Η τελετή της Αγάπης . *

 Άλλο χαρακτηριστικό έθιμο του Πάσχα στο Ντομπρίνοβο είναι «το έθιμο της Αγάπης» πού γίνεται στη Δεύ­τερη Ανάσταση, το απόγευμα της Κυριακής. Στο τέλος της θρησκευτικής τελετής συνηθίζεται καθένας να χαιρετιέ­ται και να φιλιέται με τον παπά, και αμέσως να παίρνει πλάι εκεί σειρά, καρτερώντας όλους τούς άλλους συγχωρια­νούς του να περάσουν, να φιλήσουν και να φιληθούν σταυ­ρωτά στα μάγουλα με τούς συμπατριώτες τους και ν' αν­ταλλάξουν μαζί τους θερμές ευχές και αντευχές. Το ίδιο κάμνουν κ' οι γυναίκες ξεχωριστά στον γυναικωνίτη.

Το έθιμο αυτό γίνονταν αιτία να σκορπίσουν πολλά μικρά και μεγάλα σύννεφα, πού από μήνες είχαν μαζευτεί μόνιμα ανάμεσα σε διάφορα άτομα από μικροπαρεξηγήσεις στα κομματικά του χωριού. Το έθιμο, λοιπόν, της Αγάπης του Πάσχα ήταν μια θρησκευτική ευκαιρία για ν' αγαπή­σουν μεταξύ τους όλοι όσοι θα τύχει να έχουν ψυχρανθεί.

Οι μαλωμένοι έδιναν τά χέρια, ξεχνούσαν τις έχτρες της χρονιάς, κ' οι ψυχές «ξαναγκαλιάζονταν και συμπορεύ­ονταν σφιχτοδεμένες».

Το απόγευμα, μετά τη Δεύτερη Ανάσταση, γινόταν γενικός χορός με λαϊκά όργανα (κλαρίνα κ.λ.π.) στην κεν­τρική πλατεία του χωριού. Στο χορό αυτό έπαιρναν μέρος σχεδόν όλοι οι κάτοικοι. Οι μεγαλύτεροι στην ηλικία άντρες έσερναν πρώτοι το χορό κι ακολουθούσαν οι νεώτεροι. Οι γυναίκες, όσες ήσαν παντρεμένες και είχαν τούς άντρες τους στο χωριό, (ενώ εκείνες πού οι άντρες τους ήταν στα ξένα δεν έβγαιναν στο Μεσοχώρι), έπαιρναν σειρά σύμφωνα με τα χρόνια πού ήταν παντρεμένες, ασχέτως ηλικίας, και τα κορίτσια έπαιρναν σειρά σύμφωνα με τα χρόνια της ηλι­κίας τους. Εκεί ήταν εύκολο να εξακριβώσει κανείς την ηλικία κάθε κοριτσιού. Εάν ο αριθμός των χορευτών ήταν μεγάλος, τότε γίνονταν δύο χοροί, ένας των ανδρών και ένας των γυναικών.

Ήταν ένα θέαμα γραφικότατο μεγαλοπρεπές. Ό χορός συνεχίζονταν και τη νύχτα στ' αλώνια του Νίκου Θόδωρου, Γάτου κ.ά., απ' τα κορίτσια με τραγούδια, χωρίς όργανα.

* Το κείμενο είναι αναδημοσίευση από το βιβλίο του Ν. Έξαρχου με τίτλο "Το Ντομπρίνοβο" και η φωτογραφία από τη σελίδα iliochori.eu