Μια διήμερη απόδραση είναι ό,τι ακριβώς χρειάζεται κανείς για να ξεσκάσει και για να φτιάξει η διάθεσή του. Με μια απόφαση της ψιλοτελευταίας στιγμής, μαζευτήκαμε μια μικρή παρέα και την κάναμε το σ/κ στα Ζαγοροχώρια, τα οποία είναι μακράν από τα ομορφότερα μέρη που έχω δει ποτέ. Βουνά και ατελείωτο πράσινο με πορτοκαλί πινελιές τώρα που φθινοπώριασε, πέτρινα χωριουδάκια σκαρφαλωμένα σε πλαγιές με απίστευτη θέα, πλατείες με πλατάνια, μονοπάτια στο χείλος του γκρεμού, μικρές βάθρες ανάμεσα σε ψηλά βράχια και το βράδυ ένας ουρανός πλημμυρισμένος με αστέρια.
Ομορφιά όπου κι έστρεφες το βλέμμα.
Ομορφιά όπου κι έστρεφες το βλέμμα.
Μεγάλο Πάπιγκο.Αυτός είναι ο ξενώνας στον οποίον μέναμε. Προσεγμένος μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια.
Η "καμήλα".Κορυφές που μοιάζουν με καμήλα. Η θέα από το Μεγάλο Πάπιγκο.
Γέφυρα στο δρόμο ανάμεσα στην Αρίστη και το Μεγάλο Πάπιγκο.
Η χαράδρα του Βίκου.Η θέα είναι από παρατηρητήριο στο χωριό Βίκος.
Βίκος.Δρομάκι του χωριού.
Σπίτι στο Μονοδένρι.Θέλω κι εγώ ένα τέτοιο!
Μονή της Αγ. Παρασκευής στο Μονοδένρι.Απίστευτη θέα. Έβλεπε κι αυτή στη χαράδρα του Βίκου.
Σπηλιά της Αγ. Παρασκευής.Για να φτάσεις μέχρι εκεί, προχωράς σε ένα στενό μονοπάτι, κάτω υπάρχει γκρεμός, η θέα είναι απίστευτη και κάποια στιγμή μπαίνεις μέσα σε πυκνή βλάστηση και νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε κάποιο σκηνικό του Άρχοντα!
Πέτρινη γέφυρα στο δρόμο για Τσεπέλοβο.(Αν δεν κάνω λάθος.)
Λουλουδάκια στα σκαλοπάτια κάποιας εισόδου.Όμορφα, ε;
Δίλοφο.Χαρακτηριστή αρχιτεκτονική των Ζαγοροχωρίων γενικότερα.
Πρωτότυπη ταμπέλα καταστήματος στην Ελάτη.
Οι "πισίνες" στο Ρόκοβο.Ξε-τρε-λά-θη-κα.
Αν όλα πάνε καλά -αν γλιτώσω δηλαδή το χειρουργείο και αν βελτιωθεί η κατάσταση του γονάτου μου- σκοπεύω να ξαναεπισκεφτώ τα Ζαγοροχώρια κατά άνοιξη μεριά. Έχει τόσες πολλές διαδρομές και μονοπάτια στο βουνό που θέλω να κάνω!
Γενικά τα Ζαγοροχώρια αξίζουν τον κόπο. Να τα επισκεφτείτε οπωσδήποτε!
ΠΗΓΗ: http://koukouroukoumantalakia.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου