Οι ευεργέτες του Ντομπρίνοβου!

Ο ευεργετισμός υπήρξε ένα ιδιαίτερο φαινόμενο στη νεοελληνική ιστορία, δημιούργησε παράδοση στην προεπαναστατική περίοδο και συνετέλεσε τα μέγιστα στην αναγέννηση του Έθνους και του Ελληνικού κράτους.
Δεν ήταν λίγοι οι Έλληνες που ξεκίνησαν από μια φτωχή γωνιά της πατρίδας μας και αφού δούλεψαν σκληρά, σε τόπους ξένους και πλούτισαν, δεν ξέχασαν την πατρίδα τους και με διάφορους τρόπους φρόντισαν και βοήθησαν με χορηγίες των για να κτισθούν σχολεία, εκκλησίες, γεφύρια, να πραγματοποιηθούν διάφορα κοινωφελή έργα, να βοηθηθούν άποροι κλπ.
Στην περιοχή του Ζαγορίου υπήρξαν άφθονοι ευεργέτες. Το φαινόμενο αυτό δεν θα μπορούσε να απουσιάσει και από το χωριό μας. Έτσι, ο Ν. Έξαρχος στο βιβλίο του «Το Ντομπρίνοβο» κάνει αναφορά και στους ευεργέτες του «Ντομπρίνοβου». Γράφει συγκεκριμένα:   

Το 1816 ο ηγούμενος Κυπριανός έδωσε ένα σημαντικό ποσό για να φτιαχτεί υδραγωγείο στο χωριό. Το 1857 ό Απόστολος Γεωργίου έδωσε 2500 γρόσια, και την ίδια χρονιά ο Νικόλαος Καρκαηδόνης 4000 γρόσια για την ανέ¬γερση του πρώτου σχολείου, ενώ για τον ίδιο σκοπό ο Νίκου Θόδωρου (Νίκος Θεοδώρου) έδινε για μεγάλο διά¬στημα, απ' το 1854 ως το 1870, 300 γρόσια το χρόνο.
2500 γρόσια προσέφερε ο Γ. Βρυάζης το 1873 για καλντιρίμια στο χωριό κι αρκετά χρήματα για το υφαντή¬ριο.  Ο Αντώνης Γιαννούσης κι ο Μιχάλης Κοκοράβας έ¬δωσαν από 250 γρόσια για μια βρύση του χωριού. Αλλ’  ο κατάλογος δεν τελειώνει εδώ. Θ' άξιζε ν' αναφερθούν κι άλλοι, ανάμεσα τους: ο Γ. Νικολαΐδης, ο Αντώνης Ρέττος κι ο Μιχάλης Νασιώκας, η οικογένεια Πέτσου, που έχτισε την ομώνυμη γέφυρα στον Ποταμό «Βάλε - Μάρε» το 1880, η Αικατερίνη Πριμηκήρη απ' τη Λάιστα, πρόσφατα ο Νίκος Πολυμερίδης, και πολλοί πού τα ονόματα τους έχουν χαθεί.