Την εποχή αυτή, οι περιπατητές που τριγυρνούν στην περιοχή του Ζαγορίου, θα συναντήσουν σε πολλά μέρη το λουλούδι της διπλανής φωτογραφίας. Πρόκειται για το φυτό Πρίμουλα, το οποίο ανθίζει στο τέλος το χειμώνα και προαναγγέλει τον ερχομό της άνοιξης. Εγώ το βρήκα την Κυριακή σε πάρα πολλά σημεία στη χαράδρα του Αώου, πηγαίνοντας για τη Μονή Στομίου και άκουσα για πρώτη φορά ότι τα άνθη του τρώγονται ωμά. Αυτό με οδήγησε να αναζητήσω περισσότερες πληροφορίες για το φυτό αυτό, γιατί μπορεί να το βλέπουμε στη φύση αλλά δεν το γνωρίζουμε όλοι μας.
Βρήκα αρκετές πληροφορίες αλλά επέλεξα να σας μεταφέρω αυτές που διάβασα στη σελίδα www.valentine.gr :
Τα φυτά του γένους της πρίμουλας είναι γνωστά σαν Primrose (πρώτο ρόδο). Οι πρίμουλες είναι κυρίως σκληρά ποώδη πολυετή φυτά και είναι ενδημικά στην Ευρώπη και την Ηπειρωτική Ασία, την Ιάβα και την Βόρειο Αμερική. Το γένος της πρίμουλας είναι μεγάλο και εξαπλώνεται σε 425 είδη που απαντώνται σε υγρές και κρύες περιοχές του Βορείου Ημισφαιρίου με τον μεγαλύτερο αριθμό αυτών των ειδών να βρίσκεται συγκεντρωμένος στα Ιμαλάια και στην Κίνα. Περισσότερα από 334 είδη φυτρώνουν σ' αυτές τις περιοχές. Η Ευρώπη έχει 33 είδη και η Βόρεια Αμερική 20. Λίγα είδη έχουν βρεθεί και στο Νότιο Ημισφαίριο.
Μερικές ποικιλίες πρίμουλας, όπως η P. vulgaris, (η αγγλική Primrose), βγάζουν τα λουλούδια τους μονά επάνω σε στελέχη που υψώνονται κατευθείαν από τη βάση του φυτού. Άλλες ποικιλίες, όπως η P. denticulata, η P. obconica και η P. elatior, παράγουν τα συμπλέγματα των λουλουδιών τους σε ένα κεφάλι ή ομπρέλα στην κορυφή του ανθικού στελέχους. Σε άλλη κατηγορία, τα λουλούδια φυτρώνουν παραταγμένα σε ανθικούς κύκλους, τοποθετημένα κατά μήκος του ανθικού στελέχους. Μερικές πρίμουλες είναι κατάλληλες για βραχόκηπους, άλλες για κήπους με λιμνούλες, άλλες για δασόκηπους και άλλες για παρτέρια, θερμοκήπια και μικρούς κήπους.
Οι πραγματικές καταβολές της πρίμουλας σαν καλλιεργούμενο είδος είναι χαμένες στην ομίχλη του χρόνου. Από την εποχή της Ελισάβετ διάφορες διασταυρώσεις της κοινής πρίμουλας (P. vulgaris), και της πολυανθούς πρίμουλας (P. veris), σχημάτιζαν ήδη εντυπωσιακές συνθέσεις στους αγγλικούς κήπους. Οι πρώτες διπλές πρίμουλες ήταν κίτρινες ή άσπρες και οι χρωματιστές πρίμουλες φαίνεται πως ήταν άγνωστες μέχρι το 1638, όταν η P. vulgaris υποείδος sibthorpii, ενδημικό του Καυκάσου της Ελλάδας και του βόρειου Ιράκ ανακαλύφθηκε. Από το 1648 οι βοτανικοί κήποι της Οξφόρδης παρουσίαζαν πορφυρές, μπλε, άσπρες και διπλές άσπρες ποικιλίες.
Η πρίμουλα, ένα από τα πρώτα λουλούδια που προαναγγέλλουν τον ερχομό της άνοιξης και το τέλος του χειμώνα, δεν σταματά ποτέ να μας προκαλεί ευχαρίστηση. Τα λουλούδια της τρώγονται σε σαλάτες και χρησιμοποιούνται στην παρασκευή μαρμελάδας και ποτών, και τα φύλλα της χρησιμοποιούνται σαν λαχανικά. Η πρίμουλα χρησιμοποιήθηκε στην λαϊκή ιατρική σαν σημαντικό φάρμακο στις μυϊκές ρευματοπάθειες, παράλυση και αρθρίτιδα.
Στη γλώσσα των λουλουδιών η πρίμουλα συμβολίζει δύο πράγματα. Την νεότητα και την πρώτη αγάπη αλλά επίσης την αναπαράσταση ενός πρόωρου θανάτου. Πρίμουλες διασκορπίζονταν πάνω σε τάφους (όπως αναφέρει ο Σαίξπηρ στην "Χειμωνιάτικη Ιστορία"). Σύμφωνα με κάποιούς μύθους, η πρίμουλα ήταν μέσο προστασίας ενάντια στις μάγισσες και προφύλασσε τα βοοειδή από ασθένειες. Τρώγοντας μια πρίμουλα, έλεγε ο μύθος, μπορούσες να δεις νεράιδες και αν έβρισκες μια πρίμουλα με πέταλα έφερνε τύχη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου