Την Κυριακή 20 Μαρτίου 2011 και ώρα 8:00 μ.μ. στο Πνευματικό Κέντρου του Δήμου Ιωαννιτών
Η μνήμη είναι το πιο μεγάλο και αναφαίρετο κεφάλαιό μας, η πιο ασφαλής μας επένδυση. Σε εποχές ισχνών αγελάδων ανοίγουμε μια απ' τις θυρίδες της - θαυμαστό μας προνόμιο, γιατί μόνο οι ίδιοι κατέχουμε τα κλειδιά - και κάνουμε μια σημαντική ανάληψη συγκινήσεων. Και δεν είναι απαραίτητο, για να συμβεί αυτό, η μνήμη να μας στέλνει πολύ μακριά στο χρόνο. Αρκεί να γυρίσουμε λίγες δεκαετίες πίσω, όταν τον κόσμο μας δεν τον είχε κερδίσει ολοκληρωτικά η εικόνα και όταν ακόμα η πραγματικότητά μας δεν κινδύνευε να γίνει «εικονική».
Τότε που η «ακρόαση» ήταν η μαγεία στη ζωή μας, και τότε που έφτανε το άκουσμα για να πλάσει η φαντασία μας χίλιες εικόνες (μπορεί μια εικόνα χίλιες λέξεις αλλά... μια λέξη, πόσα χρώματα). Τότε που τα ραδιόφωνα ήταν για την επαρχιώτικη ζωή μας ο δρόμος για τον μακρινό κόσμο, τα μεγάλα αστικά κέντρα, τα κέντρα εξουσίας, τους ναούς της τέχνης αλλά και τα μεγάλα γήπεδα.
Η έννοια του πολιτισμού είναι πολύ ευρύτερη της έννοιας της παράδοσης καθώς περιλαμβάνει και τις διαστάσεις του παρόντος και του μέλλοντος, πέρα από κείνη του παρελθόντος. Οπότε ένας σύνδεσμος που φέρει την επωνυμία πολιτιστικός οφείλει να διαχειριστεί ισορροπημένα και τις τρεις αυτές διαστάσεις του χρόνου.
Η αισθητική του «φολκλόρ» τείνει να γίνει μονόδρομος για όλες τις πολιτιστικές ομάδες όταν η θεματική τους έχει να κάνει με το δημοτικό τραγούδι και το χορό. Ο Σύνδεσμος Ζαγορισίων που θέλει και μπορεί να είναι πρωτοπόρος, όπως επιβάλλει η ιστορία των ανοιχτών οριζόντων αυτού του τόπου, οφείλει να κάνει το άνοιγμα σε μια νέα αισθητική, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα αποτελεί πια μόνιμη πρακτική του αλλά μια εναλλακτική πρόταση σε ένα γόνιμο διάλογο με την παράδοση.
Η στείρα εξάρτηση από το παρελθόν και η εμμονή σε φόρμες ξεπερασμένες αποκαλύπτουν μια στείρα αντιμετώπισή του. Το παρελθόν είναι γόνιμο όταν αποτελεί εφαλτήριο για το μέλλον και βρίσκεται σε διαρκή διάλογο μαζί του.
Όταν το παραδοσιακό τραγούδι και ο χορός είναι συνυφασμένα αποκλειστικά με παρωχημένη ενδυματολογική αισθητική δεν αποδεικνύουν παρά το θάνατό τους, και τότε η πολιτιστική εκδήλωση γίνεται «μνημόσυνο». Η δημοτική μουσική και το τραγούδι στο Ζαγόρι είναι πραγματικότητα ζώσα, που τη βιώνουμε στα πανηγύρια μας, στα γλέντια μας. Ζει μέσα μας και ζούμε μέσα σ' αυτή ως άνθρωποι της 21ης χιλιετίας όμως.
Και είμαστε εδώ, σύγχρονοι Ζαγορίσιοι με θέση και άποψη και όχι απλοί αχθοφόροι του βαριού μας ονόματος.
Ο Πολιτιστικός Σύνδεσμος Ζαγορισίων για φέτος σας εύχεται απλά «καλή ακρόαση» και καλό ταξίδι να 'χουμε μαζί, στις 20 Μάρτη, στις περασμένες δεκαετίες, τότε που δέσποζαν στη ζωή μας «Η θεία Λένα στα μικρά παιδιά», «Ο πύργος των καταιγίδων», οι αναζητήσεις μέσω Ερυθρού Σταυρού, τα απογεύματα της Κυριακής με ποδόσφαιρο και το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης...
Και -για όσους θυμούνται, χωρίς τη βοήθειά μας-: «Ευτυχείτε», κατά Άλκη Στέα, φίλοι του Συνδέσμου.
Τα κείμενα της εκδήλωση έγραψε η Νίκη Ζούκη ενώ δάσκαλος των χορών και υπεύθυνος προγράμματος είναι ο Γιάννης Τριφύλλης. Κείμενα θα αποδώσουν η Άννα Βαρζώκα, ο Δημήτρης Ράπτης, ο Γιώργος Παπαλεοντίου, η Ελένη Δούβλη, ο Πολύβιος Καρράς κ.α. Τα χορευτικά τμήματα του Συνδέσμου θα χορέψουν χορούς από το Ζαγόρι, τα Γιάννινα, την Ήπειρο και όλη την Ελλάδα.
Τα τραγούδια θα ερμηνεύσουν ο Παναγιώτης Λάλεζας (ο οποίος για πολλοστή φορά προσφέρει τις υπηρεσίες του αμισθεί στο σύλλογο), ο Γιάννης Παπακώστας κι ο Γιώργος Πατσούρας, τους οποίους θα συνοδεύσουν οι μουσικοί: Θωμάς Χαλιγιάννης και Βασίλης Παπαγεωργίου στο κλαρίνο, Κώστας Καραπάνος στο βιολί, Φώτης Παπαζήκος στο λαούτο, Τάσος Ντάφλος στα κρουστά, Σαράντης Δράμαλης στην τρομπέτα.
Γενική είσοδος : 5 €
Η μνήμη είναι το πιο μεγάλο και αναφαίρετο κεφάλαιό μας, η πιο ασφαλής μας επένδυση. Σε εποχές ισχνών αγελάδων ανοίγουμε μια απ' τις θυρίδες της - θαυμαστό μας προνόμιο, γιατί μόνο οι ίδιοι κατέχουμε τα κλειδιά - και κάνουμε μια σημαντική ανάληψη συγκινήσεων. Και δεν είναι απαραίτητο, για να συμβεί αυτό, η μνήμη να μας στέλνει πολύ μακριά στο χρόνο. Αρκεί να γυρίσουμε λίγες δεκαετίες πίσω, όταν τον κόσμο μας δεν τον είχε κερδίσει ολοκληρωτικά η εικόνα και όταν ακόμα η πραγματικότητά μας δεν κινδύνευε να γίνει «εικονική».
Τότε που η «ακρόαση» ήταν η μαγεία στη ζωή μας, και τότε που έφτανε το άκουσμα για να πλάσει η φαντασία μας χίλιες εικόνες (μπορεί μια εικόνα χίλιες λέξεις αλλά... μια λέξη, πόσα χρώματα). Τότε που τα ραδιόφωνα ήταν για την επαρχιώτικη ζωή μας ο δρόμος για τον μακρινό κόσμο, τα μεγάλα αστικά κέντρα, τα κέντρα εξουσίας, τους ναούς της τέχνης αλλά και τα μεγάλα γήπεδα.
Η έννοια του πολιτισμού είναι πολύ ευρύτερη της έννοιας της παράδοσης καθώς περιλαμβάνει και τις διαστάσεις του παρόντος και του μέλλοντος, πέρα από κείνη του παρελθόντος. Οπότε ένας σύνδεσμος που φέρει την επωνυμία πολιτιστικός οφείλει να διαχειριστεί ισορροπημένα και τις τρεις αυτές διαστάσεις του χρόνου.
Η αισθητική του «φολκλόρ» τείνει να γίνει μονόδρομος για όλες τις πολιτιστικές ομάδες όταν η θεματική τους έχει να κάνει με το δημοτικό τραγούδι και το χορό. Ο Σύνδεσμος Ζαγορισίων που θέλει και μπορεί να είναι πρωτοπόρος, όπως επιβάλλει η ιστορία των ανοιχτών οριζόντων αυτού του τόπου, οφείλει να κάνει το άνοιγμα σε μια νέα αισθητική, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα αποτελεί πια μόνιμη πρακτική του αλλά μια εναλλακτική πρόταση σε ένα γόνιμο διάλογο με την παράδοση.
Η στείρα εξάρτηση από το παρελθόν και η εμμονή σε φόρμες ξεπερασμένες αποκαλύπτουν μια στείρα αντιμετώπισή του. Το παρελθόν είναι γόνιμο όταν αποτελεί εφαλτήριο για το μέλλον και βρίσκεται σε διαρκή διάλογο μαζί του.
Όταν το παραδοσιακό τραγούδι και ο χορός είναι συνυφασμένα αποκλειστικά με παρωχημένη ενδυματολογική αισθητική δεν αποδεικνύουν παρά το θάνατό τους, και τότε η πολιτιστική εκδήλωση γίνεται «μνημόσυνο». Η δημοτική μουσική και το τραγούδι στο Ζαγόρι είναι πραγματικότητα ζώσα, που τη βιώνουμε στα πανηγύρια μας, στα γλέντια μας. Ζει μέσα μας και ζούμε μέσα σ' αυτή ως άνθρωποι της 21ης χιλιετίας όμως.
Και είμαστε εδώ, σύγχρονοι Ζαγορίσιοι με θέση και άποψη και όχι απλοί αχθοφόροι του βαριού μας ονόματος.
Ο Πολιτιστικός Σύνδεσμος Ζαγορισίων για φέτος σας εύχεται απλά «καλή ακρόαση» και καλό ταξίδι να 'χουμε μαζί, στις 20 Μάρτη, στις περασμένες δεκαετίες, τότε που δέσποζαν στη ζωή μας «Η θεία Λένα στα μικρά παιδιά», «Ο πύργος των καταιγίδων», οι αναζητήσεις μέσω Ερυθρού Σταυρού, τα απογεύματα της Κυριακής με ποδόσφαιρο και το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης...
Και -για όσους θυμούνται, χωρίς τη βοήθειά μας-: «Ευτυχείτε», κατά Άλκη Στέα, φίλοι του Συνδέσμου.
Τα κείμενα της εκδήλωση έγραψε η Νίκη Ζούκη ενώ δάσκαλος των χορών και υπεύθυνος προγράμματος είναι ο Γιάννης Τριφύλλης. Κείμενα θα αποδώσουν η Άννα Βαρζώκα, ο Δημήτρης Ράπτης, ο Γιώργος Παπαλεοντίου, η Ελένη Δούβλη, ο Πολύβιος Καρράς κ.α. Τα χορευτικά τμήματα του Συνδέσμου θα χορέψουν χορούς από το Ζαγόρι, τα Γιάννινα, την Ήπειρο και όλη την Ελλάδα.
Τα τραγούδια θα ερμηνεύσουν ο Παναγιώτης Λάλεζας (ο οποίος για πολλοστή φορά προσφέρει τις υπηρεσίες του αμισθεί στο σύλλογο), ο Γιάννης Παπακώστας κι ο Γιώργος Πατσούρας, τους οποίους θα συνοδεύσουν οι μουσικοί: Θωμάς Χαλιγιάννης και Βασίλης Παπαγεωργίου στο κλαρίνο, Κώστας Καραπάνος στο βιολί, Φώτης Παπαζήκος στο λαούτο, Τάσος Ντάφλος στα κρουστά, Σαράντης Δράμαλης στην τρομπέτα.
Γενική είσοδος : 5 €
ΠΗΓΗ: haberi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου