Την εποχή που το Ηλιοχώρι έσφυζε από ζωή, η εικόνα του ήταν πολύ διαφορετική από τη σημερινή. Τα σπίτια του ήταν πολύ περισσότερα και γεμάτα κόσμο. Οι εικόνες της καθημερινότητας πολύ διαφορετικές από τις σημερινές. Οι άνδρες και οι γυναίκες του χωριού σηκωνόταν από νωρίς το πρωί για να προλάβουν τις δουλειές της ημέρας. Οι ασχολίες τους πολλές. Όργωμα, σπορά, περιποίηση και βοσκή ζώων και μέσα σ’ όλα τ’ άλλα και οι δουλειές του σπιτιού. Μία όμορφη εικόνα του πρωινού των παλαιότερων χρόνων στο Ηλιοχώρι μας δίνει ο Ν. Έξαρχος στο βιβλίο του με τίτλο «Το Ντομπρίνοβο». Γράφει λοιπόν ο συγγραφέας:
«Μια πολύ ειδυλλιακή ώρα στο Ντομπρίνοβο είναι το γλυκοχάραμα. Είναι ή ώρα πού ξυπνούν τα πουλιά και πού οι νέες γυναίκες ξεκινούσαν τα παλαιότερα χρόνια για να πάνε στα ποτάμια Βάλε Μάρε και Βαλερά, να πλύνουν τα ρούχα. Σε τέτοιες στιγμές του πρωινού ξεκινήματος ροδίζει απ' το χρυσό φώς ή ανατολή, και στη δύση αρχίζει να υποχωρεί το σκοτάδι. Την ίδιαν ώρα ο αυγερινός τραβάει τον αιώνιο δρόμο του προς τη δύση, ενώ πέρα μακριά τα βουνά της Τύμφης και του Σμόλικα γλυκοχαράζουν.
Η γοητεία από τ' όμορφο τοπίο του Ντομπρίνοβου, λίγο μετά τα ξημερώματα, με τα πουλιά και τα γαλάζια βουνά στο βάθος, μας θυμίζει το ηπειρώτικο τραγούδι:
Ερόδισ’ η ανατολή και ξημερών’ η δύση
γλυκοχαράζουν τα βουνά κι ο αυγερινός τραβιέται πάν τα πουλάκια στη βοσκή κ' οι λυγερές στη βρύση, βγαίνω κ' εγώ κι ο μαύρος μου και τα λαγωνικά μου. Βρίσκω μια κόρη πόπλενε σε μαρμαρένια βρύση.
Τα παλιά χρόνια, λοιπόν, οι γυναίκες έπρεπε να πλύνουν τα ρούχα τους στο ποτάμι ή στη βρύση, να τ' απλώσουν στον ήλιο πάνω στις πέτρες να στεγνώσουν και να τα μαζέψουν γρήγορα για να γυρίσουν.
Η μπουγάδα στο ποτάμι ήταν μια μορφή κοινωνικής επαφής, που τούς πρόσφερε την δυνατότητα να σχολιάζουν όλα τα γεγονότα του χωριού, να συζητούν για τούς άνδρες τους και τα προβλήματα τους, ν' ανταλλάσουν την πείρα τους και να λένε τα μυστικά τους.»
Πιστεύω να συμφωνείτε ότι η εικόνα που μας δίνει ο συγγραφέας είναι πολύ όμορφη και ασφαλώς ζωντανεύει αναμνήσεις σε πολλούς από τους ηλικιωμένους χωριανούς μας, που έζησαν αυτές τις στιγμές στα νιάτα τους!!!!
«Μια πολύ ειδυλλιακή ώρα στο Ντομπρίνοβο είναι το γλυκοχάραμα. Είναι ή ώρα πού ξυπνούν τα πουλιά και πού οι νέες γυναίκες ξεκινούσαν τα παλαιότερα χρόνια για να πάνε στα ποτάμια Βάλε Μάρε και Βαλερά, να πλύνουν τα ρούχα. Σε τέτοιες στιγμές του πρωινού ξεκινήματος ροδίζει απ' το χρυσό φώς ή ανατολή, και στη δύση αρχίζει να υποχωρεί το σκοτάδι. Την ίδιαν ώρα ο αυγερινός τραβάει τον αιώνιο δρόμο του προς τη δύση, ενώ πέρα μακριά τα βουνά της Τύμφης και του Σμόλικα γλυκοχαράζουν.
Η γοητεία από τ' όμορφο τοπίο του Ντομπρίνοβου, λίγο μετά τα ξημερώματα, με τα πουλιά και τα γαλάζια βουνά στο βάθος, μας θυμίζει το ηπειρώτικο τραγούδι:
Ερόδισ’ η ανατολή και ξημερών’ η δύση
γλυκοχαράζουν τα βουνά κι ο αυγερινός τραβιέται πάν τα πουλάκια στη βοσκή κ' οι λυγερές στη βρύση, βγαίνω κ' εγώ κι ο μαύρος μου και τα λαγωνικά μου. Βρίσκω μια κόρη πόπλενε σε μαρμαρένια βρύση.
Τα παλιά χρόνια, λοιπόν, οι γυναίκες έπρεπε να πλύνουν τα ρούχα τους στο ποτάμι ή στη βρύση, να τ' απλώσουν στον ήλιο πάνω στις πέτρες να στεγνώσουν και να τα μαζέψουν γρήγορα για να γυρίσουν.
Η μπουγάδα στο ποτάμι ήταν μια μορφή κοινωνικής επαφής, που τούς πρόσφερε την δυνατότητα να σχολιάζουν όλα τα γεγονότα του χωριού, να συζητούν για τούς άνδρες τους και τα προβλήματα τους, ν' ανταλλάσουν την πείρα τους και να λένε τα μυστικά τους.»
Πιστεύω να συμφωνείτε ότι η εικόνα που μας δίνει ο συγγραφέας είναι πολύ όμορφη και ασφαλώς ζωντανεύει αναμνήσεις σε πολλούς από τους ηλικιωμένους χωριανούς μας, που έζησαν αυτές τις στιγμές στα νιάτα τους!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου