Ένα από τα δέντρα που ευδοκιμούν στο χωριό μας, είναι και η κυδωνιά. Πριν λίγες μέρες που πήγα στο χωριό, το μάτι μου έπεσε πάνω σε μία κυδωνιά που ήταν φορτωμένη με κυδώνια. Ήταν πανέμορφη!
Τα κυδώνια ωριμάζουν από τον Οκτώβριο μέχρι τον Νοέμβριο και οι νοικοκυρές στο χωριό μας τα χρησιμοποιούσαν από παλιά για να φτιάξουν το γνωστό γλυκό κυδώνι ή τα έψηναν στο φούρνο και τα έτρωγαν.
Τα κυδώνια ωριμάζουν από τον Οκτώβριο μέχρι τον Νοέμβριο και οι νοικοκυρές στο χωριό μας τα χρησιμοποιούσαν από παλιά για να φτιάξουν το γνωστό γλυκό κυδώνι ή τα έψηναν στο φούρνο και τα έτρωγαν.
Σήμερα βέβαια το κυδώνι χρησιμοποιείται πέραν της ζαχαροπλαστικής και στη μαγειρική.
Για να γνωρίσουμε καλύτερα το συγκεκριμένο δέντρο σας παραθέτουμε τις πληροφορίες που βρήκαμε στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα στη σελίδα www.livepedia.gr/index.php/Κυδωνιά
Για να γνωρίσουμε καλύτερα το συγκεκριμένο δέντρο σας παραθέτουμε τις πληροφορίες που βρήκαμε στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα στη σελίδα www.livepedia.gr/index.php/Κυδωνιά
Κυδωνιά.
Καρποφόρο δέντρο της οικογένειας των μηλοειδών, το μεγαλύτερο σχετικά με το μέγεθος των καρπών. Είναι συγγενικό της αχλαδιάς. Δε μεγαλώνει πολύ το δέντρο κι ο κορμός του σπάνια είναι ευθυτενής. Διακλαδίζεται αρκετά προς τα πλάγια και γι' αυτό χρειάζεται η απόσταση από το ένα φυτό στο άλλο να είναι 4 - 5 μ.
Η κυδωνιά ευδοκιμεί στα ζεστά και δροσερά κλίματα. Η καταγωγή της είναι από την Περσία και καλλιεργείται ευρύτατα στη Μεσόγειο για τους αρωματικούς καρπούς της, από τους οποίους παρασκευάζουν γλυκά και κομπόστες. Ωμό, το κυδώνι, δεν τρώγεται με πολύ ευχαρίστηση, γιατί στυφίζει λίγο και είναι βαρύ για το στομάχι. Τα κυδώνια είναι μεγαλύτερα από τα αχλάδια, με ανώμαλη χνουδωτή επιφάνεια, κιτρινωπό και με καταπληκτικό άρωμα. Καλύτερα θεωρούνται της Πορτογαλίας και της Αλγερίας.
Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα κι εμβολιασμό. Επειδή οι ρίζες του δέντρου δεν εισχωρούν βαθιά στη γη και βρίσκονται κοντά στην επιφάνεια, πρέπει το χώμα να είναι παχύ, υγρό και χωρίς ασβέστιο. Μέχρι να μεγαλώσει είναι αναγκαία η ταχτική παρακολούθηση της ανάπτυξής του. Με ειδικό τρόπο πρέπει να γίνεται το κλάδεμα, έτσι, ώστε να απελευθερώνεται από τα περιττά κλαδιά και ν' απομακρύνονται τα βλαβερά κλαδιά άλλων αναρριχητικών φυτών.
Τα κυδώνια ωριμάζουν το φθινόπωρο, οπότε και μαζεύονται.
Οι ασθένειες που προσβάλλουν το δέντρο είναι:
• Η χλώρωση (όταν το έδαφος είναι ασβεστούχο).
• Εχθροί επίσης είναι τα ξυλοφάγα έντομα.
• Το ωίδιο, τέλος, προσβάλλει τα φύλλα και τους καρπούς και καταπολεμάται με το θειάφισμα.
Καρποφόρο δέντρο της οικογένειας των μηλοειδών, το μεγαλύτερο σχετικά με το μέγεθος των καρπών. Είναι συγγενικό της αχλαδιάς. Δε μεγαλώνει πολύ το δέντρο κι ο κορμός του σπάνια είναι ευθυτενής. Διακλαδίζεται αρκετά προς τα πλάγια και γι' αυτό χρειάζεται η απόσταση από το ένα φυτό στο άλλο να είναι 4 - 5 μ.
Η κυδωνιά ευδοκιμεί στα ζεστά και δροσερά κλίματα. Η καταγωγή της είναι από την Περσία και καλλιεργείται ευρύτατα στη Μεσόγειο για τους αρωματικούς καρπούς της, από τους οποίους παρασκευάζουν γλυκά και κομπόστες. Ωμό, το κυδώνι, δεν τρώγεται με πολύ ευχαρίστηση, γιατί στυφίζει λίγο και είναι βαρύ για το στομάχι. Τα κυδώνια είναι μεγαλύτερα από τα αχλάδια, με ανώμαλη χνουδωτή επιφάνεια, κιτρινωπό και με καταπληκτικό άρωμα. Καλύτερα θεωρούνται της Πορτογαλίας και της Αλγερίας.
Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα κι εμβολιασμό. Επειδή οι ρίζες του δέντρου δεν εισχωρούν βαθιά στη γη και βρίσκονται κοντά στην επιφάνεια, πρέπει το χώμα να είναι παχύ, υγρό και χωρίς ασβέστιο. Μέχρι να μεγαλώσει είναι αναγκαία η ταχτική παρακολούθηση της ανάπτυξής του. Με ειδικό τρόπο πρέπει να γίνεται το κλάδεμα, έτσι, ώστε να απελευθερώνεται από τα περιττά κλαδιά και ν' απομακρύνονται τα βλαβερά κλαδιά άλλων αναρριχητικών φυτών.
Τα κυδώνια ωριμάζουν το φθινόπωρο, οπότε και μαζεύονται.
Οι ασθένειες που προσβάλλουν το δέντρο είναι:
• Η χλώρωση (όταν το έδαφος είναι ασβεστούχο).
• Εχθροί επίσης είναι τα ξυλοφάγα έντομα.
• Το ωίδιο, τέλος, προσβάλλει τα φύλλα και τους καρπούς και καταπολεμάται με το θειάφισμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου