Ο Κυπριανός ήταν ένας καλόγερος που στα τέλη του 18ου αιώνα ή στις αρχές του 19ου ήρθε και εγκαταστάθηκε στο χωριό μας, αναλαμβάνοντας τη τύχη του μοναστηριού της Παναγίας.
Η παρουσία του σφράγισε το μοναστήρι της Παναγίας και η προσφορά του στο χωριό μας θεωρείται ανεκτίμητη.
Σαν τόπος γέννησης του αναφέρεται ότι ήταν το Τεπελένι της Αλβανίας και πρέπει να γεννήθηκε το 1744, γενέθλιο έτος και του συνομήλικου του Αλή Πασάς Τεπελενλή, με το οποίο όπως θα δούμε παρακάτω τον ένωνε ένας ισχυρός δεσμός.
Δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς ήρθε ο ιερομόναχος Κυπριανός στο Ντομπρίνοβο. Ξέρουμε όμως ότι αυτό έγινε την εποχή που ο Αλή Πασάς διοικούσε τα Γιάννινα (μεταξύ 1788 και 1822).
Ο καλόγερος ήρθε στο χωριό μας, από το μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στο όρος Σινά και μάλιστα λέγεται ότι μαζί του έφερε και ένα πολύ μεγάλο χρηματικό ποσό.
Ο λόγος που προτίμησε το χωριό μας ήταν πως ήδη στο Ντομπρίνοβο έμειναν μόνιμα κάποιοι συγγενείς του*.
Όταν ο πρώην Σιναΐτης καλόγερος έφθασε στο χωριό μας ζήτησε από τους δημογέροντες να του παραχωρήσουν το μοναστήρι της Παναγίας.
Αυτοί φαίνεται ότι απάντησαν αρνητικά στο αίτημα του άγνωστου σε αυτούς καλογέρου, φοβούμενοι μήπως αυτός ιδιωτικοποιηθεί τις εκτάσεις της μονής.
Τότε ο ιερομόναχος απευθύνθηκε στον Αλή Πασά που ήταν φίλος και πατριώτης του. Ήταν μάλιστα και «ομογάλακτοι» αφού η ιστορία θέλει τη μητέρα του μοναχού να θηλάζει μαζί με τον μικρό Κυπριανό και τον συνομήλικο του γειτονόπουλο, Αλή.
Έτσι ο ιερομόναχος θεωρούνταν σαν αδελφός του «λιονταριού της Ηπείρου».
Ο Αλή Πάσας όταν άκουσε το αίτημα του Κυπριανού έγραψε μια επιστολή προς τους δημογέροντες του χωριού και απαιτούσε από αυτούς απειλώντας τους, να κάνουν δεκτό το αίτημα του «αδελφού» του.
Η επιστολή αυτή με την υπογραφή του Αλή σώζονταν για χρόνια στο σπίτι του παλιού άρχοντα του χωριού μας, του κυρ Νίκου Νικολαΐδη και καταστράφηκε το 1943 όταν οι ναζί έκαψαν το χωριό μας.
Ο Κυπριανός λοιπόν από τη στιγμή που ανέλαβε το μοναστήρι φρόντισε για τη ριζική του ανανέωση.
Έκανε έργα μέσα στο ναό που λέγεται ότι επηρέασαν ακόμη και τη μορφή του καθώς και στον προαύλιο χώρο αυτού.
Η Παναγία επί των ημερών του γίνεται ένα από τα σπουδαιότερα και πιο πλούσια της μοναστήρια της Ηπείρου.
Ακόμη και οι λεηλασίες που έγιναν στη μονή το 1822 από τα Οθωμανικά στρατεύματα που τη χρονιά εκείνη νίκησαν τον Αλή, μόνο πρόσκαιρα σκίασαν τη λάμψη του μοναστηριού μας.
Η Παναγία του Ντομπρίνοβου τον 19ο αιώνα, χάρη στη παρουσία του σπουδαίου αυτού καλόγερου, ζει τη «χρυσή εποχή της».
Στην ιδιοκτησία της έχει χωράφια, νεροτριβιές και μύλους ενώ στα Γιάννινα διαθέτει ακόμη και χάνι.
Η σφραγίδα του καλόγερου είναι τόσο έντονη που όλοι μιλούν πλέον για το μοναστήρι του Κυπριανού και όχι για αυτό της Παναγίας.
Η προσφορά του όμως δεν σταματά εδώ.
Κτίζει σε υψόμετρο 2200 μέτρων στις κορυφές της Τύμφης το εκκλησάκι του Αϊ Δημήτρη που το χρησιμοποίησε ο ίδιος και ως σκίτη.
Συμμετείχε όμως ενεργά και σε έργα υποδομής του χωριού μας αφού συνέβαλε στις δαπάνες για την ύδρευση του.
Το 1816, χάρη και στη συμμετοχή του καλόγερου κατασκευάστηκε στο Ντομπρίνοβο ένα νέο δίκτυο ύδρευσης που έλυσε ένα μεγάλο και χρόνιο πρόβλημα των προγόνων μας, φέρνοντας νερό από πήγες στην Τύμφη, που κατέληγε σε δυο βρύσες μέσα στο χωριό μας.
Η μια ήταν κοντά στο σπίτι του κυρ Νίκου και η άλλη κοντά στη σημερινή βρύση στο μεσοχώρι (στη πλατεία του Άγιου Νικόλαου).
Αυτά λοιπόν είναι ορισμένα από τα έργα ενός σπουδαίου ανθρώπου, του καλόγερου Κυπριανού.
Η παρουσία του αποδείχθηκε ιδιαίτερα σημαντική για το Ντομπρίνοβο και η προσφορά του αναγνωρίστηκε και εκτιμήθηκε από όλους τους Ντομπρινοβήτες.
Ήταν δε τέτοια η εκτίμηση που έτρεφαν για τον ιερομόναχο που μετά τον θάνατο του ένα από τα κόκαλα του μπήκε σε οστεοφυλάκιο και τοποθετήθηκε στο ιερό της Μονής.
Δυστυχώς το 2009 οι ιερόσυλοι που σύλησαν τους ναούς του χωριού μας, πήραν μαζί τους και αυτό το θρησκευτικό κειμήλιο.
* Σύμφωνα με μαρτυρία του μπαρμπά Τάσου του Παπανικολάου, ο συγγενής του Κυπριανού ήταν ένας πρώτος του ξάδελφος που ήταν παπάς.
Ο ιερέας αυτός γηροκόμησε μια άκληρη γριά Ντομπρινοβίτισα και έτσι κληρονόμησε το σπίτι της.
Λεγόταν παπά Ναστάσης και ήταν πρόγονος της οικογένειας Παπανικολάου, στο σπίτι δε αυτού έμεινε ο Κυπριανός στο διάστημα που γινόταν τα έργα στην εκκλησία.
ΠΗΓΗ: http://www.iliochori.net
Η παρουσία του σφράγισε το μοναστήρι της Παναγίας και η προσφορά του στο χωριό μας θεωρείται ανεκτίμητη.
Σαν τόπος γέννησης του αναφέρεται ότι ήταν το Τεπελένι της Αλβανίας και πρέπει να γεννήθηκε το 1744, γενέθλιο έτος και του συνομήλικου του Αλή Πασάς Τεπελενλή, με το οποίο όπως θα δούμε παρακάτω τον ένωνε ένας ισχυρός δεσμός.
Δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς ήρθε ο ιερομόναχος Κυπριανός στο Ντομπρίνοβο. Ξέρουμε όμως ότι αυτό έγινε την εποχή που ο Αλή Πασάς διοικούσε τα Γιάννινα (μεταξύ 1788 και 1822).
Ο καλόγερος ήρθε στο χωριό μας, από το μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στο όρος Σινά και μάλιστα λέγεται ότι μαζί του έφερε και ένα πολύ μεγάλο χρηματικό ποσό.
Ο λόγος που προτίμησε το χωριό μας ήταν πως ήδη στο Ντομπρίνοβο έμειναν μόνιμα κάποιοι συγγενείς του*.
Όταν ο πρώην Σιναΐτης καλόγερος έφθασε στο χωριό μας ζήτησε από τους δημογέροντες να του παραχωρήσουν το μοναστήρι της Παναγίας.
Αυτοί φαίνεται ότι απάντησαν αρνητικά στο αίτημα του άγνωστου σε αυτούς καλογέρου, φοβούμενοι μήπως αυτός ιδιωτικοποιηθεί τις εκτάσεις της μονής.
Τότε ο ιερομόναχος απευθύνθηκε στον Αλή Πασά που ήταν φίλος και πατριώτης του. Ήταν μάλιστα και «ομογάλακτοι» αφού η ιστορία θέλει τη μητέρα του μοναχού να θηλάζει μαζί με τον μικρό Κυπριανό και τον συνομήλικο του γειτονόπουλο, Αλή.
Έτσι ο ιερομόναχος θεωρούνταν σαν αδελφός του «λιονταριού της Ηπείρου».
Ο Αλή Πάσας όταν άκουσε το αίτημα του Κυπριανού έγραψε μια επιστολή προς τους δημογέροντες του χωριού και απαιτούσε από αυτούς απειλώντας τους, να κάνουν δεκτό το αίτημα του «αδελφού» του.
Η επιστολή αυτή με την υπογραφή του Αλή σώζονταν για χρόνια στο σπίτι του παλιού άρχοντα του χωριού μας, του κυρ Νίκου Νικολαΐδη και καταστράφηκε το 1943 όταν οι ναζί έκαψαν το χωριό μας.
Ο Κυπριανός λοιπόν από τη στιγμή που ανέλαβε το μοναστήρι φρόντισε για τη ριζική του ανανέωση.
Έκανε έργα μέσα στο ναό που λέγεται ότι επηρέασαν ακόμη και τη μορφή του καθώς και στον προαύλιο χώρο αυτού.
Η Παναγία επί των ημερών του γίνεται ένα από τα σπουδαιότερα και πιο πλούσια της μοναστήρια της Ηπείρου.
Ακόμη και οι λεηλασίες που έγιναν στη μονή το 1822 από τα Οθωμανικά στρατεύματα που τη χρονιά εκείνη νίκησαν τον Αλή, μόνο πρόσκαιρα σκίασαν τη λάμψη του μοναστηριού μας.
Η Παναγία του Ντομπρίνοβου τον 19ο αιώνα, χάρη στη παρουσία του σπουδαίου αυτού καλόγερου, ζει τη «χρυσή εποχή της».
Στην ιδιοκτησία της έχει χωράφια, νεροτριβιές και μύλους ενώ στα Γιάννινα διαθέτει ακόμη και χάνι.
Η σφραγίδα του καλόγερου είναι τόσο έντονη που όλοι μιλούν πλέον για το μοναστήρι του Κυπριανού και όχι για αυτό της Παναγίας.
Η προσφορά του όμως δεν σταματά εδώ.
Κτίζει σε υψόμετρο 2200 μέτρων στις κορυφές της Τύμφης το εκκλησάκι του Αϊ Δημήτρη που το χρησιμοποίησε ο ίδιος και ως σκίτη.
Συμμετείχε όμως ενεργά και σε έργα υποδομής του χωριού μας αφού συνέβαλε στις δαπάνες για την ύδρευση του.
Το 1816, χάρη και στη συμμετοχή του καλόγερου κατασκευάστηκε στο Ντομπρίνοβο ένα νέο δίκτυο ύδρευσης που έλυσε ένα μεγάλο και χρόνιο πρόβλημα των προγόνων μας, φέρνοντας νερό από πήγες στην Τύμφη, που κατέληγε σε δυο βρύσες μέσα στο χωριό μας.
Η μια ήταν κοντά στο σπίτι του κυρ Νίκου και η άλλη κοντά στη σημερινή βρύση στο μεσοχώρι (στη πλατεία του Άγιου Νικόλαου).
Αυτά λοιπόν είναι ορισμένα από τα έργα ενός σπουδαίου ανθρώπου, του καλόγερου Κυπριανού.
Η παρουσία του αποδείχθηκε ιδιαίτερα σημαντική για το Ντομπρίνοβο και η προσφορά του αναγνωρίστηκε και εκτιμήθηκε από όλους τους Ντομπρινοβήτες.
Ήταν δε τέτοια η εκτίμηση που έτρεφαν για τον ιερομόναχο που μετά τον θάνατο του ένα από τα κόκαλα του μπήκε σε οστεοφυλάκιο και τοποθετήθηκε στο ιερό της Μονής.
Δυστυχώς το 2009 οι ιερόσυλοι που σύλησαν τους ναούς του χωριού μας, πήραν μαζί τους και αυτό το θρησκευτικό κειμήλιο.
* Σύμφωνα με μαρτυρία του μπαρμπά Τάσου του Παπανικολάου, ο συγγενής του Κυπριανού ήταν ένας πρώτος του ξάδελφος που ήταν παπάς.
Ο ιερέας αυτός γηροκόμησε μια άκληρη γριά Ντομπρινοβίτισα και έτσι κληρονόμησε το σπίτι της.
Λεγόταν παπά Ναστάσης και ήταν πρόγονος της οικογένειας Παπανικολάου, στο σπίτι δε αυτού έμεινε ο Κυπριανός στο διάστημα που γινόταν τα έργα στην εκκλησία.
ΠΗΓΗ: http://www.iliochori.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου