Οι Καταρράκτες της «Μπάλτα Ντι Στρίγκα» στο Ηλιοχώρι Ζαγορίου είναι ένας προορισμός απείρου φυσικού κάλλους!!!!!

Την Κυριακή, σύμφωνα με τις προβλέψεις της ΕΜΥ, η ημέρα θα ήταν ηλιόλουστη και μία παρέα 8 ατόμων αποφασίσαμε να επισκεφθούμε το Ηλιοχώρι και να κάνουμε πεζοπορία μέχρι τους καταρράκτες της «Μπάλτα Ντι Στρίγκα».

Φθάσαμε στο χωριό την ώρα που τελείωνε η λειτουργία στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, ανάψαμε από ένα  κεράκι και μετά  πήραμε το μονοπάτι για τους καταρράκτες.

Μαζί μας και η Ήρα, ένα πανέξυπνο και υπάκουο λυκόσκυλο. Το μονοπάτι κατηφορικό και βατό, αλλά οι γυναίκες της παρέας, σε κάποια σημεία, δυσκολεύτηκαν λιγάκι.

Τα χρώματα γύρω μας υπέροχα. Κίτρινο, καφέ, πράσινο, ανοιχτό πράσινο, κόκκινο κλπ άψογα συνδυασμένα στον καμβά της φύσης.

Μετά από 20 περίπου λεπτά πεζοπορίας φθάνουμε. Πριν δούμε τους καταρράκτες, ακούμε το θόρυβο από το νερό που πέφτει από ψηλά. Μας προδιαθέτει για το τι θα δούμε. Στο τέλος του, το μονοπάτι είναι λίγο δύσκολο αλλά το κατεβαίνουμε με προσοχή και το θέαμα που αντικρίζουμε είναι υπέροχο.

Οι περισσότεροι της παρέας το βλέπουν για πρώτη φορά και μένουν έκθαμβοι. Το νερό στον μεγάλο καταρράκτη και στη λίμνη που σχηματίζει είναι αρκετά αυξημένο, λόγω της εποχής και πέφτει με ορμή και θόρυβο.Αν ήταν καλοκαίρι σίγουρα θα κάναμε βουτιές στη μικρή λίμνη.

  Δυστυχώς για μας, δεν μπορούσαμε να έχουμε αυτή την απόλαυση. Η μόνη βέβαια που την είχε, ήταν η «Ήρα». Το λυκόσκυλο της παρέας  μπαινόβγαινε ακατάπαυστα στο νερό, που σημειωτέον ήταν παγωμένο αλλά έδειχνε ότι το απολάμβανε. 

Κατεβήκαμε στη συνέχεια πιο κάτω από άλλο μονοπάτι, για να μπορούμε να βλέπουμε ταυτόχρονα και τους τρεις καταρράκτες που είναι στη σειρά, ώστε να απολαύσουμε ολοκληρωμένη τη θέα του τοπίου και η επιλογή μας αυτή μας δικαίωσε. Η εικόνα που αντικρίζαμε ήταν υπέροχη. Οι φίλοι μας, που ήρθαν για πρώτη φορά, ήταν εντυπωσιασμένοι αλλά επαναλαμβάνω ότι, κατά την άποψή μου, αυτή που ευχαριστήθηκε περισσότερο ήταν η «Ήρα», το λυκόσκυλο της παρέας, που δεν σταμάτησε στιγμή να μπαινοβγαίνει στο νερό.

Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι για την επιστροφή μας στο χωριό είχε ανηφόρα αρκετή. Σιγά- σιγά όμως  και γεμάτοι από ευχάριστες  εντυπώσεις και συναισθήματα που αποκομίσαμε από την επίσκεψή μας στους καταρράκτες, ανεβήκαμε όλοι μας στο χωριό και μόλις φτάσαμε, καθίσαμε κάτω από τον τεράστιο πλάτανο να ξεκουραστούμε. 

Το θέμα είναι ότι κάθε φορά που επιστρέφω από παρόμοιες  πεζοπορίες στους καταρράκτες του Ηλιοχωρίου, αρχίζω να σκέφτομαι πότε θα είναι η επόμενη φορά που θα ξαναπάω!
Αν ποτέ βρεθείτε στο Ζαγόρι, μη παραλείψετε να επισκεφθείτε και τους καταρράκτες της «Μπάλτα Ντι Στρίγκα» στο Ηλιοχώρι. Η ομορφιά του τοπίου θα σας αποζημιώσει για την μικρή ταλαιπωρία που θα υποστείτε από την πεζοπορία.-