Στη μεγάλη αυλή, στο καφεζυθεστιατόριο του Μιχάλη, οι πρωινές κουβέντες έχουν αρχίσει και ο ελληνικός που ψήνει η κ. Αθηνά μοσχοβολάει. Ο πρόεδρος του χωριού, ο παππάς και δυο –τρεις κάτοικοι ακόμη μας υποδέχονται στην παρέα τους. Στο χωριό των Κήπων, στο κέντρο του Ζαγορίου, τα δωμάτια φιλοξενίας φτάνουν σήμερα τα 90 και τα 2 εστιατόρια, ολοκληρώνουν τις τουριστικές υποδομές του χωριού. Πρόκειται για τον πιο γνωστό οικισμό στο Ζαγόρι από το 1431, καθώς υπήρξε η πρωτεύουσα του, αλλά και για τα μοναδικής αρχιτεκτονικής κτίρια του. Εξέχουσα θέση στη φήμη του χωριού έχουν προσθέσει τα μοναδικής ομορφιάς γεφύρια που βρίσκονται κατά μήκος του «Μπαγιώτικου» ποταμού που το διασχίζει. Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου και το Μοναστήρι της Παναγίας, καθώς και το Λαογραφικό Μουσείο του Αγάπιου Τόλη – που διαθέτει περίπου 40.000 εκθέματα από τη ζωή στο Ζαγόρι – είναι αξιοθέατα που δεν πρέπει αν παραλείψετε να επισκεφθείτε. Από τους πρώτους που επέστρεψαν για να ζήσει στους Κήπους, ο Μιχάλης Βλάχος, ύστερα από κάποια χρόνια εργασίας στα ελληνικά νησιά επέστρεψε στην γενέτειρα του για να δώσει πνοή στο χωριό. Από τους πρώτους που πίστεψε στις τουριστικές δυνατότητες του χωριού, ξεκίνησε με το πρώτο εστιατόριο στους Κήπους, σε μια εποχή - πριν 16 χρόνια - που η λέξη Ζαγόρι, ήταν άγνωστη στους περισσότερους μη Γιαννιώτες. «Θυμάμαι τις Απόκριες του 1997 που ήταν η πρώτη φορά που άνοιξε το εστιατόριο μου για το κοινό, και ήρθε τόσος πολύς κόσμος από όλα τα γύρω χωριά, από τα Ιωάννινα που πραγματικά έμεινα έκθαμβος και χάρηκα που όλοι αυτοί ήταν εδώ για το Μιχάλη», μας περιγράφει γεμάτος συγκίνηση. Μετά το εστιατόριο ήρθε ο ξενώνας «Μαχαλάς». «Βάλαμε τις σωστές βάσεις, κάναμε έργα υποδομής και πολύ μεγάλα, ο κόσμος το αναγνώρισε και σε συνδυασμό ότι οι Κήποι είναι στο κέντρο του Ζαγορίου προσφέρεται για πάρα πολλές δραστηριότητες», σημειώνει.
Ο Ανδρέας Γκροϊδης δηλώνει απλά «Αγαπώ το χωριό, ήθελα να δημιουργήσω και γι’ αυτό ασχολήθηκα με τα κοινά. Μεγάλωσα εδώ, έχω ωραίες αναμνήσεις κι ήθελα αυτό το ζήσουν κι άλλοι». Εκτός από πρόεδρος, προσφάτως έγινε και ιδιοκτήτης ενός νέου ξενώνα με την επωνυμία «Αρχοντικό των Κήπων». «Ο ξενώνας ήταν παλιό αρχοντικό που εγκαταλείφθηκε το 1905. Οι επιλογές που είχα ήταν να πέσει, να το πουλήσω και να το φτιάξω. Αποφασίσαμε το τελευταίο κι έτσι δημιουργήθηκε ο ξενώνας», λέει χαμογελώντας. Ένας από τους μόνιμους κατοίκους του χωριού, ο Θανάσης Γκρουίδης επιμένει πως «Θα μπορούσαμε να ζούμε οπουδήποτε αλλού, αλλά η ζωή εδώ δεν ανταλλάσσεται». Μια ιδέα της οικογένειας του έγινε πραγματικότητα με την δημιουργία του ξενώνα «Αμανίτη», που διατηρεί με την αδερφή του