ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΟ:

iliochori@gmail.com


31 Μαρ 2011

Ξερολιθιές: Μνημεία με διαχρονική αξία.


Η ξηρά λιθοδομή (ξερολιθιά)  είναι ο τοίχος που έχει κατασκευαστεί από λίθους, χωρίς τη χρήση κονιάματος.    Είναι ίσως η παλαιότερη και       συνηθέστερη ανθρώπινη         κατασκευή. Από τα «κυκλώπεια» τείχη ως το χαμηλό πεζούλι, ο ξερολιθικός τοίχος δεν αποτελείται από τίποτα άλλο, παρά από πέτρες που δομούνται στηριζόμενες η μία πάνω στην άλλη. Σε όλη τη γη  βρίσκουμε ξερολιθικές κατασκευές που, αν και ταπεινές και προοριζόμενες κυρίως για αγροτική χρήση, αποτελούν ένα πολύ σημαντικό μέρος της λαϊκής αρχιτεκτονικής κληρονομιάς και ένα ιδιαίτερο στοιχείο της ταυτότητας των λαών.
Από την αρχαιότητα στο σήμερα
Από την Ακρόπολη, που όσο κι αν φαίνεται περίεργο είναι και ξερολιθικό μνημείο, ως την ταπεινή σημερινή στάνη στα βουνά,  έχουμε λιθοδομές που στην ουσία διαφέρουν ως προς την ποιότητα και την επεξεργασία των λίθων που χρησιμοποιήθηκαν. Οι τελικές μορφές προέκυψαν από το είδος της πέτρας, τις τεχνικές δυνατότητες, τη γεωγραφική θέση και τις κοινωνικές ανάγκες των ανθρώπων που έκτιζαν και κτίζουν.
 Η ευφυΐα του μάστορα φαίνεται στην ταπεινή ξερολιθιά.
Στα περισσότερα παραδοσιακά κτίσματα της χώρας μας, όπως και του Ζαγορίου, η πέτρα είναι το βασικό υλικό κατασκευής των τοίχων, εξωτερικών και εσωτερικών, καθώς είναι άμεσα στο περιβάλλον ως πρώτη ύλη
Διακρίνουμε διαφορετικές κατηγορίες ξερολιθικών κατασκευών, ανάλογα με:
α) τη χρήση
β) τον τρόπο κατασκευής και
γ) την όψη της κατασκευής.
Οι ξερολιθικές επιστρώσεις  είναι μία άλλη κατηγορία ξερολιθικών κατασκευών με κοινό γνώρισμα την κάλυψη μιας οριζόντιας επιφάνειας με λίθους ή λιθόπλακες. Ειδικά για τους οικισμούς του Ζαγορίου, οι ξερολιθικές επιστρώσεις, τα αλώνια, τα λιθόστρωτα, τα πλακόστρωτα, οι αυλές κα οι πλατείες, αποτελούν μεγάλο, σημαντικό και αναπόσπαστο τμήμα του κτιστού χώρου.
Είδη ξερολιθικών κατασκευών:
•           Τοίχοι περίφραξης
•           Τοίχοι αντιστήριξης (αναβαθμίδες)
•           Καλύβια
•           Στάνες
•           Βρύσες
•           Παρεκκλήσια
•           Νερόμυλοι
•           Γεφύρια
•           Σκάλες/Λιθόστρωτα
•           Αλώνια
•           Αυλάκια άρδευσης
•           Εικονίσματα

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:  Το κείμενο είναι από ενημερωτική πινακίδα που συνάντησα στα Κάτω Πεδινά.

Συνεδρίαση Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Ζαγορίου.



 Την 1-4-2011 και ώρα 18.00΄, θα συνεδριάσει το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ζαγορίου. Τα θέματα που θα απασχολήσουν το συμβούλιο αναφέρονται ρητά στην πρόσκληση του Προέδρου του Σώματος που ακολουθεί:



ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ              Ασπράγγελοι  28-3-2011
ΝΟΜΟΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
ΔΗΜΟΣ ΖΑΓΟΡΙΟΥ                                                        
 Αριθμ. Πρωτ. 2418
                                                                                                   
ΠΡΟΣ
Αποδέκτες
(όπως ο πίνακας αποδεκτών)
                                         
ΘΕΜΑ: «Πρόσκληση σύγκλησης Δημοτικού Συμβουλίου»

            Καλείστε σύμφωνα με το άρθρο 67 του Ν. 3852/2010 να προσέλθετε στη δημόσια συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, που θα διεξαχθεί στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Καταστήματος του Δήμου Ζαγορίου την του μηνός   Απριλίου 2011, ημέρα Παρασκευή και ώρα 18.00, για τη συζήτηση και λήψη αποφάσεων στα κάτωθι θέματα της ημερήσιας διάταξης.

  1. Χαρακτηρισμός μαρτυρικών χωριών
  2. Κατανομή πίστωσης για λειτουργικές δαπάνες σχολικών μονάδων
  3. Έγκριση απολογισμού οικον. Έτους 2010 του Νηπιαγωγείου Βοβούσας.
  4. Έγκριση απολογισμού οικον. Έτους 2010 Δημοτικού Σχολείου Μηλιωτάδων.
  5. Αποδοχή παραίτησης μισθωτή «Μελικό» Ελάτης και εκ νέου εκμίσθωση.
  6. Αίτημα στο Δασαρχείο Ιωαννίνων για παραχώρηση οικήματος που στεγάζονταν το Δασονομείο  Σκαμνελίου.
  7. Λήψη απόφασης για το καθεστώς διαχείρισης βοσκοτόπων τοπικής Κοινότητος Ελατοχωρίου.
  8. Κατάρτιση τεχνικού προγράμματος έτους 2011.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ


ΜΑΛΑΝΔΡΑΚΗΣ ΕΥΤΥΧΙΟΣ

ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΠΟΔΕΚΤΩΝ ΔΙΑΝΟΜΗΣ:
ΔΗΜΑΡΧΟΣ
 κ. Παπαναστασίου Γαβριήλ ,
ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ
1.       Παπαχρήστος Ιωάννης
2.       Γέπης Νικόλαος
3.       Ζαμπακόλας Σωτήριος
4.       Παπιγκιώτης Παντελής
5.       Αγγέλη Αγγελική
6.       Καραβασίλης Θεόδωρος
7.       Ρούσκας Παναγιώτης
8.       Μπιρμπίλης Χρυσόστομος
9.       Ράπτης Ηλίας
10.    Καρβούνης Δημήτριος
11.    Λεοντίδης Βασίλειος
12.    Μαλανδράκης Ευτύχιος
13.    Χριστοδούλου Ευάγγελος
14.    Σπύρου Βασίλειος
15.    Περιστέρης Αναστάσιος
16.    Τσουπινάκης Θωμάς
17.    Βαγγελής Δημήτριος
18.    Τσουμάνης Παναγιώτης
19.    Σουκουβέλος Γιώργος
20.    Ζαρκάδας Βασίλειος
21.    Ιγνατιάδης Κων/νος
ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΤΟΠΙΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ
1.       Ράπτης Ελευθέριος
2.       Αγγέλης Νικόλαος
3.       Τσουμάνης Σπυρίδων
4.       Παπακώστας Κων/νος
5.       Κήττας Θωμάς
ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΟΠ. ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ
1.       Κούγκουλη Κλεοπάτρα
2.       Τζίμας Βασίλειος
3.       Δεμάτης Λεωνίδας
4.       Γκατζές Δημήτριος
5.       Καραγιάννη Μαίρη
6.       Χαρίσης Σπυρίδων
7.       Βαρσάνης Κων/νος
8.       Τσουμάνης Χαράλαμπος
9.       Σιαμπίρης Απόστολος
10.    Λέκκος Δημήτριος
11.    Τριανταφυλλίδης Γεώργιος
12.    Λωλίδης Κων/νος
13.    Δεματάτης Βασίλειος
14.    Μητσόπουλος Ιωάννης
15.    Ντιναλέξης Γεώργιος
16.    Νάσκας Χαράλαμπος
17.    Γαλάνης Δημήτριος
18.    Δόβας Παναγιώτης
19.    Στεφάνου Διονύσιος
20.    Παπαγεωργίου Θουκυδίδης
21.    Παππάς Σπυρίδων
22.    Παπιγκιώτη Ελένη
23.    Μάγγος Παναγιώτης
24.    Γκρουϊδης Ανδρέας
25.    Τσουμάνη Διονυσία
26.    Γατσέλος Χρήστος
27.    Αρμένης Άγγελος
28.    Ζάνος Ηλίας
29.    Ματσόπουλος Ιωάννης
30.    Μάγγος Δημήτριος
31.    Λαδιάς Νικόλαος
32.    Βουζοπλής Βασίλειος
33.    Τσουμάνης Σπυρίδων
34.    Μήτσης Θρασύβουλος
35.    Τσουμάνης Σταύρος
36.    Αγγέλης Ευθύμιος
37.    Τσουπινάκης Ευάγγελος
38.    Καραπιπέρης Νικόλαος

30 Μαρ 2011

Σαρακατσάνοι: θεματοφύλακες της παράδοσης και των εθίμων, με βαθιές ρίζες

Της Διαμαντένιας Ριμπά

Οι πρόγονοί τους ανέβηκαν στην Πίνδο περίπου το 1381, τότε που κυριάρχησαν οι Τούρκοι στην περιοχή. Εκεί, έζησαν απομονωμένοι μέχρι περίπου το 1815, διατηρώντας όλα τα αρχαιοελληνικά στοιχεία, γλώσσα, ήθη, έθιμα και λαϊκή τέχνη, που τους χαρακτήριζαν. Ο λόγος για τους Σαρακατσάνους, ή Σαρακατσαναίους, μια πανάρχαια ελληνική νομαδική φυλή. Για τους Σαρακατσάνους είναι γνωστό ότι δεν υποτάχθηκαν στους Τούρκους. Απεναντίας, τους πολέμησαν γενναία, γεγονός που εξόργισε τον ίδιο τον Αλί Πασά των Ιωαννίνων. Είναι, επίσης, πολύ γνωστές από την ιστορία και τις παραδόσεις μας οι συγκρούσεις ανάμεσα στο ασκέρι του και τον Σαρακατσάνο προεπαναστατικό ήρωα Κατσαντώνη, ο οποίος τελικά συνελήφθη από τον Αλί Πασά και βρήκε μαρτυρικό θάνατο. Εξαιτίας αυτών των διώξεων, αναγκάστηκαν οι Σαρακατσάνοι να εγκαταλείψουν τα Άγραφα, με τα ποίμνιά τους, και να εξαπλωθούν στην Ήπειρο, τη Στερεά Ελλάδα, τη Θεσσαλία, τη Μακεδονία και τη Θράκη. Φεύγοντας από την Πίνδο, οργανώθηκαν σε αυστηρά κλειστές κοινωνίες, "τα τσελιγκάτα", που διατηρήθηκαν ως τα τέλη της δεκαετίας του '40. Αλλά και η Κωνσταντινούπολη είχε ιδιαίτερη σημασία για τους Σαρακατσάνους, η παράδοση των οποίων συνδέεται άμεσα με την Ορθοδοξία και με το Βυζάντιο. «Ευλογημένος είναι αυτός που θα αφήσει τα Άγραφα και θα πάει στην Πόλη», έλεγαν τότε οι Σαρακατσάνοι, που μέσα από τα έθιμά τους δημιούργησαν έναν άξονα αναφοράς μεταξύ των Αγράφων και της Κωνσταντινούπολης. Η "ιερή" αυτή σχέση χιλιοτραγουδήθηκε και μυθοποιήθηκε, με το πέρασμα των χρόνων. «Η ζωή των Σαρακατσάνων ήταν αυστηρά προσδιορισμένη -τα καλοκαίρια στα ψηλά βουνά, στα τσελιγκάτα τους, και το χειμώνα στον κάμπο, στα χειμαδιά- στον ελλαδικό χώρο, στη Σερβία και στη Βουλγαρία, ακόμη και στη Μικρά Ασία», αναφέρει ο πρώην πρόεδρος του Συλλόγου Σαρακατσαναίων Ελευθερίου Κορδελιού-Ευόσμου, Ο "Σταυραετός", καθηγητής μαθηματικών, Αθανάσιος Γαλατάς, ο οποίος έχει κάνει εργασίες πάνω στη ζωή των Σαρακατσάνων και ειδικότερα πάνω στα τραγούδια της φυλής του κατά τον 20ο αιώνα. Ο προπάππος του, Κωνσταντίνος Γαλατάς, έφυγε περίπου το 1870 από τον Πολύγυρο Χαλκιδικής, μαζί με άλλους Σαρακατσαναίους τσέλιγκες, για να φτάσουν στην περιοχή του Νις (Σερβία), με 5.000 πρόβατα και 1.000 άλογα. «Η περηφάνια των Σαρακατσάνων ήταν ότι δεν υποδουλωθήκαν στους Τούρκους. Έτσι, το τότε ορθόδοξο σερβικό κράτος ήταν ιδιαίτερα ελκυστικό γι΄ αυτούς, η Ελλάδα ήταν πάντα όμως στην καρδιά τους. Πολύ αργότερα, τη δεκαετία του '40, επέστρεψαν στην πατρίδα». Περίφημοι τόποι για τα χειμαδιά των Σαρακατσάνων στον ελλαδικό χώρο ήταν η Αττική, αλλά και η Χαλκιδική, λόγω του ξερού κλίματος που είχε. Την περίοδο 1939-1940, από τη Λάρισα και πάνω, υπήρχαν 100 τσελιγκάτα, με 2.366 οικογένειες, σύμφωνα με στοιχεία του Λαογραφικού Μουσείου Σαρακατσάνων Σερρών. Ο συνολικός πληθυσμός ήταν 14.196 άτομα, με βιός 744.300 πρόβατα, 122.160 γίδια και 12.755 άλογα.

Η εκπαίδευση στους Σαρακατσάνους
Χαρακτηριστικό για τους Σαρακατσάνους είναι ότι ήξεραν όλοι γράμματα. Στα τσελιγκάτα τους φρόντιζαν τα καλοκαίρια να έχουν πάντα κάποιο δάσκαλο. «Ένας απ' αυτούς ήταν και ο Μενέλαος Λουντέμης, όταν μαθητής ακόμη στη Γ΄ Γυμνασίου δίδαξε στο Βέρμιο τα παιδιά των Σαρακατσάνων, μια εμπειρία την οποία περιγράφει στο βιβλίο του "Συννεφιάζει"», μας αναφέρει ο κ. Γαλατάς. Η μετάδοση των γνώσεων στους Σαρακατσάνους γινόταν με την άμεση και καθημερινή επαφή των νέων με τους μεγαλύτερους (αδέλφια, γονείς κ.ά.), στη δουλειά, στο σπίτι, μέσα από συζητήσεις και διηγήσεις. Έτσι, αποκτούσαν μια γενική μόρφωση. Εκτός, όμως, από τη γενική μόρφωση τα παιδιά (μόνο τα αγόρια) έπρεπε να αποκτήσουν βασική μόρφωση (ανάγνωση και αριθμητική), για να μπορούν να "λογαριάζονται", όπως χαρακτηριστικά έλεγαν, να μπορούν να ελέγχουν τα λογιστικά του τσελιγκάτου. Για να μάθουν ανάγνωση και γραφή, τα παιδιά χρησιμοποιούσαν σουγιά, τον οποίο δεν αποχωρίζονταν ποτέ, και μ΄ αυτόν χάραζαν γράμματα και αριθμούς στους κορμούς των δέντρων ή σε κάποιο σανίδι. Από την περίοδο, όμως, που λειτουργούσαν τα τσελιγκάτα και μέχρι το 1945, τη βασική τους μόρφωση την αναλάμβανε κάποιος δάσκαλος ή ορισμένες φορές κάποιος απόφοιτος Γυμνασίου, κατά τους τρεις μήνες του καλοκαιριού. Τον δάσκαλο τον πλήρωναν κατ' αποκοπή για το διάστημα αυτό που απασχολούνταν στο τσελιγκάτο. Τι σίτισή του αναλάμβαναν οι οικογένειες που είχαν παιδιά στο σχολείο, ενώ για τη διαμονή του υπήρχε το δασκαλοκάλυβο, δίπλα στο καλύβι που χρησιμοποιούσαν ως σχολείο. Το μάθημα γινόταν μέσα στο σχολείο ή και έξω, κάτω από δέντρα κοντά σε βρύσες.Τα τελευταία χρόνια της λειτουργίας τσελιγκάτων, η εκπαίδευση των Σαρακατσάνων έγινε πιο οργανωμένη, οπότε τα σχολεία εξοπλίστηκαν με θρανία και μαυροπίνακες. Σε τέτοια σχολεία πήραν τις πρώτες γνώσεις Σαρακατσάνοι, οι οποίοι, αργότερα, μετά τη διάλυση των τσελιγκάτων, έγιναν έμποροι, επιχειρηματίες, επιστήμονες, πολιτικοί.

Οι αρχαιοελληνικές ρίζες του Σαρακατσάνικου λόγου
Γεννήθηκε σε σαρακατσάνικη καλύβα, μεγάλωσε σε στάνη, ανδρώθηκε σε τσελιγκάτο. Ο λόγος για τον Νίκο Κατσαρό, ο οποίος έφτασε να γίνει αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων. Είναι ο άνθρωπος που ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τις αρχαιοελληνικές ρίζες του Σαρακατσάνικου λόγου και έχει εκδώσει σχετικά βιβλία, τα έσοδα από τις πωλήσεις των οποίων διαθέτει για τους σκοπούς της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σαρακατσαναίων. «Σαρακατσάνοι και νομάδες ποιμένες ήταν οι γονείς μου και οι πάπποι μου και οι προπάπποι μου και προπάπποι εκείνων...», θα μας πει με συγκίνηση ο κ. Κατσαρός. «Όταν ήρθα σε επαφή με τον κόσμο των χωριών και των πόλεων, ως μαθητής και φοιτητής αργότερα, διαπίστωσα ότι πολλές λέξεις που χρησιμοποιούσαν ο παππούς και η γιαγιά, όπως και οι γονείς μου, ήταν άγνωστες σε εκείνους, άλλες πάλι είχαν άλλο περιεχόμενο, άλλη σημασία, διαφορετική προφορά. Οι ασυνήθιστες και περίεργες λέξεις της σαρακατσάνικης ομιλίας με προβλημάτιζαν πάντα. Η γνώση, αργότερα, της παραδοχής της επιστήμης, χωρίς σοβαρό και υπεύθυνο αντίλογο, ότι οι Σαρακατσάνοι είναι ένα αρχαίο ελληνικό φύλο -το αρχαιότερο ίσως- αναγκαία με οδήγησε στη σκέψη ότι πρέπει να αναζητήσω τις ρίζες τους στην αρχαία ελληνική γλώσσας», αναφέρει. Κάτι που έκανε, τελικά, με πολλή προσοχή και ευλάβεια, αν και δεν είναι γλωσσολόγος. Κατέγραψε και ετυμολόγησε πάνω από 500 σπάνιες σαρακατσάνικες λέξεις. Σε 302 απ' αυτές απαντώνται οι ρίζες τους στα έπη του Ομήρου. Κάποιες, μάλιστα, με το ίδιο ακριβώς περιεχόμενο και την ίδια σημασία, άλλες με ελάχιστες διαφορές. Αλλά και οι λοιπές έχουν επίσης αρχαιοελληνική καταγωγή, όπως επισημαίνει ο κ. Κατσαρός. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε μερικές απ' αυτές: η λέξη πίνος, που απαντάται μόνο στο Σαρακατσάνικο λόγο (σημαίνει το λερωμένο νερό, μετά το πλύσιμο των μαλλιών των προβάτων, από το πίνος= ρύπος, ακαθαρσία), αγγελοκρούομαι (εξανίσταμαι, δαιμονίζομαι, θίγομαι εύκολα. Άγγελος + κρούω), ακουρμαίνομαι ή ακουρμάζομαι (ακούω με εντεταμένη προσοχή, από το ακροάομαι-ακροώμαι), αρμακάς (σωρός από πέτρες, από το έρμαξ-κος = σωρός λίθων), κ.ά. Αξίζει να αναφερθεί ότι οι Σαρακατσάνοι έγραφαν τους στίχους των τραγουδιών τους στο ιαμβικό μέτρο, δεκαπεντασύλλαβο, όπως ο Όμηρος.

Πάνω από 500.000 Σαρακατσάνοι στην Ελλάδα

Σ' όλη την Ελλάδα ζουν πάνω από 500.000 Σαρακατσάνοι, οι περισσότεροι στο Νομό Αιτωλοακαρνανίας, σύμφωνα με τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σαρακατσαναίων, Ευάγγελο Μαρμαγκιόλη, από τον Αλμυρό Βόλου.Πάντως, ο δήμος Ελευθερίου-Κορδελιού Ευόσμου, όπου πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο το 22ο Πανελλήνιο Συνέδριο Σαρακατσάνων, αποτελεί την πυκνότερη και πολυπληθέστερη περιοχή Σαρακατσαναίων, σ' όλη την Ελλάδα, αριθμώντας περισσότερους από 7.000 Σαρακατσάνους. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σαρακατσαναίων ιδρύθηκε το 1981, με έδρα τη Θεσσαλονίκη, όπου και διατηρεί ιδιόκτητα γραφεία. «Έχουμε μια λαμπρή πορεία και αυτό μπορεί κανείς να το διακρίνει και στο ετήσιο αντάμωμα που κάνουμε, κάθε χρόνο, στα Περτουλιώτικα Λιβάδια, το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Ιουνίου. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη σύναξη Σαρακατσαναίων στα Βαλκάνια, όπου η συμμετοχή ξεπερνά τις 30.000 άτομα. Έχουμε, βέβαια, τα κατά τόπους ανταμώματα και εκδηλώσεις των συλλόγων μας», αναφέρει ο κ. Μαρμαγκιόλης, σύμφωνα με τον οποίο «Σαρακατσάνοι υπάρχουν παντού, κυρίως από τη Λάρισα και πάνω, αλλά έχουμε εντοπίσει "αδέλφια" μας και στην Πελοπόννησο, ακόμα και στα Σφακιά της Κρήτης». Κύριο μέλημα της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σαρακατσαναίων, το "Α" και το "Ω", όπως λέει ο πρόεδρός της, είναι η διατήρηση της παράδοσης.«Αυτό είναι το χρέος μας. Αλίμονο, αν ξεχάσουμε την καταγωγή μας. Γι΄ αυτό και είμαστε υπερήφανοι για το Μουσείο των Σαρακατσάνων στις Σέρρες, που χάρη στο Βασίλη Τσαούση, αποτελεί σήμερα "κιβωτό", με τα χιλιάδες εκθέματα που έχει συγκεντρώσει. Γι΄ αυτό και το στηρίζουμε, όπως και το Μουσείο Σαρακατσαναίων στην Αλεξανδρούπολη», επισημαίνει ο κ. Μαρμαγκιόλης.Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σαρακατσαναίων διατηρεί αδελφικές σχέσεις με την Ομοσπονδία Πολιτιστικών και Εκπαιδευτικών Συλλόγων Σαρακατσαναίων Βουλγαρίας, που αριθμεί περίπου 15.000 μέλη, όπως και με τους Σαρακατσάνους της ΠΓΔΜ, που μετρούν περίπου 50 οικογένειες.

Οι Σαρακατσάνοι της Βουλγαρίας
Αν και πέρασαν πάνω από 200 χρόνια, που αποκόπηκαν από των εθνικό κορμό, κατόρθωσαν να κρατήσουν την ελληνική γλώσσα, να διατηρήσουν ζωντανά τα πανάρχαια ήθη και έθιμα και την ορθόδοξη πίστη τους, μα πάνω απ΄ όλα τη φλόγα και την αγάπη τους για την Ελλάδα. Συνομιλώντας με τον 33χρονο πρόεδρο της Ομοσπονδίας Πολιτιστικών και Εκπαιδευτικών Συλλόγων Σαρακατσαναίων Βουλγαρίας, Κώστα Μπαλέζντροβ, μας εντυπωσιάζουν τα άψογα ελληνικά του. Η εξήγηση απλή, όπως θα μας πει, αφού σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, στη Θεσσαλονίκης. «Δεν έχουν την ίδια τύχη, όμως, τα υπόλοιπα παιδιά των Σαρακατσάνων στη Βουλγαρία και αυτό είναι το κύριο μέλημά της Ομοσπονδίας μας, από την ίδρυση της το 1991», αναφέρει ο κ. Μπαλέζντροβ, ο οποίος δηλώνει Έλληνας ορθόδοξος.«Με την αλλαγή του καθεστώτος, μας δόθηκε η ευκαιρία να δημιουργήσουμε, το 1991, μια οργάνωση που θα μας εκπροσωπεί στο βουλγαρικό κράτος και ανά τον κόσμο. Έχουμε εννέα συλλόγους, με αριθμό μελών περίπου 15.000 άτομα. Θέλουμε να μάθουν όλα τα παιδιά ελληνικά, γι΄ αυτό και οργανώνουμε μαθήματα στους συλλόγους μας, όπου διδάσκουν Σαρακατσάνοι νέοι, που έχουν παρακολουθήσει, γι' αυτό το σκοπό, ειδικά μαθήματα στην Ελλάδα. Επίσης, το Υπουργείο Παιδείας της Βουλγαρίας, μέσω ειδικού προγράμματος, έχει εντάξει την ελληνική στο πρόγραμμα του σχολείου του δήμου Ρετσίτσα, κοντά στην πόλη Σλίβεν. Εκεί είναι και ο μεγαλύτερος σύλλογος Σαρακατσάνων στη Βουλγαρία, με πάνω από 2.000 μέλη. Η έδρα της Ομοσπονδίας μας είναι στο Σλίβεν», σημειώνει ο κ. Μπαλέζντροβ.Οι περισσότεροι Σαρακατσάνοι στη Βουλγαρία ζουν σε πόλεις στην κοιλάδα των Ρόδων, στην οροσειρά του Αίμου (Σλίβεν, Κάρλοβο, Καζανλακ, Καρνομπάτ), στη Βράτσα, στη Μοντάνα (βόρεια Βουλγαρία), αλλά και στην περιοχή της Ρίλα ( Σάμοκοφ και Ντούπνιτσα).«Θέλουμε να προσελκύσουμε τη νεολαία μας, ώστε να μην χάσουμε το "νήμα" με την Ελλάδα. Θέλουμε να έρχονται όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά μας σε κατασκηνώσεις στην Ελλάδα, τα καλοκαίρια, όπου θα μπορούν να κάνουν τις διακοπές τους, μαθαίνοντας ταυτόχρονα τη γλώσσα, την ιστορία μας...», τονίζει ο κ. Μπαλέζντροβ, ο οποίος είναι ο μεγαλύτερος απ΄ όλα τα μέλη του ΔΣ της Ομοσπονδίας (ο μικρότερος είναι 25 ετών).Οι δύο μεγαλύτερες εκδηλώσεις της Ομοσπονδίας Πολιτιστικών και Εκπαιδευτικών Συλλόγων Σαρακατσαναίων Βουλγαρίας είναι το ετήσιο αντάμωμα, στο βουνό του Σλίβεν, την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου και τον Νοέμβριο, το Φεστιβάλ Παραδοσιακών Χορών "Φλάμπουρας", όπου λαμβάνουν μέρος όλα τα χορευτικά συγκροτήματα της Ομοσπονδίας. Φέτος, το Φεστιβάλ θα γίνει στο Μπόροβετς.

Λαογραφικό Μουσείο Σαρακατσάνων Σερρών


Τα πρώτα του εγκαίνια έγιναν το 1979, στον πρώτο όροφο ενός παλαιού κτιρίου των Σερρών. Το Λαογραφικό Μουσείο των Σαρακατσάνων στις Σέρρες, στη σημερινή του μορφή είναι αποτέλεσμα συνεχών αγώνων 25 ετών, στη διάρκεια των οποίων πέρασε από διάφορες φάσεις, αποσπώντας πολλές τιμητικές διακρίσεις. Μεταξύ αυτών, απέσπασε το 1987 ειδική διάκριση του "Ευρωπαϊκού Βραβείου του Μουσείου της χρονιάς" (Prix du Musee de l'Annee), ανάμεσα σε 146 που είχαν διαγωνισθεί.Το 1997 εγκαινιάστηκε το Λαογραφικό Μουσείο των Σαρακατσάνων, με εντελώς νέα μορφή, σε οικόπεδο που παραχωρήθηκε από το ελληνικό δημόσιο. "Ψυχή" της όλης προσπάθειας, ο πρόεδρος του Μουσείου, Βασίλης Τσαούσης.«Αφιέρωσα τη ζωή μου σ' αυτή την υπόθεση, πιστεύοντας στις αξίες των προγόνων μου», δηλώνει με συγκίνηση ο Βασίλης Τσαούσης, 81 ετών σήμερα, ο οποίος έζησε 16 χρόνια τη νομαδική ζωή των Σαρακατσάνων. «Θέλω να διατηρηθεί στο ακέραιο η παράδοση των Σαρακατσάνων, χωρίς παραποιήσεις, καθώς οφείλουμε σεβασμό στον πολιτισμό και την ιστορία του τόπου μας. Γι΄ αυτό και ίδρυσα, το 1971, το Σύλλογο Σαρακατσαναίων "Ο Κατσαντώνης", με χορευτικό συγκρότημα, όπου ήμουν πρωτοχορευτής και χοροδιδάσκαλος», μας λέει. Ταυτόχρονα, ξεκίνησε και την περισυλλογή υλικού από Σαρακατσάνους, απ΄ όλη την Ελλάδα, με απώτερο στόχο την ίδρυση ενός μουσείου. Πήρε, επίσης, περισσότερες από 2.500 συνεντεύξεις από Σαρακατσάνους, έχοντας ηχογραφήσει 1.800 τραγούδια, μερικά από τα οποία μπορεί κάποιος να τ' ακούσει ζωντανά στην ιστοσελίδα του Μουσείου (http://www.sarakatsani-folk-museum.gr). Πολλά από τα τραγούδια αυτά διασώζουν ιστορικές στιγμές της πορείας των Σαρακατσάνων.Στο εξειδικευμένο μουσείο, που αποτελείται από υπόγειο, ισόγειο και όροφο σε μορφή υπερώου, φιλοξενούνται πάνω από 10.000 αντικείμενα.«Στο υπόγειο έχουν διαμορφωθεί χώροι αποθήκευσης του μουσειακού υλικού, βιβλιοθήκη και μικρή αίθουσα εκδηλώσεων και διδασκαλίας Σαρακατσάνικων χορών και μουσικής, ενώ στο ισόγειο και τον όροφο κατεβλήθη προσπάθεια να παρουσιαστεί η ζωή και η τέχνη των Σαρακατσάνων κατά την τελευταία φάση της νομαδικής ζωής τους, δηλαδή κατά την εποχή του μεσοπολέμου και ως το τέλος της δεκαετίας του '40, οπότε ο πόλεμος, η κατοχή και ο εμφύλιος σπαραγμός εξαφάνισαν τα τσελιγκάτα. Στο ισόγειο, τα χορτόπλεκτα καλύβια, με τις διάφορες μορφές και χρήσεις, δίνουν μια συμπυκνωμένη εικόνα της ζωής στο τσελιγκάτο», λέει ο κ. Τσαούσης. Με περηφάνια, μας αναφέρει, ακόμη, ότι η Ακαδημία της Σουηδίας έχει κάνει εργασία για τη ζωή των Σαρακατσάνων, μέσω του Μουσείου, γεγονός που προκάλεσε πολλές επισκέψεις Σουηδών επιστημόνων στις Σέρρες. Επίσης, μέλη της Παιδαγωγικής Ακαδημίας της Δανίας επισκέφθηκαν το Μουσείο, για να καταγράψουν τους χορούς και τα τραγούδια των Σαρακατσάνων, κάτι που δεν έχει γίνει, αντίστοιχα, από κάποια ελληνική πρωτοβουλία, σύμφωνα με τον κ. Τσαούση. Ο ίδιος δεν παραλείπει να μας αναφέρει τον προβληματισμό του για το γεγονός ότι το Μουσείο, στην παρούσα φάση, αντιμετωπίζει αδυναμία να καλύψει τα λειτουργικά του έξοδα, περίπου 50.000 ευρώ ετησίως.

Ήθη και έθιμα των Σαρακατσαναίων

Στην προηγμένη τεχνολογικά κοινωνία μας, οι Σαρακατσάνοι παραμένουν γερά δεμένοι με τις ρίζες τους. Ας δούμε κάποια από τα εθιμικά-παραδοσιακά στοιχεία της αυστηρά κλειστής κοινωνίας των Σαρακατσαναίων, δανειζόμενοι στοιχεία από τις ιστοσελίδες του Λαογραφικού Μουσείου των Σαρακατσάνων στις Σέρρες και Συλλόγων Σαρακατσαναίων της Ελλάδας.Ολόκληρη η ζωή των Σαρακατσάνων, θα λέγαμε, ότι περικλείεται σε τρεις μονάχα λέξεις: στράτα, βουνά, χειμαδιά. Η Σαρακατσάνικη οικογένεια ήταν αυστηρά πατριαρχική και σ' αυτή υπήρχαν άγραφοι κανόνες, αυστηροί και απαραβίαστοι. Δουλειά, προσήλωση στην οικογένεια και υποταγή στους νόμους της σαρακατσάνικης κοινωνίας, αυτά ήταν τα βασικά στοιχεία της ζωής τους, με απόλυτο σεβασμό στους γονείς. Ο ρόλος της γυναίκας σ' αυτή την κοινωνία ήταν αυστηρά προσδιορισμένος. Αν και δεν μάθαινε γράμματα, αυτή αναλάμβανε τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, σύμφωνα με όσα έχει διδαχτεί. Η διδαχή αυτή, χωρίς ξένες επιδράσεις, έφτανε από γενιά σε γενιά, ίδια και απαράλλαχτη, βασισμένη στις θεμελιώδεις αξίες της σαρακατσάνικης ηθικής.

Ο γάμος

Οι Σαρακατσάνοι ακολουθούσαν αυστηρά την παράδοση και παντρεύονταν μόνο μεταξύ τους. Η ενδογαμία αυτή συνέβαλε στη διατήρηση της κλειστής κοινωνίας, των εθίμων και του τρόπου ζωής τους. Οι γάμοι γίνονταν με συνοικέσιο, που κανόνιζαν οι γονείς των μελλονύμφων.Αφού αποφασιζόταν το συνοικέσιο και γινόταν κάποιες διαπραγματεύσεις μεταξύ των εμπλεκομένων οικογενειών, έδιναν "λόγο" και σε λίγες ημέρες γινόταν ο αρραβώνας "σύβασμα", μια ιερή υπόσχεση, που η διάλυσή του ήταν μεγάλη προσβολή για ολόκληρο το σόι. Γινόταν χωρίς την παρουσία των νέων, με την ανταλλαγή ενός κόκκινου μαντηλιού, που είχε επάνω το δαχτυλίδι. Στην κοπέλα δεν γνωστοποιούσαν επίσημα τον αρραβώνα, ενώ απεναντίας γίνονταν πανηγυρικά γνωστός στο γαμπρό και μάλιστα με ντουφεκιές. Αμέσως μετά τον αρραβώνα, όριζαν και την ημέρα του γάμου, που συνήθως γινόταν το φθινόπωρο και πριν από τα Χριστούγεννα, δηλαδή πριν αρχίσει ο "γέννος", και το καλοκαίρι, κυρίως τ' Αι 'λιά. Προίκα δεν έδιναν οι Σαρακατσαναίοι, ή καλύτερα δεν τη ζητούσαν, καθώς γι΄ αυτούς μετρούσε πάνω απ΄ όλα ο άνθρωπος. Τα έθιμα του σαρακατσάνικου γάμου, η λεγόμενη "χαρά", που διαρκούσε οκτώ μέρες, ήταν πάρα πολλά και αποτελούσαν ένα μοναδικό στο είδος τους θέαμα. Ήταν ένα γεγονός που έσπαγε, άλλωστε, τη μονοτονία της καθημερινότητας. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε τα καλέσματα, που ήταν απαραίτητα, αφού κανείς δεν πήγαινε στο γάμο απρόσκλητος. Άλλο ένα συμβολικό έθιμο ήταν τα προζύμια, που τα έπιαναν τρία παιδιά (δύο αγόρια και ένα κορίτσι ). Η πιο συγκινητική στιγμή ήταν ο αποχαιρετισμός της νύφης, αφού επρόκειτο για πραγματική απομάκρυνση από το πατρικό σπίτι. Τη Δευτέρα του γάμου, ακολουθούσε ο χορός της νύφης.

Ο Φλάμπουρας

Το πιο χαρακτηριστικό, όμως, ήταν το ράψιμο του φλάμπουρα, που αποτελεί και την επίσημη αρχή του γάμου. Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του Συλλόγου Σαρακατσαναίων Ν. Έβρου (http://www.sarakatsanos.net), το ξύλο του φλάμπουρα ήταν από αγριοτριανταφυλλιά (μαλιαροκολιά). Στο πάνω άκρο σχηματίζονταν σταυρός, στου οποίου τα τρία άκρα στερέωναν τρία μήλα, σύμβολο της γονιμότητας. Το ξύλο του φλάμπουρα τυλίγονταν με πολύχρωμες δαντέλες, ενώ το κύριο μέρος του ήταν η ελληνική σημαία, στολισμένη με φρέντζες και κορδέλες, φούντες και "χαρχαγγέλια", τα οποία χτυπούσαν, όταν τον κουνούσαν στον χορό. Το ράψιμο του φλάμπουρα γινόταν από τον μπράτιμο, κοντινό άνθρωπο του γαμπρού, συνήθως αδελφός ή ανεψιός με μάνα και πατέρα, ενώ οι παρευρισκόμενοι τραγουδούσαν:

Συ κύριε μπράτιμε
ράψε τον φλάμπουρα καλά
θα γείρει ράχες και βουνά
θα τον ξεσκίσουν τα κλαριά
θα τον γελάει η πεθερά
δεν θα μας δώσει τα προικιά.
Τίνος είν' το μπαϊράκι
Τ' άξιο και το κόκκινο
Του γαμπρού είν' το μπαϊράκι
Τ' άξιο και το κόκκινο
Ποιος το φτιάνει, ποιος το στήνει
Ποιος το ομορφοκοκκινίζει
Ο πατέρας μου το φτιάνει
Και το κατακοκκινίζει
Η μανούλα μου το φτιάνει
Και το ομορφοκοκκινίζει
Μετά το πέρας του ραψίματος, οι παρευρισκόμενοι κερνούσαν τον φλάμπουρα, με πρώτο τον μπράτιμο, και έλεγαν το παρακάτω τραγούδι:
Κέρνα μπράτιμε κέρνα
κέρνα το μπαϊράκι
κέρνα το μπαϊράκι
και δώσ' του ένα φλουράκι
κέρνα πατέρα κέρνα
κέρνα το μπαϊράκι
κέρνα το μπαϊράκι
και δώσ' του ένα φλουράκι
κέρνα μανούλα κέρνα
κέρνα το μπαϊράκι
κέρνα το μπαϊράκι
και δώσ' του ένα φλουράκι
Στο τέλος έστηναν χορό και "χόρευαν" τον φλάμπουρα.

Η αδελφοποιία

Η δημιουργία αδελφικού δεσμού στους Σαρακατσαναίους ήταν δυνατό έθιμο, που οι ρίζες του χάνονται στα βάθη των αιώνων. Το έθιμο αυτό αναπτύσσεται ιδιαίτερα στα χρόνια της τουρκοκρατίας. Ο δεσμός γινόταν μεταξύ ατόμων, που δεν έχουν συγγένεια αίματος, με την ίδια θρησκεία και τις σχέσεις τους να διέπονται από ισόβια υποχρέωση αλληλοβοήθειας, αλληλεγγύης και αυταπάρνησης. Η επισημοποίηση γινόταν σε μια "μαγική" τελετή, με θρησκευτικό χαρακτήρα και με συμβολικές πράξεις, όπως ανάμειξη αίματος, ανταλλαγή όπλων, περίζωση με την Αγία Ζώνη κ.ά. Μέχρι το 1920, στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη, στο βουνό Ρίλα (Βουλγαρία), οι Σαρακατσαναίοι πιανόταν σταυραδέλφια, κάθε χρόνο στις 29 Αυγούστου, την ημέρα που γιόρταζε η Μονή.

Σαρακατσάνικο Γκουρμπάνι

Το Γκουρμπάνι ήταν μια εκδήλωση των Σαρακατσάνων με κύριο σκοπό την ευμενή επίδραση της θρησκείας, που αντιπροσωπεύει δυνάμεις, οι οποίες πρέπει να εκδηλωθούν για το καλό του τσελιγκάτου, της οικογένειας ή ενός προσώπου, ανάλογα το που ήταν ταμένο το "γκουρμπάνι". Το "τάμα" γινόταν σε κάποιον άγιο, που πολλές φορές συνέπιπτε με το όνομα του εορτάζοντα, για να έχουν την εύνοιά του. Οι γιορτές, που κατά κύριο λόγο έταζαν το "γκουρμπάνι" οι Σαρακατσάνοι, ήταν κατά προτίμηση της Παναγίας, των Αγίων Αποστόλων, του Προφήτη Ηλία, του Άι Δημήτρη και του Άι Γιώργη. Στο "τάμα" έσφαζαν ένα αρσενικό αρνί, που το έψηναν στο γάστρο και καλούσαν τους γείτονες να το φάνε όλοι μαζί, πίνοντας ρακί ή κρασί. Τα ψητά και τους διάφορους μεζέδες (όχι μεγάλη ποικιλία) τα έβαζαν σε τάβλες, που είχαν στρώσει μέσα στο καλύβι. Οι καλεσμένοι, αφού χαιρετούσαν δίνοντας ευχές στον εορτάζοντα, καθόταν γύρω-γύρω στο καλύβι, έχοντας μπροστά τους την τάβλα. Επάνω στην τάβλα έβαζαν σαν πρώτο μεζέ λίγες καραμέλες για τον καθένα. Αφού μαζεύονταν οι καλεσμένοι, άρχιζαν το τραγούδι, πίνοντας ρακί από το παγούρι, όλοι με τη σειρά. Τα τραγούδια που άρχιζαν το γκουρμπάνι "τα γκουρμπανίσια τραγούδια" όπως τα έλεγαν, ήταν ευχές για τον εορτάζοντα και ήταν καθορισμένα. 

Πόσα λεφτά λαμβάνουν οι δήμοι της Ηπείρου

Παίρνουν το μερίδιο τους από τους ΚΑΠ
Υπογράφτηκε από τον υφυπουργό Εσωτερικών, Γιώργο Ντόλιο η απόφαση για την κατανομή της δόσης Μαρτίου 2011 από τους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους σε όλους τους Δήμους της Χώρας, προς κάλυψη λειτουργικών και λοιπών γενικών δαπανών τους. Συνολικά στους Δήμους αποδίδεται ποσό 167.375.285,57 ευρώ, από το οποίο αφαιρούνται 12.598.176 ευρώ υπέρ των ΤΠΔΚΥ και ΤΕΑΔΚΥ (πρώην ΤΑΔΚΥ). Τα ποσά αυτά αφορούν κατά προτεραιότητα δαπάνες μισθοδοσίας του προσωπικού τους και αποτελούν την τρίτη (γ') δόση (μηνός Μαρτίου) των ΚΑΠ. Επισημαίνεται ότι στα αποδιδόμενα ποσά έχουν υπολογισθεί :
α) οι δαπάνες μισθοδοσίας του προσωπικού, που αντιστοιχούν στο ποσό που τους διατέθηκε κατά το μήνα Δεκέμβριο έτους 2010, των παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών και των χώρων άθλησης που μεταφέρθηκαν σε ΟΤΑ α' βαθμού, βάσει των ν. 2880/2001 και ν. 3106/2003, καθώς επίσης και οι δαπάνες μισθοδοσίας των κατατασσόμενων σε θέσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, Σχολικών Φυλάκων και εργαζομένων σε προγράμματα Βοήθεια στο Σπίτι / Κοινωνική Μέριμνα και για ΑμεΑ, βάσει των διατάξεων του π.δ. 164/2004 καθώς και των άρθρων 16 του ν.3491/2006 και 27 του ν.3613/2007,
β) οι δαπάνες μισθοδοσίας του προσωπικού των ΤΥΔΚ των Κρατικών Περιφερειών, που μετατάχθηκαν σε Δήμους βάσει των διατάξεων του άρθρου 258 Ν. 3852/2010 και...
γ) οι δαπάνες μισθοδοσίας του προσωπικού με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, που μεταφέρθηκε από 1-1-2011 σε Δήμους, σύμφωνα με τη παρ. 1.α του άρθρου 18 του ν. 3870/2010, για τον καθαρισμό σχολικών μονάδων χωρικής αρμοδιότητάς τους.
Οι Δήμοι της Ηπείρου:

ΑΡΤΑΙΩΝ 834.662,30 ευρώ,

ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ 133.993,92 ευρώ,

ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΤΖΟΥΜΕΡΚΩΝ 171.153,39 ευρώ,

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΚΟΥΦΑ 241.144,57 ευρώ,

ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ 627.972,38 ευρώ,

ΣΟΥΛΙΟΥ 227.491,14 ευρώ,

ΦΙΛΙΑΤΩΝ 257.297,43 ευρώ,

ΒΟΡΕΙΩΝ ΤΖΟΥΜΕΡΚΩΝ 171.562,31 ευρώ,

ΔΩΔΩΝΗΣ 250.271,16 ευρώ,

ΖΑΓΟΡΙΟΥ 139.514,03 ευρώ,

ΖΙΤΣΑΣ 363.784,62 ευρώ,

ΙΩΑΝΝΙΤΩΝ 1.540.625,66 ευρώ,

ΚΟΝΙΤΣΑΣ 218.412,76 ευρώ,

ΜΕΤΣΟΒΟΥ 134.450,82 ευρώ,

ΠΩΓΩΝΙΟΥ 266.634,33,

ΖΗΡΟΥ 284.013,78 ευρώ,

ΠΑΡΓΑΣ 257.723,82 ευρώ,

ΠΡΕΒΕΖΑΣ 564.890,59 ευρώ.

