Η Λίμνη με τα Νούφαρα.

Στο Ανατολικό Ζαγόρι, κοντά στο Γρεβενίτι και πολύ κοντά στη Μονή Βουτσάς, μέσα σε ένα πυκνό ελατόδασος, βρίσκεται η Λίμνη με τα Νούφαρα.

Θυμάμαι τα βήματά μου πάνω στο χορτάρι / Ανεπαίσθητοι ήχοι κάτω από τα πέλματά μου / Χώμα και χορτάρι να υποχωρεί στα βήματά μου / Ζουζούνια να ξεπηδάνε αλαφιασμένα / Το φως που διαχεόταν διαθλασμένο από τα πυκνά φυλλώματα / Την γαλήνη των ήχων και των σιωπών του δάσους

Κοιτάζω τις φωτογραφίες μια-μια για να τις διαλέξω και να σας τις παρουσιάσω

Ψάχνω λόγια

Ψάχνω λόγια.

Και είναι εδώ που φαίνεται η διαφορά του ταλαντούχου γραφιά από τον απλό -ταπεινό ελπίζω- μπλόγκερ:

Όσες λέξεις αραδιάζω για την Λίμνη με τα Νούφαρα είναι οι γνωστές, οι τετριμμένες, με τον φθαρμένο ήχο και το ξεθωριασμένο νόημα:

Είναι πανέμορφη

παραμυθένια

γαλήνια

μοναδική

υπέροχη

φανταστική

ονειρική…

Γι’ αυτό σταματώ εδώ.

Θα βρεθεί κάποιος με τις σωστές λέξεις για να μιλήσει για αυτόν τον τόπο…

Σ’ ένα τέτοιο τόπο ειρηνεύει η ψυχή και καταλαγιάζει η συνείδηση.

Και τι παράξενο:

Αν καθίσεις ήσυχος και αφεθείς μέσα από αυτή την γαλήνη και το καταλάγιασμα θα ξυπνήσει το σώμα. Μια πολύ βαθιά, πολύ έντονη, πολύ αληθινή διέγερση.

…ίσως μια ανάμνηση της αρχέγονης ένωσης του ανθρώπου με την γη.

…ίσως μια επιβεβαίωση της προσωπικής σχέσης με τον συγκεκριμένο τόπο.

Κι αν τώρα, που κάθομαι και σας τα λέω, ούτε τόσο γαλήνιος είμαι, ούτε τόσο ήμερος, ούτε τόσο χαρούμενος, ευχαριστημένος, πλήρης ή ξεκούραστος, φτάνει μια σιωπηλή υπόσχεση ότι σύντομα θα πατήσω ξανά τα ίδια χώματα για να μπορέσω να συνεχίσω στο επόμενο βήμα.

ΠΗΓΗ:  fvasileiou.wordpress.com