Το Ηλιοχώρι στις αρχές της 10ετίας του 1980, μέσα από τα μάτια και την ψυχή του Γιώργη Καρατζιά.

Ο Γιώργης Καρατζιάς, στο βιβλίο του «Η πρώτη ανάβαση και το τελευταίο τρόπαιο», αφού περιγράφει πως ήταν το χωριό κατά την εποχή που ήκμαζε, μας λέει, με λίγα λόγια, και σε ποια κατάσταση βρίσκεται αυτό στις αρχές της 10ετίας του 1980, που έγραψε το βιβλίο του.  Γράφει λοιπόν ο κυρ Γιώργης στο κεφάλαιο με τίτλο «Τα ευτράπελα του γέρο κυνηγού»:
……………Σήμερα το χωριό λέγεται Ηλιοχώρι. Σχεδόν τίποτε δεν έμεινε όρθιο από το μεγάλο, ξακουστό παλιό χωριό. Όλα τα σπίτια είναι σωριασμένα σ’ ερείπια. Το χάλασε η ξενητειά και τ’ αποτελείωσαν οι ορδές του Χίτλερ το 1943. Από τα παλιά σπίτια σώζονται μονάχα τρία-τέσσερα, ο Αη-Νικόλας, η Παναγιά και δυο-τρία ξωκκλήσια. Εκείνον που δεν μπόρεσαν να ξεριζώσουν και που δεν έπαψε να γιγαντώνεται και ν’ απλώνει τους κλώνους του προς όλες τις κατευθύνσεις, κι η κορυφή του όλο να υψώνεται, και να υψώνεται, είναι ο πλάτανος ο Μεσοχωρίτης. Το’ λειψαν, βέβαια, οι γάμοι, τα γλέντια, τα κλαρίνα κι οι χοροί. Του έμειναν όμως – πιστοί σύντροφοί του – οι φτερωτοί υμνωδοί, που, το καθημερινό γλυκοκελάηδημά τους, εναρμονίζεται με το θρόισμα των φύλλων του. Είναι ένας ζωντανός μάρτυρας του παλιού μεγάλου χωριού. Αν είχε γλώσσα πόσα θα μολογούσε! ……………….