ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΟ:

iliochori@gmail.com


30 Νοε 2010

Ώρα για δημοτικό τραγούδι!!!

Νομίζω ότι είναι ώρα να ακούσουμε υπέροχα δημοτικά τραγούδια και να δούμε όμορφες εικόνες από το Ζαγόρι. Το βίντεο που ακολουθεί το βρήκαμε στο You Tube. Στο τραγούδι είναι ο Κώστας Παΐλας και στο κλαρίνο ο Νίκος Τάσσης. Να δώσουμε βέβαια και τα συγχαρητήριά μας στον ipirotis604 που έφτιαξε και ανέβασε το συγκεκριμένο βίντεο.

Το Δίκορφο Ιωαννίνων.

Το Δίκορφο ή Δικόρυφο είναι ορεινό χωριό του νομού Ιωαννίνων και ανήκει στο συγκρότημα των Ζαγοροχωρίων της Ηπείρου. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1.000 μέτρων στις βόρειοανατολικές πλαγιές του όρους Μιτσικέλι. Το Δίκορφο ανήκει στον δήμο Κεντρικού Ζαγορίου και ο πληθυσμός του σύμφωνα με την απογραφή του 2001 είναι 66 κάτοικοι, οι οποίοι ασχολούνται με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και τον αγροτουρισμό. Απέχει 38 χλμ. από τα Ιωάννινα.
Το παλαιό όνομα του χωριού ήταν Τσ(ι)οντίλα ή Ζωνδήλα, μάλλον αλβανικής ή σλαβικής προέλευσης.
Η έκταση του χωριού καλύπτεται σε μεγάλο βαθμό από δάση, ενώ έχει και πλούσια πανίδα. Το υπέδαφος αποτελείται από σχιστόλιθο και ασβεστόλιθο.
Ο οικισμός χρονολογείται τουλάχιστον από το 1431 ("Μικρή Τζοντίλα"), όταν μαζί με άλλους οικισμούς της περιοχής συνθηκολόγησε με τους Τούρκους και απέκτησε προνόμια, με αντάλλαγμα 38 "βοϊνίκηδες", άνδρες στην υπηρεσία των σουλτανικών στάβλων. Ωστόσο, στην περιοχή έχουν ανακαλυφθεί ερείπια φρουρίου και αγγεία της ύστερης ρωμαϊκής περιόδου. Λίγο έξω από το χωριό, υπάρχει η περιοχή Γκούβα, μια χαράδρα με έναν απότομο βράχο, όπου σε μια οπή, κατοικία άγριων περιστεριών, οι κάτοικοι των γύρω περιοχών έκρυβαν τα υπάρχοντά τους για να μην τα βρουν οι ληστές, που έκαναν συχνά επιδρομές στο χωριό.
Λόγω των προνομίων αυτών, αναπτύχθηκε το εμπόριο περισσότερο από τη γεωργία και την κτηνοτροφία, χαρίζοντας ευημερία στην περιοχή από το 17ο έως το 19ο αιώνα. Ο πλούτος αυτός αποτυπώθηκε στην κατασκευή των κατοικιών, μεγάλων και ιδιαίτερα διακοσμημένων. Τη μεγαλύτερη ακμή τη γνώρισε το Δίκορφο κατά το 19ο αιώνα, όταν ο πληθυσμός του έφτασε τα 1200 άτομα: το 1835 ιδρύθηκε ελληνικό σχολείο και Παρθεναγωγείο το 1890.
Οι επιδρομές ληστών στις αρχές του 20ού αιώνα έφεραν μείωση του πληθυσμού, ενώ κατά την Κατοχή λεηλατήθηκε από τους Γερμανούς και κάηκαν 3 σπίτια κατά τον Εμφύλιο.
Το Νοέμβριο του 2008, ανέλαβαν την αναδάσωση των καμένων περιοχών του χωριού τα πανεπιστήμια Ιωαννίνων και Κωνσταντινούπολης.
Οι παραδοσιακές κατοικίες και τα αρχοντικά του χωριού έχουν χτιστεί με πέτρα και μαύρη πλάκα, ενώ έχουν διακοσμηθεί με τα έργα των Χιοναδιτών ζωγράφων.
Στο κέντρο του χωριού, βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Μηνά του Αιγυπτίου, τρίκλιτη βασιλική, που ιδρύθηκε το 1778, με καμπαναριό που ανακατασκευάστηκε το 1896 από κάτοικο του χωριού, έμπορο στη Ρουμανία.
Το ξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη, μονόκλιτη βασιλική, χτίστηκε το 1898 και βρίσκεται σε λόφο πάνω από το χωριό. Η εκκλησία ξανακτίστηκε με υλικά από ερείπια βυζαντινού φρουρίου.
Στην πλαγιά του Μιτσικελιού, νότια του χωριού βρίσκεται το μοναστήρι της Στούπαινας, όπου μεταφέρθηκε το 1708 στη θέση παλαιότερου σλάβικου μοναστηριού, που χτίστηκε το 950, κατά το Φώτη Κόντογλου, και διαλύθηκε το 1583 από την πανώλη. Καταστράφηκε το 1841 από τους Ιταλούς, αλλά ξαναχτίστηκε το 1963.
Κοντά στο χωριό υπάρχουν επίσης τα γεφύρια του καπετάν-Αρκούδα, του Στάθη (1906) και της Σιάμαινας.
Στο χωριό γίνεται τριήμερο πανηγύρι στις 29 Αυγούστου.

ΠΗΓΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ:  http://el.wikipedia.org
ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ:  travelmagic.gr  και  partetavouna.blogspot.com

Αποστολή στη χαράδρα του Αώου.

Η χαράδρα του Αώου βρίσκεται στη Βόρεια Πίνδο και είναι το βόρειο σύνορο της ευρύτερης περιοχής που ονομάζουμε Ζαγόρι. Είναι ένα οικοσύστημα με πολύ μεγάλη οικολογική αξία ενώ η ομορφιά του τοπίου σε καθηλώνει. Στο ψηφιακό αρχείο της ΕΡΤ βρήκαμε μία παλιά ταινία του Γ. Κολόζη με τον τίτλο "Αποστολή στη χαράδρα του Αώου", η οποία περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο την συγκεκριμένη χαράδρα και μας δίνει σημαντικές πληροφορίες. Το κινηματογραφικό συνεργείο έκανε επανειλημμένα ταξίδια στην περιοχή για να καταγράψει τις ομορφιές αλλά και μαρτυρίες ειδικών. Μπορείτε λοιπόν να δείτε την συγκεκριμένη ταινία, που είναι όντως πολύ ενδιαφέρουσα, πατώντας ε δ ώ.

Κατολισθήσεις και στην περιοχή του Ηλιοχωρίου.

Τις τελευταίες ημέρες, λόγω των παρατεταμένων βροχοπτώσεων που σημειώθηκαν, δημιουργήθηκαν όπως είναι γνωστό πλημμυρικά φαινόμενα αλλά και μεγάλες κατολισθήσεις εδαφών σε διάφορα σημεία του Νομού Ιωαννίνων, με αποτέλεσμα να προκύψουν τεράστια προβλήματα.
Σήμερα πληροφορήθηκα από συγχωριανούς μας ότι κατολισθητικά φαινόμενα παρατηρήθηκαν και στην ευρύτερη περιοχή του  Ηλιοχωρίου ενώ μέσα στον οικισμό έπεσαν κάποιοι τοίχοι. Μάλιστα, σύμφωνα πάντα με τις πληροφορίες μου,  σημειώθηκε κατολίσθηση στην περιοχή του παλιού μύλου, κοντά στους καταρράκτες της  Μπάλτα Ντι Στρίγγα, με αποτέλεσμα να μην είναι πλέον προσπελάσιμο το υπάρχον μονοπάτι και να μη μπορούν οι επισκέπτες του χωριού να φθάσουν μέχρι εκεί.
Το γεγονός αυτό αποτελεί σημαντικό πλήγμα για το χωριό μας, γιατί οι καταρράκτες είναι το σημαντικότερο από τα αξιοθέατα που διαθέτει και αρκετοί από τους επισκέπτες του Ζαγορίου, ερχόταν στο χωριό μας  για να τους θαυμάσουν.
Ας ελπίσουμε ότι θα γίνουν σύντομα οι απαραίτητες ενέργειες, για να αποκατασταθεί η βατότητα του μονοπατιού και να μπορούμε όλοι μας να απολαμβάνουμε και πάλι το υπέροχο τοπίο που συναντάμε τόσο κατά τη διαδρομή όσο και στο σημείο που βρίσκονται οι καταρράκτες.

Πρόσωπα του Ηλιοχωρίου σε άσπρο-μαύρο (6).

Στην φωτογραφία αυτή εικονίζονται οι χωριανοί μας Αθανάσιος Νασιώκας, Αντώνης και Αλέκος Κονοσπύρης, Γεώργιος Παπανικολάου, η τότε Γραμματέας του χωριού και μπροστά γονατιστός ο Γεώργιος Μέλης.









Σ΄ αυτή τη φωτογραφία εικονίζονται οι χωριανοί μας Σωτήρης Παπανικολάου και  Στέργιος Τσούλης.








Στη φωτογραφία μας εδώ ο Γεώργιος Μέλης και ο Αλέκος Κονοσπύρης














ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ:  iliochori.eu

Διαγράμμιση...

... είναι που είναι το οδικό δίκτυο στο Ζαγόρι μας ( από την δικιά μας πλευρά λέω πάντα) σε κακά χάλια, είπανε να κάνουν και μια νέα διαγράμμιση ( και αυτή σε κακά χάλια) και όταν βρέχει και έχει ομίχλη δεν ξέρεις κατά που να κάνεις! Και αυτό βέβαια συμβαίνει γιατί όπως ρώτησα κάποιον ειδικό πηρά την απάντηση στο ερώτημά μου
- γιατί δεν γυαλίζει με τα φώτα ή και χωρίς αυτά, η γραμμή;;
- όταν στο δρόμο δεν γυαλίζει η διαγράμμιση σημαίνει ότι κάποιοι τσιγκουνεύτηκαν την πέρλα.
- ποια πέρλα;; που μπαίνει αυτή;;
- Το άσπρο χρώμα για την γραμμή είναι πάμφθηνο ( πωλείται σε 15κιλα), αυτό που κοστίζει είναι η πέρλα (οι μικροί κόκκοι) που αναμειγνύονται με το χρώμα και δίνουν την αντανάκλαση (πωλούνται σε μικρότερεςς συσκευασίες).
- δηλαδή είναι οικονομικό το θέμα;;
- Πάντα, αφού ξέρεις τώρα...!
- και όσο περισσότερη πέρλα βάζεις τόσο πιο φωτεινή είναι η γραμμή και τόσο καλύτερα βοηθάει στην ομίχλη αλλά και στον πάγο. Αλλά δυστυχώς εσείς εκεί έχετε χιόνια και έτσι θα ξυθεί γρήγορα από τα αποχιονιστικά και θα διαβρωθεί με το αλάτι. Οπότε έχετε την προσοχή σας έτσι και αλλιώς!

ΠΗΓΗ:  http://vradeto1340.blogspot.com/

Θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα στους Ασπραγγέλους.

Σύμφωνα με το από 29-11-2010 δελτίου τύπου της Γ. Α. Δ. Π. Ηπείρου, την 27-11-2010 και ώρα 10.30΄ στους Ασπραγγέλους Ιωαννίνων, Ε.Ι.Χ. αυτοκίνητο εξετράπη της πορείας του και ανετράπη, με αποτέλεσμα ο 51χρονος ημεδαπός οδηγός του να τραυματισθεί θανάσιμα. 
Για το τροχαίο αυτό ατύχημα ενεργείται προανάκριση από το Τ. Τ. Ιωαννίνων.

Ο Άγιος Ανδρέας ο Απόστολος και ο Πρωτόκλητος.

Ο Ανδρέας, ψαράς στο επάγγελμα και αδελφός του Αποστόλου Πέτρου, ήταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας. Επειδή κλήθηκε από τον Κύριο πρώτος στην ομάδα των μαθητών, ονομάστηκε πρωτόκλητος.
Η ιστορία της ζωής του Ανδρέα μέχρι την Σταύρωση, την Ανάσταση και την Ανάληψη, υπήρξε σχεδόν ίδια με εκείνη των άλλων μαθητών. Μετά το σχηματισμό της πρώτης Εκκλησίας, ο Ανδρέας κήρυξε στη Βιθυνία, Εύξεινο Πόντο, Θράκη, Μακεδονία και Ήπειρο. Τελικά, κατέληξε στην Αχαΐα.
Εκεί η διδασκαλία του καρποφόρησε και με τις προσευχές του θεράπευσε θαυματουργικά πολλούς ασθενείς. Έτσι, η χριστιανική αλήθεια είχε μεγάλες κατακτήσεις στο λαό της Πάτρας. Ακόμα και η Μαξιμίλλα, σύζυγος του ανθύπατου Αχαΐας Αιγεάτου, αφού τη θεράπευσε ο Απόστολος από τη βαρειά αρρώστια που είχε, πίστεψε στο Χριστό.
Το γεγονός αυτό εκνεύρισε τον ανθύπατο και με την παρότρυνση ειδωλολατρών ιερέων συνέλαβε τον Ανδρέα και τον σταύρωσε σε σχήμα Χ. Έτσι, ο Απόστολος Ανδρέας παρέστησε τον εαυτό του στο Θεό «δόκιμον εργάτην» (Β΄ προς Τιμόθεον, 2: 15). Δηλαδή δοκιμασμένο και τέλειο εργάτη του Ευαγγελίου.
Το λείψανό του έθαψε με ευλάβεια ο πρώτος επίσκοπος Πατρών Στρατοκλής.
Απολυτίκιο
«Ὡς τῶν Ἀποστόλων πρωτόκλητος, καί τοῦ κορυφαίου αὐτάδελφος, τόν Δεσπότην τῶν ὅλων Ἀνδρέα ἱκέτευε, εἰρήνην τή οἰκουμένη δωρήσασθαι, καί ταῖς ψυχαις ἠμων τό μέγα ἔλεος»

ΠΗΓΗ: http://www.xfe.gr/

Κ Α Λ Η Μ Ε Ρ Α

Σήμερα θα σας πούμε την "Καλημέρα μας" από το Ανατολικό Ζαγόρι και συγκεκριμένα από το Φλαμπουράρι. Από τον πλάτανο που βρίσκεται έξω από την εκκλησία του χωριού!

29 Νοε 2010

Το Ελατοχώρι Ιωαννίνων .

Eίναι ένα πανέμορφο ορεινό χωριό, χτισμένο σ’ ένα καταπράσινο τοπίο, περιτριγυρισμένο από πεύκα, έλατα, πλατάνια, καρυδιές οξιές και άλλα δέντρα. Βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Τσούκα – Τζίνα (μυτερή κορυφή), σε υψόμετρο 1.050 μέτρων.
Το Ελατοχώρι διοικητικά ανήκει στο δήμο Ανατολικού Ζαγορίου και απέχει 57 χιλιόμετρα, από τα Ιωάννινα.
Η παλιά ονομασία του χωριού ήταν Τσερνέσι, όνομα με το οποίο αναφέρεται και στο παραδοσιακό τραγούδι Φεζοδερβέναγας ‘‘…και στο Τσερνέσι ξημέρωσες’’.
Επίσης στο Ελατοχώρι, ανήκει ο συνοικισμός του Δίλακκου, που παλαιότερα ονομαζόταν Σέσιο.
  Την αρχή του χωριού, ο Ι. Λαμπρίδης την τοποθετεί στον 19ο αιώνα, ενώ το 1913 σύμφωνα με τον επιθεωρητή Καθάρειο, το χωριό είχε 250 κατοίκους και 33 μαθητές. Σήμερα, το Ελατοχώρι έχει περίπου 80 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνται με την γεωργία και την υλοτομία.
Το καλοκαίρι, οι κάτοικοι αυξάνονται και δίνουν άλλο αέρα στο χωριό και ιδιαίτερη χαρά, στους μόνιμους κατοίκους. Επίσης τα πανηγύρια, φέρνουν αρκετό κόσμο στο χωριό, τα οποία γίνονται στις 21 Μαΐου (Αγίου Κωνσταντίνου) και 6 Αυγούστου (Σωτήρος).
Οι επισκέπτες στο Ελατοχώρι, μπορούν να επισκεφθούν τις τρεις εκκλησίες του χωριού, τον Άγιο Γεώργιο, την Κοίμηση της Θεοτόκου και τον Αη – Λιά. Ενώ, στο Δίλακκο τον Άγιο Αθανάσιο.
Μπορείτε να επισκεφτείτε τα ποτάμια που βρίσκονται γύρω από το χωριό και τις λίμνες, για να ψαρέψετε και να θαυμάσετε τα όμορφα τοπία. Στο χωριό λειτουργεί ξενώνας και καφενείο.
Σημείωση:  Τις πληροφορίες και τις φωτογραφίες τις βρήκα στη σελίδα του Πολιτιστικού Συνδέσμου Ζαγορισίων στο facebook στην οποία έχουν καταχωρηθεί από τον Άγγελος Γιάννενα.

Το πέτρινο γεφύρι του "Κοντοδήμου ή Λαζαρίδη"

Πηγαίνοντας προς τους Κήπους Ζαγορίου, λίγο πριν φθάσουμε στο χωριό και στην αρχή της χαράδρας του Μικρού Βίκου, που βρίσκεται  στ’  αριστερά μας, υπάρχει ένα πέτρινο, μονότοξο γεφύρι, με μήκος 13,60 μ. και ύψος 4,20 μ., το οποίο ενώνει της δύο όχθες ενός μικρού ποταμού που διαρρέει τη χαράδρα και έχει το όνομα Βικάκης.
Το γεφύρι αυτό χτίσθηκε το 1753, με έξοδα του Τόλη Κοντοδήμου από το Βραδέτο, από τον οποίο πήρε και το όνομα και βρίσκεται πάνω στο μονοπάτι με το οποίο επικοινωνούσαν παλαιότερα οι Κήποι με το Κουκούλι.
Κοντά στο γεφύρι υπήρχε ο νερόμυλος του Λαζαρίδη, από το Κουκούλι και για το λόγο αυτό είναι και γνωστό ως γεφύρι του Λαζαρίδη. Τον νερόμυλο αυτό, που σήμερα δεν υπάρχει,  τον χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι των Κήπων, του Κουκουλίου, του Καπέσοβου και του Βραδέτου.
Το γεφύρι βρίσκεται σε καλή κατάσταση κι απ’ αυτό διέρχονται και σήμερα όσοι ακολουθούν την πεζοπορική διαδρομή από τους Κήπους  στο Κουκούλι.  Η διαδρομή από το γεφύρι μέχρι το Κουκούλι είναι ένα λίθινο μονοπάτι με αναβαθμίδες και είναι γνωστό με το όνομα «Σκάλα Κουκουλίου».
Πάνω από το γεφύρι υπάρχει ένας βράχος που ονομάζεται «Καντήλα». Σύμφωνα με την παράδοση, κάποιοι ληστές είχαν κάψει την εκκλησία των Κήπων κι έκλεψαν τις εικόνες της. Μεταξύ των εικόνων ήταν και μία εικόνα των  Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Τις κλεμμένες εικόνες τις έκρυψαν κοντά στο γεφύρι αυτό. Από τότε, κάθε βράδυ, την παραμονή της γιορτής των Αγίων, οι κάτοικοι έβλεπαν μια καντήλα κρεμασμένη από το βράχο μέχρι το γεφύρι. Όταν όμως, μετά από καιρό, βρέθηκαν οι εικόνες και επεστράφησαν στην εκκλησία, σταμάτησε πλέον να εμφανίζεται και η καντήλα.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:  Πέρα από τις προσωπικές μας γνώσεις, αντλήσαμε πληροφορίες από τις σελίδες www.petrinagefiria.uoi.gr και blogthea.gr
Οι φωτογραφίες είναι από προσωπικό αρχείο.

Μπατσαριά.

Εκτός από την παραδοσιακή αλευρόπιτα, οι κάτοικοι στα χωριά του Ζαγορίου συνήθιζαν να φτιάχνουν μία ακόμη πίτα με πρώτη ύλη το καλαμποκίσιο αλεύρι και τα χόρτα που υπήρχαν άφθονα στην περιοχή. Την πίτα αυτή, η οποία λέγεται "μπατσαριά", την κάνουν ακόμη και σήμερα πολλές νοικοκυρές και μάλιστα όχι μόνο στο Ζαγόρι αλλά και στα Γιάννενα και σε όλη την περιοχή μας. Στην επίσκεψη της εκπομπής με τον τίτλο "Στην κουζίνα της Μαμάς", του Ευτύχη Μπλέτσα, στην πόλη των Ιωαννίνων, τον Απρίλιο του 2007, η κ. Φωφώ Νούσια μαγείρεψε μπατσαριά κι έδωσε τη συνταγή της στους τηλεθεατές. Την συνταγή αυτή την βρήκαμε στην ιστοσελίδα της εκπομπής στο διαδίκτυο και σας την δίνουμε για να την δοκιμάσετε κι εσείς. Συμπληρωματικά σας λέμε ότι η συγκεκριμένη πίτα τρώγεται συνοδευόμενη κι από γιαούρτι. Αξίζει να τη δοκιμάσετε!!!

ΥΛΙΚΑ

1 κιλό Άγρια Χόρτα (καθαρισμένα και πλυμένα)
5 φρέσκα Κρεμμυδάκια
2 Πράσα
3 Αυγά
400γρ. Φέτα
100γρ. Κεφαλοτύρι (προαιρετικά)
50γρ. Βούτυρο
1 κουτ. γλυκού Ζάχαρη
2 ½ φλιτζ. Αλεύρι
½ φλιτζ. Σιμιγδάλι ψιλό
1 φλιτζ. Γάλα
2 φλιτζ. Νερό
200γρ.Ελαιόλαδο
Μαύρο & Πράσινο Πιπέρι
Αλάτι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Για τη συγκεκριμένη πίτα χρησιμοποιήσαμε τα εξής άγρια χόρτα: Μαϊντανό, Άνηθο, Πράσο, φρέσκο Κρεμμυδάκι, Παπαρούνα, Σουρλίνα, Ζοχιά, Τα Γένια του Παπά, Ψαρούλια, Άγριο Καρότο, Κτενάκι, Τσουκνίδα, Βρούβα ή Λάψανα, Αγιάγκαθο, Μοσκολάχανα ή Καυκαλήθρα, Σέσκουλα ή Παζά, Σπανάκι, Άγρια Λάπατα και ήμερα Λάπατα. Γενικότερα, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κάθε λογής τοπικά και εποχικά χόρτα. Τα μόνα που πρέπει να αποφύγουμε είναι τα πικρά (π.χ. πικρά Ραδίκια), γιατί δεν δένουν γευστικά με τα υπόλοιπα υλικά της πίτας.
Για μια πιο απλή εκδοχή της μπατσαριάς, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα παρακάτω μη δυσεύρετα χορταρικά: Σπανάκι, Μαϊντανό, Άνηθο, Δυόσμο και ήμερα Λάπατα.
Ξεκινάμε καθαρίζοντας και πλένοντας τα χόρτα σε πολλά νερά. Μετά τα τρίβουμε καλά με αλάτι. Τα ψιλοκόβουμε και τα βάζουμε σε μεγάλο και βαθύ μπολ. Ρίχνουμε το γάλα, τα αυγά και λίγη ζάχαρη και ανακατεύουμε καλά. Καθαρίζουμε και ψιλοκόβουμε επίσης τα πράσα και τα κρεμμυδάκια. Τα αναμιγνύουμε μαζί τα υπόλοιπα χορταρικά. Προσθέτουμε στο μίγμα λίγο φρεσκοτριμμένο μαύρο και πράσινο πιπέρι, ελαιόλαδο (περίπου150γραμμάρια) και τη φέτα τριμμένη. Καθώς τα ανακατεύουμε όλα μαζί, προσέχουμε να τα τρίψουμε γερά με τα δάχτυλα για να ενωθούν όλα τα υλικά.
Μετά ο χυλός:Στη συνέχεια ετοιμάζουμε το χυλό, το κουρκούτι:
Βάζουμε λίγο αλεύρι και σιμιγδάλι σε ένα μπολ. Προσθέτουμε λίγο αλάτι και περίπου 1 σφηνάκι ελαιόλαδο. Μετά ρίχνουμε σιγά-σιγά το νερό, ανακατεύοντας με μεγάλο κουτάλι μέχρι να έχουμε ένα σχετικά αραιό χυλό, αρκετά ρευστό (να ανακατεύεται δηλαδή με ευκολία).
Αλείφουμε το ταψί του φούρνου με λίγο βούτυρο γάλακτος και ελαιόλαδο, σε όλη την επιφάνειά του. Ρίχνουμε τα 2/3 του χυλού μέσα στο ταψί με μια κουτάλα. Το στρώνουμε με το πίσω μέρος της κουτάλας να απλωθεί ομοιόμορφα.
Απλώνουμε από πάνω τη γέμιση με τα χόρτα, πιέζοντας απαλά με τα δάχτυλα. Περιχύνουμε τη γέμιση με τον υπόλοιπο χυλό. (Αν χρειαστεί, προσθέτουμε προηγουμένως λίγο νεράκι στο χυλό). Πασπαλίζουμε από πάνω με κεφαλοτύρι (προαιρετικά), λίγο ελαιόλαδο και 2 κουταλιές φρέσκο βούτυρο, κομμένο σε πολύ μικρά κομματάκια.
Σταυρώνουμε και κάνουμε μια ευχή: «Κυρά να μπεις, κυρά να βγεις, αρχόντοι να σε φάνει» Ψήνουμε την πίτα μας στους 175ο C για 1 ώρα.
Σερβίρουμε με ανθότυρο και γιαούρτι.


Fullάρισμα!

                        Οι συνεχιζόμενες καταρρακτώδεις βροχές , νομίζω ότι έχουν φουλάρει τις υπόγειες δεξαμενές μας και θα έχουμε νερό την επόμενη άνοιξη. Τώρα πρέπει να ρίξει χιόνια και να κατέβει η θερμοκρασία, να παγώσουν και να μας φτάσει το νερό έως αργά τον Αύγουστο. Πάντως όπου και να κοιτάξει κανείς τρέχουν όλες οι υδρομαστεύσεις και οι βρύσες που είναι σκορπισμένες εδώ και κει. 
 ΠΗΓΗ: http://vradeto1340.blogspot.com/

Τζάκι...

... κάποτε το τζάκι, μαζί με την μασίνα ήταν πάντα αναμμένα στο χωριό για ζεστασιά το πρώτο και για μαγείρεμα επίσης το δεύτερο. Σήμερα όμως τα τζάκια τα έχουμε για να τα ανάβουμε καμιά φορά σε καμιά γιορτή και όταν έχουμε "φίλους" για να λένε βέβαια ότι έχουμε τζάκι. Ποιος το ανάβει για να καίει όλη μέρα( γιατί μόνο τότε μπορεί να βοηθήσει στην ζέστη του χώρου). Ααα! για κανά παϊδάκι & κοψιδάκι στα κάρβουνα και ο κόσμος όλος ( που να τρέχεις στο κρύο να ανάβεις κάρβουνα έξω στην αυλή).
Εγώ δεν έχω όμως τζάκι και σας δείχνω ενός φίλου. Που τον χαίρομαι γιατί το έχει μόνιμα αναμμένο, έχει στρώσει γύρω του φλοκωτά και απλωμένες εδώ και κει μαξιλάρες και είναι και ερωτευμένος και δεν αφήνει στιγμή χαμένη με το "μωρό" του για ... 
ΠΗΓΗ:  http://vradeto1340.blogspot.com/

Κ Α Λ Η Μ Ε Ρ Α

Η "Καλημέρα μας" σήμερα είναι από την πλατεία ενός χωριού του Κεντρικού Ζαγορίου. Του Δίκορφου.










ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ:  partetavouna.blogspot.com

28 Νοε 2010

Η δολοφονία του Αλέξη Νούτσου το 1822 από τον ...

Ο Αλέξης Νούτσος το καλοκαίρι του 1821 κατεβαίνει στην επαναστατημένη Ελλάδα. Γνωρίζει τους Φαναριώτες πολιτικούς και τους Έλληνες καπεταναίους και αναμιγνύεται στα πολιτικά και στρατιωτικά πράγματα.
Προσπαθεί να απεμπλέξει και να γλιτώσει τους Αλβανούς φίλους του που βρίσκονται κλεισμένοι στην Τριπολιτσά. Το επιτυγχάνει ύστερα από διαπραγματεύσεις και τους στέλνει στον Αλή Πασά στα Γιάννινα.
Ο Αλέξης δεν ξεχνά τον Αλή Πασά κυρίως πια για συναισθηματικούς λόγους. Του στέλνει πληροφορίες και προσπαθεί να του στείλει και στρατιωτική βοήθεια αλλά ματαίως.
Ο Αλής πέφτει τον Ιανουάριο του 1822 κι ο Αλέξης ξεχειμωνιάζει με την οικογένειά του στη Λευκάδα.
Την Άνοιξη του 1822 κατεβαίνει στην Πελοπόννησο, στην πρώτη Εθνική Συνέλευση της Επιδαύρου, ύστερα από πρόσκληση του Μαυροκορδάτου για βοήθεια.
Στην Πολιτική Διοίκηση που σχηματίστηκε εκλέχτηκε πρόεδρος του Εκτελεστικού ο Μαυροκορδάτος και Υπουργός Εσωτερικών και Πολέμου ο Ιωάννης Κωλέττης, φίλος του Αλέξη από την αυλή του Αλή Πασά.
Ο Μαυροκορδάτος και ο Κωλέττης, από την Κόρινθο όπου εδρεύει η Πολιτική Διοίκηση, στέλνουν τον Αλέξη Νούτσο στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα με σκοπό να συνενώσει πολιτικούς (Αρειοπαγίτες) και στρατιωτικούς (Ανδρούτσος).
Εκεί τα πάντα έχουν διαλυθεί απ’ τη διχόνοια και τις φιλοδοξίες.
Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος υπόσχεται συνεργασία και δίνει ελπίδες στον Αλέξη Νούτσο.
Τούτος γυρίζει στην Κόρινθο όπου η κυβέρνηση τον διορίζει πολιτικό και στρατιωτικό αρχηγό της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας.
Το Μάιο φεύγει από την Κόρινθο και φτάνει στο Δίστομο όπου αρχίζει επαφές με πολιτικούς και στρατιωτικούς. Οι Αρειοπαγίτες κατηγορούν τον Ανδρούτσο και τούμπαλιν.
Ο Νούτσος πάει στη Στυλίδα όπου συναντά τον Δημήτριο Υψηλάντη που είναι αηδιασμένος από το μίσος και τη διχόνοια που επικρατούν.
Ο Ανδρούτσος καλεί το Νούτσο στη «Δρακοσπηλιά» όπου στρατοπεδεύει.
Ο Αλέξης Νούτσος, ανύποπτος και αισιόδοξος, πάει προς συνάντηση του Οδυσσέα. Παίρνει μαζί του και το Χρήστο Παλάσκα μια που και οι τρεις ήταν φίλοι στην αυλή του Αλή Πασά.
Εδώ στη «Δρακοσπηλιά» ο Οδυσσέας Ανδρούτσος δολοφονεί τους φίλους του Αλέξη και Χρήστο.
Οι μηχανογραφίες και η διχόνοια επικράτησαν.
Οι κοτζαμπάσηδες και οι καπεταναίοι, που ζήλευαν την αρχοντιά και την αίγλη του Αλέξη Νούτσου και φοβόντουσαν την παλληκαριά του Οδυσσέα Ανδρούτσου, τους ξεπάστρεψαν και τους δυό.
------------------------------------------------------------------
Επρασινίσαν τα κλαριά κι ελάλησεν ο κούκος
κι ο Αλέξης δεν εφάνηκε να βγει προς το Ζαγόρι,
να βάλει τούρκους ομπροστά και τους ρωμιούς του πίσω
και τον Κασίμη στο πλευρό ν’ ανάφτει το τσιμπούκι.
-Εσείς πουλιά αχ τα Γιάννενα κι αηδόνια αχ το Ζαγόρι
εσείς να μη λαλήσετε τούτο το καλοκαίρι
να πάτε προς τη Λιβαδιά, τη μαύρη την Αθήνα
να δείτε και να μάθετε γι’ αυτόν τον Κυρ’ Αλέξη.
- Εψές προψές τον είδαμαν στο χάνι της Βεντίστας
μαύρα πουλιά τον έτρωγαν κι άσπρα τον τριγυρίζαν
κι ένα πουλί, μαύρο πουλί, κάθεται και τον κλαίει:
-Να τώξερε η μάνα σου η δόλια σου γυναίκα
μην άλλαζαν την Πασχαλιά και τα φλουριά μη βάναν
------------------------------------------------------------------
(από το ημερολόγιο του 2002, του Πολιτιστικού Συλλόγου Καπεσόβου «Ο Αλέξης Νούτσος» με τίτλο «Συνέβη στο Καπέσοβο … και έγινε τραγούδι»


ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΟ:  ligapola.blogspot.com

Υψηλά ποσά βροχόπτωσης στην Ήπειρο.

Υψηλά ποσά βροχόπτωσης σημειώθηκαν την τελευταία εβδομάδα στη δυτική Ελλάδα και κυρίως στην περιοχή της Ηπείρου. Μόνο σε διάστημα έξι ημερών, 23- 28/11/2010, η ποσότητα της βροχής ξεπέρασε στις περισσότερες περιοχές την μέση μηνιαία τιμή της βροχόπτωσης του Νοεμβρίου. Μέσα σε έξι ημέρες δηλαδή έβρεξε πολύ περισσότερο από όσο βρέχει συνήθως ολόκληρο τον μήνα στην περιοχή. Να σημειώσουμε ενδεικτικά ότι στα ορεινά της Ηπείρου στο παραπάνω διάστημα τα ποσά της βροχόπτωσης ξεπέρασαν τα 200 χιλιοστά! Τα έντονα αυτά φαινόμενα προκάλεσαν σοβαρά προβλήματα στην περιοχή, όπως πλημμύρες σε σπίτια και δρόμους ενώ καθιζήσεις και κατολισθήσεις έκλεισαν σε πολλά σημεία το επαρχιακό κυρίως οδικό δίκτυο.

ΠΗΓΗ:  http://www.k24.gr

Πέτρινα εικονοστάσια στο Ζαγόρι.

Πέτρινο εικονοστάσι στο Ηλιοχώρι
Η φύση του Ζαγορίου και της Ηπείρου γενικότερα, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τους κατοίκους της και τους οδήγησε στην ανάπτυξη της δικής τους αρχιτεκτονικής. Η πέτρα και το ξύλο αποτέλεσαν τα κατ’ εξοχήν υλικά για την κατασκευαστική και την καλλιτεχνική έκφραση των κατοίκων της περιοχής. Μια σειρά από κατασκευές όπως σπίτια, εκκλησίες, μοναστήρια, εικονοστάσια, γεφύρια, βρύσες, νερόμυλοι, καλντερίμια και άλλα πολλά αποτελούν αδιάψευστα δείγματα της αρχιτεκτονικής της περιοχής. Όλα ήταν άψογα κατασκευασμένα και ενταγμένα στο φυσικό τους χώρο. Μέχρι τώρα σας έχουμε παρουσιάσει φωτογραφίες από σπίτια, εκκλησίες, γεφύρια κλπ Σήμερα θα σας παρουσιάσουμε φωτογραφίες από πέτρινα εικονοστάσια που συναντήσαμε σε διάφορα χωριά του Ζαγορίου και ελπίζουμε να σας ενδιαφέρουν.
Πέτρινο εικονοστάσι πριν το Γυφτόκαπμπο στη θέση "Μπόκοβο"
Πέτρινο εικονοστάσι στο δρόμο από Σκαμνέλι προς Γυφτόκαμπο
Πέτρινο εικονοστάσι στη Σκάλα του Βραδέτου
Πέτρινο εικονοστάσι στο Τσεπέλοβο

Ένα δημοσίευμα σχετικό με την κλοπή των εικόνων από τις εκκλησίες του Ηλιοχωρίου τον Απρίλιο του 2009.

Λεηλάτησαν δύο εκκλησίες
Οι δράστες έκλεψαν 14 εικόνες και άλλους θησαυρούς από ναούς στον Δήμο Τύμφης. Μάρτυρες μιλούν για τρία άτομα με δύο αυτοκίνητα και ταξιδιωτικούς σάκους 
                                     15/4/2009 9:57:17 πμ
Σε... επιδημία εξελίσσονται οι λεηλασίες μοναστηριών στα Ζαγοροχώρια της Ηπείρου. Αγνωστοι σήκωσαν 14 εικόνες και άλλους πολύτιμους θρησκευτικούς θησαυρούς από δύο εκκλησίες στον Δήμο Τύμφης, όπου αυτές τις μέρες βρίσκεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας με την οικογένειά του για τις γιορτές του Πάσχα.
Σύμφωνα με μαρτυρίες, οι δράστες δεν δίστασαν να παρακολουθήσουν τη θεία λειτουργία στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο Ηλιοχώρι και αμέσως μετά με έναν σιδερολοστό να σπάσουν τη βαριά ξύλινη πόρτα της και να αφαιρέσουν δύο εικόνες, έναν σταυρό, το Ευαγγέλιο και τρία εξαπτέρυγα.
Κάτοικοι του χωριού είδαν τρία άτομα με δύο αυτοκίνητα που είχαν μαζί τους ταξιδιωτικούς σάκους και εκτός από την εκκλησία του χωριού επισκέφτηκαν ξωκλήσια και άλλα αξιοθέατα.
Οι ιερόσυλοι άδειασαν και την εκκλησία Κοιμήσεως της Θεοτόκου, η οποία βρίσκεται έξω από το Ηλιοχώρι. Εσπασαν ένα τζάμι δίπλα στην είσοδο και μπήκαν στο εσωτερικό του ναού, από όπου πήραν 12 εικόνες (έξι διαστάσεων 1mX62cm και έξι διαστάσεων 31cmΧ24cm).
«Εκθετοι θησαυροί»«Οι θρησκευτικοί θησαυροί είναι έκθετοι και οι ιερόσυλοι το γνωρίζουν. Φέτος τον χειμώνα τα μοναστήρια της περιοχής αποδεκατίστηκαν. Πολύτιμες εικόνες, όπως αυτές του 17ου και 18ου αιώνα, στο Ηλιοχώρι έχουν εξαφανιστεί και σίγουρα πουλήθηκαν έναντι υψηλότατου τιμήματος», δήλωσε στο «Εθνος» ο δήμαρχος Τύμφης, Γιώργος Σουκουβέλος.
Ο Δήμος Τύμφης βρίσκεται στο κεντρικό Ζαγόρι Ιωαννίνων και το Ηλιοχώρι είναι ένα μικρό χωριό σε υψόμετρο 1.050 μέτρων, χτισμένο σε μια απότομη πλαγιά μέσα σε πανέμορφο δάσος.
Στην πλατεία του χωριού υπάρχει ένας από τους μεγαλύτερους σε πάχος πλάτανους της χώρας, με περιφέρεια 14 μέτρα. Στον ίδιο δήμο, αλλά σε μεγάλη απόσταση (περίπου 80 χλμ) βρίσκεται η ιδιαίτερη πατρίδα του Κάρολου Παπούλια, οι Φραγκιάδες, όπου αυτές τις μέρες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας περνά λίγες μέρες ξεκούρασης με την οικογένειά του.
Ολο τον χειμώνα πολλά άλλα μοναστήρια δέχτηκαν επιθέσεις από διαρρήκτες και μόλις πριν από δέκα μέρες άγνωστοι αφαίρεσαν πέντε εικόνες και δύο βημόθυρα από το τέμπλο του βυζαντινού μοναστηριού Αγίου Γεωργίου στον Ελαφότοπο του κεντρικού Ζαγορίου. Ενάμιση μήνα πριν άγνωστοι ξήλωσαν ιερές εικόνες και πολύτιμα σκεύη από το μοναστήρι Κοιμήσεως της Θεοτόκου και πάλι στον Ελαφότοπο.
Ολες οι κλοπές μένουν ανεξιχνίαστες, ενώ μεγαλύτερη και σημαντικότερη θεωρείται η διάρρηξη στη Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Μακρίνο του ανατολικού Ζαγορίου τον Νοέμβριο του 2007, από όπου οι δράστες πήραν 37 πολύτιμες εικόνες και την ξυλόγλυπτη, επίχρυση, δίφυλλη πόρτα της Ωραίας Πύλης.
ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ 
ritzal@pegasus.gr


ΠΗΓΗ: www.ethnos.gr
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:  Να σημειώσουμε ότι μέχρι σήμερα δεν έχουν ανευρεθεί οι εικόνες που εκλάπησαν από τις εκκλησίες του Αγίου Νικολάου και της Παναγίας στο χωριό μας. Ας ευχηθούμε να ευρεθούν σύντομα και να επιστρέψουν στη θέση τους!!!

Καρότα . . . Βραδέτου!

Κανά μήνα ακόμη, άντε να βγει η χρόνια και τα καρότα Βραδέτου ( αν δεν μπουκάρει η κυρα-Μάρω) θα γίνουν ανάρπαστα. Σας υπόσχομαι φασολάδες με το κιλό!










ΠΗΓΗ:  vradeto1340.blogspot.com

Κ Α Λ Η Μ Ε Ρ Α

Σήμερα σας στέλνουμε την "Καλημέρα μας" από το Τσεπέλοβο και συγκεκριμένα από το μοναστήρι του Αη Γιάννη Ρογκοβού!!

27 Νοε 2010

Πάησαν οι γάστροι και τα μαγειριά, μας απόμκει ο Βίκος, τα γιοφύρια και οι εκκλησιές.

Ακόμα και τα καλντερίμια άλλαξαν παράδοση στο Ζαγόρι
«Γράμμα» στον Φανίτσιο τον Λιασκοβετσινό

Του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΧΡΗΣΤΟΓΟΥΛΑ στον Πρωινό Λόγο 3 Ιουλίου 2010.

• Γράφτεις Βασίλη Φανίτσιο το 1940 Στα Καλούδια μας, Καλούδια απʼνʼκαψο-Ήπειρο.… άμα έναν παλιοελλαδίτη υπάλληλο τον στείλουν στην Ήπειρο τόχει για … εξορία! Αφτή είναι η κοινή αντίληψη! Κι όμως ! μότι βγει στο Ζαγόρι ξαφνιάζεται!
Πού βρεθήκαν αφτά τα σπίτια–παλάτια, αφτά τα χωριά με τα καλντερίμια, αφτός ο πολιτισμός, στα κατσάβραχα και στα γκρέκορα, σαφτά τα Αγριοβούνια κι τα Μαυροβούνια; ρωτάει και τρίβει τα μάτια του, και με το δίκιο! «εξ ιδίων κρίνει τα αλλότρια»!
Πέρασαν 70 χρόνια από τότες καψο-Φανίτσιο και τα σπίτια –παλάτια έγιναν χαλατζιούκες, τα καλντερίμια χορτάριασαν και τα ξαναφκιάκαμαν σαν «τα μούτρα μας» όσο για τον πολιτισμό, αφού δεν «φέρνει»λεφτά, τον παρατήσαμαν.
Γιόμʼσαμαν ξενοδοχεία, ξενώνες, ενοικιαζόμενα δωμάτια, μαγαζιά με φαγιά, και πίτες παραδοσιακές σε φούρνο τεχνολογίας.
Πάησαν οι γάστροι και τα μαγειριά. Μας απόμκει ο Βίκος, τα γιοφύρια (όσο αντέξουν και αυτά) οι εκκλησιές (τις πήραν φαλάγγι οι κλέφτες) τα αγριοβούνια και τα μαυροβούνια και ο κόσμος μας έφκε.
Σαν βγεις καθημερινή στο χωριό ούτε σκλί δεν σʼαλυχτάει πια. Ερημιά, χαλατζιούκες, οι αρκούδες βολοδέρνουν στις πλατείες, οι αλʼπές είναι περισσότερες απʼτι μας!
Ήρθε όμως ο Καλλικράτης (κάπου είναι και αυτός εκεί πάνω) και μας έκανε Ζαγόρι από τα πολλά Ζαγόρια που ήμασταν.
Γιατί δεν άκουγες κανέναν να λέει Ζαγόρι μήτε οι ντόπιοι (μανάχα κάποιοι γαμπροί). Ακούς καψο –Φανίτσιο, έδρα στο Ζαγόρι λεν θα είναι η Ντοβρά, οι Ασπράγγελοι κατά πως λέγεται σήμερα.
Χωρίον παραδοσιακότατον. Τα πέτρινα σπίτια ναʼναι ίσια με δυο χεριών δάκτυλα; Δεν τα βάνω, για τόσα. Κεραμίδι, σοβάς κάτασπρος, τσίγκια και τσιμέντο κάργα. Αλλά σαν έγραφες τα θʼκά σου δεν είχαν περάσει οι Γερμανοί.
Πέρασαν, μας έκαψαν τα σπίτια, σκότωσαν και κόσμο και μεις μετά σαράντα -πενήντα χρόνια βρήκαμαν την ευκαιρία να προσφωνήσουμε τα καμμένα χωριά μας «Μαρτυρικά» . Και ενώ έπρεπε να ξαναφκιάσουμε τα σπίτια μας παραδοσιακά, περάσαμε νομοσχέδια να μην βάλουμε πλάκα στην σκεπή.
Γίνκαν τα σπίτια από παλάτια –σαν καμπίσια λιβαδόσπιτα.
Έρχονται και οι ξένοι επισκέπτες που ξέρουν πολλά περισσότερα απʼτι μας για την ιστορία μας και απορούν που σε κανένα από τα «μαρτυρικά» χωριά μας δεν υπάρχει κάποιο σημείο «τόπος μνήμης»για ότι συνέβη τότες, το 1940 με 44.
Τα καλντερίμια άλλαξαν και αυτά παράδοση, γίνκαν φαρδιά να πάν ο κόσμος με το κάρο τους στην πόρτα. Ήρθε και το ρεύμα και γιόμσαν οι ρεματιές κολώνες και κολωνάκια
Όλα τα μονοπάτια που συνέδεαν τα χωριά μας κλείστκαν απʼτα πουρνάρια, τα γραβιά. Πάησαν όλα.
Στα μεσοχώρια δεν ακούς παιδιά να παίζουν, φοβούνται οι γονείς μην πέσουν και χτυπήσουν στις πέτρες. Αυτό πουλάει πλέον στο Ζαγόρι, τις πέτρες.
Τα σχολειά και οι Σχολές (Αναγνωστοπούλειος, Πασχάλειος κλπ) παν να γένουν μουσεία, γιατί σχολειά δεν ξαναγένονται! Μόνο τα πανηγύρια μας αντέχουν ψια ακόμη και ακούμε λίγο κλαρίνο, αλλά το Δ.Ν.Τ. θα τα κόψει και αυτά! Και όπως είπε κάποτε ένας τρανός Ζαγορίσιος κλαριντζής … θα μας πετάν κέρματα στα πανηγύρια για να ακούσουν το τραγούδι τους!
Αχ! καψο – Βασίλη Χριστόδ. Φανίτσιο, περνάς καλά εκεί πάνω! 
ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΟ:  ligapola.blogspot.com

Οι ρεπόρτερ της εκπομπής "Μένουμε Ελλάδα" στο Βραδέτο και στη Μπελόη.

Με αφετηρία το Καπέσοβο Ζαγορίου, οι ρεπόρτερ της εκπομπής Μένουμε Ελλάδα, ανέβηκαν τη Σκάλα του Βραδέτου, έφτασαν στην τοποθεσία Μπελόη, θαύμασαν από 'κει την Χαράδρα του Βίκου και στη συνέχεια γύρισαν στο Βραδέτο και μίλησαν με κάποιους κατοίκους του. 
Το σχετικό βίντεο, το βρήκαμε στην ιστοσελίδα της εκπομπής κι εφόσον θέλετε κι εσείς να δείτε τα πολύ όμορφα τοπία που επισκέφθηκαν και να μάθετε πληροφορίες για το Βραδέτο, μπορείτε να πατήσετε ε δ ώ.

Δυο μαστόροι!

Αυτό το "υπόλοιπο" του σπιτιού, μας δείχνει ότι μάλλον δυο μαστόροι το έχτισαν. Ο ένας έφτιαξε τις γωνίες και ο άλλος τους τοίχους. Γιατί πέρασαν τα χρόνια, το σπίτι έπεσε, τα δέντρα θέριεψαν με τις ρίζες τους αλλά εκείνη η γωνία στέκει δυναμικά σε πείσμα του χρόνου. Αν την πλησιάσεις θα δείς την πολύ στιβαρή κατασκευή, τα περίτεχνα πελεκημένα αγκωνάρια και την πολύ καλή στοίχιση. Δεν ξέρω πόσα χρόνια είναι πεσμένο αλλά πρέπει να ήταν πολύ όμορφο αυτό το δίπατο κτίσμα! Κρίμα!!
 ΠΗΓΗ: vradeto1340.blogspot.com

Πεταμένα ...λεφτά!

Στο Ζαγόρι μας, τα περασμένα χρόνια, δημιουργήθηκαν σημεία περισυλλογής και καταμέτρησης του ζωϊκού κεφαλαίου. Έτσι στο Κουκούλι και στην Πουλιαλιά Βραδέτου, κατασκευάστηκαν αυτά τα "κομψοτεχνήματα" για να βοηθούν τους κτηνοτρόφους να μαντρώνουν τα ζωντανά και να τα φορτώνουν στα φορτηγά για την ετήσια μετακίνησή τους από τα ορεινά στα πεδινά.
εταμένα λέφτα, τολμώ να πω, γιατί από τότε που κατασκευάστηκαν, βαριά να χρησιμοποιήθηκαν μια δυο φορές του Κουκουλίου δηλαδή, γιατί το Βραδετινό βρίσκεται πίσω από το χαντάκι και δεν υπάρχει πρόσβαση των οχημάτων.
Υπάρχει όμως τρόπος να αποσβεστεί η ζημιά!! Η πέτρα είναι δομικό υλικό που επεξεργάζεται. Οπότε μπορούμε να τα γκρεμίσουμε, να πάρουμε την πέτρα, που καθαρίζεται εύκολα από το κολλημένο τσιμέντο και να χτιστεί κάτι άλλο δημόσιο (π.χ) σταθμός αποχιονισμού στην διασταύρωση των Κήπων (για αποθήκευση αλατιού, parking μηχανημάτων, λέμε τώρα)! Θα το προτείνω στον υπερδήμαρχο των 44άρων Δημοτικών Κοινοτήτων Ζαγορίου, με έγγραφο και πιστεύω ότι θα μου απαντήσει με την εύκολη οδό " δεν έχουμε ευρώ τσακιστό"

ΠΗΓΗ: vradeto1340.blogspot.com

Κλείνουν κι άλλά .........μέτωπα στην Εγνατία.

Κι άλλα έργα που είχαν μείνει πίσω φτάνουν στο τέλος τους, όπως είναι το φρέαρ εκκαπνισμού στη μεγαλύτερη σήραγγα της Εγνατίας στο Δρίσκο, ενώ ολοκληρώνονται και οι εργασίες σε διάφορα σημεία και σήραγγες ως προς τον εξοπλισμό τους. Από τις συνδέσεις, αναμένεται σύντομα, καιρού επιτρέποντος, να παραδοθεί ο συνδετήριος δρόμος του Ανατολικού Ζαγορίου στον κόμβο Αράχθου(Ζαγορίου). Επίσης, τους επόμενους μήνες ίσως δοθεί και η έξοδος από τον ημικόμβο Κουτσελιού, από Μέτσοβο προς Γιάννινα.Σε άλλα αιτήματα και διεκδικήσεις των τοπικών κοινωνιών δεν υπάρχει κάποια εξέλιξη, δηλαδή τον κόμβο Ιωαννίνων που πρέπει να ανακατασκευαστεί και τον νέο κόμβο κοντά στο Δρίσκο. Άλλωστε όλα τα αιτήματα εξετάζονται από την διοίκηση της «Εγνατία οδός Α.Ε» και η υπόσχεση του υφυπουργού Υποδομών Γιάννη Μαγκριώτη ήταν να δοθούν απαντήσεις περί τις αρχές του 2011.

Σημείωση: Το παρόν αποτελεί απόσπασμα από δημοσίευμα της εφημερίδας ΝΕΟΙ ΑΓΩΝΕΣ και το διαβάσαμε στο  epirusgate.blogspot.com

Κ Α Λ Η Μ Ε Ρ Α

Σήμερα επιλέξαμε να σας πούμε την "Καλημέρα μας" από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου στους Κήπους Ζαγορίου.

26 Νοε 2010

Κίνησι ου Ρόβας κίνησι, μεσ' στην Βλαχιά να πάει .

(Αναδημοσίευση άρθρου του παλιού δάσκαλου Στέφανου Μπέτση στην τοπική εφημερίδα των Ιωαννίνων «Πρωϊνός Λόγος»)
"Ατάρ Οδυσσεύς και καπνόν αναθρώσκοντα νοήσαι ης γαίης θανέειν ιμείρεται"
( Όμηρος )
"Αδαπάνητος έστι της ευποιίας ο πλούτος, εν τω διδόναι γαρ λαμβάνεται και εν τω σκορπίζειν συνάγεται"
( Απολλώνιος)

Το ταξίδι των Ηπειρωτών προς τη Βλαχία και οι καημοί του.

Οι ταξιδιώτες της Βλαχίας Ηπειρώτες καταγόμενοι κυρίως από τα Κουρεντοχώρια, το Ζαγόρι και το Πωγώνι, αλλά και οι αλβανόφωνοι ακόμα Βορειοηπειρώτες από το Αργυρόκαστρο ως την Μοσχόπολη και την Κοριτσά, ήταν όλοι τους συνήθως παιδιά αμούστακα αλλά 

Οι γιορτές του Φθινοπώρου για τους Σαρακατσάνους.

Η λέξη «φθινόπωρο» είναι αρχαία ελληνική και σημαίνει την εποχή όπου τελειώνουν τα φρούτα ή αυτήν που έρχεται μετά τα φρούτα (=Μετόπωρον). Αποτελεί, λοιπόν, μία περίοδο όπου επικρατούν διττά συναισθήματα, απ’ τη μια, η μελαγχολία, λόγω του γεγονότος ότι πλησιάζει χειμώνας (“χειμόπωρο”, “χυνόπωρος”, “μοθόπωρο”, “ψιμόπωρο”, “στερνοκαίρι”) κι απ’ την άλλη, η αισιοδοξία για τη συγκομιδή και την ετοιμότητα για το ξεχειμώνιασμα.
Έτσι, λοιπόν, για τους Σαρακατσάνους το εορταστικό ορόσημο του Αγίου Δημητρίου αποτελούσε, κυριολεκτικά, την “πύλη”, που θα τους οδηγούσε αναγκαστικά προς τα πεδινά, τα λεγόμενα “χειμαδιά”. Η Αγγελική Χατζημιχάλη ονομάζει, χαρακτηριστικά, τις μεγάλες αυτές μετακινήσεις των, νομάδων τότε, Σαρακατσάνων από τα βουνά στα χαμηλά και τ’ αντίστροφο, ως: “Ταξίδια της Στάνης”.
Στις αρχές κάθε Οκτώβρη, μόλις άρχιζαν τα πρωτοβρόχια, ξεκινούσαν οι ετοιμασίες της στάνης για τον γυρισμό της στα χαμηλώματα. Αποχαιρετούσαν με λύπη τα αγαπημένα τους βουνά και τα ελατόπλεχτα κονάκια τους και επιφορτίζονταν μ’ όλες τις 

Κατεβαίνει ... το χιόνι!

Με την θερμοκρασία χαμηλότερα, πίστευα ότι θα έχει χιονίσει στο Βραδέτο. Και με την βόλτα σε αυτό σήμερα το πρωΐ, δεν είδα χιόνι μέσα στο χωριό. Η Πουλιαλιά όμως ήταν ελαφρά άσπρη και κάνοντας να βγω για τον Αυγερινό, άσπριζε περισσότερο. Δεν πήγα παραπάνω, μου φτάνει που εγώ το "πάτησα" και λάσπωσα και "χιόνισα" του yarisάκι μου!
Ελπίζω να συνεχίσει χαμηλή η θερμοκρασία και να κατέβει χαμηλότερα και γιατί όχι και μέσα στο Βραδέτο! 
ΠΗΓΗ:  http://vradeto1340.blogspot.com/

23 Οκτωβρίου 1943: Οι Γερμανοί καίνε την Καλουτά στο Ζαγόρι.

Η ΚΑΛΟΥΤΑ στις ΦΛΟΓΕΣ των ΓΕΡΜΑΝΩΝ – Οκτώβρης του 1943.

(Άρθρο του αείμνηστου Τάκη Σακελλαρίου, επί χρόνια πολλά

Δάσκαλου στα Πρότυπα Δημοτικά Σχολεία της Ζωσιμαίας Παιδαγωγικής Ακαδημίας)
Φθινοπωρινό πρωϊνό του 1943. Η Καλουτά είχε ξυπνήσει από έναν εφιαλτικό, ταραγμένο ύπνο. Κακά μαντάτα απλώνονταν γύρω. Οι Γερμανοί κατακτητές σκύλιασαν από το λεβέντικο πνεύμα της Αντίστασης του λαού μας, από την αυτοθυσία του για τη λευτεριά, και είχαν επιδοθεί σε βάρβαρα αντίποινα.


Οι
Λυγκιάδες είχαν παραδοθεί στις φλόγες και ογδόντα ψυχές 

Κτηνοτροφία. Μία ακόμη από τις ασχολίες των κατοίκων του Ηλιοχωρίου.

Από τα πολύ παλιά χρόνια, η κτηνοτροφία αποτελούσε μία από τις κυριότερες ασχολίες των κατοίκων του χωριού μας. Ήταν ο κυριότερος πόρος για την οικονομία των νοικοκυριών του. Από τα ζώα, που εξέτρεφαν οι κάτοικοι, εξασφάλιζαν προϊόντα για τη διατροφή των μελών της οικογένειας αλλά και πρώτες ύλες για την ένδυσή τους.
Πέρα όμως απ’ αυτό, με την πώληση ζώων, δέρματος, μαλλιού και γαλακτοκομικών προϊόντων, το κάθε νοικοκυριό εξασφάλιζε και κάποιο εισόδημα.
Στο χωριό εκτρέφονταν κυρίως γιδοπρόβατα ενώ υπήρχαν και ζώα όπως άλογα, μουλάρια και γαϊδούρια, τα οποία χρησιμοποιούντο για τις μεταφορές και διάφορες άλλες εργασίες.
Μέχρι και την 10ετία του 60 υπήρχαν αρκετά ζώα στο χωριό ενώ στα βοσκοτόπια του χωριού, βοσκούσαν τα ζώα τους και Σαρακατσιάνοι που ανέβαιναν στην περιοχή τους καλοκαιρινούς μήνες. Κάποιες από τις οικογένειες των Σαρακατσιάνων, εγκαταστάθηκαν μόνιμα και στο χωριό μας.
Θυμάμαι ότι εκείνη την εποχή, δεκαετία του 60, τα ζώα όλων των χωριανών, συγκεντρωνόταν κάθε πρωί στην πλατεία κι ένας από τους χωριανούς, όποιος είχε σειρά, τα έπαιρνε όλα και τα πήγαινε για βοσκή στα βοσκοτόπια του χωριού. Παρέα του είχε τα τσοπανόσκυλα για να αντιμετωπίσει τους λύκους και τις αρκούδες που υπήρχαν στην περιοχή και να διαφυλάξει την ακεραιότητα του κοπαδιού. Το απόγευμα, οι ιδιοκτήτες των ζώων μαζεύονταν στην πλατεία και περίμεναν να γυρίσει ο βοσκός με τα ζώα. Μόλις έφταναν τα ζώα στο χωριό χώριζαν και το κάθε κοπάδι έπαιρνε το δρόμο για το στάβλο του, όπου ακολουθούσε το άρμεγμα. Καθήκοντα βοσκού εκτελούσαν με τη σειρά όλοι όσοι είχαν ζώα.
Τα βουνά και οι λαγκαδιές αντηχούσαν την εποχή εκείνη από τα βελάσματα και τα κουδούνια των ζώων αλλά και από τα σφυρίγματα των τσομπάνηδων. Δύσκολη δουλειά η εκτροφή ζώων και μάλιστα με τις συνθήκες εκείνης της εποχής, αλλά ήταν απαραίτητη για να ζήσουν οι πρόγονοί μας.
Σήμερα στο χωριό υπάρχουν μόνο λίγα γιδοπρόβατα καθώς οι περισσότεροι από τους μόνιμους κατοίκους είναι υπερήλικες και δεν μπορούν πλέον να κρατήσουν μεγάλο αριθμό ζώων. Τους καλοκαιρινούς όμως μήνες, ανεβαίνουν ακόμη στα βοσκοτόπια του χωριού κτηνοτρόφοι με κοπάδια ζώων και ειδικά αγελάδων κι έτσι, οι επισκέπτες της περιοχής, συναντούν πολλές φορές στο δρόμο τους αγελάδες αλλά και μικρά μοσχαράκια να βόσκουν.

Καταρράκτης Καλωτάς!

Δεν σταματάνε οι βροχές, μεγαλώνουν τα ρέματα, γίνονται ομορφότεροι οι καταρράκτες! Όπως αυτός της Καλωτάς!
Φαντάζομαι του Ηλιοχωρίου πως θα είναι. Φωτογραφίες;; σε επόμενο post.








ΠΗΓΗ: vradeto1340.blogspot.com