29 Μαρ 2011

Στα Γιάννενα... ένας παράδεισος

























    

Στο δρόμο για τα Ζαγοροχώρια συναντάς αυτό το ονειρεμένο τοπίο...

Τα πανέμορφα γαλαζοπράσινα και πεντακάθαρα νερά του Βοιδομάτη ποταμού...


















...αλλά και το καμπυλοτό γεφύρι κλέβουν τη παράσταση.

Αδύνατον να μην κάνεις μια στάση εδώ τούλαχιστον για μια φωτογραφία...


εγώ ισως το παράκανα.






























Φτάσαμε τελικά και στο Πάπιγκον
...ένα απ΄τα
Ζαγοροχώρια.

γεμάτο πλακόστρωτα στενά και πέτρινα σπίτια....

...γραφικότατο.






















Ωραία όλ' αυτά... αλλά φτάνει!
Επιστροφή στη πραγματικότητα...
 

Με «όπλο» τις προσφορές ετοιμάζονται για το Πάσχα οι ξενοδόχοι της Ηπείρου

Μικρή ανάσα έδωσαν οι επισκέπτες του τριημέρου σε Γιάννινα, Μέτσοβο, Ζαγόρι...
Μια μικρή «ανάσα» έδωσαν οι επισκέπτες του τριημέρου στους ξενοδόχους τόσο των Ιωαννίνων όσο και των υπόλοιπων ορεινών προορισμών του Νομού, ύστερα από ένα δύσκολο τρίμηνο, στη διάρκεια του οποίου οι κρατήσεις δωματίων στην περιοχή μας ήταν από τις χαμηλότερες των τελευταίων ετών.Τώρα, με «όπλο» τις προσφορές, που κάνουν ακόμη πιο ελκυστική την ιδέα ανοιξιάτικων διακοπών στην Ήπειρο, οι επαγγελματίες του τουρισμού στρέφουν το βλέμμα στο Πάσχα που απέχει μόλις ένα μήνα, με την ελπίδα ότι θα δουν ξανά γεμάτα τα δωμάτιά τους και τον τζίρο τους να αυξάνει σημαντικά.Ήδη οι κρατήσεις δωματίων για την Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα έχουν ξεκινήσει και τα μέχρι στιγμής στοιχεία αφήνουν ένα περιθώριο αισιοδοξίας στους ξενοδόχους, αφού το ενδιαφέρον είναι αυξημένο, ενώ ένα ακόμη ενθαρρυντικό στοιχείο είναι ότι παρατηρείται αύξηση και σε κρατήσεις από ταξιδιωτικά γραφεία του εξωτερικού. Φαινόμενο που έχει να κάνει με τον πόλεμο στη Λιβύη και την γενικότερη αστάθεια στη Μέση Ανατολή, η οποία σπρώχνει ξένους τουρίστες προς την χώρα μας.

ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΙΝΑ

Σημαντικό αριθμό επισκεπτών δέχθηκαν το περασμένο τριήμερο τα Γιάννινα, γεγονός που έδωσε μια «ανάσα» στους ντόπιους ξενοδόχους. Παρόλα αυτά, όπως δήλωσε σχετικά ο πρόεδρός τους κ. Κώστας Βλάχος, η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη, γι’ αυτό και προσφορές στις τιμές των δωματίων γίνονται ακόμη και από πολυτελή ξενοδοχεία της πόλης μας. Αξίζει να σημειωθεί ότι ένα μεγάλο κομμάτι των επισκεπτών αποτελούν οι μαθητές που επιλέγουν τα Γιάννινα για τις καθιερωμένες τριήμερες και τετραήμερες εκδρομές τους.Δεκάδες λεωφορεία γεμάτα μαθητές από διάφορες περιοχές της Ελλάδας βρέθηκαν και τις τελευταίες ημέρες στην περιοχή μας. «Οι σχολικές εκδρομές σώζουν την κατάσταση», τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Βλάχος, προσθέτοντας ότι το βλέμμα όλων των επαγγελματιών είναι πλέον στραμμένο στο Πάσχα.

ΣΤΟ ΜΕΤΣΟΒΟ
Ποσοστό της τάξεως του 70% περίπου άγγιξε η πληρότητα στα καταλύματα του τουριστικά δημοφιλούς Μετσόβου, όπως ανέφερε ο γνωστός Μετσοβίτης ξενοδόχος κ. Απόστολος Ταλάρης, ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου «Εγνατία». «Από κει που ήμασταν παγωμένοι λόγω του άσχημου χειμώνα, είδαμε ένα φως στο τούνελ», τόνισε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι οι ντόπιοι ξενοδόχοι έχουν μειώσεις τις τιμές τους σε σχέση με τι δύο προηγούμενες χρονιές έως και 40%! Οι προσφορές αυτές ισχύουν φυσικά και για την περίοδο του Πάσχα, για το οποίο βρίσκει κανείς δίκλινο στο Μέτσοβο από 50 ευρώ με πρωινό, ενώ στα πιο ακριβά ξενοδοχεία τα ίδια δωμάτια τιμολογούνται κατά μέσο όρο στα 80 ευρώ. Οι κρατήσεις για το Πάσχα έχουν ήδη αρχίσει και είναι ενθαρρυντικές, σύμφωνα με τον κ. Ταλάρη.

ΣΤΟ ΖΑΓΟΡΙ
Σε ικανοποιητικά επίπεδα κυμάνθηκε το τριήμερο η κίνηση επισκεπτών τόσο στο Πάπιγκο όσο και στο Ζαγόρι γενικότερα, όπως ανέφερε χθες ο πρόεδρος του Συλλόγου Τουριστικών Επιχειρήσεων Παπίγκου Δημήτρης Μπίτος. Οι πιο πολλοί επισκέπτες ήρθαν στο Ζαγόρι από την Βόρεια Ελλάδα, ενώ πολλοί ήταν και οι περαστικοί που σταμάτησαν σε κάποιο χωριό την περιοχής για λίγες μόνο ώρες.«Είμαστε αισιόδοξοι για το Πάσχα, καθώς στο Πάπιγκο έχουμε μια σταθερή πελατεία αλλά και πολύ καλές υποδομές, με καταλύματα για όλα τα γούστα και τα βαλάντια», ανέφερε ο κ. Μπίτος, προσθέτοντας ότι οι κρατήσεις για τις επικείμενες γιορτές πάνε καλά και είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι παρατηρείται αύξηση του ενδιαφέροντος από ξένα ταξιδιωτικά γραφεία, κυρίως από Αγγλία, Γερμανία και Ολλανδία. Για το Πάσχα το δίκλινο στο Ζαγόρι τιμάται από 60 έως 200 ευρώ, με πρωινό πάντα, ανάλογα με το γούστο και την οικονομική δυνατότητα του καθενός.

ΠΗΓΗ: ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ 

ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΟ: http://epirusgate.blogspot.com/

28 Μαρ 2011

Γεώργιος Αθάνας (1893-1987)


Ο Γεώργιος Αθάνας, φιλολογικό ψευδώνυμο του Γεωργίου Αθανασιάδη Νόβα, είναι ο γνωστός σε όλους μας  λογοτέχνης, ακαδημαϊκός και πολιτικός. Γεννήθηκε στη Ναύπακτο το 1893.
Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάσθηκε ως δικηγόρος. Τον Ιούλιο του 1965 διετέλεσε για λίγο Πρωθυπουργός και Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Στεφανόπουλου το 1966, πρόεδρος και αντιπρόεδρος της Βουλής, Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας πολλές περιόδους από το 1926 έως το 1964 και 5 φορές Υπουργός (Εσωτερικών, Παιδείας, Βιομηχανίας, Προεδρίας) και Ακαδημαϊκός από το 1955.
Αυτό όμως που δεν γνωρίζουμε οι περισσότεροι είναι ότι ο Γεώργιος Αθάνας έλκει την καταγωγή του από το Ζαγόρι. Συγκεκριμένα, ο προσπάππος του Παναγιώτης Νόβας καταγόταν από την Κάτω Βίτσα ενώ η προγιαγιά του Χρυσή Παν. Νόβα, η οποία ήταν συγγενής των Μεγάλων ευεργετών Ριζάρηδων, ήταν από το Μονοδέντρι. Τον καιρό που η ληστρική πλεονεξία του Αλή Πασά υποχρέωνε τους Ηπειρώτες να ξενητευθούν, ο Παναγιώτης Νόβας και ο αδερφός του Αλέξης εγκαταστάθηκαν στην Ιταλία και ασχολήθηκαν με εμπορικές δραστηριότητες. Το 1829 εγκαταστάθηκαν στην Ναύπακτο. Εκεί αργότερα μετέβη και ο Γεώργιος Αθανασιάδης, καταγόμενος από τη Λεφτοκαρυά Ζαγορίου, ο οποίος παντρεύτηκε τη Βασιλική, μοναχοκόρη του Παναγιώτη Νόβα και μπήκε σώγαμπρος στο Νοβέϊκο. Γιός του υπήρξε ο Θεμιστοκλής, ο πατέρας του ποιητή Γ. Αθάνα.
Έργα του:
Ποιήματα
  • Πρωινό ξεκίνημα 1919
  • Αγάπη στον Έπαχτο 1922
  • Καιρός πολέμου 1924
  • Ειρμός 1929
  • Δροσεροί καημοί 1938
  • Τραγούδια των βουνών 1953
  • Ευδοκία 1955
  • Τίμια δώρα 1969
  • Αστέγνωτο δάκρυ 1971
  • Αίνος και Θρήνος 1972
  • Μονοκονδυλιές 1975
  • Τραγούδια των βουνών 1981
Νουβέλα
  • Το πράσινο καπέλο 1923
Διηγήματα
  • Δέκα έρωτες 1925
  • Απλοϊκές ψυχές 1929
  • Βαθιές ρίζες 1968
Σημείωση: Οι πληροφορίες είναι από κείμενο που βρήκα στη σελίδα www.vitsa.gr και το οποίο επιμελήθηκε ο Στάθης Π. Βασδέκης.

Ο μεγαλύτερος πλάτανος στο Ζαγόρι!

Κάθε ένα από τα χωριά του Ζαγορίου, είναι μοναδικό και έχει κάτι να δείξει στον κόσμο. Ένα από αυτά τα χωριά είναι το Ηλιοχώρι που ανήκει στο Δήμο Τύμφης.
               Από τα αξιοθέατα που μπορεί κανείς να δει είναι η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, οι μεγάλοι καταρράκτες του και στην πλατεία του χωριού, δεσπόζει ο πλάτανος. 
Με άγνωστη την ημερομηνία που φυτεύτηκε, ο πλάτανος αυτός είναι αρκετά συμπαγής και γερός. Με την πρώτη ματιά από ψηλά δεν σου δίνει την δυνατότητα να τον αξιολογήσεις σωστά.
                Μα όσο τον πλησιάζεις αλλά και όταν σταθείς δίπλα του καταλαβαίνεις τη μεγαλοπρέπεια αυτού του "θηρίου".
 
ilioxori_platanos_1
 
                Με περίπετρο περίπου είκοσι μέτρα, ναι, είναι ο μαγαλύτερος πλάτανος στο Ζαγόρι, με οριζόντια κλαδιά πάνω από δεκαπέντε μέτρα.
 
ilioxori_platanos_2
Αξίζει να επισκεφθείτε το Ηλιοχώρι, όλο το χρόνο. Το χειμώνα ο ξεσκέπαστος πλάτανος δείνχνει το μεγαλείο του, μα και το καλοκαίρι ο ίσκιος του σε ξαφνιάζει. Όσο για τα νερά, αυτά ρέουν άφθονα. Περισσότερο βέβαια το χειμώνα.
 
ΠΗΓΗ:  www.vradeto.gr

27 Μαρ 2011

Καφέ αρκούδα (Ursus arctos)


Η αρκούδα εμφανίστηκε πριν από 35 εκατ. χρόνια και κατάφερε να προσαρμοστεί από τις παγωμένες τούνδρες της Αλάσκας και τις στέπες της Ασίας έως τα ζεστά μεσογειακά δάση της νότιας Ευρώπης.
Μέχρι το 15ο αιώνα, η κατανομή της αρκούδας κάλυπτε σχεδόν όλη τη Γηραιά Ήπειρο, αλλά από το 19ο αι. και μετά, ο πληθυσμός της μειώνεται δραματικά, λόγω του κυνηγιού και της καταστροφής των φυσικών βιοτόπων εξάπλωσής της. Σήμερα, στην Ευρώπη η καφέ αρκούδα ζει σε κάποιες χώρες με μικρούς πληθυσμούς που δεν επικοινωνούν μεταξύ τους. Θεωρείται πλέον και νομικά είδος υπό εξαφάνιση στη δυτική, την κεντρική και τη νότια Ευρώπη. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Γαλλία, στην Ιταλία και στην Ισπανία ο συνολικός αριθμός τους δεν ξεπερνά τις 200.
Στην Ελλάδα υπολογίζονται ότι υπάρχουν γύρω στις 150, σχηματίζοντας δύο μικρούς πληθυσμούς στις πιο απόμερες περιοχές της οροσειράς της Πίνδου και της Ροδόπης, οι οποίοι αποτελούν τους μεγαλύτερους πληθυσμούς σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αν και είναι παμφάγο ζώο, δείχνει σαφή προτίμηση στις φυτικές τροφές και ιδιαίτερα στα άγρια φρούτα, τις ρίζες και τα μανιτάρια. Επίσης της αρέσει πολύ το μέλι. Το διαιτολόγιό της περιλαμβάνει ακόμη έντομα, αμφίβια και κτηνοτροφικά ζώα.
Η αρκούδα δεν είναι εκ φύσεως επιθετική, αλλά μπορεί να επιτεθεί σε περίπτωση που νιώσει κίνδυνο για την ίδια και κυρίως για τα μικρά της. Ζει σε μεικτά ή αμιγή δάση δρυός, οξιάς και κωνοφόρων (πεύκης, ελάτης κ.ά) της ορεινής και της ημιορεινής ζώνης. Είναι ζώο μοναχικό και κινείται κυρίως το ξημέρωμα, το σούρουπο και το βράδυ, ώρες που τις προσφέρουν μεγαλύτερη ασφάλεια, καθώς δεν συμπίπτουν με ανθρώπινες δραστηριότητες.Ευκίνητη παρά τον όγκο της, μπορεί να σκαρφαλώνει σε δέντρα, καθώς και να στέκεται στα πίσω πόδια της ανιχνεύοντας καλύτερα το χώρο γύρω και τρομάζοντας με το μέγεθός της κάθε υποψήφιο εχθρό.
Γενικά είναι μοναχικό ζώο. Το αρσενικό και το θηλυκό συναντώνται μόνο στα τέλη της άνοιξης με αρχές του καλοκαιριού για να ζευγαρώσουν. Στις αρχές του χειμώνα αποτραβιέται σε προφυλαγμένα μέρη, όπως σε κοιλότητες βράχων, κουφάλες μεγάλων δένδρων και κάτω από ρίζες μεγάλων δένδρων. Εκεί πέφτει σε λήθαργο, μειώνοντας τις λειτουργίες του σώματός της για 4-5 μήνες. Κατά την περίοδο αυτή τρέφεται από το λίπος που είχε μαζέψει στους ιστούς της όσο ήταν δραστήρια. Μετά από κυοφορία 7-9 μηνών, το θηλυκό σε ληθαργική κατάσταση το γεννά ένα ή δύο μικρά. Κατά τη γέννησή τους τα μικρά αρκουδάκια είναι γυμνά και τυφλά, και ζυγίζουν μόλις 300-500 γραμμάρια. Τα πρώτα δύο χρόνια της ζωής τους ακολουθούν παντού τη μητέρα τους, που τα φροντίζει με προσήλωση.
Το παράνομο κυνήγι και η θανάτωση από πρόθεση αποτελούν την κύρια απειλή εξαφάνισης του είδους στην Ελλάδα. Αν και το κυνήγι του είδους απαγορεύεται από την νομοθεσία από το 1969 υπολογίζεται ότι 15-20 αρκούδες θανατώνονται ετησίως από ασυνείδητους.
Παράλληλα η διάνοιξη δρόμων, η κατασκευή φραγμάτων και η δημιουργία τουριστικών εγκαταστάσεων αλλοιώνουν, υποβαθμίζουν και κατακερματίζουν τους βιότοπους εξάπλωσης του είδους .
Το μόνο ενθαρρυντικό είναι ότι στην Ελλάδα έχει περιοριστεί το φαινόμενο της "αρκούδας χορεύτριας".
Το 1994 το WWF Ελλάς μαζί με τον ΑΡΚΤΟΥΡΟ και την Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης ξεκίνησαν το πρόγραμμα ΑΡΚΤΟΣ, υπό την εποπτεία του Υπουργείου Γεωργίας και με συγχρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στόχος του είναι η διατήρηση βιώσιμων πληθυσμών της καφέ αρκούδας στην Ελλάδα, η εξασφάλιση της επικοινωνίας των υποπληθυσμών της σε έναν ευρύτερο γεωγραφικό χώρο και η οριστική λύση του προβλήματος της παράνομης κατοχής και εκμετάλλευσης του είδους.
Το πρόγραμμα ΑΡΚΤΟΣ δεν στοχεύει να κατοχυρώσει την αποκλειστική χρήση των ορεινών μας χώρων από την αρκούδα.
Η ιστορία των ελληνικών ορεινών οικοσυστημάτων δείχνει ότι η άγρια ζωή μπορεί να συνυπάρξει με την ανάπτυξη, αρκεί οι ανθρώπινες δραστηριότητες να έχουν ως μέτρο τις δυνατότητες και τους περιορισμούς που επιβάλλει η φύση.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Επιστημονικό όνομα: Ursus Arctos
Κοινό όνομα: Καφέ Αρκούδα
Περιγραφή: Το χρώμα του τριχώματος ποικίλλει στις αποχρώσεις του καφέ, ανάλογα με την ηλικία, το φύλο του ζώου, αλλά και το περιβάλλον
Ύψος: Το ύψος του ενήλικου ατόμου στον τράχηλο (η μικρή καμπούρα στην πλάτη της αρκούδας) φτάνει τα 1,10μ., ενώ το συνολικό μήκος από την άκρη της μύτης έως την ουρά κυμαίνεται από 1,70 έως 2,20μ.
Βάρος: 110-250 κιλά το αρσενικό και 70 -120 το θηλυκό Οι διακυμάνσεις οφείλονται στην εποχιακή εναπόθεση λίπους
Βιότοπος: Δάση οξιάς, δρύος, μαυρόπευκου, ελάτης σε υψόμετρο 800-2000μ.
Κύριες απειλές: Παράνομο κυνήγι, καταστροφή βιοτόπου

ΠΗΓΗ:  www.wwf.gr

ΞΥΠΝΗΣΑΝ οι αρκούδες στο Περιβαλλοντικό Κέντρο του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ

Η άνοιξη ήρθε και οι αρκούδες ξύπνησαν.
Για τις πρώην αιχμάλωτες αρκούδες του Καταφυγίου είναι πολύ σημαντικό να ακολουθούν φυσικό βιολογικό κύκλο και να πέφτουν σε χειμέριο ύπνο.
Μέσα στο ακόμη χιονισμένο Καταφύγιο της Αρκούδας, στο Νυμφαίο της Φλώρινας ξύπνησαν από το χειμέριο ύπνο* και οι 13 αρκούδες.   Φέτος ο σχετικά σύντομος αλλά δριμύς χειμώνας κράτησε τις αρκούδες σε χειμέριο ύπνο περίπου 2 μήνες (μέσα Γενάρη-μέσα Μάρτη).
Ο ζωηρός Μανώλης, ξύπνησε πρώτος, και μαζί του ξύπνησαν η Μπάρμπαρα και η Τασούλα, που για πρώτη φορά φέτος έφτιαξαν τις φωλιές τους αρκετά κοντά η μια στην άλλη.
Ο Γιωργάκης και η Ειρήνη, και πάλι μοιράστηκαν τη φωλιά τους, και ξύπνησαν μαζί, αλλά προτιμούν ακόμα να παραμένουν εκεί, μέχρι να καλυτερέψει ο καιρός.
Ο Κυριάκος φέτος, επέλεξε να κοιμηθεί κοντά στον γηραιότερο Μήτσο, και έτσι ο Μήτσος ανέλαβε να του μάθει τα μυστικά της κατασκευής μιας καλής φωλιάς!
Η Κατερίνα, η Βέσνα, ο Ντιουκ και ο Μίσα κοιμήθηκαν ο καθένας μόνος του, στις φωλιές τους, για μεγάλο διάστημα, και έχουν ήδη ξυπνήσει με μεγάλη όρεξη για φαγητό και για παιχνίδια.
Ο Γιώργος, ο μαύρος αρκούδος, και ο Ανδρέας (46 ετών), ο παγκοσμίως γηραιότερος αρκούδος σε Καταφύγιο κοιμούνται ακόμα.
Οι επισκέπτες μπορούν και πάλι καθημερινά (και τις αργίες) από τις 10.00 ως τις 16.30 να τις επισκέπτονται και να ενημερώνονται τόσο στο Καταφύγιο της Αρκούδας στο Νυμφαίο όσο και στους υπόλοιπους χώρους του Περιβαλλοντικού Κέντρου του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ (Κέντρο Ενημέρωσης για την Αρκούδα στο Νυμφαίο και   Καταφύγιο & Κέντρο Ενημέρωσης για το Λύκου στην Αγραπιδιά).
Περισσότερες πληροφορίες για τους επισκέπτες και ραντεβού για τα σχολεία στο www.arcturos.gr και στο 23860 31155.
H Kατερίνα,  την στιγμή που βγαίνει από τη φωλιά της.

*Κατά τους χειμερινούς μήνες η αρκούδα πέφτει σε χειμέριο ύπνο και όχι νάρκη αφού μπορεί να ξυπνήσει αν ενοχληθεί.
Αξιοσημείωτο είναι πως ενώ όλα τα ζώα που πέφτουν σε χειμέριο ύπνο πρέπει κατά καιρούς να ξυπνήσουν για να αποβάλουν τα ούρα τους, η αρκούδα δεν χρειάζεται να κάνει κάτι τέτοιο διότι διαθέτει έναν μοναδικό μηχανισμό ανακύκλωσης της ουρίας. Το άλλο αξιοσημείωτο είναι ότι η αρκούδα γεννά κατά τη διάρκεια του ύπνου 1-3 μικρά που ζυγίζουν μόλις 200-300 γραμμάρια το καθένα!
 
 
Και επειδή οι αρκούδες ξύπνησαν, αυξημένη θα είναι η κινητικότητά τους από τώρα και μέχρι τον επόμενο χειμώνα.
Για να μειωθεί κατά το δυνατόν ο κίνδυνος συνάντησης με αρκούδα, στο δάσος θα πρέπει κάποιος να γνωρίζει ότι:
  • Η αρκούδα έχει εξαιρετική όσφρηση, πολύ καλή ακοή και όχι τόσο καλή όραση
  • Έχει εξαιρετική μνήμη και νοημοσύνη
  • Ο ζωτικός της χώρος είναι 100-150 χλμ2 για ένα θηλυκό και έως και παραπάνω από 400 χλμ2 για ένα αρσενικό άτομο.
  • Αν δεν ενοχληθεί, ακολουθεί συγκεκριμένη ρουτίνα στις καθημερινές της μετακινήσεις: χρησιμοποιεί την ίδια όχθη ρεματιάς και τον δασικό δρόμο για τις μετακινήσεις της, το ίδιο μονοπάτι για να πάει στη φωλιά της, τους ίδιους οπωρώνες για να βρει φρούτα.
  • Η όρθια στάση της είναι συμπεριφορά ανίχνευσης ή και φόβου και όχι εκδήλωση επίθεσης
 
Τα παραπάνω σημαίνουν πως αντιλαμβάνεται εύκολα τον γύρω της χώρο και συνήθως καταλαβαίνει πολύ νωρίτερα την παρουσία του ανθρώπου από ότι ο άνθρωπος τη δική της παρουσία και απομακρύνεται. Άρα για να μην τη συναντήσουμε, προτείνεται η παρουσία μας στο δάσος να είναι θορυβώδης και ιδιαίτερα εμφανής.
Αν συναντήσετε αρκούδα στο δάσος:
Η   ΑΡΚΟΥΔΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΟΙΩΣΕΙ ΟΤΙ ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ από τον άνθρωπο
Αυτό σημαίνει:
1.      Κρατάμε την ψυχραιμία μας
2.      Μένουμε ακίνητοι
3.      Δεν παίρνουμε   «απειλητικά» αντικείμενα όπως πέτρες, κλαδιά κτλ.
4.      Προσπαθούμε να οπισθοχωρήσουμε σταδιακά «αναγνωρίζοντας» την   «κυριαρχία» της αρκούδας στο χώρο
  1. Δεν τρέχουμε
  2. Σε περίπτωση στενών χώρων δημιουργούμε χώρο διαφυγής για την αρκούδα και δεν της «κόβουμε» το δρόμο
 
Το πιο πιθανό είναι ότι με την παρουσία μας η αρκούδα θα έχει φύγει.
Η αρκούδα κινείται κυρίως από το σούρουπο ως την αυγή και σπανιότερα κατά τη διάρκεια της ημέρας. Η άμεση αντιμετώπιση της παρουσίας της αρκούδας είναι ιδιαίτερα δύσκολη διαδικασία και απαιτείται τουλάχιστο αποφυγή απερίσκεπτων ενεργειών και συνεργασία των αρμόδιων φορέων όπως η Δασική Υπηρεσία και η Αστυνομία. Ειδική ομάδα δράσης του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ επισκέπτεται συχνά τις περιοχές εμφάνισης αρκούδων μετά από επικοινωνία και συνεργασία με τις τοπικές αρχές.
Όταν η αρκούδα επισκέπτεται τακτικά μια κατοικημένη περιοχή:
-   Φροντίστε να κάνετε συνεχώς θόρυβο εφόσον βρίσκεστε σε εξωτερικό χώρο ή να μιλάτε διαρκώς.
-   Μαζεύετε τα σκουπίδια από τους εξωτερικούς χώρους, τις πλατείες, τις αυλές των σπιτιών καθώς και ότι άλλο μπορεί να αποτελεί τροφική πηγή για την αρκούδα και επομένως να την ελκύει στην περιοχή.
-   Καθαρίστε υπολείμματα από περυσινή σοδειά που μπορεί να υπάρχουν σε γειτονικά χωράφια.
-   Μην ταΐζετε την αρκούδα
 
Αξίζει να σημειωθεί πως η «άμεση αντιμετώπιση» όπως συχνά αναφέρεται, ουσιαστικά είναι ανέφικτη και δεν λύνει οριστικά το πρόβλημα της προσέγγισης της αρκούδας σε κατοικημένες περιοχές, ειδικά την εποχή που διανύουμε με την έλλειψη τροφικών πηγών. Η πραγματική αιτία για την συμπεριφορά της αρκούδας σχετίζεται με κακές διαχειριστικές πρακτικές από την πλευρά του ανθρώπου όπως η διατήρηση μικρών ή μεγάλων σκουπιδότοπων γύρω από τους οικισμούς και η υποβάθμιση του βιοτόπου της.
Και βέβαια, ανθρώπινη ευθύνη είναι η πρόληψη, οπότε η εγκατάσταση ηλεκτροφόρων περιφράξεων για τις καλλιέργειες και τις μελισσοκομικές εγκαταστάσεις σε ορεινές περιοχές καθώς και η φύλαξη των κοπαδιών από καθαρόαιμους ελληνικούς ποιμενικούς σκύλους είναι οι πιο αποτελεσματικές λύσεις για την αρμονική συμβίωση ανθρώπου και αρκούδας.


ΠΗΓΗ:  www.arcturos.gr