Ο Αλέξης Νούτσος το καλοκαίρι του 1821 κατεβαίνει στην επαναστατημένη Ελλάδα. Γνωρίζει τους Φαναριώτες πολιτικούς και τους Έλληνες καπεταναίους και αναμιγνύεται στα πολιτικά και στρατιωτικά πράγματα.
Προσπαθεί να απεμπλέξει και να γλιτώσει τους Αλβανούς φίλους του που βρίσκονται κλεισμένοι στην Τριπολιτσά. Το επιτυγχάνει ύστερα από διαπραγματεύσεις και τους στέλνει στον Αλή Πασά στα Γιάννινα.
Ο Αλέξης δεν ξεχνά τον Αλή Πασά κυρίως πια για συναισθηματικούς λόγους. Του στέλνει πληροφορίες και προσπαθεί να του στείλει και στρατιωτική βοήθεια αλλά ματαίως.
Ο Αλής πέφτει τον Ιανουάριο του 1822 κι ο Αλέξης ξεχειμωνιάζει με την οικογένειά του στη Λευκάδα.
Την Άνοιξη του 1822 κατεβαίνει στην Πελοπόννησο, στην πρώτη Εθνική Συνέλευση της Επιδαύρου, ύστερα από πρόσκληση του Μαυροκορδάτου για βοήθεια.
Στην Πολιτική Διοίκηση που σχηματίστηκε εκλέχτηκε πρόεδρος του Εκτελεστικού ο Μαυροκορδάτος και Υπουργός Εσωτερικών και Πολέμου ο Ιωάννης Κωλέττης, φίλος του Αλέξη από την αυλή του Αλή Πασά.
Ο Μαυροκορδάτος και ο Κωλέττης, από την Κόρινθο όπου εδρεύει η Πολιτική Διοίκηση, στέλνουν τον Αλέξη Νούτσο στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα με σκοπό να συνενώσει πολιτικούς (Αρειοπαγίτες) και στρατιωτικούς (Ανδρούτσος). 
Εκεί τα πάντα έχουν διαλυθεί απ’ τη διχόνοια και τις φιλοδοξίες.
Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος υπόσχεται συνεργασία και δίνει ελπίδες στον Αλέξη Νούτσο.
Τούτος γυρίζει στην Κόρινθο όπου η κυβέρνηση τον διορίζει πολιτικό και στρατιωτικό αρχηγό της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας.
Το Μάιο φεύγει από την Κόρινθο και φτάνει στο Δίστομο όπου αρχίζει επαφές με πολιτικούς και στρατιωτικούς. Οι Αρειοπαγίτες κατηγορούν τον Ανδρούτσο και τούμπαλιν.
Ο Νούτσος πάει στη Στυλίδα όπου συναντά τον Δημήτριο Υψηλάντη που είναι αηδιασμένος από το μίσος και τη διχόνοια που επικρατούν.
Ο Ανδρούτσος καλεί το Νούτσο στη «Δρακοσπηλιά» όπου στρατοπεδεύει.
Ο Αλέξης Νούτσος, ανύποπτος και αισιόδοξος, πάει προς συνάντηση του Οδυσσέα. Παίρνει μαζί του και το Χρήστο Παλάσκα μια που και οι τρεις ήταν φίλοι στην αυλή του Αλή Πασά.
Εδώ στη «Δρακοσπηλιά» ο Οδυσσέας Ανδρούτσος δολοφονεί τους φίλους του Αλέξη και Χρήστο.
Οι μηχανογραφίες και η διχόνοια επικράτησαν.
Οι κοτζαμπάσηδες και οι καπεταναίοι, που ζήλευαν την αρχοντιά και την αίγλη του Αλέξη Νούτσου και φοβόντουσαν την παλληκαριά του Οδυσσέα Ανδρούτσου, τους ξεπάστρεψαν και τους δυό.
------------------------------------------------------------------
Επρασινίσαν τα κλαριά κι ελάλησεν ο κούκος
κι ο Αλέξης δεν εφάνηκε να βγει προς το Ζαγόρι,
να βάλει τούρκους ομπροστά και τους ρωμιούς του πίσω
και τον Κασίμη στο πλευρό ν’ ανάφτει το τσιμπούκι.
-Εσείς πουλιά αχ τα Γιάννενα κι αηδόνια αχ το Ζαγόρι
εσείς να μη λαλήσετε τούτο το καλοκαίρι
να πάτε προς τη Λιβαδιά, τη μαύρη την Αθήνα
να δείτε και να μάθετε γι’ αυτόν τον Κυρ’ Αλέξη.
- Εψές προψές τον είδαμαν στο χάνι της Βεντίστας
μαύρα πουλιά τον έτρωγαν κι άσπρα τον τριγυρίζαν
κι ένα πουλί, μαύρο πουλί, κάθεται και τον κλαίει:
-Να τώξερε η μάνα σου η δόλια σου γυναίκα
μην άλλαζαν την Πασχαλιά και τα φλουριά μη βάναν
------------------------------------------------------------------
(από το ημερολόγιο του 2002, του Πολιτιστικού Συλλόγου Καπεσόβου «Ο Αλέξης Νούτσος» με τίτλο «Συνέβη στο Καπέσοβο … και έγινε τραγούδι»
ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΟ: ligapola.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου