εμφανίστηκε  το 1980 στη δημοσίευση του Michel van Rijin “Icons and East Christian Works of Art” με την απομάκρυνση όμως των επιζωγραφήσεων και ταυτίστηκε με την κλαπείσα από το ναό της Βέροιας από τον αείμνηστο αρχαιολόγο Θανάση Παπαζώτο. Τη δεκαετία του 80’ αποκτήθηκε από τη ιδιωτική συλλογή του Αθανάσιου Μαρτίνου στο Λονδίνο, ο οποίος αποφάσισε να τη δωρίσει στο Ελληνικό Δημόσιο μόλις πληροφορήθηκε την προέλευσή της. Οι σχετικές διαδικασίες ολοκληρώνονται με τη συνεργασία της Διεύθυνσης Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών, της 11ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων (Βέροια) και της Εφορείας Αρχαιοπωλείων και Ιδιωτικών Αρχαιολογικών Συλλογών του ΥΠ.ΠΟ.Τ . Η εικόνα φυλάσσεται προσωρινά στο Βυζαντινό & Χριστιανικό Μουσείο και θα αποτελέσει λίαν συντόμως τμήμα της μόνιμης συλλογής του Βυζαντινού μουσείου Βέροιας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η επιστροφή της εικόνας του αγίου Προκοπίου θα συντελέσει αποφασιστικά στην υπόθεση διεκδίκησης της εικόνας του αγίου Πέτρου, επίσης κλαπείσας από το ναό της Βέροιας, η οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο Μουσείο του Dumbarton Oaks στις Ηνωμένες Πολιτείες. 

ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΟ:  http://www.epirusonline.gr

14 Δεκ 2011

Ψήνοντας Ρακί Στα Ζαγοροχώρια

Σε μία μικρή καλύβα η οποία έχει ντουμανιάσει από την κάπνα περιμένεις με ανυπομονησία να δεις τον πρώτο ατμό, την πρώτη σταγόνα να τρέχει από το στόμιο του καζανιού. Βάζεις το σφηνοπότηρο από κάτω και τότε τρέχει σταγόνα σταγόνα το πρωτοράκη. Μόλις γεμίσει πίνεις μία γουλιά (έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς να πιείς περισσότερο) και το δίνεις να περάσει από όλους όσους βρίσκονται δίπλα σου. Κλείνεις τα μάτια σου και ταρακουνάς το κεφάλι σου σε σημείο που θες να ρίξεις σφαλιάρα στον εαυτό σου. Τόσο δυνατό είναι αλλά και ταυτόχρονα τόσο μεγάλη ευχαρίστηση σου δίνει όταν το έχεις φτιάξει με καλή παρέα και με παραδοσιακό τρόπο.
zagoroxoria2.jpg

Η ιδέα έπεσε μία εβδομάδα πριν και δεν ήθελε πολύ για να πραγματοποιηθεί. Ρακοκάζανα στα Γιάννενα. Συγκεκριμένα στην Ζίτσα. Ένα παραδοσιακό κρασοχώρι που από την ομορφιά του είχε γοητευθεί μέχρι και ο Λόρδος Βύρων και είχε παραμείνει στο μοναστήρι στην κορυφή του χωριού. Η Ζίτσα φημίζεται για την ιδιαίτερη ποικιλία (Ντεμπίνα) σταφυλιών τα οποία παράγουν έναν ιδιαίτερο αφρώδες οίνο.

Από τα στέμφυλα αυτής της ίδιας ποικιλίας ξεκίνησε η παραγωγή του τσίπουρού μας. Η διαδικασία παρόμοια με όλες τις αποστάξεις. Ένα μεγάλο καζάνι όπου μπαίνει στην φωτιά (συγκεκριμένα ξυλοφωτιά, εξ ού και το ντουμάνι από τον καπνό) το οποίο βράζει. Οι ατμοί του περιέχουν αλκοόλη οι οποίοι από την κορυφή του καζανιού περνούν σε μία σωλήνα. Αυτή η σωλήνα περνά μέσα από ένα βαρέλι γεμάτο κρύο νερό ώστε να υγροποιηθούν οι ατμοί και τελικώς να γίνουν ρακή η οποία θα στάζει ευλαβικά από το στόμιο. Αρχικά οι βαθμοί του αποστάγματος είναι αρκετά υψηλοί γι'αυτό και το πρωτοράκη βαράει πραγματικά στο κεφάλι. Έπειτα όμως οι βαθμοί πέφτουν και όταν φτάσουν στο επιθυμητό σημείο τότε σταματά η διαδικασία και ανανεώνεται το καζάνι με νέα στέμφυλα. Οι βαθμοί ελέγχονται αρκετές φορές κατά την διάρκεια της διαδικασίας σε έναν μεταλλικό σωλήνα όπου τοποθετείται το γραδόμετρο. Μετά έρχεται η μετάγγιση του "αγιασμού" στις νταμιτζάνες. Μία διαδικασία η οποία έχει αρκετές απώλειες αφού πρέπει να δοκιμάσεις -αρκετές φορές για να είσαι σίγουρος- το προϊόν που παρήγαγες.

Με ορμητήριο-καταφύγιο αυτό το κεφαλοχώρι των ορεινών Ιωαννίνων, όπου ήταν και το μέρος όπου έγινε η παρασκευή του "θείου αποστάγματος" η εξερεύνηση των Ζαγοροχωρίων ήταν κάτι που απλά επιβαλλόταν. Πρώτη στάση τα Άνω Πεδινά. Στα 900 μ. υψόμετρο στο κέντρο της περιοχής των Ζαγοροχωρίων τα Άνω Πεδινά είναι ένα από τα παλαιότερα χωριά. Γραφικό, πέτρινο με μία υπέροχη πλατεία στην μέση της κατηφόρας που διασχίζει το χωριό. Λίγο πιο πάνω από την πλατεία βρίσκεται το Dizaki. Ένα υπέροχα διακοσμημένο καφέ εστιατόριο του οποίου το τζάκι αλλά και ο καφές μας ζέστανε από το τσουχτερό κρύο. Μην σου κάνει εντύπωση το όνομα. Έτσι λέγεται ο πάγκος στην τοπική διάλεκτο. Σίγουρα μέσα στο Dizaki θα χαλαρώσεις από την υπέροχη ατμόσφαιρα και την μουσική του αλλά και θα χαζέψεις από το περιβάλλον του. Ξύλινο ταβάνι, διακόσμηση προσεγμένη σε κάθε λεπτομέρεια και ένα επιβλητικό μαύρο πιάνο στην μία του άκρη να είναι έτοιμο να βγάλει νότες και μελωδίες.

Μόλις βγαίνεις από το Dizaki το πρώτο πράγμα που θα σου τραβήξει την προσοχή είναι η φωτισμένη πλαγιά στην απέναντι πλευρά. Πετρόχτιστα σπιτάκια με προβολείς επάνω τους τόσο εναρμονισμένα με το περιβάλλον του χωριού που αρχικά δεν καταλαβαίνεις αν είναι ξενώνες ή κάτι άλλο. Την ίδια απορία είχαμε και εμείς και για αυτό κατηφορίσαμε και τελικώς βρεθήκαμε να συζητάμε με τις ώρες με τον Βασίλη Παπαρούνα για τα εστιατόρια της Αθήνας που έχει στήσει αλλά και τα μανιτάρια που αποτελούν την μεγάλη του αγάπη.

zagoroxoria3.jpg

Α! Ο Βασίλης Παπαρούνας είναι ο ιδιοκτήτης του "Μονοπάτια Mountain Resort" στο οποίο μας ξενάγησε. Δωμάτια σε πολύ προσιτές τιμές αλλά και 8 ανεξάρτητα cottages τα οποία είναι και η αιτία για αυτό τον υπέροχο φωτισμό. Όλο το συγκρότημα είναι φτιαγμένο από πέτρα και μένεις με το στόμα ανοιχτό από την προσοχή στην λεπτομέρεια. Το ίδιο ισχύει και για το εστιατόριο το οποίο στεγάζεται σε ένα πλήρως ανακαινισμένο κτήριο -που κάποτε είχε καεί επειδή η ιδιοκτήτριά του είχε έναν αναπάντητο έρωτα- με μία διακόσμηση που εντυπωσιάζει τον κάθε επισκέπτη. Αυτό όμως που εντυπωσίασε εμένα ήταν το κελλάρι -ακόμα και αυτό- πιστό στα παραδοσιακά πρότυπα με γύρω στις 100 ετικέτες να διατηρούνται στις τέλειες συνθήκες υγρασίας και θερμοκρασίας.

Την επόμενη μέρα η απόφαση ήταν απλή για τον προορισμό. Μεγάλο και Μικρό Πάπιγκο με αρκετές έως πολλές ενδιάμεσες στάσεις. Ο δρόμος λίγο μακρινός αλλά άξιζε μέχρι το τελευταίο χιλιόμετρο. Πρώτη στάση στην γέφυρα του Βοϊδομάτη. Το σκηνικό σαν να βγήκε από ταινία του Ανγκ Λι. Ένα ήρεμο ποτάμι που από την μία πλευρά υψώνεται βουνό και από την άλλη όχθη, παντού πεσμένα φύλλα. Φύλλα πορτοκαλί και κόκκινα δημιουργούν μία φωτογραφία την οποία κάθεσαι και χαζεύεις. Ούτε ο  Μπομπ Ρος στους πίνακές του δεν θα μπορούσε να φτιάξει τέτοιο τοπίο.
zagoroxoria4.jpg

Αμέσως μετά περνάμε το Μεγάλο Πάπιγκο. Η στάση εκεί θα γίνει στον γυρισμό αφού πρώτα σειρά έχει το μικρό Πάπιγκο και οι κολυμπήθρες. Καλά άκουσες. Κολυμπήθρες. Και το όνομα του μέρους δεν είναι καθόλου αλληγορικό. Είναι ακριβώς αυτό που λέει. Στον δρόμο ανάμεσα στο Μεγάλο και το Μικρό Πάπιγκο υπάρχει ένα μικρό μονοπάτι που οδηγεί σε φυσικά κοιλώματα τα οποία γεμίζουν με νερό από τα βουνά. Με  τεχνητά φράγματα το καλοκαίρι δημιουργούνται μεγάλες δεξαμενές νερού όπου μπορεί ο καθένας να κάνει μπάνιο.

Αμέσως μετά το Μικρό Πάπιγκο. Το τελευταίο χωριό από όπου και ξεκινούν οι διαδρομές πεζοπορίας για την χαράδρα του Βίκου αλλά και για τις δρακόλιμνες. Σε αυτό το χωριό όταν περπατάς στα σοκάκια του από πέτρα το μόνο που βλέπεις είναι το όρος Τύμφη (ή Γκαμήλα όπως το λένε οι ντόπιοι). Όμως όταν γυρίσεις το βλέμμα σου τότε έχεις μία υπέροχη θέα όλης της κοιλάδας. Εκεί που η φύση οργιάζει και το μάτι σου δεν χορταίνει να την βλέπει. Από το τοπίο μάλλον γοητεύτηκε και ο γάτος και έκατσε εκεί για να το θαυμάσει.

zagoroxoria5.jpg

Επιστροφή και τελευταία στάση στο Μεγάλο Πάπιγκο, ένα μεγάλο χωριό με πέτρινα σπίτια όπου η κάθε οικογένεια έχει το δικό της χρώμα πατζούρια. Εκεί ήπιαμε έναν καφέ στην Μπίμτσα. Ελληνικός στην χόβολη αλλά διαθέτει επίσης και τεράστια ποικιλία σε γεύσεις τσάι και σοκολάτας καθώς και γλυκά του κουταλιού. Η Μπίμτσα είναι ουσιαστικά το παλιό καφενείο του χωριού πλήρως ανακαινισμένο. Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβεις αφού στον ένα τοίχο του δεσπόζει μία παλιά φωτογραφία από ένα γλέντι με κλαρίνα, ακορντεόν και άλλα όργανα ακριβώς έξω από το καφενείο. Κάπου εκεί ξεκίνησε ο δρόμος της επιστροφής με απίστευτες εικόνες στο μυαλό και μπουκάλια γεμάτα τσίπουρο δικής μας παραγωγής.
ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΟ: http://taxidiaris.pblogs.gr


11 Δεκ 2011

Ζαγοροχώρια


Στις πλαγιές της χαράδρας του Βίκου , στην απίστευτη ομορφιά του τροπικού δάσους ,στην αυθεντικότητα του Ζαγοριού…  στον καθαρότερο ποταμό της Ευρώπης τον Βοιδομάτη, στα Πάπιγκα και τους πύργους ,στα ζαγορίσια γεφύρια και μονοπάτια,εκεί που έχουν τις φωλιές τους οι αετοί, στις βαθιές χαράδρες του Βίκου και του Αώου,εκεί που τα βουνά έχουν τον δικό τους κόσμο..


Στην Αρίστη






Στην χαράδρα του Βίκου


Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου στον οικισμό Βίκος.


Το μεγαλείο της χαράδρας από το “μπαλκόνι” της Ί.Μ Αγίας Παρασκευής στο Μονοδένδρι.


 Ι.Μ Αγίας Παρασκευής στο Μονοδένδρι.







Σχιστολιθικά γαιομνημεία..


Το γεφύρι του Κοκκόρου. Στο κεντρικό Ζαγόρι πηγαίνοντας από  Γιάννενα στο χωριό Κήπους.


Στους Κήπους.



Γεφύρι Καλογερικό, ένα κομψό τρίτοξο γεφύρι ανάμεσα στα χωριά Κουκούλι,το Δίλοφο και τους Κήπους.Του έχει δοθεί ο χαρακτηρισμός “κάμπια εν κινήσει” και έτσι πράγματι φαίνεται καθώς ανεβοκατεβαίνει το καλντερίμι πάνω από τα τρία τόξα.


Σαρακατσάνικες καλύβες στον  Γυφτόκαμπο,μέρος όπου γίνεται η συνάντηση των Σαρακατσανέων κάθε Αύγουστο.





Το περίφημο μονότοξο γεφύρι της Κόνιτσας πάνω από τα νερά του ποταμού Αώου.