Νατάσα. Ρώτησα αν ήταν δύσκολη απόφαση και η απάντηση ήρθε χωρίς καμία βιασύνη.. «Ζούσαμε και ζούμε εδώ, οπότε για εμάς ήταν φυσικό ακόλουθο. Μεγαλώνοντας εδώ, κοιτώντας στο παρελθόν έως σήμερα, νιώθω ότι χτίστηκε άλλο ένα χωριό. Είναι ωραία εδώ, έχουμε τις καλημέρες μας, τα γλέντια μας, τα τσιπουράκια μας, έχουμε και τα καβγαδάκια όπως σε κάθε κοινωνία, αλλά είμαστε ωραία. Είμαστε αυθεντικοί κι αυτό αρέσει στον κόσμο. Δεν προσποιούμαστε ότι είμαστε κάτι άλλο και άλλωστε οι επισκέπτες έρχονται και ζουν την καθημερινότητά μας. Αυτό τους αρέσει». Από τους πιο νέους στους Κήπους, ο Αλέξανδρος Καλαντζής, γέννημα θρέμμα Αθηναίος, ύστερα από πολλά χρόνια εργασίας στα Ιωάννινα και έχοντας περπατήσει όποια βουνοκορφή υπάρχει στην περιοχή ως δεινός ορειβάτης, έγινε ξενοδόχος ανοίγοντας τις πόρτες του νεότατου «Kipi Suites». «Με ενδιέφερε να αγοράσω ένα σπίτι εδώ γιατί λατρεύω αυτή τη φύση», δηλώνει και ο ενθουσιασμός του είναι ζωγραφισμένος στο πρόσωπό του, «Βρέθηκε τελικά και έτσι δημιουργήθηκε το ξενοδοχείο. Ήθελα να φτιάξω ένα ξενοδοχείο το οποίο να έχει όσα θα ήθελα εγώ να έχει ένα ξενοδοχείο. Να μπορείς να απολαύσεις όχι μόνο τη φύση αλλά και το χώρο που διαμένεις». Γοητευμένη από την φύση των Κήπων από την πρώτη στιγμή που αντίκρισε το χωριό, φτάνοντας εκεί ως νύφη καθώς από εκεί είναι η καταγωγή του συζύγου Γιώργου Παπαστεργίου, η Νινέτα Παπαστεργίου. «Πριν 24 χρόνια που ήρθα πρώτη φορά, σκέφτηκα πως μια μέρα θα κάνω κάτι εδώ. Συνέβαιναν πράγματα και καταστάσεις που συνέκλιναν στο να έρθουμε στους Κήπους», λέει χαμογελώντας περιγράφοντάς την ιστορία της δημιουργίας του εστιατορίου «Μαργαρίτες» και του ξενώνα «Κήποι Αγγέλων». Η Μελίνα Δέρβα , ιδιοκτήτρια του ομώνυμου ξενώνα – από τους πιο νεαρούς σε ηλικία – μας υποδέχεται με τον γιό της να παίζει στην αυλή. «Όνειρο γονέων ο ξενώνας», μας λέει χαρακτηριστικά «και κάποια στιγμή έγινε. Πάντα υπήρχε μια σκέψη και έτσι περάσαμε στην πράξη. Ως περίεργο και ασυνήθιστο πήρε το όνομά μου».
Για την ιστορία:
Κάντε μια βόλτα στα μοναδικής αρχιτεκτονικής γεφύρια των Κήπων.
Το τρίτοξο γεφύρι του Μύλου, το γεφύρι του Πιτσιώνη, που βρίσκεται στη δεξιά πλευρά του δρόμου, έξω από το χωριό. Το γεφύρι του Κοντοδήμου ή Λαζαρίδη που ένωνε τα χωριά Κήποι και Κουκούλι και φυσικά το περίφημο μονότοξο γεφύρι του Κόκκορου.
Κάντε μια βόλτα στα μοναδικής αρχιτεκτονικής γεφύρια των Κήπων.
Το τρίτοξο γεφύρι του Μύλου, το γεφύρι του Πιτσιώνη, που βρίσκεται στη δεξιά πλευρά του δρόμου, έξω από το χωριό. Το γεφύρι του Κοντοδήμου ή Λαζαρίδη που ένωνε τα χωριά Κήποι και Κουκούλι και φυσικά το περίφημο μονότοξο γεφύρι του Κόκκορου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου