Στο βιβλίο με τον τίτλο "Το Σκαμνέλι", ο συγγραφέας του Οδυσσέας Θ. Φραγκούλης, κάνει αναφορά στην ιστορία, τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις του χωριού του. Μεταξύ των άλλων κάνει και μία μικρή αναφορά για το τι γινόταν στο χωριό τις ημέρες των Χριστουγέννων τα παλαιότερα χρόνια.
Συγκεκριμένα, στο κεφάλαιο με τον τίτλο "Θρησκευτική ζωή", αναφέρει τα εξής:
" Σαν έρχουνταν οι μέρες για τα Χριστούγεννα, οι ετοιμασίες ήταν μεγάλες παρά το ότι ήταν χειμώνας.
Τα σπίτια συγυρίζονταν με επιμέλεια και έλαμπαν από καθαριότητα. Η καθαριότητα των ρούχων γίνονταν τώρα «γιατί τα Δωδεκαήμερα καθώς έλεγαν δεν πλένουν ρούχα επειδή είναι Δρύμες και τα ρούχα λιώνουν». Τα πρόσφορα ετοιμάζουνταν και μαζί μ' αυτά και οι κουλούρες «οι καλεντίνες» σε σχήμα οκτώ (8) για τα παιδιά. Που σαν έρχουνταν την παραμονή στα σπίτια τους, έδιναν με την κουλούρα και ξηρούς καρπούς, καρύδια, λεφτόκαρα, κεράσια στεγνά και ό,τι άλλα φρούτα είχαν. Όσο χιόνι και αν ήταν οι δρόμοι μες το χωριό καθαρίζουνταν ως την εκκλησία. Και άμα σήμαινε ο ξύλινος σήμαντρος — δεν επιτρέπονταν τα πρώτα χρόνια της δουλείας οι καμπάνες — τότε ξεκινούσαν με τα μικρά φαναράκια για να παρακολουθήσουν την ακολουθία. Αργότερα το καμπαναριό εφοδιάστηκε με μεγάλες και μικρές καμπάνες και με σιδερένιο σήμαντρο. Τις μέρες αυτές μιλούσαν στα παιδιά για τα «καψόρια» που γυρίζουν τη νύχτα στους δρόμους και παίρνουν την μιλιά των ανθρώπων και τους κάνουν κακό".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου