Σας έχουμε ήδη ενημερώσει ότι το Σάββατο 28 Αυγούστου 2010 πραγματοποιήθηκε το αντάμωμα των απανταχού Ηλιοχωριτών στην όμορφη τοποθεσία του Λάκκου, κάτω από τον βαθύ ίσκιο της οξυάς.
Η διοργάνωση έγινε με πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Συλλόγου Ηλιοχωρίου «ΤΟ ΝΤΟΜΠΡΙΝΟΒΟ» και παρευρέθησαν πάνω από 80 άτομα συγχωριανοί, ξενιτεμένοι και φίλοι του Ηλιοχωρίου.
Το αντάμωμα τίμησαν με την παρουσία τους οι Δήμαρχοι Τύμφης και Ανατολικού Ζαγορίου κ.κ. Σουκουβέλος , Σπύρου.
Η διοργάνωση έγινε με πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Συλλόγου Ηλιοχωρίου «ΤΟ ΝΤΟΜΠΡΙΝΟΒΟ» και παρευρέθησαν πάνω από 80 άτομα συγχωριανοί, ξενιτεμένοι και φίλοι του Ηλιοχωρίου.
Το αντάμωμα τίμησαν με την παρουσία τους οι Δήμαρχοι Τύμφης και Ανατολικού Ζαγορίου κ.κ. Σουκουβέλος , Σπύρου.
Προσφέρθηκαν με δαπάνες του Συλλόγου σουβλάκια, ψητό ,ποτά, αναψυκτικά και ακολούθησε τρικούβερτος χορός υπό τους παραδοσιακούς ήχους της ορχήστρας του Νίκου Γατσέλου.
Πριν όμως αρχίσει ο χορός, ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου κ. Στέργιος Τσολάκης προσφώνησε τους παρευρισκομένους λέγοντας:
κ.κ Δήμαρχοι Τύμφης, Ανατολικού Ζαγορίου , Φίλοι του Ηλιοχωρίου , Αγαπητοί συγχωριανοί.
Συγκεντρωθήκαμε σήμερα Σάββατο 28 Αυγούστου του Σωτηρίου έτους 2010 στην όμορφη τοποθεσία του Λάκκου μετά 20 και πλέον χρόνια σ΄ ένα αντάμωμα μαζί με την μητέρα φύση, εδώ που καθαρίζει ο νους από το άπλετο οξυγόνο.
Η συγκέντρωση πραγματοποιείται με πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Συλλόγου Ηλιοχωρίου «ΤΟ ΝΤΟΜΠΡΙΝΟΒΟ».
Λίγα λόγια για την ιστορία του χωριού μας.
Συγκεντρωθήκαμε σήμερα Σάββατο 28 Αυγούστου του Σωτηρίου έτους 2010 στην όμορφη τοποθεσία του Λάκκου μετά 20 και πλέον χρόνια σ΄ ένα αντάμωμα μαζί με την μητέρα φύση, εδώ που καθαρίζει ο νους από το άπλετο οξυγόνο.
Η συγκέντρωση πραγματοποιείται με πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Συλλόγου Ηλιοχωρίου «ΤΟ ΝΤΟΜΠΡΙΝΟΒΟ».
Λίγα λόγια για την ιστορία του χωριού μας.
Το Ντομπρίνοβο (Ηλιοχώρι) είναι ένα από τα Βλαχόφωνα χωριά του Ζαγορίου κα διοικητικά ανήκει στον Δήμο Τύμφης ενώ από 1/1/2011 θα ανήκει στον Δήμο Ζαγορίου. Βρίσκεται 70 χλμ. περίπου Β.Α των Ιωαννίνων στις πλαγιές του όρους Τύμφη σε υψόμετρο περίπου 900 μμ. Ιδανικό για την βλάστηση και την φύση. Το κλίμα του είναι εύκρατο και ξηρό.
Το πότε ακριβώς κτίστηκε το χωριό μας δεν μπορεί να προσδιορισθεί.
Από ευρήματα και προφορικές μαρτυρίες φαίνεται ότι
Το πότε ακριβώς κτίστηκε το χωριό μας δεν μπορεί να προσδιορισθεί.
Από ευρήματα και προφορικές μαρτυρίες φαίνεται ότι
είναι δημιούργημα της συνένωσης πολλών μικρών οικισμών από πληθυσμούς που ήλθαν από την περιοχή της Μοσχόπολης της Αλβανίας σημερινή Voskopole που έχει Ορθόδοξες Εκκλησίες εξού και είμαστε «Μουσκόβλαχοι». Οι γύρω οικισμοί είναι των «Ρασιανών», «Παλαιοχωρίου», «Λιποχωρίου», «Κουκουρούντζου», «Σιούρη». Δεν είναι δυνατόν να εξακριβωθεί το πότε συνέβη αυτό αν και τα ευρήματα στην περιοχή μας πάνε πολύ παλιά πίσω, το μαρτυρούν άλλωστε και τα λείψανα Πελασγικών κτισμάτων στη θέση «Ρασιανά».
Αυτοί οι οικισμοί συνενώθηκαν για λόγους ασφαλείας και έλλειψης πόσιμου νερού της περιοχής σ’ ένα καλό και καινούργιο μέρος (DOBRI+NOVO) (καλό+καινούργιο), Σλάβικη ονομασία.
Γνωρίζουμε πάντως ότι στα μέσα του 14ου αιώνα, στο χωριό μας κτίζεται το Μοναστήρι της Παναγίας από Κρητικό Μοναχό.
Και στους επόμενους αιώνες το Ντομπρίνοβο βρίσκεται σε ανάλογη άνθηση.
Ο Γερμανός περιηγητής Γουσταύος Βέιγκαν στις 29/10/1889 που επισκέφθηκε το χωριό μας γράφει :
Tο χωριό είναι κτισμένο σε μεγάλη έκταση . Καλλιεργούνται αμπέλια αλλά μόνο για προσωπικές ανάγκες. Η κύρια ασχολία είναι η κτηνοτροφία, εκτός από αυτό πολλοί είναι έμποροι που εργάζονται έξω. Τα αφεντικά της σημαντικής εμπορικής εταιρείας «Περδίκη» στον Βόλο, Πειραιά και Τεργέστη κατάγονται από το Ντομπρίνοβο. Βρήκε 175 σπίτια και 875 κατοίκους στο Παλιοχώρι 100 σπίτια και 500 κατοίκους.
Χαρακτηριστικό της σπουδαίας κοινωνικής οργάνωσης που υπήρχε στο χωριό μας την εποχή εκείνη είναι μία συμφωνία του χωριού με ένα γιατρό από τις Πάδες σύμφωνα με τον Βρυσοχωρίτη δάσκαλο Νίκο Εξάρχου.
Με το συμφωνητικό αυτό το χωριό (που αναφερόταν ως κόμη) θα κατέβαλε μίσθωμα για ένα χρόνο στον γιατρό για την περίθαλψη των κατοίκων δωρεάν.
Η φαρμακευτική αγωγή θα χρεωνόταν στους ίδιους τους κατοίκους. Το έγγραφο αυτό υπήρχε στο χωριό μας ως το 1943 όταν οι Ναζί έκαψαν το χωριό.
Από την προσάρτηση της Θεσσαλίας το 1881 και μετά οι χωριανοί μεταναστεύουν κατά πλειοψηφία στα Φάρσαλα όπου προκόβουν έως τώρα αλλά ποτέ δεν ξεχνούν τις ρίζες τους. Μετά την προσάρτηση της Ηπείρου το 1913 στον εθνικό κορμό, το χωριό μας έχει αρκετά στρατευμένα παιδιά πεσόντες στην Μ. Ασία το 1920-1922.
Στο διάστημα του μεσοπολέμου η κατάσταση στο χωριό γίνεται πολύ δύσκολη και πολλοί συγχωριανοί μας ξενιτεύονται. Το χωριό αρχίζει να συρρικνώνεται για τα καλά και το 1940 αριθμεί μόλις 132 κατοίκους.
Λίγο πιο νωρίς το 1925 «αποφασίζεται» η αλλαγή του ονόματος.
Το ΝΤΟΜΠΡΙΝΟΒΟ γίνεται πλέον Ηλιοχώρι.
Στο Αλβανικό Έπος, οι γυναίκες του χωριού βοηθούν στην μεταφορά πολεμικού υλικού στα δύσβατα μονοπάτια και οι επίστρατοι άνδρες πολεμούν από τις τάξεις της 8ης Μεραρχίας Ηπείρου.
Ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος και η Γερμανική κατοχή δίνουν ακόμη ένα κτύπημα στο δοκιμαζόμενο χωριό.
Στις 18 Οκτωβρίου 1943 οι Ναζί καίνε όλα τα χωριά της περιοχής μας και φυσικά και το Ηλιοχώρι.
Η τεράστια καταστροφή για το χωριό μας δεν είναι μόνο οικονομική.
Αυτοί οι οικισμοί συνενώθηκαν για λόγους ασφαλείας και έλλειψης πόσιμου νερού της περιοχής σ’ ένα καλό και καινούργιο μέρος (DOBRI+NOVO) (καλό+καινούργιο), Σλάβικη ονομασία.
Γνωρίζουμε πάντως ότι στα μέσα του 14ου αιώνα, στο χωριό μας κτίζεται το Μοναστήρι της Παναγίας από Κρητικό Μοναχό.
Και στους επόμενους αιώνες το Ντομπρίνοβο βρίσκεται σε ανάλογη άνθηση.
Ο Γερμανός περιηγητής Γουσταύος Βέιγκαν στις 29/10/1889 που επισκέφθηκε το χωριό μας γράφει :
Tο χωριό είναι κτισμένο σε μεγάλη έκταση . Καλλιεργούνται αμπέλια αλλά μόνο για προσωπικές ανάγκες. Η κύρια ασχολία είναι η κτηνοτροφία, εκτός από αυτό πολλοί είναι έμποροι που εργάζονται έξω. Τα αφεντικά της σημαντικής εμπορικής εταιρείας «Περδίκη» στον Βόλο, Πειραιά και Τεργέστη κατάγονται από το Ντομπρίνοβο. Βρήκε 175 σπίτια και 875 κατοίκους στο Παλιοχώρι 100 σπίτια και 500 κατοίκους.
Χαρακτηριστικό της σπουδαίας κοινωνικής οργάνωσης που υπήρχε στο χωριό μας την εποχή εκείνη είναι μία συμφωνία του χωριού με ένα γιατρό από τις Πάδες σύμφωνα με τον Βρυσοχωρίτη δάσκαλο Νίκο Εξάρχου.
Με το συμφωνητικό αυτό το χωριό (που αναφερόταν ως κόμη) θα κατέβαλε μίσθωμα για ένα χρόνο στον γιατρό για την περίθαλψη των κατοίκων δωρεάν.
Η φαρμακευτική αγωγή θα χρεωνόταν στους ίδιους τους κατοίκους. Το έγγραφο αυτό υπήρχε στο χωριό μας ως το 1943 όταν οι Ναζί έκαψαν το χωριό.
Από την προσάρτηση της Θεσσαλίας το 1881 και μετά οι χωριανοί μεταναστεύουν κατά πλειοψηφία στα Φάρσαλα όπου προκόβουν έως τώρα αλλά ποτέ δεν ξεχνούν τις ρίζες τους. Μετά την προσάρτηση της Ηπείρου το 1913 στον εθνικό κορμό, το χωριό μας έχει αρκετά στρατευμένα παιδιά πεσόντες στην Μ. Ασία το 1920-1922.
Στο διάστημα του μεσοπολέμου η κατάσταση στο χωριό γίνεται πολύ δύσκολη και πολλοί συγχωριανοί μας ξενιτεύονται. Το χωριό αρχίζει να συρρικνώνεται για τα καλά και το 1940 αριθμεί μόλις 132 κατοίκους.
Λίγο πιο νωρίς το 1925 «αποφασίζεται» η αλλαγή του ονόματος.
Το ΝΤΟΜΠΡΙΝΟΒΟ γίνεται πλέον Ηλιοχώρι.
Στο Αλβανικό Έπος, οι γυναίκες του χωριού βοηθούν στην μεταφορά πολεμικού υλικού στα δύσβατα μονοπάτια και οι επίστρατοι άνδρες πολεμούν από τις τάξεις της 8ης Μεραρχίας Ηπείρου.
Ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος και η Γερμανική κατοχή δίνουν ακόμη ένα κτύπημα στο δοκιμαζόμενο χωριό.
Στις 18 Οκτωβρίου 1943 οι Ναζί καίνε όλα τα χωριά της περιοχής μας και φυσικά και το Ηλιοχώρι.
Η τεράστια καταστροφή για το χωριό μας δεν είναι μόνο οικονομική.
Σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες τόσο στην Κοινότητα όσο και σε σπίτια ιδιωτών υπήρχε συγκεντρωμένο σπουδαίο υλικό που δεν μπόρεσε να διασωθεί. Έγγραφα, θρησκευτικά και ιστορικά κειμήλια αιώνων, όπως το παπούτσι του Κοσμά του Αιτωλού, που πέρασε από το χωριό μας το 1740 περίπου και ομίλησε κάτω από τον αιωνόβιο Πλάτανο στο μεσοχώρι, καταστρέφονται σε μία ημέρα. Αλλά και σήμερα ακόμη, η περυσινή κλοπή-αρπαγή ιερών εικόνων από το Μοναστήρι της Παναγίας, μας κάνει να αναφωνήσουμε ο tempora o mores (τέτοιες εποχές τέτοια ήθη).
Στον εμφύλιο που ακολουθεί, που είναι ο χειρότερος πόλεμος, παρ’ ότι το χωριό μας και η Ήπειρος βρίσκεται μέσα στην καρδιά της φωτιάς, μαζί με την Δυτική Μακεδονία, δεν υπάρχουν θύματα ούτε από τους μέν ούτε από τους δέ και αυτό μας κάνει υπερήφανους εμάς τους νεώτερους και τα παιδιά μας.
Γι’ αυτό πρότασή μου είναι να γίνει από τον « Νέο Καλλικρατικό Δήμο» Μουσείο Εθνικής Συμφιλίωσης στο Μεσοχώρι του χωριού.
Πολλοί συγχωριανοί μας φεύγουν ως πολιτικοί πρόσφυγες το 1949 από την πατρίδα τους και άλλοι ακολουθούν το ρεύμα της ξενιτιάς.
Μέσα σε 100 χρόνια οι 1200 κάτοικοι του Ηλιοχωρίου έγιναν 49.
Από το 1975 και μετά υπάρχει μία ανάπτυξη και ο επερχόμενος 21ος αιώνας έρχεται με καλά σημάδια για την «Νέα Άνοιξη» του Ζαγορίου – Ηλιοχωρίου που ακούει στο όνομα Τουρισμός- Οικολογία-Παράδοση.
Η ορχήστρα μας αποτελείται από τους :
Nίκο Γατσέλο - κλαρίνο
Δημήτρη Μπόγδο - βιολί
Νίκο Τομαρά - λαούτο
Αντώνη Χαλιλόπουλο - ντέφι
Χρήστο Κονοσπύρη - τραγούδι
Χρήστο Γατσέλο - τραγούδι
Καλή Διασκέδαση.
Στον εμφύλιο που ακολουθεί, που είναι ο χειρότερος πόλεμος, παρ’ ότι το χωριό μας και η Ήπειρος βρίσκεται μέσα στην καρδιά της φωτιάς, μαζί με την Δυτική Μακεδονία, δεν υπάρχουν θύματα ούτε από τους μέν ούτε από τους δέ και αυτό μας κάνει υπερήφανους εμάς τους νεώτερους και τα παιδιά μας.
Γι’ αυτό πρότασή μου είναι να γίνει από τον « Νέο Καλλικρατικό Δήμο» Μουσείο Εθνικής Συμφιλίωσης στο Μεσοχώρι του χωριού.
Πολλοί συγχωριανοί μας φεύγουν ως πολιτικοί πρόσφυγες το 1949 από την πατρίδα τους και άλλοι ακολουθούν το ρεύμα της ξενιτιάς.
Μέσα σε 100 χρόνια οι 1200 κάτοικοι του Ηλιοχωρίου έγιναν 49.
Από το 1975 και μετά υπάρχει μία ανάπτυξη και ο επερχόμενος 21ος αιώνας έρχεται με καλά σημάδια για την «Νέα Άνοιξη» του Ζαγορίου – Ηλιοχωρίου που ακούει στο όνομα Τουρισμός- Οικολογία-Παράδοση.
Η ορχήστρα μας αποτελείται από τους :
Nίκο Γατσέλο - κλαρίνο
Δημήτρη Μπόγδο - βιολί
Νίκο Τομαρά - λαούτο
Αντώνη Χαλιλόπουλο - ντέφι
Χρήστο Κονοσπύρη - τραγούδι
Χρήστο Γατσέλο - τραγούδι
Καλή Διασκέδαση.
Να σημειώσουμε τέλος ότι όλοι οι παρευρισκόμενοι, πέρασαν μία όμορφη μέρα μέσα στη μητέρα φύση και ευχήθηκαν καλή αντάμωση και του χρόνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου