ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΟ:

iliochori@gmail.com


2 Απρ 2011

«Απρίλης μοσχομύρης γελαστός και καλομοίρης» *

Έτσι λένε για τον Απρίλη. Τούτο το μήνα μοσχοβολάει η γη από τις φουντωμένες πρασινάδες και τα λουλούδια. Τούτο τον μήνα γεννούν τα πουλιά και κλωσούν τ’ αβγά τους. Μονάχα η πλουμιστή πετροπέρδικα,
«ως τ' Απριλίου τις δεκοκτώ μπορεί να ψοφήσει πά' στ' αβγό».
Γιατί δεν το ‘χει σε τίποτε ο Απρίλης, μέσα στις καλοκαιριές του ν’ αναποδιάσει, να κάνη κρύο, να φέρει και χιόνια ακόμα. Όποτε, με το δίκιο μας, θα του πούμε «να πρηστεί και να σκάση»!
Όμως, «ο Απρίλης κι αν χιονίσει-, καλοκαίρι θα μυρίσει», κι όλα μαζί, χορτάρια, λουλούδια, πουλιά και δέντρα «ανοίγουν».
Η Άνοιξη θρονιάζεται για καλά τον Απρίλη μήνα στη γη.
Παλαιότερα χρόνια στέλναν την πρωταπριλιά στους φίλους τους διάφορα ψεύτικα δώρα, όπως έκαναν οι αρχαίοι, τότε που ο Απρίλης, ήταν ο πρώτος μήνας του χρόνου.
Εδώ στα χωριά μας, στις απόμακρες από το κέντρο ελληνικές γωνιές, βλέπουμε πόσο οι άνθρωποι διατηρούν τα περισσότερα από τα παλιά έθιμα.
Δεν τ' απολησμονούν γιατί είναι βαθιά ριζωμένα μέσα στην ψυχή τους, είναι η ίδια η ζωή τους.
Αξίζει όμως να θυμηθούμε και τις κούνιες που συνήθιζαν να κάνουν στα δέντρα, έθιμο αρχαίο. Το κούνημα σ' αυτές τις «αιώρες» εξηγείται σαν καθαρμός ανοιξιάτικος, δηλαδή σαν απαλλαγή από τα κακά πού απειλούν τον άνθρωπο το καλοκαίρι. 
Η κούνια έπρεπε να γίνει στο χωριό, στο δέντρο που θα βλάστηση, όχι στο ξερό. Κουνιούνταν τ' αγόρια και τα κορίτσια του Ντομπρίνοβου ξεχωριστά στους μαχαλάδες τους, ενώ τραγουδούσαν τραγούδια της κούνιας:
«Κουνήσετε τις όμορφες κουνήσετε τις άσπρες, κουνήσετε τις κερασιές που 'ναι άνθους γεμάτες!»


Τέτοιον καιρό οι γυναίκες και τα κορίτσια του χωρίου πήγαιναν και τσάπιζαν τ’  αμπέλια, γιατί το αμπέλι θέλει πολύ φροντίδα, η γη θέλει κόπο πολύ και ιδρώτα.
Αν δεν το φροντίσουν το αμπέλι τώρα τον Απρίλη, δε θα δώσει καρπό.
Στην τοποθεσία «Ράια» σώζονταν μέχρι του έτους 1940 σε καλή κατάσταση το αμπέλι του Ιωάννου Καπούτσιου (Τσιρκέζου), ενώ τ’  άλλα αμπέλια είχαν καταστραφεί απ’  την εγκατάλειψη.
Την ήμερα του Αγίου Γεωργίου οι τσομπάνηδες και οι γελαδάρηδες κλείνουν τις συμφωνίες με τους χωριανούς, γιατί το κτηνοτροφικό έτος αρχίζει από την ήμερα του Άγιου Γεωργίου, μήνα Απρίλη, και τελειώνει την ήμερα του Αγίου Δημητρίου, μήνα Οκτώβρη.

* Αναδημοσίευση από το βιβλίο του Ν. Εξάρχου «Το Ντομπρίνοβο»
ΠΗΓΗ:  www.iliochori.eu

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου