ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΟ:

iliochori@gmail.com


30 Σεπ 2010

Το ποίημα του Γιώργη Καρατζιά με τίτλο το "Το χωριό μου"

Το ποίημα του αείμνηστου Γιώργη Καρατζιά, από το Ηλιοχώρι Ζαγορίου, με τίτλο "Το Χωριό μου", γράφτηκε στην Τασκένδη το 1971 και δημοσιεύθηκε μετά τον επαναπατρισμό του, στην εφημερίδα "Το Ζαγόρι μας". 
Φωτοαντίγραφο της δημοσίευσης αυτής μου είχε δώσει ο ίδιος, όταν τον επισκέφθηκα πριν χρόνια, όταν ακόμη ζούσε, στο σπίτι του στο Ηλιοχώρι.
Ο ίδιος, σε "Υστερόγραφό" του, που υπάρχει στη σχετική δημοσίευση με το ποίημα, γράφει: "Επαναπατρίστηκα το 1977 κι όντως γιόρτασα τα πιστρόφια μου στην χορταριασμένη του σπιτιού μ' αυλή, μια που οι ορδές του Χίτλερ το 1943 έκαψαν το σπίτι μου κι από τους δικούς μου δεν είχε απομείνει κανείς".
Μέσα από το ποίημα αυτό βλέπουμε τον πόνο του ξενητεμένου ηπειρώτη και την μεγάλη λαχτάρα του, για την επιστροφή στην πατρική του γή. Στη γη που έζησε τα παιδικά του χρόνια, απο τα οποία οι εικόνες και οι αναμνήσεις παραμένουν ανεξίτηλες στο διάβα της ζωής του καθενός.

ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ
 
Στη δροσερή του Προύμπου την πλαγιά μικρό χωριό σκαλώνει.
Και μέχρι τον Κόνγκορο και την Σουνχώρα κατ’ απλώνει.
Δυο ρέματα με πάθος τ’ αγκαλιάζουν και το ζώνουν,
κι ο Λάγιστος με τη Γκαβρίλα, αχ! Πως το καμαρώνουν!

Απ’ της Λάϊστας το βουνό ο ήλιος το πρωί το λούζει, το ζεσταίνει.
Κι ολημερίς ο αγέρας το χαϊδεύει το δροσίζει.
Το δείλι ο ίσκιος του Παπίγκου το νανουρίζει
κι ο γκιώνης αχ! Με τι στοργή τ’ αποκοιμίζει!

Ο κούκος, απ’ του γεροπεύκου το ξερό κλαρί ,
την Άνοιξη, κάθε πρωί, με τι χαρά την προμηνεί!
Απ’ το ρέμα το βαθύ, τ’ αηδόνι, αχ! Πως τη διαλαλεί!
Κι ο κότσυφας τι γλέντι κάνει εκεί ψηλά στη λεύκα, στη δρύ!

Σε τούτο του ήλιου τ’ όμορφο, μικρό καλό χωριό,
πρωτόειδα  ΄γώ το θαυμαστό κόσμο, το λαμπρό!
Στον Πισιώτη έπαιζα με τ’ άλλα του χωριού παιδιά,
απ’ το πουρνό και στον Κόγκουρο ως το βαθύ το δειλινό!

Στο ταπεινό κι αγαπημένο μικρό πετρόκτιστο σχολειό,
πρωτάκουσα το γλυκόλαλο δάσκαλο του χωριού μ’ εγώ,
τη σοφία να ιστορεί και τη δόξα των αρχαίων προγόνων,
καθώς και την παληκαριά του Εικοσιένα μας ηρώων.

Ξάπλωσα με μπιστικούς φίλους καλούς και γκαρδιακούς,
κατ’ απ’ του Γκουλαλιάρου τις πανήψηλες βαλανιδιές.
Τη βουή του πεύκου της Ορτζίστας άκουσα και της οξιάς.
Κάθισα στον ίσκιο του Γεροπλάτανου και της λυγόβεργης Μεσοχαριτίνης ιτιάς

Σκαρφάλωσα του Πάπιγκου τα κακοτράχαλα, κοφτερά τσουγκάρια.
Της Τσούκας τα γούπατα πέρασα και τις βαθύσκιωτες πλαγιές.
Έσχισα άφοβα τα λογγάρια της Κούτσιομπας και τα ρουμάνια.
Του Μπόρου ανέβηκα τις πανήψηλες πευκοσκέπαστες πλαγιές.

Στο σούρουπο, άκουσα στη Γκινιάσα τα ουρλιαχτά του λύκου.
Στο Γυφτόκαμπο με τρόμαξε της αρκούδας τ’ άγριο μουγκρητό!
Το σφύριγμα με ξάφνιασε του περήφανου άγριου τράγου,
απ’ το κοφτερό τσουγκάρι του Κόρμπου, το ψηλό!

Γεύτηκα απ’ της Γηστέρας τη βουνίσια ολόδροση πηγή,
κρυστάλλινο, αθάνατο, παρθενικό νερό!
Απ’ του Φάγκου και της Σιώνζας τη δροσερή πηγή,
πόσο άφθονο ήπια γάργαρο, δροσερό νερό!

Του ψαρά δοκίμασα τη χαρά και τη λαχτάρα,
στο κελαρυστό του Ρουρ-Ράτσε πεντακάθαρο νερό!
Στην ποταμιά τουφέκισα την Πινδιώτικη αρκούδα,
με το φεγγάρι ολόγιομο κατάκορφα στον ουρανό!

ΚΙ έφυγα και περπάτησα του κόσμου τα στενορύμια.
Νυχτοπερπάτησα στράτες δύσκολες και σκοτεινές.
Δρασκέλισα τετράψηλα βουνά, κάμπους και λαγκάδια,
πέρασα πελάγια απέραντα και θάλασσες πλατιές.

Σε κάστρα κλείστηκα του Μεσαίωνα στη Δύση.
Είδα πόλεις βουερές, πρωτεύουσες μεγάλες ξακουστές.
Στην Αλεξάνδρεια έφτασα του Μέγα την Εσχάτη!
Άκουσα του κόσμου τις γλώσσες και ντοπιολαλιές!

Όπου κι αν πήγα, στη Δύση και πέρα στην Ανατολή,
η ρίζα μ’ γερά πάντα ήταν μπιγμένη στη γή την Πατρική.
Και προσμένω, τώρα, με λαχτάρα την ευλογημένη ώρα, την καλή,
τα πιστρόφια να γιορτάσω στη χορταριασμένη του σπιτιού μ’ αυλή!

Τασκένδη 1971
Γιώργης Καρατζιάς

Ένα μικρό βίντεο από το αντάμωμα των απανταχού Ηλιοχωριτών στις Λίμνες του"Λάκκου" την 28-8- 2010, για να γνωρίσετε την περιοχή!


Φέτος, μετά από πολλά χρόνια και με πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Συλλόγου Ηλιοχωρίου-"Το Ντομπρίνοβο", αναβίωσε, με επιτυχία, το αντάμωμα των απανταχού Ηλιοχωριτών, στις λίμνες του "Λάκκου". Το παραπάνω βίντεο είναι από την συγκεκριμένη εκδήλωση και παρ΄ ότι είναι αρκετά μικρό, μπορείτε να πάρετε μία εικόνα από την πανέμορφη περιοχή, την οποία είχαν επιλέξει παλαιότερα οι συγχωριανοί μας, για να πραγματοποιούν το καλοκαιρινό τους αντάμωμα.

Εικόνες από τα Ζαγοροχώρια!!



ΠΗΓΗ:   youtube.com

29 Σεπ 2010

Γεωμορφολογικοί σχηματισμοί!

Ζαγόρι και πέτρα πάνε μαζί.



Όπου και να κοιτάξεις θα δεις και μια διαφορετική όψη των γεωμορφολογικών σχηματισμών. Να !!! σαν αυτούς που μοιάζουν συμπληγάδες. 


Αντικριστοί βράχινοι όγκοι σαν κολώνες. Και ευτυχώς που είναι καλοκαίρι γιατί στο εσωτερικό αυτού του πέτρινου όγκου κρύβεται μια αρκουδότρυπα.
Να διαβείς το κατώφλι χειμωνιάτικα και να πέσεις πάνω στην κυρά-Μάρω!
Εκεί να δεις τι εστί βερίκοκο!
Τρεχάτε ποδαράκια μου να μην σας χ**ει ο κώλος, κατά που να κάνω γιε μου;;






ΠΗΓΗ:     vradeto1340.blogspot.com

Φωτογραφίες από πέτρινα γεφύρια της περιοχής Ζαγορίου, όπως είναι σήμερα.

Στις φωτογραφίες που ακολουθούν, μπορείτε να δείτε μερικά από τα πολλά  πέτρινα γεφύρια που υπάρχουν στην  περιοχή του Ζαγορίου, στην κατάσταση που βρίσκονται σήμερα.




Το τρίτοξο γεφύρι του Πλακίδα πριν από τους Κήπους

Το γεφύρι του Μίσιου στη διαδρομή από το Κουκούλι για τη Βίτσα
Πέτρινο γεφύρι στην  αρχή της Σκάλας του Βραδέτου
Το γεφύρι του Πέτσιου στο Ηλιοχώρι
Το γεφύρι στο "Μύλο", στους Κήπους

Πέτρινα γεφύρια: Μοναδικά αριστουργήματα της ελληνικής λαϊκής αρχιτεκτονικής.

Μοναδικά αριστουργήματα της ελληνικής λαϊκής αρχιτεκτονικής αποτελούν τα πέτρινα γεφύρια, που κοσμούν πολλές περιοχές της χώρας. Οι λαϊκοί μάστορες αξιοποιούσαν τους φυσικούς νόμους -είτε συνειδητά, είτε από ένστικτο- και συναρμολογούσαν μικρές αλλά γερές πέτρες.Χρειαζόταν μια ειδική τεχνική, για να δώσουν στο γεφύρι το κατάλληλο τοξοειδές σχήμα, μέσα στο κατακόρυφο επίπεδο, έτσι ώστε να αποφευχθεί η ανάπτυξη εφελκυστικών δυνάμεων και να μην ολισθαίνουν οι πέτρες.Αυτός ο κατασκευαστικός περιορισμός δεν οδήγησε σε πτώχευση την αισθητική των γεφυριών. Αντίθετα, η έντονη ποικιλομορφία στην αρχιτεκτονική σύνθεση των γεφυριών παραπέμπει στο μεράκι του μάστορα-κατασκευαστή.Τα παραπάνω στοιχεία περιλαμβάνονται -μεταξύ άλλων- σε μια ειδική έκδοση, που κάνει μια συνοπτική αναδρομή στην παγκόσμια γεφυροποιία και την οποία υπογράφει ο εκπαιδευτικός Γιώργος Γκράσσος.Στην έκδοση αυτή παρουσιάζονται μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά πέτρινα τοξωτά γεφύρια που υπάρχουν ή υπήρχαν σ' ολόκληρη την Ελλάδα, μελετάται και αναπαριστάται η διαδικασία κατασκευής τους, συστήνονται οι συνήθως ανώνυμοι κατασκευαστές τους, τα εργαλεία και η συνθηματική γλώσσα τους, ενώ παρατίθενται και αρκετά φύλλα εργασίας για μαθητές όλων των βαθμίδων.Άλλωστε, ο κύριος στόχος της έκδοσης, όπως σημειώνει ο ίδιος ο κ. Γκράσσος, είναι η ευαισθητοποίηση της μαθητικής κοινότητας, της κοινής γνώμης και των αρμόδιων φορέων που σχετίζονται με την προστασία όχι μόνο του φυσικού αλλά και του δομημένου περιβάλλοντος.Στην προβιομηχανική Ελλάδα, το κύριο δομικό υλικό ήταν η πέτρα και ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα που απασχολούσαν τους κατοίκους- περισσότερο της ηπειρωτικής και λιγότερο της νησιωτικής υπαίθρου- ήταν η ασφαλής διέλευση των οδοιπόρων και των μεταφορικών μέσων τους πάνω από ποτάμια, ρέματα και χείμαρρους.Η μορφολογία του εδάφους έπαιζε τον πλέον καθοριστικό ρόλο. Ο πρωτομάστορας αναζητούσε ένα βραχώδες στένωμα του ποταμού, με γερούς βράχους στις όχθες, για να στηρίξει με ασφάλεια τα ακρόβαθρα.Οι πολύπειροι λαϊκοί γεφυροποιοί γνώριζαν ότι, όσο μικρότερη είναι η καμάρα τόσο πιο στέρεο το γεφύρι και τόσο μικρότερο το κόστος κατασκευής. Επομένως, η επιλογή της θέσης του γεφυριού ήταν σπουδαιότερη από τη χάραξη του δρόμου ή του μονοπατιού.Έτσι, πολλές φορές ήταν αναπόφευκτο, ο δρόμος να ακολουθεί την όχθη του ποταμού μέχρι να συναντήσει το γεφύρι. Συνήθως, η θέση ήταν από χρόνια προκαθορισμένη, δηλαδή εκεί που υπήρχε παλιότερα ένα ξύλινο ή άλλο, πέτρινο γεφύρι, που είχε γκρεμιστεί.Τα γεφύρια είναι διάσπαρτα σ' ολόκληρη την ελληνική επικράτεια. Μάλιστα, ορισμένες περιοχές, που ήταν οικονομικά ανεπτυγμένες, όπως αυτή των Ζαγοροχωρίων, είχαν το πιο πυκνό οδικό δίκτυο με πολλά γεφύρια.Χαρακτηριστικό είναι ότι, το 18ο και 19ο αιώνα, που το εμπόριο βρισκόταν στη μεγαλύτερη ανάπτυξή του, η παραπάνω περιοχή είχε συνολικά 45 γεφύρια!Όλα τα πέτρινα γεφύρια, ανάλογα με τον αριθμό των τόξων τους, ταξινομούνται σε δύο κύριες κατηγορίες: τα μονότοξα και τα πολύτοξα. Η μορφολογία των ποταμιών ακολουθεί την εξής λογική: στα ορεινά εδάφη, με μεγάλη κλίση, τα ποτάμια έχουν μικρό πλάτος και έτσι είναι πιο ορμητικά, ενώ στα πεδινά εδάφη με ελάχιστη κλίση τα ποτάμια φτάνουν στο μέγιστο πλάτος τους και χάνουν την ορμητικότητα τους.Κανένα γεφύρι δεν είναι ολόιδιο με κάποιο άλλο, καθώς το καθένα έχει τα δικά του, μοναδικά χαρακτηριστικά. Μπορεί να έχει ανακουφιστικά τόξα, μεμονωμένες ή συσσωματωμένες αρκάδες, σιδερένιες άρπιζες, ενεπίγραφες μαρμάρινες πλάκες, ακόμα κι ένα μικρό καμπανάκι που προειδοποιεί για τους κινδύνους της διέλευσης.Τα γεφύρια που υπάρχουν στον Ελλαδικό χώρο είναι απλά κι απέριττα, δίχως υπερβολικές διακοσμήσεις. Είναι αξιοσημείωτο ότι, στην Ήπειρο, παρά τον ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό γεφυριών, δεν υπάρχουν πολλά λιθόγλυπτα διακοσμητικά στοιχεία.Τα λιγοστά που υπάρχουν αφορούν οικοδομικές επιγραφές με χρονολογίες κτίσης ή ανακαίνισης, ενώ αναφέρονται ονόματα χορηγών και σπανιότατα των μαστόρων. Άλλες παραστάσεις είτε ως αυτόνομα θέματα είτε ως πλαίσιο στις επιγραφές σπανίζουν.Οι λιθόγλυπτες επιγραφές εντοιχίζονται στην κορυφή του τόξου, πάνω από τον κορυφαίο θολίτη (κλειδί) ή στο κεντρικό τμήμα των τύμπανων μεταξύ των τόξων.Στην περίπτωση των γεφυριών της Ηπείρου φαίνεται πως ενδιαφέρει μόνο ο υπομνηματικός ρόλος της κτητορικής επιγραφής.Αρκετά γεφύρια ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα, επειδή δεν στέκουν μόνα τους στην απεραντοσύνη της ελληνικής υπαίθρου. Τα γεφύρια αυτά πλαισιώνονται μ' ένα εικονοστάσι, ένα ξωκλήσι, μια κρήνη, ένα νερόμυλο, ένα χάνι και σπανιότερα με μια κούλια.Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, η κούλια ήταν ένα φυλάκιο, στο οποίο διέμενε μόνιμη φρουρά για να προστατεύει το γεφύρι από δολιοφθορές και να ελέγχει τους διερχόμενους.

Υλικά κατασκευής
Βασική πρώτη ύλη, σύμφωνα με τον κ. Γκράσσο, ήταν ο σχιστόλιθος που αφθονεί στην Ελλάδα, ενώ για συνδετική ύλη χρησιμοποιούσαν ένα είδος υδατοστεγούς ασβεστοκονιάματος, το "κουρασάνι".Αυτό το έφτιαχναν οι ίδιοι οι μάστορες και αποτελούνταν από ένα μίγμα τριμμένου κεραμιδιού, σβησμένου ασβέστη, ελαφρόπετρας, χώματος, νερού και ξερών χόρτων.Σε αρκετές περιπτώσεις, έριχναν μέσα στο μίγμα ασπράδια αυγών και μαλλιά ζώων για να αυξήσουν την αποτελεσματικότητα και τη συνεκτικότητα του.Επίσης, υλοτομούσαν τοπική ξυλεία, την επεξεργάζονταν μερικώς και κατασκεύαζαν τον ξυλότυπο.

Ονοματοδοσία
Πρέπει να τονιστεί πως, τα πέτρινα γεφύρια είχαν πολύ υψηλό κόστος κατασκευής και γι' αυτό τη χρηματοδότηση του έργου την αναλάμβανε, είτε ένα είτε περισσότερα γειτονικά χωριά ή κάποιοι μεμονωμένοι χορηγοί-χρηματοδότες.Στη δεύτερη περίπτωση ως ηθική ανταμοιβή προς το χορηγό αυτόν, το γεφύρι έπαιρνε το όνομα του.Όμως, αρκετές φορές η ονοματοδοσία γινόταν κατά συνήθεια από τους κατοίκους των γύρω χωριών, με την πάροδο του χρόνου.Όλες οι πιθανές περιπτώσεις ονοματοδοσίας μπορούν να ταξινομηθούν σε τρεις μεγάλες κατηγορίες: Από το χορηγό (συνήθως άντρες και σπανιότατα γυναίκες), από το φυσικό περιβάλλον (το ίδιο το ποτάμι, τη χαράδρα, το βουνό, ή την τοποθεσία) και από το ανθρωπογενές περιβάλλον (χωριό, μοναστήρι ή εκκλησία, χάνι, νερόμυλο, βρύση, σπίτι, ή κάποιο τυχαίο συμβάν π.χ. έναν πνιγμό, μια συμπλοκή κ.ά).

Χορηγοί
Ποιοι, όμως, ήταν αυτοί οι άνθρωποι που μπορούσαν να γίνουν χορηγοί σε ένα τόσο ακριβό κατασκευαστικό έργο; Συνήθως ήταν Έλληνες που είχαν πλουτίσει στον τόπο τους ή στο εξωτερικό από το εμπόριο, την κτηνοτροφία, κ.ά.Αρκετές φορές ήταν ο ιδιοκτήτης του παρακείμενου μύλου κι αυτό γινόταν, επειδή κατ' αυτόν τον τρόπο ο μυλωνάς μεγάλωνε το πελατολόγιό του, αφού ο μύλος του θα γινόταν προσβάσιμος σε κατοίκους και από τις δύο όχθες του ποταμού.Επίσης, κάποιες φορές, είτε ένας κλέφτης ή αρματολός είτε ένα θρησκευτικό πρόσωπο, π.χ. καλόγερος ή παπάς, αναλάμβανε εξ ολοκλήρου τα έξοδα της κατασκευής.Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα κληρικού-χορηγού υπήρξε ο Βησσαρίων (1490-1540), ο οποίος διετέλεσε Μητροπολίτης Λάρισας (μετά το θάνατό του ανακηρύχτηκε σε Άγιο) και μέσα σε περίπου 15 χρόνια χρηματοδότησε τρία πολύ σημαντικά γεφύρια στο νομό Τρικάλων: το γεφύρι του Κοράκου στον Αχελώο, της Πόρτας στον Πορταϊκό και της Σαρακίνας στον Πηνειό.Αρκετές δε φορές ο χορηγός ήταν ένας Τούρκος αξιωματούχος, όπως ο Καμπέρ Αγάς στα Ιωάννινα, ο Μαχμούτ Πασάς στα Γρεβενά κ.ά.

Τα γεφύρια σήμερα
Σήμερα, το ατσάλι και το τσιμέντο αντικατέστησαν την πέτρα και τη λάσπη. Αυτά τα μοναδικά αριστουργήματα της ελληνικής λαϊκής αρχιτεκτονικής στάθηκαν αποφασιστικοί παράγοντες στην οικονομική και εθνική ζωή του μείζονος ελληνικού χώρου, στα νεότερα χρόνια (από το 17ο έως τον 20ο αιώνα).Με την πάροδο του χρόνου πολλά πετρογέφυρα παρασύρθηκαν από τα ποτάμια, λόγω έλλειψης συντήρησης και άλλα ανατινάχθηκαν στον τελευταίο πόλεμο και τα επακόλουθά του.Δεν λείπουν και οι περιπτώσεις, που εγκιβωτίστηκαν τα γεφύρια με σκυρόδεμα, για να προκύψει μεγαλύτερο πλάτος καταστρώματος ώστε να καλυφθούν οι σημερινές κυκλοφοριακές ανάγκες και άλλα επιχώθηκαν από τις χαράξεις των δρόμων.Εκτός από μεμονωμένες περιπτώσεις, κανένα ουσιαστικό μέτρο δεν πάρθηκε για τη διάσωση, έστω των πιο αξιόλογων γεφυριών από επικείμενη κατάρρευση. 

Μιά βόλτα στα στενά καλντερίμια του γραφικού οικισμού του Βραδέτου είναι πάντα ενδιαφέρουσα.


Βόλτα στο χωριό!

Μετά την βροχή του Σαββάτου, η ηλιοφάνεια της Κυριακής μας επέτρεψε μια βόλτα στα σοκάκια -καλντερίμια του Βραδέτου. Συζητώντας και χαζεύοντας δεξιά & αριστερά. Μάσαμε και μερικά κράνια, γλιστρήσαμε και σε κάτι χαλατζιούκες. Καλή εβδομάδα να μας έρθει!
 
Βραδέτο
Βραδέτο
Βραδέτο
Βραδέτο

Βραδέτο

Καλντερίμι στο Βραδέτο

Καλντερίμι στο Βραδέτο

Βραδέτο

Μονοπάτι στο Βραδέτο

Επτά οι υποψήφιοι για την περιφέρεια.

Χωρίς συνεργασίες και με ...μετωπική ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ

Με επτά ψηφοδέλτια, όπως όλα δείχνουν, μετά την απόφαση της Δημοκρατικής Αριστεράς να επιδιώξει την κάθοδο της μαζί με τους Οικολόγους Πράσινους και να μην συνεργαστεί με κάποιον άλλο συνδυασμό, θα στηθούν οι κάλπες για τις περιφερειακές εκλογές στην Ήπειρο. Μια αναμέτρηση με έντονα πολιτικά χαρακτηριστικά και λιγότερο αυτοδιοικητικά, τουλάχιστον από τις μέχρι τώρα κινήσεις υποψηφίων και κομμάτων που τους στηρίζουν.Χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των υποψηφιοτήτων είναι η απουσία συνεργασιών (αν εξαιρέσει κανείς τη στήριξη του ΛΑ.Ο.Σ στον υποψήφιο της Ν.Δ) και η προσπάθεια, όλων των υπολοίπων, δημιουργίας ...αντιμνημονιακού και «αντικαλλικρατικού» μπλοκ, έναντι του υποψηφίου του ΠΑΣΟΚ, το οποίο με την παρουσία τόσο του υπουργού Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση, όσο και του Γραμματέα του Μιχάλη Καρχιμάκη στα Γιάννινα επιχείρησε να φέρει στην προεκλογική αντιπαράθεση τον ίδιο τον «Καλλικράτη», ως το διακύβευμα αυτών των εκλογών, αποσυνδέοντας το μνημόνιο.

Μετωπική πολιτική σύγκρουση για την αυτοδιοίκηση
Ουσιαστικά το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει μια αναμέτρηση που θα είναι μεν μετωπική πολιτική σύγκρουση, αλλά ταυτόχρονα θα αναδεικνύει το ζητούμενο των εκλογών, που δεν είναι άλλο από το ποια πρόσωπα μπορούν να υπηρετήσουν την μεταρρύθμιση. Το επιχείρημα που προβάλλεται και έχει βάση, είναι ότι το ΠΑΣΟΚ προώθησε τη διοικητική μεταρρύθμιση, άσχετα αν το μνημόνιο την περιλαμβάνει για οικονομικούς λόγους και η Ν.Δ βρίσκεται ... απέναντι, όπως έκανε σε όλες τις προηγούμενες.Απέναντι στον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ, τον Βαγγέλη Αργύρη, επικεφαλής του συνδυασμού «Ήπειρος, τόπος να ζεις», με μακρά κοινοβουλευτική πείρα και κυβερνητική θητεία, η Ν.Δ με τη στήριξη και του ΛΑ.Ο.Σ έχει έναν αυτοδιοικητικό, το νομάρχη Ιωαννίνων Αλέξανδρο Καχριμάνη με την «Αξιοβίωτη Ανάπτυξη Ηπείρου». Ο κ. Καχριμάνης βρέθηκε πολλές φορές το τελευταίο διάστημα σε δύσκολη θέση από τις καταγγελίες και τα ερωτήματα για το «πόθεν έσχες», τα περιουσιακά στοιχεία και τις επιχειρήσεις και το επαγγελματικό ασυμβίβαστο ως νομάρχης.Έδωσε απαντήσεις, ωστόσο φαίνεται ότι το θέμα δεν έκλεισε και ίσως δεν κλείσει μέχρι τις κάλπες, όπως δείχνουν τα γεγονότα. Η ανοιχτή επιστολή του κ. Καχριμάνη προς τον κ. Αργύρη με την οποία του ζητούνταν εκτός των άλλων να παραιτηθεί από βουλευτής και να ...γίνει αυτοδιοικητικός, δεν αντέχει σε κριτική και προφανώς έγινε για εντυπωσιασμό.

Προγράμματα και θέσεις
Η ουσία όμως της αντιπαράθεσης των δυο υποψηφίων των μεγαλύτερων κομμάτων που θα διεκδικήσουν την νίκη, είναι άλλη. Ποιος μπορεί να αναλάβει να φέρει σε πέρας την μεγάλη προσπάθεια για την Ήπειρο μέσα από την αιρετή περιφέρεια.Μέχρι τώρα έχουν δει και ακούσει οι πολίτες τις βασικές προγραμματικές θέσεις και περιμένουν, όσοι επιλέγουν με αυτό το κριτήριο και όχι μόνο με το κομματικό, να ανοίξουν πλήρως τα χαρτιά τους οι βασικοί διεκδικητές της περιφέρειας.Σε επίπεδο ψηφοδελτίων ο κ. Αργύρης προηγήθηκε με την παρουσίαση τόσο στο νομό Άρτας, όσο και στο νομό Ιωαννίνων και η αίσθηση είναι ότι πρόκειται για πολύ καλές επιλογές με άνοιγμα και σε άλλους κομματικούς χώρους.Ο κ. Καχριμάνης παρουσίασε τους τέσσερις αντιπεριφερειάρχες και αναμένεται να ανακοινώσει και το ψηφοδέλτιο του, έχοντας ο ίδιος και συνεργάτες ξεκινήσει περιοδείες ανά την Ήπειρο.Την ερχόμενη εβδομάδα και οι δυο υποψήφιοι θα έχουν ολοκληρώσει την παρουσίαση των υποψηφίων και η προεκλογική αντιπαράθεση θα γίνει σε επίπεδο προγραμμάτων και θέσεων για την Ήπειρο.

Οι υποψήφιοι της Αριστεράς
Από την πλευρά του το ΚΚΕ είχε ανακοινώσει πρώτο τον υποψήφιο περιφερειάρχη Κώστα Κωτσαντή με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» και χθες παρουσίασε και τους υποψηφίους περιφερειακούς συμβούλους και αντιπεριφερειάρχες που έλειπαν. Ο αγώνας του είναι καθαρά ...αντιμνημονιακός και ενάντια στις πολιτικές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ, θέλοντας να διαχωρίσει τη θέση του από το «μπλοκ» που εντάχθηκε και η αξιωματική αντιπολίτευση. Προσδοκά μέσα από τις κάλπες να καταγράψει την λαϊκή δυσαρέσκεια που είναι δεδομένη για τα σκληρά οικονομικά και άλλα μέτρα, αλλά και την αντίθεση στον «Καλλικράτη». Ο ρόλος του ΚΚΕ σε έναν ενδεχόμενο δεύτερο γύρο θα είναι σημαντικός, ιδίως αν αυξήσει τα ποσοστά που έλαβε στις εθνικές εκλογές.Η...έκπληξη, αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι, ήρθε από τον ΣΥΡΙΖΑ που παρά τα όσα γίνονται σε κεντρικό επίπεδο, στην Ήπειρο κατάφερε να κατέβει ενιαία στην περιφέρεια με τον Γιάννη Παπαδημητρίου, με τον συνδυασμό «ΑΥ.ΡΙ.Ο. για την Ήπειρο», (Αυτοδιοικητικό Ριζοσπαστικό Ορμητήριο), έστω κι αν δεν ήταν παντού ομόφωνη η απόφαση της κοινής καθόδου και ήδη στην Πρέβεζα επήλθε μεγάλο ...ρήγμα στον τοπικό ΣΥΝ. Την Κυριακή παρουσίασε τον υποψήφιο αντιπεριφερειάρχη και τους υποψηφίους συμβούλους στην Άρτα. Στόχος η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη εκπροσώπηση στο περιφερειακό συμβούλιο και κεντρική προεκλογική επιλογή η αντίθεση στο μνημόνιο και στον «Καλλικράτη».Η Αριστερή Παρέμβαση στην Ήπειρο (από το χώρο του Ν.Α.Ρ και άλλες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς) έχει ανακοινώσει προ πολλού την κάθοδο της στις περιφερειακές εκλογές με υποψήφιο περιφερειάρχη τον Νίκο Ζήκο. Μέχρι τώρα δεν έχει κάνει αισθητή την παρουσία της, είτε με παρουσίαση ψηφοδελτίου, είτε με το πρόγραμμα της.Υποψηφιότητα ανακοίνωσε, με το Αγροτικό Εργατικό Μέτωπο και ο Σπύρος Σιδέρης, παλιός αυτοδιοικητικός και πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και του ΔΗΚΚΙ, αλλά πλην αυτής της ανακοίνωσης με σκληρή κριτική στο δικομματισμό και στο μνημόνιο, δεν έκανε κάποια άλλη παρουσία.Η τελευταία εξέλιξη σημειώθηκε χθες με την ανακοίνωση της Δημοκρατικής Αριστεράς (το κόμμα που ίδρυσε ο Φώτης Κουβέλης και άλλα στελέχη που αποχώρησαν από τον ΣΥΝ) ότι δεν θα συνεργαστεί με κάποιον από τους ήδη υποψηφίους και θα επιδιώξει αυτόνομη κάθοδο για να έχει διακριτό λόγο σε αυτές τις εκλογές, ως προς τις θέσεις της για την περιφερειακή συγκρότηση του κράτους. Η κάθοδος θα επιδιωχθεί να γίνει σε συνεργασία με τους Οικολόγους Πράσινους και ήδη προτάθηκε ως υποψήφιος περιφερειάρχης από την Δημοκρατική Αριστερά ο Γιώργος Ζάψας.Με τόσους υποψηφίους ο δεύτερος γύρος θεωρείται δεδομένος και σε αυτόν θα παίξουν ρόλο οι υποψήφιοι της Αριστεράς με τη στάση που θα κρατήσουν και τι θα πράξουν οι πολίτες που τους επέλεξαν.

ΝΕΟΙ ΑΓΩΝΕΣ 

Ανάβαση Ορειβατικού Συλλόγου.-

Ανάβαση θα πραγματοποιήσει ο Ορειβατικός Σύλλογος Ιωαννίνων στην Τσούκα Ρόσσα Ζαγορίου την Κυριακή, 3 Οκτωβρίου. Η πορεία Φλαμπουράρι - Τσούκα Ρόσσα - Λίμνη Πηγών Αωού είναι μέτριας δυσκολίας και μπορούν να συμμετάσχουν και αρχάριοι. Ώρα αναχώρησης: 7.30 το πρωί από τη Νομαρχία.
ΠΗΓΗ:   www.epirusinfo.com 
ΦΩΤΟ:   enet.gr

28 Σεπ 2010

Με τις βροχές, από το Σαββατοκύριακο μέχρι και σήμερα, γέμισαν νερό τα ρέματα στην περιοχή του Ζαγορίου.

Από άδεια κοίτη...

. . . το Σάββατο το μεσημέρι, δεν έβρεχε πολύ αλλά αργότερα και καθ' όλη την νύχτα ανοίξανε οι ουρανοί και κίνησαν τα ρέματα. Μικρά και μεγάλα να σμίξουν και όλα μαζί να κυλήσουν στην Χαράδρα του Βίκου, ως να σμίξουν στον Βοϊδομάτη. Και η κοίτη στο Σελλάτο ήταν άδεια το Σαββάτο αλλά. . . 
 
 
 
 
. . . την Κυριακή γέμισε και οι φωτογραφίες έδιναν και έπαιρναν από τους επισκέπτες της φθινοπωρινής φύσης στο Ζαγόρι μας.
 
 

Αλπικός Τρίτωνας.

Ο Αλπικός Τρίτωνας ή «Βουνοτρίτωνας» (Triturus Αlpestris) είναι ένα από τα αμφίβια σπονδυλόζωα της οικογένειας Salamandridae.
Έχει μήκος περίπου 10 εκατοστά ενώ το χρώμα της ράχης του είναι γκρίζο – καστανόμαυρο. Ζει σε υδροβιότοπους (λίμνες, νερόλακους) που υπάρχουν στην υψηλή ορεινή ζώνη της πατρίδας μας, εκεί που υπάρχει χαμηλή βλάστηση και έχει ως κύρια τροφή του, τα ασπόνδυλα υδρόβια όντα.
Ο Αλπικός Τρίτωνας υπολογίζεται ότι προέρχεται από την εποχή των Δεινοσαύρων, ενώ τα χαρακτηριστικά του θυμίζουν μικρούς δράκους.
Στην εποχή μας συγκαταλέγεται στις απειλούμενες με εξαφάνιση μορφές ζώων και γι’  αυτό προστατεύεται από την Ελληνική νομοθεσία.
Στην περιοχή του Ηλιοχωρίου μπορεί κανείς να συναντήσει τους Αλπικούς Τρίτωνες στις λίμνες στον «Λάκκο», ενώ στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν στις «Δρακόλιμνες» της Τύμφης και του Σμόλικα καθώς και στην λίμνη «Φλέγκα», στην «Βάλια Κάλντα».



ΠΗΓΗ:   iliochori.eu

Καύσιμα από γαϊδουράγκαθα. Ευλογημένο φυτό του αύριο για τους επιστήμονες.

Ευλογημένο φυτό του αύριο είναι για τους επιστήμονες το... γαϊδουράγκαθο. Η αγριοαγκινάρα, όπως είναι η επιστημονική του ονομασία, ανήκει στην κατηγορία των ενεργειακών φυτών και μπορεί να δώσει μεγάλες αποδόσεις σε ενέργεια.

Το «τιποτένιο» γαϊδουράγκαθο, που οι δύσπιστοι βλάχοι αποκαλούν «γκαγκάνι» και φυτρώνει μόνο του στις ράχες και στα βράχια, έχει να πει πολλά. Το ζιζάνιο αυτό, που οι βιολόγοι το τρέμουν ως τρομερό εισβολέα, μπορεί να καλλιεργηθεί και να δώσει πολλά λεφτά στον Έλληνα γεωργό, χωρίς να ζητήσει σχεδόν τίποτα. Σύμφωνα με τους ειδικούς μπορεί να γίνει καύσιμο και να μετατραπεί σε ενέργεια φτηνή που θα...

έχει παραχθεί στην ελληνική γη. Σαράντα χιλιάδες στρέμματα με αγριοαγκινάρα, πιο γνωστή ως γαϊδουράγκαθο, πρόκειται να καλλιεργηθούν στους νομούς Λάρισας, Μαγνησίας και Καρδίτσας προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, ενώ η παραγωγή θα επεκταθεί από φέτος σε Πρέβεζα, Ξάνθη και Δράμα. Να σημειώσουμε ότι το προηγούμενο διάστημα σύμφωνα με υπηρεσιακούς παράγοντες της διεύθυνσης γεωργίας υπήρξαν κάποιες διερευνητικές συζητήσεις στο νομό για την καλλιέργεια ενεργειακών φυτών, με προσανατολισμό στην καλλιέργεια του Ηλιάνθου. Σύμφωνα με τους ίδιους δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή επίσημα στοιχεία στην υπηρεσία για το αν θα ξεκινήσουν και πότε καλλιέργειες αγριοαγκινάρας.

Η ζήτηση για καλλιέργεια αγριαγκινάρας αυξάνεται, λόγω των υψηλών τιμών, που έδωσε φέτος το υπουργείο Ενέργειας για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος από ενεργειακά φυτά. Η αγριοαγκινάρα ήταν γνωστή για θεραπευτικούς σκοπούς ήδη από την αρχαιότητα, αφού χρησιμοποιούνταν για παθήσεις του ήπατος και ως αντίδοτο σε δηλητηριάσεις. Θεωρείται εξαιρετική τροφή για τα ζώα, χρησιμοποιείται στην παρασκευή καλλυντικών και φαρμακευτικών σκευασμάτων, στην ποτοποιία, ενώ η ουσία σιλιμαλίνη που περιέχει προστατεύει το συκώτι και είναι πλούσια σε ασβέστιο και κάλιο. Η παραγωγή αγριοαγκινάρας ύστερα από έρευνες της Γεωπονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας υπό τον καθηγητή Ν. Δαναλάτο, έχει αποδειχτεί ότι είναι πολύ καλό υλικό για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, εκτός από βιοκαύσιμο. Ο ίδιος επισημαίνει πως «πρέπει να υποστηριχθεί αυτή η καλλιέργεια μέχρι τέλους, διότι θα αλλάξει πολλά πράγματα στην αγροτική οικονομία της χώρας».

«Ηταν αναμενόμενη αυτή η επέκταση από τον Μάιο, που ανακοινώθηκαν οι νέες τιμές ανά μεγαβατώρα ηλεκτρικού ρεύματος από το υπουργείο Ενέργειας, 230 - ανά μεγαβατώρα. Ο τόνος αγριοαγκινάρας παράγει περίπου 1 μεγαβατώρα ηλεκτρική ενέργεια». Υπολογίζεται ότι η παραγωγή ανά στρέμμα σε αρδευόμενες εκτάσεις είναι πάνω από 2,5 τόνους, ενώ σε ξερικές 1,5 τόνος. Παραγωγός με 200 στρέμματα -και μάλιστα αρδευόμενα- θα παράξει 500 τόνους αγριαγκινάρα, που σημαίνει 35.000 - στο χέρι, εκτός των επιδοτήσεων. Οι άδειες που έχουν ζητήσει οι ενδιαφερόμενοι να παράγουν ηλεκτρικό ρεύμα στη Θεσσαλία, είναι ισχύος άνω των 15 μεγαβάτ, ωστόσο η σχετική διαδικασία θα διαρκέσει περίπου ένα χρόνο. Η εγκύκλιος για το πώς θα γίνει η σχετική διαδικασία της αδειοδότησης για τις μικρές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής από ενεργειακά φυτά, αναμένεται να δοθεί στη δημοσιότητα από τη ΔΕΗ εντός του Οκτωβρίου.

«Τώρα γίνεται δέσμευση ηλεκτρικής ενέργειας. Επόμενη φάση θα είναι η εκπόνηση περιβαλλοντικών μελετών και τρίτη η κατασκευή των μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας», αναφέρει ο κ. Δαναλάτος. Το κόστος εγκατάστασης μονάδας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ισχύος 1 μεγαβάτ ανέρχεται σε 1,5-1,8 εκατ. ευρώ. Το πλεονέκτημα της αγριοαγκινάρας είναι ότι δεν έχει καμιά απολύτως ανάγκη για πότισμα, αφού πρόκειται για ξερικό φυτό. Δεν χρειάζεται καλλιεργητική φροντίδα, ούτε λιπάσματα ή φυτοφάρμακα. Σύμφωνα με το Εργαστήριο της Γεωπονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, στην Ελλάδα υπάρχει δυνατότητα να καλλιεργηθούν συνολικά 5 εκατομμύρια στρέμματα με αγριοαγκινάρα.

Νέοι Αγώνες Ηπείρου


ΠΗΓΗ:  epirus-ellas.blogspot.com

Πανευρωπαϊκή γιορτή πουλιών στους Ασπραγγέλους!

Ο Φορέας Διαχείρισης Εθνικών Δρυμών Βίκου – Αώου και Πίνδου συμμετέχοντας στην φετινή «Πανευρωπαϊκή Γιορτή των Πουλιών 2010», που συντονίζει η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, διοργανώνει ειδική εκδήλωση την Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010 και ώρα 10:30 – 14:30, στο Κέντρο Πληροφόρησης Ασπραγγέλων του Εθνικού Πάρκου Βόρειας Πίνδου. Η εκδήλωση απευθύνεται σε όλους όσους θέλουν να ενημερωθούν και να γνωρίσουν καλύτερα τα πουλιά και τις αξίες της φύσης γενικότερα και περιλαμβάνει: παρουσίαση για τα πουλιά των οροπεδίων Ασπραγγέλων και Άνω & Κάτω Πεδινών, παρατήρηση πουλιών με συνοδούς και εξοπλισμό (κιάλια, τηλεσκόπιο), κατασκευή φωλιών και ταϊστρών και περιβαλλοντικά παιχνίδια για παιδιά.Η Γιορτή των Πουλιών γιορτάζεται κάθε χρόνο σε περισσότερες από 30 Ευρωπαϊκές χώρες, το πρώτο Σαββατοκύριακο του Οκτωβρίου, και αποσκοπεί στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού σε θέματα που αφορούν τα πουλιά και τους βιοτόπους τους. Ειδικότερα φέτος η γιορτή εντάσσεται στις εκδηλώσεις για το «Έτος Βιοποικιλότητας», όπως έχει κηρυχθεί από τον Ο.Η.Ε το 2010.



ΠΗΓΗ:  epirusgate.blogspot.com

Φωτογραφίες από τη διαδρομή προς τη "Δρακόλιμνη" της Τύμφης.-

Στο όρος Τύμφη υπάρχει η περίφημη Δρακόλιμνη, η οποία βρίσκεται σε υψόμετρο 2050 μ. και  είναι ένας από τους δημοφιλέστερους ορειβατικούς προορισμούς. Απέχει  τέσσερις περίπου ώρες από το Μικρό Πάπιγκο και η πρόσβαση είναι εφικτή μόνο με πεζοπορία. Η Δρακόλιμνη αυτή είναι γνωστή και για τους αλπικούς τρίτωνες που φιλοξενεί στα νερά της. Η ανάβαση στη Δρακόλιμνη είναι μία ξεχωριστή εμπειρία για τους λάτρεις της ορειβασίας και της φύσης γενικότερα. 
Δεν είναι βέβαια  δυνατό να περιγραφεί με λόγια η ομορφιά του τοπίου, τόσο κατά τη διάρκεια της διαδρομής, όσο και στον τελικό προορισμό. Μπορούμε όμως να σας μεταφέρουμε κάποιες από τις ομορφιές, μέσα από τις  φωτογραφίες που ακολουθούν.
Ανεβαίνοντας στη Δρακόλιμνη


Ορθοπλαγιές στην Τύμφη
Φθάνοντας στο ορειβατικό καταφύγιο Αστράκας
Το ορειβατικό καταφύγιο Αστράκας
Η Δρακόλιμνη της Τύμφης
Αλπικός τρίτωνας στη Δρακόλιμνη της Τύμφης
Αγριολούλουδα γύρω από τη Δρακόλιμνη

Το όρος της Γκαμήλας (Τύμφη)!

Μορφολογία
Η Γκαμήλα, θεωρείται το πιο μεγαλόπρεπο βουνό στο κορμό της Β. Πίνδου με τη κορυφή της να φτάνει τα 2.497μ. Είναι το βουνό που συνδυάζει δύο διαφορετικές όψεις, που το κάνουν να διαφέρει από πολλά βουνά της πατρίδας μας. Η βορεινή πλευρά του είναι μια σειρά από ορθοπλαγιές, που διακόπτονται από βαθιές χαράδρες και λούκια. Ενώ στη νότια πλευρά οι κορυφές, κατεβαίνουν ομαλά και σχηματίζουν ένα μεγάλο οροπέδιο. Οι μεγάλες και πολλές ορθοπλαγιές της με τις εντυπωσιακές κλίσεις θυμίζουν έντονα τις Άλπεις, γι’αυτό και χαρακτηρίστηκε ως “αναρριχητικός παράδεισος της Ελλάδας”.
Στα Βόρεια μεταξύ του βουνού Τραπεζίτσα και της Γκαμήλας, σχηματίζεται η κοιλάδα του Αώου, με το ομώνυμο ξακουστό ποτάμι της. Η χαράδρα του Βίκου και ο ποταμός Βοϊδομάτης, τη χωρίζει από τη Δυτική της πλευρά από τα βουνά Στούρο και Γκραμπάλα. Στην Ανατολική πλευρά ο Γυφτόκαμπος την χωρίζει από τα βουνά Κούστα, Κοζιακό και Κουκουρούντζο.
Οι κορυφές της διαδέχονται η μια την άλλη, από τα δυτικά προς ανατολικά και είναι: Κούλα 1560μ., Λάπατος 2251μ., Αστράκα 2436μ., Πλόσκος 2377μ., Γκαμήλα 2497μ., Γκαμήλα ΙΙ 2480μ., Καρτερός 2478μ., Μεγάλα Λιθάρια 2467μ., Τσούκα Ρόσια 2376μ., Σαμάρι 2296μ., Κρεβάτι 2.375 μ., Γκούρα 2466μ., Κορυφούλα 2157μ., επίσης Καζάρμα 1803μ. και Καλόγερος 2122μ..
Γύρω από τη Γκαμήλα υπάρχουν τα χωριά Πάπιγκο, Κλειδωνιά, Κόνιτσα, Βρυσοχώρι, Ηλιοχώρι, Σκαμνέλι, Τσεπέλοβο, Κουκούλι, Βραδέτο, Καπέσοβο, Βίτσα, Μονοδέντρι, Βιτσικό.
Υδρογραφία
Το πέτρωμα της Γκαμήλας δεν ευνοεί την ύπαρξη πηγών, κυρίως στην Αλπική ζώνη. Στα δασωμένα μέρη του βουνού οι πηγές γίνονται πιο πολλές. Γενικά το νερό είναι δυσεύρετο, εκτός από τις εποχές που λιώνουν τα χιόνια και δημιουργούνται πολλά ρέματα και λιμνούλες. Εκτός από τη Δρακόλιμνη, χαρακτηριστικές λιμνούλες είναι: η Ξερόλουτσα, η Ριζίνα, το Ρομπόζι, ο Αηλιάς.
Πετρώματα
Η Γκαμήλα χαρακτηρίζεται από τις μεγάλες εκτεθειμένες κάθετες βραχώδεις επιφάνειες, τις μεγάλες κλίσεις και τους έντονους και εντυπωσιακούς γεωλογικούς σχηματισμούς.
Τα πετρώματα που συναντάμε είναι: 1) Σκληρά, ασβεστολιθικά συμπαγή, που ξεκολλάνε (κρητιδικοί – ιουαρασικοί – μαργαικοί – ασβεστόλιθοι). 2) Φλύσχη ευπαθή στη διάβρωση. Οι Αλπικές περιοχές της Γκαμήλας, φέρουν έκδηλα σημάδια της επίδρασης των παγετώνων.
Τοπωνύμια
Κυριαρχούν τα ελληνικά τοπωνύμια, Γκαμήλα, Ρομπόζι και άλλα. Εξαίρεση η κορυφή Τσούκα Ρόσια που σημαίνει κόκκινη κορυφή στα Βλάχικα.
Σπήλαια – Βάραθρα
Μικρά σπήλαια υπάρχουν από τη μεριά των Μεγάλων Λιθαριών και στα Λημέρια των Κλεφτών στη βόρεια πλευρά της. Η Γκαμήλα φημίζεται για τα βαθιά της βάραθρα. Αυτά είναι: α) Η Προβατίνα βάθους 407 μ, ένα από τα μεγαλύτερα κατακόρυφα βάραθρα του κόσμου, για την ακρίβεια το τρίτο στη σειρά. Το βάραθρο δημιουργήθηκε από συνδυασμένη δράση νερού και πάγου. Χαρακτηριστικό είναι, ότι σε βάθος 180 μ. υπάρχει ένα μικρό πατάρι με πάγους , που δε λιώνουν ποτέ. Υπάρχει επίσης μια και μοναδική αίθουσα με μια μικρή λιμνούλα και αναμνηστικές πλακέτες από Ελληνικές και ξένες αποστολές που κρέμονται στα τοιχώματα. β) Το Χάσμα του Έπους βάθους 451 μ, ο τρόπος δημιουργίας του είναι διαφορετικός από εκείνον της Προβατίνας. Κυρίαρχο στοιχείο είναι το νερό, αφού το σπήλαιο λειτουργεί σαν καταβόθρα και αποστραγγίζει τα νερά από το οροπέδιο. Υπάρχουν δυο διαφορετικές διαδρομές που μπορεί να ακολουθήσει κανείς, το Έπος Ι με βάθος 451 μ. και το Έπος ΙΙ με βάθος 340 μ. γ) Η τρύπα της Νύφης συνολικού βάθους 340μ, το σπήλαιο αυτό λειτουργεί σαν καταβόθρα όπως και το Έπος, αφού συλλέγει τα νερά της περιοχής. Αποτελείται από τρία μεγάλα βάραθρα p150 μ, p50 μ, p120μ. Και δυο μικρά p10 μ. και p10 μ. που στο τέλος τους είναι στενά, που δε χωράς να περάσεις . δ) Η Γκαιλότρυπα βάθους 200 μ. ε)Η Σπέρα του Τσεπέλοβου 228 μ, και πολλά άλλα βάραθρα ορισμένα απ’ τα οποία βρίσκονται στην περιοχή του χωριού Βραδέτου.
Βλάστηση
Στα χαμηλά μέρη κυριαρχεί η μεσογειακή Μακία με θάμνους, όπως Πουρνάρια, Φιλλίκι, Κουτσουπιά. Ακολουθεί η ζώνη των φυλλοβόλων, Βελανιδιές κ.λ.π. Πιο πάνω συναντάμε τη ζώνη μικτού δάσους, Φυλλοβόλα και Κωνοφόρα, η Μαύρη Πεύκη, το Μακεδονίτικο Έλατο, η Οξιά, το Κέδρο και ψηλότερα το Ρόμπολο.
Χλωρίδα
Η χλωρίδα της Γκαμήλας είναι αρκετά πλούσια σε αριθμό ειδών. Τα Lilium Martagon, Lilium Cundidum είναι από τα σπανιότερα. Aλλο χαρακτηριστικό φυτό της περιοχής είναι οι Βιόλες Viola Albanica και Viola Dukadjinka. Το Geum Reptans, η Saxifraga Taygetea, η Fritillaria Graeca. Από καμπανούλες, η Campanula Persicifolia και Campanula Bononiesis. Επίσης συναντάμε πολλά είδη φαρμακευτικών φυτών.
Πανίδα
Η πανίδα είναι και αυτή αρκετή. Από πουλιά αναφέρουμε το Χρυσαετό Aguila Chrysaetos, τον Aσπροπάρη Neophron Perconoprerus, το Γυπαετό Gupaetos Barbatus, το Βραχοκιρκίνεζο Falcotinnunculus, την Πετροπέρδικα Alectoris Graeca, την Κουκουβάγια Athene Noctua, τη Χιονάδα Eremophila Alpestris, τον Πετροκότσυφα Monticola Saxitilis τον Κόρακα Corrus Corax.
πό θηλαστικά έχουμε την Aρκούδα Ursus Arctos, το Λύκο Canis Lupus, τη Βίδρα Lutra Lutra, το Αγριόγιδο Pupicarpa Rupicapra. Aλλα ζώα είναι το Κουνάβι Martes Foina, ο Σκίουρος Sciurus Vulgaris, ο Λαγός Lepus Europaeus. Τα αμφίβια Triturus Alpestris που ζουν στη Δρακόλιμνη .
Πρέπει να τονίσουμε την ασύδοτη λαθροθηρία που κυριολεκτικά εξαφανίζει κάθε ίχνος ζωής και ειδικά την Αρκούδα και το Αγριόγιδο.

ΠΗΓΗ:   epirus-history.gr
ΦΩΤΟ:  Από προσωπικό αρχείο.

27 Σεπ 2010

Η καρυδιά. Ένα δέντρο που καλλιεργείται στην περιοχή του Ηλιοχωρίου και άλλων Ζαγοροχωρίων!

Η καρυδιά (επιστημ. ονομασία juglans) είναι ένα δένδρο, το οποίο ανήκει στην οικογένεια των καρυοειδών. Κατάγεται από χώρες της Ασίας όπως είναι η Αρμενία και το Ιράν και είναι ένα δέντρο, το οποίο δεν αντιμετωπίζει ιδιαίτερο πρόβλημα προσαρμογής στο περιβάλλον που καλλιεργείται.
Το δέντρο αυτό είναι γνωστό από την αρχαιότητα και αναφέρονταν με την ονομασία «κάρυα». Το επιστημονικό της όνομα προέρχεται από  τις λέξεις «Jovis glans», που σημαίνουν βάλανος του Δία.
Ο κορμός της είναι παχύς και η διάμετρος του φτάνει τα 2,5 περίπου μέτρα, ενώ το ύψος της μπορεί να φτάσει και τα 35 μέτρα. Έχει δυνατά κλαδιά και πολύ  φουντωτό φύλλωμα.
Είναι ένα δέντρο, το οποίο καλλιεργείται τόσο για τον νόστιμο καρπό του, το καρύδι αλλά και για το ξύλο του, το οποίο  είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό, δεν εμφανίζει ρωγμές και χρησιμοποιείται στην κατασκευή επίπλων πολύ καλής ποιότητας, την ξυλουργική, την ξυλογλυπτική και την οπλοποιία. Πέραν τούτου όμως, είναι κι ένα δέντρο που έχει πολλές και ευεργετικές θεραπευτικές ιδιότητες και αυτό οφείλεται στα συστατικά που περιέχει. Δεν είναι τυχαίο ότι χρησιμοποιούνται όλα τα μέρη του ήτοι τα φύλλα, το πράσινο περίβλημα του καρπού, ο ίδιος ο καρπός, τα άνθη αλλά και το ξύλο, το καθένα για διαφορετικούς σκοπούς.
Στην περιοχή του Ηλιοχωρίου, όπως και σε όλα τα χωριά της περιοχής, καλλιεργούνταν από παλιά καρυδιές και υπάρχουν αρκετές από αυτές μέχρι σήμερα. Την εποχή αυτή, τα καρύδια ωριμάζουν και οι κάτοικοι του χωριού, χρησιμοποιώντας λεπτά και αρκετά μακρυά ξύλα, τις ράβδες, ραβδίζουν τα δέντρα και συλλέγουν τον καρπό τους. Στη συνέχεια, ξεφλουδίζουν όσα δεν έχουν αποβάλλει το πράσινο σαρκώδες περίβλημά τους και τα αποξηραίνουν.
Τα καρύδια που συλλέγουν, τα αποθηκεύουν για τις ανάγκες των, ενώ όσοι συλλέγουν αρκετά, τα πουλούν σε εμπόρους ξηρών καρπών κι έτσι αποτελούν γι΄ αυτούς μία πηγή εσόδων.
Τα καρύδια έχουν μεγάλη διατροφική αξία, γιατί περιέχουν πολλές βιταμίνες, σίδηρο, μαγγάνιο, ασβέστιο, κοβάλτιο, φωσφόρο κλπ. ενώ, σύμφωνα με διάφορες έρευνες που έχουν γίνει, αποτελούν σημαντικό όπλο ενάντια στον καρκίνο του προστάτη, στην μείωση της αθηροσκλήρωσης, στην απομάκρυνση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου στο στήθος και άλλες διάφορες ασθένειες.  Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα γνωστό μου γιατρό, ο οποίος αναφερόμενος στην διατροφική αξία των καρυδιών, έλεγε χαρακτηριστικά: «Θα ήμουν ευτυχής αν τα παιδιά μου έτρωγαν ένα καρύδι την ημέρα».-

Βίντεο από τους καταρράκτες στη "Μπάλτα Ντι Στρίγκα" στο Ηλιοχώρι!!


mpalta di striga from Michalis Zampakos on Vimeo.

ΠΗΓΗ:   vimeo.com

26 Σεπ 2010

Τα βάραθρα στην περιοχή "Κλοποτσιάρε" του Ηλιοχωρίου!!

Διαβάζοντας πριν χρόνια την πραγματεία του Κώστα Κρυστάλλη για τους Βλάχους της Πίνδου, διαπίστωσα ότι,  στην αναφορά που έκανε για το Ηλιοχώρι ή Δοβρίνοβο, έκανε λόγο για  την ύπαρξη μεγάλων ηφαιστειωδών  ρηγμάτων, που υπάρχουν στην τοποθεσία «Κλοποτσιάρε»  και τα οποία τα αποκαλούσαν «Σπεάρες» ή «Μπούστερες» ή «Κεάδες» ή «Γκαϊλότρυπες».
Γράφει χαρακτηριστικά ο Κρυστάλλης: «Οι εν τοις ρήγμασι τούτοις ριπτόμενοι λίθοι αποτελούσι φοβερόν  και φρικώδη ήχον προσκρούοντες εις τας πλευράς αυτών. Έχουσι δε τοιούτον βάθος ενίοτε, ώστε οι λίθοι φθάνοντες  εις τον πυθμένα μόλις ακούονται…..»
Παρόμοια ρήγματα υπάρχουν  και σε άλλες περιοχές της Γκαμήλας και της Αστράκας . 
Σχετικό με τα ρήγματα της Γκαμήλας και της Αστράκας είναι  το άρθρο που βρήκα στο epirus-history.gr και το οποίο σας παραθέτω για ενημέρωση.
To βάραθρο της Προβατίνας, βάθους 408 μ., ένα από τα μεγαλύτερα κατακόρυφα βάραθρα του κόσμου. Το βάραθρο δημιουργήθηκε από συνδυασμένη δράση νερού και πάγου. Χαρακτηριστικό είναι, ότι σε βάθος 180 μ. υπάρχει ένα μικρό πατάρι με πάγους, που δε λιώνουν ποτέ. Υπάρχει, επίσης, μια και μοναδική αίθουσα με μια μικρή λιμνούλα και αναμνηστικές πλακέτες από ελληνικές και ξένες αποστολές, που κρέμονται στα τοιχώματα.
Συγκεκριμένα το βάραθρο εντοπίστηκε για πρώτη φορά από Άγγλους σπηλαιολόγους, το 1965 (Cambridge University Caving Club). Πρώτος δοκίμασε να κατέβει με ανεμόσκαλες ο Άγγλος Jim Eyre (το 1966), ο οποίος έφτασε σε βάθος 156 m, οπού και του τελείωσαν οι ανεμόσκαλες. Την επόμενη χρονιά, οι Άγγλοι στρατιώτες χρησιμοποίησαν μηχανοκίνητο βαρούλκο και καλάθι με συρματόσκοινο για την κατάβαση σ’ αυτό. Η προσπάθειά τους έγινε σε δύο φάσεις, πρώτα , μέχρι το βάθος των -177 μ. το καλοκαίρι του 1967 και τέλος μέχρι τον πάτο του σπηλαίου (-408), το 1968. Πρώτοι σπηλαιολόγοι που επανέλαβαν την προσπάθεια με καθαρά σπηλαιολογικές τεχνικές ήταν οι Γάλλοι P. Sombardier και F. Poggia, το 1976.
Έκτοτε πολλές αποστολές έχουν κατέβει στο σπήλαιο, τόσο ξένες όσο και ελληνικές. Πρώτος Έλληνας που κατέβηκε ήταν ο Κώστας Ζούπης, ιδρυτικό μέλος του Σπηλαιολογικού Ελληνικού Εξερευνητικού Ομίλου (ΣΠ.ΕΛ.Ε.Ο), μέλος τότε της ΕΣΕ. Πολλές ακόμη ελληνικές και ακόμη περισσότερες ξένες αποστολές επισκέπτονται κάθε χρόνο το μεγαλειώδες βάραθρο. Το 1998, ο ΣΕΛΑΣ δοκίμασε να συνεχίσει την εξερεύνηση και επιχείρησε μια αναρρίχηση η οποία δεν απέδωσε μεγαλύτερο βάθος, έδωσε όμως μερικές μικρές αίθουσες ακόμη.
Το Χάσμα του Έπους, κλιμακωτό βάραθρο, βάθους 451 μ.. Ο τρόπος δημιουργίας του είναι διαφορετικός από εκείνον της Προβατίνας. Κυρίαρχο στοιχείο είναι το νερό, αφού το σπήλαιο λειτουργεί σαν καταβόθρα και αποστραγγίζει τα νερά από το οροπέδιο. Υπάρχουν δύο διαφορετικές διαδρομές που μπορεί να ακολουθήσει κανείς, το Έπος I, με βάθος 451 μ. και το Έπος ΙΙ, με βάθος 340 μ.,
Η Τρύπα της Νύφης, συνολικού βάθους 340 μ.. Το σπήλαιο αυτό λειτουργεί σαν καταβόθρα όπως και το Έπος, αφού συλλέγει τα νερά της περιοχής. Αποτελείται από τρία μεγάλα βάραθρα p150 μ., p50 μ, p120 μ. Και δύο μικρά p10 μ. και p10 μ., που στο τέλος τους είναι τόσο στενά, που δε χωράς να περάσεις,
Η Γκαϊλότρυπα, βάθους 200 μ. Πρόσφατα, από Γάλλους σπηλαιολόγους και σπηλαιολόγους του ΣΕΛΑΣ ανακαλύφθηκε ένα νέο βάραθρο, «η Τρύπα του Ορνίου», βάθους 610 μ., η εξερεύνηση του οποίου συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΕ ΤΙΤΛΟ ΒΑΡΑΘΡΑ ΓΚΑΜΗΛΑΣ ΚΑΙ ΑΣΤΡΑΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΌ: epirus-history.gr
ΦΩΤΟ:  Από προσωπικό αρχείο

Εικόνες από τα Ζαγοροχώρια μέσα από ένα όμορφο βίντεο που βρήκαμε στο You Tube

Το Ζαγόρι στην περίοδο της Τουρκοκρατίας!

Ιστορικά στοιχεία
Ως την περίοδο της Τουρκοκρατίας η ιστορία του Ζαγορίου ταυτίζεται με την ιστορία της ευρύτερης περιοχής των Ιωαννίνων. Το 1431, 14 χωριά του Κεντρικού Ζαγορίου δήλωσαν υποταγή στον Σινάν Πασά, ο οποίος εκτιμώντας την αυθόρμητη υποταγή των Ζαγορισίων, συμφώνησε να παραχωρήσει στα χωριά αυτά αυτονομία και απαλλαγή από τους φόρους υποτέλειας.
Η συνθήκη που υπογράφηκε, το «Βοΐνικο», προέβλεπε αυτονομία και αυτοδιοίκηση για το Κεντρικό Ζαγόρι. Αντί για φόρους, συμφωνήθηκε να στέλνει κάθε χωριό έναν αριθμό ανδρών στην Κωνσταντινούπολη, για να υπηρετήσουν ως ιπποκόμοι στο παλάτι. Τα χωριά του Ανατολικού Ζαγορίου που είχαν αντισταθεί στον Σινάν Πασά και είχαν νικηθεί, προσχώρησαν στη συνθήκη του Βοΐνικου το 1480. Το 1681 προσχώρησαν στη συνθήκη και τα χωριά του Δυτικού Ζαγορίου, ιδρύοντας την «Επιστασία Ζαγορίου» (είδος αυτόνομης ομοσπονδίας που απολάμβανε πολλά προνόμια, τα λεγόμενα «Σουρούτια»).
Μεταξύ άλλων: παρέχονταν στους Ζαγορίσιους θρησκευτική ελευθερία, σχολεία, απαγορευόταν στους Τούρκους η είσοδος στο Ζαγόρι, επιτρεπόταν να λύνουν τις μικροδιαφορές τους σε τοπικά δικαστήρια υπό τον «Ζαγόρ Κοτζαμπάση», τον γενικό προεστό του Ζαγορίου, ορίστηκε αυτοδιοίκηση με τοπικά συμβούλια και την συμμετοχή πλούσιων ντόπιων και οργανώθηκε φρουρά αποτελούμενη από 100 περίπου άνδρες. Τα προνόμια έγιναν σεβαστά από όλους τους Σουλτάνους και διατηρήθηκαν ως το 1868.
Την περίοδο αυτή το Ζαγόρι έφτασε στην ακμή του. Χτίστηκαν εκκλησίες, μεγαλοπρεπή αρχοντικά, γεφύρια, δημόσια κτίρια, και δρόμοι με την συνδρομή και των ξενιτεμένων Ζαγορισίων που διέπρεπαν στην Κωνσταντινούπολη, στη Βλαχία, στη Ρωσία, στην Αυστρία, στην Αίγυπτο και αλλού.
Το Ζαγόρι εκτός από πάμπολλους ευεργέτες ανέδειξε και σημαντικούς λόγιους και επιστήμονες, όπως ο Νεόφυτος Δούκας (1760-1845, δάσκαλος από τα Άνω Πεδινά), ο Αναστάσιος Σακελλάριος (1799-1865, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών), ο Ιωάννης Λαμπρίδης (1839-1891, γιατρός, συγγραφέας και φιλόσοφος από τη Βίτσα) και πολλοί άλλοι.
Μετά την πτώση του Αλή Πασά των Ιωαννίνων το Ζαγόρι δέχτηκε τα αντίποινα των Τούρκων καθώς ο γενικός προεστός του, Αλέξης Νούτσος, στήριζε ανοικτά τον Αλή πασά. Το 1821 κατέκαψαν το σπίτι του και κατά συνέπεια και όλα τα έγγραφα της Επιστασίας που βρισκόταν σ' αυτό. Τα δύσκολα χρόνια για το Ζαγόρι ήρθαν μετά την άρση των προνομίων του.
Η περίοδος 1868-1913 έφερε τη φτώχεια και την ερήμωση στα χωριά του Ζαγορίου. Τα πλήγματα που προκάλεσαν στην περιοχή ο απελευθερωτικός πόλεμος του 1912-13 και ο Β Παγκόσμιος πόλεμος ήταν καίρια. Χαρακτηριστικό είναι ότι κάποια από τα χωριά του Ζαγορίου κάηκαν εκ θεμελίων από τους Γερμανούς και εκατοντάδες κάτοικοι εκτελέστηκαν.

www.zagori.info
 ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΟ:  vovousa.blogspot.com

Οι βρύσες του Ηλιοχωρίου.

Στο Ηλιοχώρι, όπως και στα περισσότερα ορεινά χωριά της Πίνδου και της πατρίδας μας γενικότερα, υπήρχαν στο παρελθόν αρκετές πετρόκτιστες βρύσες, με τρεχούμενο νερό κι  αυτό γιατί  υπήρχαν,  σε όλο το χωριό, άφθονα νερά.  Σύμφωνα με μαρτυρίες παλαιοτέρων, οι βρύσες που υπήρχαν στο χωριό ήταν η «βρύση στου Γάτου», η «Βρύση στου Πισιώτη», η «βρύση στου Φώτα» και η «βρύση στο Μεσοχώρι». Υπήρχαν βέβαια  και άλλες βρύσες που εξυπηρετούσαν τις ανάγκες των κατοίκων.
Οι βρύσες του χωριού, πέραν του ότι εξυπηρετούσαν τις ανάγκες των νοικοκυριών, αποτελούσαν και σημείο συνάντησης των γυναικών του χωριού, οι οποίες πήγαιναν και γέμιζαν  τις βαρέλες των ή άλλα δοχεία της εποχής για να μεταφέρουν  νερό στα σπίτια τους.
Η βρύση στο μεσοχώρι
Σήμερα στο Ηλιοχώρι υπάρχουν κάποιες βρύσες, οι οποίες όμως δεν έχουν τρεχούμενο νερό. Είναι η πετρόκτιστη βρύση που υπάρχει στην είσοδο του χωριού, η βρύση στο Σχολείο, η πετρόκτιστη βρύση στο Μεσοχώρι και η βρύση κάτω από τον πλάτανο, ενώ η βρύση στου Πισιώτη είναι σε κακή κατάσταση και ίσως θα έπρεπε να γίνουν ενέργειες για την ανακατασκευή της.  
Αξιοσημείωτο είναι ότι στον περίβολο του μοναστηριού της Παναγίας, υπάρχουν μέχρι σήμερα υπολείμματα παλαιάς βρύσης και συγκεκριμένα η κούπα της βρύσης, σκαλισμένη σε κομμάτι πέτρας. Η βρύση αυτή ασφαλώς θα εξυπηρετούσε τις ανάγκες του μοναστηριού, όταν αυτό ήκμαζε.
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από τις σημερινές βρύσες του χωριού.


Η βρύση στην είσοδο του χωριού 






Η βρύση στον πλάτανο
Η βρύση στου Πισιώτη
Εντοιχισμένη επιγραφή στη βρύση του Πισιώτη
Υπολείματα παλαιάς βρύσης στην Παναγία