ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΟ:

iliochori@gmail.com


24 Μαΐ 2012

Η Μονη Βουτσάς


    Η Μονή Βουτσάς βρίσκεται στο χωριό Γρεβενίτι στο Ανατολικό Ζαγόρι . Από το χωριό ένας χωματόδρομος 5 χλμ. οδηγεί προς τη μονή. Είναι αφιερωμένη στη Θεοτόκο Μαρία και γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου.
Ιδρυτής της Μονής Βουτσά φέρεται ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Δ' ο Πωγωνάτος.
Η Μονή καταστράφηκε από τους Τούρκους το 15ο αιώνα και ξανά χτίστηκε το 1680. Οι Γερμανοί την έκαψαν το 1943 κατά τη διάρκεια της κατοχής όπως και όλο το χωριό, το οποίο έχει χαρακτηρισθεί «Μαρτυρικό».
Το εσωτερικό του ναού, είναι τοιχογραφημένο από τον ιερέα Αθανάσιο και τους μοναχούς Αντώνιο και Νικόδημο (1680 - 1769).

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/diamantis.themos

19 Μαΐ 2012

Τύμφη: Στην καρδιά της Πίνδου

Στο κέντρο της οροσειράς της Πίνδου βρίσκεται το όρος Τύμφη, που είναι επίσης γνωστό με το όνομα Γκαμήλα, πρόκειται όμως ουσιαστικά για την ονομασία της ψηλότερης κορυφής της, που ορθώνεται στα 2.497 μέτρα.
Μορφολογικά πρόκειται για ένα από τα εντυπωσιακότερα ελληνικά βουνά και σε όποιον έχει αντικρίσει τους πέτρινους πύργους μιας άλλης κορυφής, της Αστράκας, να υψώνονται πάνω από το Μικρό Πάπιγκο, σίγουρα η επιβλητική εικόνα με την τραχιά ομορφιά έχει μείνει αξέχαστη.
Όσον αφορά τη βλάστησή της, οι πλαγιές της Τύμφης είναι κατάφυτες. Σε χαμηλότερα υψόμετρα φύονται πουρνάρια, βελανιδιές και φυλλοβόλα, ενώ στα ψηλότερα υψόμετρα συναντάμε μαυρόπευκα, έλατα, ρόμπολα και οξιές. Τα λιβάδια που κυριαρχούν στην αλπική ζώνη γεμίζουν την άνοιξη και το καλοκαίρι από αγριολούλουδα. Τον τόνο δίνουν οι βιόλες, οι καμπανούλες και οι κρόκοι, ενώ ενδημικά είδη της περιοχής είναι τα Saxifraga biflora epirotica, Galium sacrorum κ.ά. Στην Τύμφη απαντούν επίσης και αρκετά φαρμακευτικά φυτά και βότανα.
Η ορνιθοπανίδα είναι ιδιαίτερα πλούσια, με πολλά είδη αρπακτικών πουλιών, ενώ εδώ διαβιούν και πολλά σπάνια θηλαστικά (αρκούδες, αγριόγιδα κ.ά), τρωκτικά και ερπετά (αλπικοί τρίτωνες κ.ά.).
Το αδρό ανάγλυφο του ορεινού όγκου της Τύμφης, με τις πέτρινες ορθοπλαγιές συμπληρώνουν δύο ειδυλλιακές αλπικές λίμνες, η Λάκα Τσουμάνη και η Δρακόλιμνη, που βρίσκονται στη σκιά της Αστράκας, καθώς και μια σειρά από βάραθρα, όπως το Χάσμα του Έπους, η Τρύπα της Νύφης και η Προβατίνα. Το τελευταίο, μάλιστα, με βάθος 405 μέτρα, είναι ένα από τα μεγαλύτερα κατακόρυφα βάραθρα του κόσμου. Τέλος, να σημειώσουμε ότι η Τύμφη ανήκει στην περιφερειακή ζώνη του Εθνικού Δρυμού Βίκου-Αώου, πυρήνας του οποίου είναι το κοντινό φαράγγι του Βίκου.
Η περιοχή της Τύμφης προσφέρεται για πεζοπορικές εξερευνήσεις, ορειβασία και αναρρίχηση. Σε υψόμετρο 1.930 μ. στην τοποθεσία Διάσελο Αστράκας υπάρχει το ορειβατικό καταφύγιο «Δ. Γεωργούλης», δυναμικότητας 53 κλινών (πληροφορίες στο τηλέφωνο 6973 223100)

14 Μαΐ 2012

Γεφύρι της Γκούρας.

        Αφού περάσουμε το γεφύρι του Καμπέρ - Αγά, και το οξυκόρυφο της Τσίπιανης, λίγο πριν το  Τρίστενο Ζαγορίου, βρίσκεται το γεφύρι της Γκούρας με παρακείμενο μύλο και νεροτριβή.




8 Μαΐ 2012

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ 6ΗΣ ΜΑΪΟΥ 2012 ΣΤΟ ΗΛΙΟΧΩΡΙ


ΓΡΑΜΜΕΝΟΙ :                                  93

ΨΗΦΙΣΑΝΤΕΣ:                                 60

ΑΚΥΡΑ:                                               0

ΛΕΥΚΑ:                                               0

ΣΥΝΟΛΟ:                                            0

ΕΓΓΥΡΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ:                 60



ΕΛΑΒΑΝ
ΠΑΣΟΚ                                                6
Ν.Δ.                                                     20
Κ.Κ.Ε.                                                   3
ΛΑ.Ο.Σ.                                                3
ΣΥΡΙΖΑ                                              14
ΚΟΜΜΑ ΠΕΙΡΑΤΩΝ                          1
ΑΝΤΑΡΣΥΑ                                         1
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ              3
ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ                     1
ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ                                      5
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ               3

ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ ΣΥΝΔΥΑΣΜΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΨΗΦΟΙ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΩΣ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ

ΠΑΣΟΚ
ΚΑΣΣΗΣ ΜΙΧΑΗΛ                                1
ΚΙΤΣΑΝΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ                      4
ΠΑΝΤΟΥΛΑΣ ΜΙΧΑΗΛ                        2
ΧΑΤΖΗΕΦΡΕΜΙΔΗΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ    3

Ν.Δ.
ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΝΑ               1
ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ  ΣΤΑΥΡΟΣ                5
ΜΗΤΡΟΚΩΣΤΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ            1
ΣΙΑΚΑΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ                           12
ΤΑΣΟΥΛΑΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ                        6

Κ.Κ.Ε.
ΤΣΟΥΜΑΝΗ ΟΛΓΑ                             3
ΤΣΩΛΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ                            2

ΛΑ.Ο.Σ                        
ΤΣΑΓΚΑΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ                           3

ΣΥΝ/ΣΥ.ΡΙΖ.Α                
ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ                   1
ΓΟΔΕΒΕΝΟΣ ΠΕΤΡΟΣ                         1
ΚΑΣΤΑΝΗ ΔΗΜΗΤΡΑ                          2
ΜΑΝΤΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ                              5
ΣΠΕΓΓΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ                        3

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ         
ΣΚΟΠΟΥΛΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ                     1
ΣΟΦΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ                        1

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
ΚΑΣΙΔΙΑΡΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ                        1
ΜΠΙΜΠΟΣ ΙΑΣΩΝΑΣ                            1
ΤΣΑΓΚΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ                   2

Σημείωση: Ευχαριστούμε  τον συγχωριανό μας Ηλία Παπανικολάου, ο οποίος είχε την καλή διάθεση να μας στείλει τα αποτελέσματα και να ενημερωθούμε όλοι οι Ηλιοχωρίτες!

7 Μαΐ 2012

Βοϊδομάτης από γεφύρι Κλειδωνιάς μέχρι γεφύρι Αρίστης



 Στον Εθνικό Δρυμό Βίκου - Αώου όπου βρίσκονται πολλά από τα παραδοσιακά Ζαγοροχώρια της Ηπείρου, συναντάμε και το μονοπάτι που εκτείνεται παράλληλα με τον ποταμό Βοϊδομάτη, ξεκινώντας από το γεφύρι της Κλειδωνιάς και καταλήγοντας στο γεφύρι της Αρίστης. Μπορούμε να διανύσουμε το μονοπάτι αυτό ξεκινώντας από όποιο από τα δύο σημεία θέλουμε, ενώ η πρόσβαση σ αυτά γίνεται εύκολα με το αυτοκίνητο.
Στο παλιό πέτρινο γεφύρι της Κλειδωνιάς φθάνουμε οδικώς από την ασφαλτοστρωμένη παράκαμψη που βρίσκεται στην επαρχιακή οδό Κόνιτσας - Ιωαννίνων κοντά στη γέφυρα του Βοϊδομάτη (υπάρχει σχετική πινακίδα για το συγκεκριμένο γεφύρι), ενώ στο γεφύρι της Αρίστης φθάνουμε όταν φεύγοντας από το χωριό Αρίστη του Ζαγορίου, κατευθυνόμαστε προς τα χωριά Μεγάλο και το Μικρό Πάπιγκο.
Αν η διαδρομή μας αρχίσει από το παλιό πέτρινο γεφύρι της Κλειδωνιάς ξεκινάμε ακολουθώντας το πέτρινο ανακατασκευασμένο καλντερίμι δίπλα στο ιστορικό γεφύρι και κινούμαστε με κατεύθυνση αντίθετη προς τη ροή του ποταμού.
Η πεζοπορική αυτή διαδρομή διαρκεί περίπου 2 - 2,5 ώρες, είναι σχετικά εύκολη (βαθμός δυσκολίας 2) και η απόσταση είναι περίπου 5 χλμ. Πορευόμαστε συνεχώς μέσα σε ένα μοναδικό φυσικό τοπίο, μέσα σε φαράγγι, δίπλα στον ποταμό Βοϊδομάτη με τα γαλαζοπράσινα πεντακάθαρα νερά, κάτω από πλατάνια και πλούσια βλάστηση. Η καταλληλότερη εποχή είναι η άνοιξη, όταν το τοπίο είναι πράσινο και οι καιρικές συνθήκες ιδανικές.
Ξεκινώντας από το παλιό πέτρινο γεφύρι της Κλειδωνιάς (χτίστηκε το 1853) θα συναντήσουμε στη διαδρομή μας το παλιό μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων (χρονολογείται από το 1658), την προϊστορική βραχοσκεπή "Κλειδί" όπου εντοπίστηκαν ίχνη ανθρώπινης παρουσίας, στην απέναντι όχθη το μοναστήρι της Παναγίας της Σπηλιώτισσας (το οποίο βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το γεφύρι της Αρίστης με κατεύθυνση προς το χωριό της Αρίστης και αξίζει να το επισκεφθούμε, συνεχίζοντας για λίγο τη διαδρομή μας) και τέλος το γεφύρι της Αρίστης που, αν και είναι κατασκευασμένο από τσιμέντο (αφού το παλιότερο πέτρινο κατάρρευσε και σώζεται μόνο μια μικρή καμάρα του στη θέση "παλαιογέφυρο"), βρίσκεται σε ένα μαγευτικό τοπίο.
Αν θελήσουμε να ακολουθήσουμε την αντίστροφη πορεία, μόλις περάσουμε το γεφύρι της Αρίστης, θα αφήσουμε το αυτοκίνητο και θα περπατήσουμε για λίγο στην άσφαλτο με κατεύθυνση προς το Πάπιγκο. Σε μικρή απόσταση θα συναντήσουμε αριστερά μας χωματόδρομο με μπάρα που απαγορεύει τη διέλευση των αυτοκινήτων και πινακίδα προς Μοναστήρι Αγίων Αναργύρων.
Η εμπειρία είναι ανεπανάληπτη και αξίζει πραγματικά να περπατήσει κάποιος στο μονοπάτι αυτό που για αιώνες συνέδεε τα Ζαγόρια με τις άλλες περιοχές.
Συμβουλή από τους ντόπιους γέροντες : Ένα δροσερό ποδόλουτρο στα κρυστάλλινα νερά στην όχθη του Βοϊδομάτη είναι ό,τι πρέπει μετά από τη διαδρομή αυτή, για να "συνέλθουν" τα ταλαιπωρημένα πόδια μας ...
Τέλος ας μην ξεχάσουμε ότι θα χρειαστεί είτε να επιστρέψουμε από την ίδια διαδρομή στο σημείο εκκίνησης, όπου θα βρίσκεται και το όχημά μας, είτε ότι θα πρέπει να μας μεταφέρει κάποιος οδικώς πίσω.





4 Μαΐ 2012

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΤΑ ΚΥΜΑΤΙΣΤΑ ΓΕΦΥΡΙΑ ΚΗΠΩΝ ΖΑΓΟΡΙΟΥ

Καλογερικό




Ειδικό αφιέρωμα στα κυματιστά γεφύρια των Κήπων στο Ζαγόρι, που αποτελούν εντυπωσιακά έργα τέχνης, δημοσιεύει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
  Το αναδημοσιεύουμε εμπλουτισμένο με αρκετές πρόσθετες πληροφορίες διότι έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και αναδεικνύει τις μοναδικές ομορφιές της Ηπείρου.
Πρόκειται για γεφύρια που αποτελούν μοναδικά δείγματα λαϊκής αρχιτεκτονικής και κατασκευαστικής δεινότητας. Η Ήπειρος και ειδικότερα το Ζαγόρι, λόγω της μορφολογίας του, αποτέλεσε τη βασική περιοχή κατασκευής των γεφυριών, που βοήθησαν καταλυτικά στις συγκοινωνίες και στις μεταφορές κατά τους περασμένους αιώνες.
Το πιο πρόσφορα μέρος για την κατασκευή ενός γεφυριού ήταν κάποιο στένωμα του ποταμού και μάλιστα με αρκετά βράχια. Εκεί μπορούσαν, ακόμα και με ένα μονό τόξο να ζεύξουν στέρεα το ποτάμι. Σε κάποιες περιπτώσεις η θέση του γεφυριού επιβαλλόταν, από ευρύτερες διοικητικές ή στρατιωτικές ανάγκες, να μη βρίσκεται σε στενέματα βουνών, αλλά σε πεδινές εκτάσεις. Τότε, το μεγάλο άνοιγμα καλύπτονταν με συνδυασμό πολλών τόξων.
Βασική πρώτη ύλη ήταν ο σχιστόλιθος που αφθονεί στην περιοχή , ενώ τη συνδετική ύλη αποτελούσε μίγμα τριμμένου κεραμιδιού, σβησμένου ασβέστη, ελαφρόπετρας, χώματος, νερού και ξερών χορταριών (κουρασάνι). Σε αρκετές περιπτώσεις για να αυξήσουν την αποτελεσματικότητά του έριχναν μαλλιά ζώων και ασπράδια αυγών.

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΑ ΚΥΜΑΤΙΣΤΑ ΓΕΦΥΡΙΑ ΤΩΝ ΚΗΠΩΝ ΖΑΓΟΡΙΟΥ

Στη καρδιά του κεντρικού Ζαγοριού, το χωριό Κήποι υπήρξε ένα από τα σπουδαιότερα της περιοχής. Σήμερα, το Ζαγόρι, ο «τόπος πίσω από τα βουνά», όπως σημαίνει το όνομά του στα βλάχικα, είναι από τις πιο γραφικές και παραδοσιακές τοποθεσίες της Ελλάδας.Μέσα στις φουντωτές οξυές που απλώνονται στους μαλακούς λόφους μέχρι το βάθος του ορίζοντα, τα χωριά του Ζαγοριού Κήποι, Κουκούλι, Καπέσοβο και Βραδέτο, πετρόχτιστα και πανέμορφα, διακρίνονται στεφανωμένα από τα νερά που κελαρύζουν παντού.

Οι εποχές ντύνουν το τοπίο με
εκπληκτικά χρώματα, θερμά κόκκινα και λαμπερά κίτρινα το φθινόπωρο, εκθαμβωτικά λευκά το χειμώνα και όλες οι αποχρώσεις του πράσινου την άνοιξη και το καλοκαίρι, καθώς τα πυκνά δάση του Ζαγοριού αλλάζουν μέρα με τη μέρα.Κάθε εποχή είναι υπέροχη για να επισκεφθούμε την περιοχή, να περπατήσουμε στην κοίτη του ποταμού Βοϊδομάτη που σχηματίζει το Βίκο, το τρομερό φαράγγι της Ηπείρου, να εξερευνήσουμε τα παλιά μονοπάτια γύρω από τα χωριά και να θαυμάσουμε τα μοναδικά και τοξωτά πέτρινα γεφύρια τους.

Το
χωριό Κήποι χτισμένο σε υψόμετρο 800μ, ήταν στα νεώτερα χρόνια η πρωτεύουσα και το επίκεντρο του Ζαγοριού.Σημείο συνάντησης των απολήξεων των δύο βουνών, Μιτσικελιού και Γκαμήλας, βρίσκεται στο κέντρο ενός έντονου ανάγλυφου που σχηματίζει μια λεκάνη απορροής πολλών ρεμάτων. Τα ποτάμια αυτά, που ενώνονται βορειότερα στον ποταμό Βοϊδομάτη, σχηματίζουν ένα δαίδαλο από μικρά και μεγάλα φαράγγια, όλα μαγευτικής ομορφιάς αλλά και αγριάδας.

Τα
έξι εκπληκτικά γεφύρια που ενώνουν τα μονοπάτια κοντά στο χωριό εξυπηρετούσαν την επικοινωνία του χωριού με τις γύρω περιοχές για πάρα πολλά χρόνια, μια και το οδικό δίκτυο της περιοχής είναι σχετικά πρόσφατο.Όπως είναι σκορπισμένα γύρω από το χωριό σε σχετικά κοντινές αποστάσεις, αρκεί μια απλή πεζοπορία 2-3 ωρών για να τα επισκεφθεί κανείς όλα.

Τα γεφύρια αυτά, χτισμένα λίγους αιώνες πριν, διατηρούνται σε εξαιρετική κατάσταση. Είναι τοποθετημένα σε νευραλγικά σημεία μεταξύ των περιοχών, καθώς τα ποτάμια του Ζαγοριού, ορμητικά και φουσκωμένα τις περισσότερες εποχές του χρόνου, είναι συχνά αδιάβατα το χειμώνα.Τα φημισμένα γεφύρια του Ζαγοριού, φτιαγμένα από τους
ειδικούς τεχνίτες τους, είναι μνημεία της αξιοσύνης και της φαντασίας των ανθρώπων αυτών.

Δύσκολα στην εκτέλεσή τους, προβληματικά στο κτίσιμο τους, είναι μοναδικά και διαφορετικά μεταξύ τους.Ο αριθμός των τόξων τους, το σχήμα τους και η ανάπτυξή τους στο χώρο καθορίζουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα κάθε γεφυριού.Η τοποθεσία στην οποία θα κτιζόταν ένα γεφύρι ήταν πάντα διαλεγμένη με πολλή προσοχή και όσο το δυνατόν μακριά από σημεία με πολλή άμμο που έκανε τη στήριξη επισφαλή.


Τα στενά, βραχώδη σημεία των ποταμών ήταν πρώτα σε προτίμηση αλλά σίγουρα ιδιαίτερα επικίνδυνα στο κτίσιμό τους.Το υλικό της δομής ήταν σχιστόλιθος και η συνδετική ύλη μίγμα από ασβέστη, κεραμίδι και άλλα υλικά. Η σφικτή τοποθέτηση των λίθων του τόξου και της κεντρικής «κλείδας», της πέτρας στο ψηλότερο σημείο, απαιτούσε
ιδιαίτερη επιδεξιότητα και γνώση του υλικού, μια και όλη η κατασκευή στηριζόταν στην ασφαλή μεταβίβαση του βάρους δια μέσω των ωθήσεων στις πλευρικές βάσεις των τόξων.

Το όνομα κάθε γεφυριού ήταν το όνομα του
χρηματοδότη της κατασκευής του ή του επισκευαστή του, ή και των δύο. Αν το γεφύρι είχε κατασκευαστεί με εισφορές των κατοίκων μιας περιοχής έπαιρνε το όνομά της.

ΓΕΦΥΡΙ ΚΟΝΤΟΔΗΜΟΥ Ή ΛΑΖΑΡΙΔΗ

Σε μικρή απόσταση από την έξοδο του χωριού των Κήπων προς το δρόμο για το Κουκούλι, συναντάμε το γεφύρι του Κοντοδήμου ή Λαζαρίδη.Γεφυρώνει το ρέμα που ονομάζεται Βικάκι, συνέχεια του Βίκου, σε ένα σημείο που οι πλευρές του φαραγγιού είναι απότομες και κοντινές. Μονότοξο, χτίστηκε το 1753 και είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό μέσα στο δασωμένο τοπίο που το περιβάλλει. Το γεφύρι αυτό ένωνε τα χωριά Κήποι και Κουκούλι με το μονοπάτι που συνεχίζει μετά το ποτάμι μέσα στο δάσος.

ΓΕΦΥΡΙ ΤΟΥ ΠΛΑΚΙΔΑ Η ΚΑΛΟΓΕΡΙΚΟ

Από την αντίθετη πλευρά της εισόδου στο Βικάκι, μέσα στην κυρίως κοίτη του Βίκου, συναντάμε αμέσως το τρίτοξο γεφύρι του Πλακίδα ή Καλογερικό, ίσως το πιο πολυφωτογραφημένο του Ζαγοριού.Απλώνεται σε ένα σχετικά ευρύχωρο μέρος του ποταμού, από την μια όχθη ως την άλλη, σαν ένα κύμα που κυλάει απαλά .Κτισμένο το 1814, αποτελεί ένα εξαιρετικό μνημείο της τέχνης των γεφυριών με τις άψογα διατηρημένες καμπύλες γραμμές του που αναπτύσσονται ελεύθερα στο τοπίο.

Η επιφάνεια διάβασης του με τη ρυθμική της κίνηση, καθώς ακολουθεί τα τρία τόξα, δίνει μια ανάλαφρη κομψότητα στην ογκώδη κατασκευή του. Σε αυτό συμβάλλουν και τα οδοντωτά περβάζια. Παραστατικός ο χαρακτηρισμός
“κάμπια εν κινήσει” που του έχει δοθεί. Το γεφύρι ανήκε στο Κουκούλι, με το οποίο επικοινωνούσε με πέτρινη “σκάλα”.

 Αρχικά ήταν ξύλινο, έχοντας ως χορηγό το Ζώτο Ρούσση, ο οποίος ξόδεψε 8.000 γρόσια για την κατασκευή του. Η μετατροπή του σε πέτρινο οφείλεται στη χορηγία 20.000 γροσίων από τον ηγούμενο του μοναστηριού των Κήπων ( του Προφήτη Ηλία), τον Σεραφείμ. Γι αυτό το λόγο πήρε το όνομα “Καλογερικό”. Το άλλο του όνομα, δηλαδή του Πλακίδα, άρχισε να χρησιμοποιείται μετά το 1865, όταν επισκευάσθηκε από τον Κουκουλιώτη Αλέξη Πλακίδα και τον αδερφό του Ανδρέα. Υπάρχει μάλιστα και σχετική επιγραφή για την επισκευή του.

Το γεφύρι εξυπηρέτησε κυρίως τους Κουκουλιώτες, για να πηγαίνουν τα γίδια στα “κεφάλια της Μπίκαινας” και να φέρνουν ξύλα από την “πετούρνα”. Επίσης τους κατοίκους από τα απέναντι χωριά, για να έρχονται να αλέθουν στον μύλο.



ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ ΤΟΥ ΚΟΚΚΟΡΟΥ Η ΝΟΥTΣΙΟΥ (ΝΟΥΤΣΟΥ)
gefirinoutsou.gif
Γεφύρι του Νούτσου ή Κόκκορου
Μετά απο 1.30 ώρα πεζοπορία από το Καλογερικό γεφύρι στην κοίτη του Βίκου, συναντάμε το γεφύρι του Κόκκορου ή Nούτσιου, ορατό και από την άσφαλτο που ακολουθεί τους μαιάνδρους του ποταμού ως ένα σημείο.Μονότοξο και απλωμένο με δύο υπέροχες αντηρίδες πλευρικά, είναι και αυτό ένα πανέμορφο έργο της εποχής, καλά διατηρημένο και ενσωματωμένο με το τοπίο που το περιβάλλει.Οι πλευρές του φαραγγιού του Βίκου, που στο σημείο αυτό έχουν αρχίσει να παίρνουν ύψος, του δίνουν μια διάσταση θρύλου και παραμυθιού.

Παρατηρείται ένας έξυπνος ελιγμός του μάστορα, προκειμένου να σιγουρέψει το έργο του. Για να εκμεταλλευτεί το στένεμα του ποταμού
παρακάμπτει λίγο την ευθεία του δρόμου, χτίζοντας τα καλντερίμια που οδηγούν στην κορυφή του, παράλληλα προς την κοίτη.

Πρωτοκατασκευάστηκε το 1750 με έξοδα του Νούτσου Κοντοδήμου από το Βραδέτο για να ανακατασκευαστεί το 1768 από τον Καπεσοβίτη Νούτσο Καραμεσίνη. Παλιότερα λεγόταν και
“γιοφύρι του κυρ-Αλέξη”, επειδή αργότερα ξαναεπισκευάσθηκε από τον γιο του τελευταίου Αλέξη Νούτσο. Το 1910 έπαθε σοβαρές ζημιές και τα γύρω χωριά μαζί με το τουρκικό δημόσιο ανέλαβαν την επισκευή του. Μικρό ποσό διέθεσε τότε και ο μυλωνάς Γρηγόρης Κόκκορος, από τον οποίο προέρχεται η δεύτερη ονομασία του (“του Κοκκόρου”), πιθανότατα επειδή ήταν ιδιοκτήτης του γειτονικού μύλου και κατά καιρούς έκανε μικροδιορθώσεις στο γεφύρι.
Το γεφύρι είναι σε καλή κατάσταση (έχει επισκευαστεί στις μέρες μας) και βρίσκεται πάνω στον κεντρικό δρόμο για το Ζαγόρι.
Το μονοπάτι από το γεφύρι αυτό συνεχίζει μέσα στο φαράγγι προς το βορρά και τις πηγές του ποταμού Βοϊδομάτη.Από την άλλη πλευρά του χωριού Κήποι, προς το χωριό Νεγάδες, το Μπαγιώτικο ρέμα συναντάει τον Βίκο κοντά στο γεφύρι του Πλακίδα.

ΓΕΦΥΡΑ ΜΥΛΟΥ

Σε περίπου 10 λεπτά από το χωριό υπάρχει ο παλιός μύλος του χωριού που έδωσε το όνομά του στο γεφύρι του 1748.Αποτελείται από δύο μεγάλες καμάρες και μια ψευτοκαμάρα. Βρίσκεται νοτιοανατολικά από το χωριό Κήποι (Μπάγια), στο Μπαγιώτικο και περίπου 1 χιλιόμετρο πριν συναντήσει τον Βίκο. Η ονομασία του οφείλεται στον εκκλησιαστικό μύλο που υπάρχει δίπλα. Διευκόλυνε τους κατοίκους των Κήπων, που πήγαιναν να αλέσουν ή να καλλιεργήσουν τους ποτιστικούς κήπου, καθώς και εκείνους που πήγαιναν τα παλιότερα χρόνια στα Γιάννενα από το δρόμο της Γκασούρας) “έκοβαν δρόμο”.

Γεφύρι δεμένο με τη φύση και την παράδοση (τα Θεοφάνεια ο παπάς από την κορυφή του ρίχνει το σταυρό στα νερά, σε χαρακτηριστική οβίρα). Το γεφύρι έχει ήρεμη όψη, όπως και η γύρω περιοχή. Ανάμεσα στα δύο τόξα υπάρχει εντοιχισμένη μαύρη πέτρα με μια επιγραφή γραμμένη
“βουστροφηδόν” (σύμφωνα με την κίνηση των βοδιών όταν οργώνουν).

ΓΕΦΥΡΙ ΤΟΥ ΠΕΤΣΩΝΗ/ΠΙΤΣΩΝΗ Η ΠΕΤΣΙΩΝΗ

Από το σημείο αυτό έχουμε πανέμορφη θέα στο χωριό όπως είναι αμφιθεατρικά κτισμένο στη φουντωμένη πλαγιά. Ένα δεύτερο γεφύρι είναι κοντά, αυτό του Πιτσώνη, χτισμένο το 1850. Μονότοξο και αυτό, είναι χωμένο μέσα στο πράσινο και δύσκολα ορατό από τον αυτοκινητόδρομο που κατευθύνεται προς Νεγάδες.

ΓΕΦΥΡΙ ΤΟΥ ΜΥΡΙΣΗ

Αρκετά πιο βαθιά μέσα σε ένα παρακλάδι του Μπαγιώτικου ρέματος, το μονότοξο γεφύρι του Μυρίση, ενώνει δύο ομαλές δασωμένες πλευρές του ανοικτού εκείνου σημείου του ποταμού. Γι' αυτό το γεφύρι έχουμε ελάχιστες ιστορικές πληροφορίες. Περπατώντας πάνω στα κυματιστά καλντερίμια που στεφανώνουν τα τόξα των γεφυριών, έχουμε την ξεχωριστή αίσθηση ότι βρισκόμαστε πάνω σε ένα σύγχρονο γλυπτικό έργο.

Τα μικρά λοφάκια που σχηματίζουν ανεβαίνοντας και κατεβαίνοντας σαν πετρωμένη θάλασσα παίρνουν στα μάτια μας μια παιχνιδιάρικη διάθεση, ενδεχομένως μακριά από τις προθέσεις των δημιουργών τους.


Η άσφαλτος αντικατέστησε τα καλντερίμια, τα γεφύρια σταμάτησαν να αποτελούν την μόνη δίοδο μεταξύ των οικισμών και αναχθήκανε σε αυτό που ήταν πάντα, πραγματικά έργα τέχνης.  


ΠΗΓΕΣ:
- Aθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων
- Ιστοσελίδα 6ου Δημοτικού Σχολείου Ιωαννίνων
- ΕΜΠ, Ανάπτυξη Συστήματος Γεωγραφικών Πληροφοριών για τα παραδοσιακά γεφύρια του Κεντρικού Ζαγορίου

ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΟ: http://www.tovoion.com/


3 Μαΐ 2012

«Έφυγε» ο Αγάπιος Τόλης ιδρυτής του ομώνυμου Μουσείου

Ο Αγάπιος Τόλης, ο γνωστός Ζαγορίσιος συλλέκτης, έφυγε για πάντα. Άφησε την τελευταία του πνοή το απόγευμα της Πρωτομαγιάς σε ιδιωτικό Νοσηλευτικό Ίδρυμα των Ιωαννίνων, όπου τις τελευταίες εβδομάδες νοσηλεύονταν.Άνθρωπος της Αυτοδιοίκησης ο εκλιπών. Διετέλεσε, επί πολλές δεκαετίες (!) Κοινοτάρχης των Κήπων –της γενέτειράς του– από τους πλέον επιτυχημένους της περιοχής Ζαγορίου.Ολόκληρη τη ζωή του την αφιέρωσε ο Αγάπιος Τόλης στη συλλογή λαογραφικών αντικειμένων. Όνειρο, μιας ζωής, η δημιουργία Λαογραφικού Μουσείου. Και το πραγματοποίησε – εν μέρει όμως – ο συλλέκτης.Κρίμα που ο Αγάπιος Τόλης δεν πρόφθασε να παραστεί – όπως διακαώς το επιθυμούσε – στα εγκαίνια των νέων κτιριακών εγκαταστάσεων που ανεγέρθηκαν στους Κήπους, προκειμένου να «στεγαστεί» η πλούσια και ιδιαίτερα σημαντική συλλογή του Λαογραφικού Μουσείου, που φέρει το όνομά του. Ανεκτίμητη και από τις καλύτερες της χώρας χαρακτηρίστηκε η συλλογή του από ειδικούς.Για το αξιόλογο έργο του ο Ζαγορίσιος συλλέκτης τιμήθηκε από την Πολιτεία και από άλλους φορείς.

Το τελευταίο αντίο

Χθες το μεσημέρι, συγγενείς, χωριανοί και πολλοί φίλοι του – και είχε πολλούς – από τα Ζαγοροχώρια, συνόδευσαν τον Αγάπιο Τόλη στην τελευταία του κατοικία, στους Κήπους, στο αγαπημένο του χωριό. Στη σορό του κατατέθηκαν πολλά στεφάνια και έγιναν δωρεές για κοινωνικούς σκοπούς.Επικήδειους λόγους εκφώνησαν οι Αλέκος Καχριμάνης, Περιφερειάρχης Ηπείρου, Γαβριήλ Παπαναστασίου, Δήμαρχος Ζαγορίου (είναι και οι δύο μέλη του προσωρινού Δ.Σ. του Ιδρύματος) Πολύβιος Καρράς, Πρόεδρος του Συνδέσμου Ζαγορισίων, Δημήτριος Δέρβας, Μελίνα Δέρβα και Μιχάλης Οικονομίδης.

ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ

ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΟ: http://epirusgate.blogspot.com/ 

2 Μαΐ 2012

Αρίστη: Μονή Παναγιάς Σπηλιώτισσας

Μεταξύ των χωριών Αρίστη και Πάπιγκο, 48 χλμ. από τα Ιωάννινα και δίπλα από τον ποταμό Βοϊδομάτη, είναι χτισμένο πάνω σε βράχο το μοναστήρι της Παναγίας Σπηλιώτισσας.
Χτίστηκε Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή θεωρείται πως κατασκευάστηκε το 1579 μ.Χ., επιγραφές όμως που σώζονται, αναφέρουν ότι κτίστηκε το 1665 μ.Χ. από τους μοναχούς Ιωακείμ και Σωφρόνιο.
Το μοναστήρι αγιογράφησε ο μοναχός Παρθένιος το έτος 1673 μ.Χ.
Το ξυλόγλυπτο τέμπλο και οι τοιχογραφίες είναι του 17ου αιώνα και είναι άριστης τέχνης. Το ηγουμενείο έχει διακόσμηση με φυτικές παραστάσεις, έργο του Ηπειρώτη ζωγράφου Γ. Αναστασίου, που το ζωγράφισε το Μάρτιο του 1874.