Από τα πολύ παλιά χρόνια, η κτηνοτροφία αποτελούσε μία από τις κυριότερες ασχολίες των κατοίκων του χωριού μας. Ήταν ο κυριότερος πόρος για την οικονομία των νοικοκυριών του. Από τα ζώα, που εξέτρεφαν οι κάτοικοι, εξασφάλιζαν προϊόντα για τη διατροφή των μελών της οικογένειας αλλά και πρώτες ύλες για την ένδυσή τους.
Πέρα όμως απ’ αυτό, με την πώληση ζώων, δέρματος, μαλλιού και γαλακτοκομικών προϊόντων, το κάθε νοικοκυριό εξασφάλιζε και κάποιο εισόδημα.
Πέρα όμως απ’ αυτό, με την πώληση ζώων, δέρματος, μαλλιού και γαλακτοκομικών προϊόντων, το κάθε νοικοκυριό εξασφάλιζε και κάποιο εισόδημα.
Στο χωριό εκτρέφονταν κυρίως γιδοπρόβατα ενώ υπήρχαν και ζώα όπως άλογα, μουλάρια και γαϊδούρια, τα οποία χρησιμοποιούντο για τις μεταφορές και διάφορες άλλες εργασίες.
Μέχρι και την 10ετία του 60 υπήρχαν αρκετά ζώα στο χωριό ενώ στα βοσκοτόπια του χωριού, βοσκούσαν τα ζώα τους και Σαρακατσιάνοι που ανέβαιναν στην περιοχή τους καλοκαιρινούς μήνες. Κάποιες από τις οικογένειες των Σαρακατσιάνων, εγκαταστάθηκαν μόνιμα και στο χωριό μας.
Θυμάμαι ότι εκείνη την εποχή, δεκαετία του 60, τα ζώα όλων των χωριανών, συγκεντρωνόταν κάθε πρωί στην πλατεία κι ένας από τους χωριανούς, όποιος είχε σειρά, τα έπαιρνε όλα και τα πήγαινε για βοσκή στα βοσκοτόπια του χωριού. Παρέα του είχε τα τσοπανόσκυλα για να αντιμετωπίσει τους λύκους και τις αρκούδες που υπήρχαν στην περιοχή και να διαφυλάξει την ακεραιότητα του κοπαδιού. Το απόγευμα, οι ιδιοκτήτες των ζώων μαζεύονταν στην πλατεία και περίμεναν να γυρίσει ο βοσκός με τα ζώα. Μόλις έφταναν τα ζώα στο χωριό χώριζαν και το κάθε κοπάδι έπαιρνε το δρόμο για το στάβλο του, όπου ακολουθούσε το άρμεγμα. Καθήκοντα βοσκού εκτελούσαν με τη σειρά όλοι όσοι είχαν ζώα.
Μέχρι και την 10ετία του 60 υπήρχαν αρκετά ζώα στο χωριό ενώ στα βοσκοτόπια του χωριού, βοσκούσαν τα ζώα τους και Σαρακατσιάνοι που ανέβαιναν στην περιοχή τους καλοκαιρινούς μήνες. Κάποιες από τις οικογένειες των Σαρακατσιάνων, εγκαταστάθηκαν μόνιμα και στο χωριό μας.
Θυμάμαι ότι εκείνη την εποχή, δεκαετία του 60, τα ζώα όλων των χωριανών, συγκεντρωνόταν κάθε πρωί στην πλατεία κι ένας από τους χωριανούς, όποιος είχε σειρά, τα έπαιρνε όλα και τα πήγαινε για βοσκή στα βοσκοτόπια του χωριού. Παρέα του είχε τα τσοπανόσκυλα για να αντιμετωπίσει τους λύκους και τις αρκούδες που υπήρχαν στην περιοχή και να διαφυλάξει την ακεραιότητα του κοπαδιού. Το απόγευμα, οι ιδιοκτήτες των ζώων μαζεύονταν στην πλατεία και περίμεναν να γυρίσει ο βοσκός με τα ζώα. Μόλις έφταναν τα ζώα στο χωριό χώριζαν και το κάθε κοπάδι έπαιρνε το δρόμο για το στάβλο του, όπου ακολουθούσε το άρμεγμα. Καθήκοντα βοσκού εκτελούσαν με τη σειρά όλοι όσοι είχαν ζώα.
Τα βουνά και οι λαγκαδιές αντηχούσαν την εποχή εκείνη από τα βελάσματα και τα κουδούνια των ζώων αλλά και από τα σφυρίγματα των τσομπάνηδων. Δύσκολη δουλειά η εκτροφή ζώων και μάλιστα με τις συνθήκες εκείνης της εποχής, αλλά ήταν απαραίτητη για να ζήσουν οι πρόγονοί μας.
Σήμερα στο χωριό υπάρχουν μόνο λίγα γιδοπρόβατα καθώς οι περισσότεροι από τους μόνιμους κατοίκους είναι υπερήλικες και δεν μπορούν πλέον να κρατήσουν μεγάλο αριθμό ζώων. Τους καλοκαιρινούς όμως μήνες, ανεβαίνουν ακόμη στα βοσκοτόπια του χωριού κτηνοτρόφοι με κοπάδια ζώων και ειδικά αγελάδων κι έτσι, οι επισκέπτες της περιοχής, συναντούν πολλές φορές στο δρόμο τους αγελάδες αλλά και μικρά μοσχαράκια να βόσκουν.
Σήμερα στο χωριό υπάρχουν μόνο λίγα γιδοπρόβατα καθώς οι περισσότεροι από τους μόνιμους κατοίκους είναι υπερήλικες και δεν μπορούν πλέον να κρατήσουν μεγάλο αριθμό ζώων. Τους καλοκαιρινούς όμως μήνες, ανεβαίνουν ακόμη στα βοσκοτόπια του χωριού κτηνοτρόφοι με κοπάδια ζώων και ειδικά αγελάδων κι έτσι, οι επισκέπτες της περιοχής, συναντούν πολλές φορές στο δρόμο τους αγελάδες αλλά και μικρά μοσχαράκια να βόσκουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου