Κι όμως υπάρχουν σήμερα στο Ζαγόρι σπίτια έρημα, που περιμένουν καρτερικά να ξαναζωντανέψουν!

Τα προηγούμενα χρόνια, το Ζαγόρι, όπως και όλη η Ελληνική ύπαιθρος, πληγώθηκε. Ειδικά μετά τον πόλεμο και τα όσα επακολούθησαν, οι άνθρωποι έφυγαν να ζήσουν μια καλύτερη ζωή. Αναπτύχθηκε το φαινόμενο της αστυφιλίας. Τα σπίτια, που άλλοτε έσφυζαν από ζωή, σφάλισαν. Κάποιοι δεν ξαναγύρισαν πίσω. Έμειναν στα ξένα. Και κείνοι που έμειναν στα χωριά, κουβαλούν τις αναμνήσεις και την πίκρα για όσα χάθηκαν.

Περπατώντας σήμερα στα καλντερίμια των γραφικών χωριών του Ζαγορίου, συναντάς  σπίτια έρημα, που οι πόρτες τους είναι κλειδωμένες, ενώ τα παράθυρά τους χάσκουν ορθάνοιχτα και τρίζουν  στο φύσημα του αέρα αλλά  και σπίτια τα οποία έχουν μεταβληθεί σε χαλάσματα.

Το παρήγορο όμως είναι ότι βλέπεις πολλά παραδοσιακά σπίτια να έχουν ανακαινισθεί και παράλληλα να έχουν δημιουργηθεί  σύγχρονα καταλύματα και καταστήματα εστίασης, τα οποία εξυπηρετούν τους επισκέπτες της περιοχής . Είναι το καινούργιο που έρχεται και δίνει πλέον ελπίδα σε όσους είχαν απομείνει στα χωριά.

Ας ευχηθούμε λοιπόν να επιστρέψουν κι άλλοι Ζαγορίσιοι στον τόπο τους και να δούμε σύντομα να ανακαινίζονται ή να ξαναγίνονται από την αρχή τα σπίτια που έχουν μεταβληθεί σε χαλάσματα και να ξαναγεμίζουν από ζωή.-