Ο Ελαφότοπος (υψ. 1100 μ.) απέχει 41 χμ. από τα Ιωάννινα. Το παλιό αυτό κεφαλοχώρι είναι κτισμένο σε περίοπτη θέση, με ελάχιστα μεγάλα δέντρα. Οφείλει το όνομά του στα ελάφια, καθώς και το παλαιότερο «Τσερβάρι» προέρχεται από το terbu (ελάφι) και την κατάληξη -arie (ζώα). Ο νεότερος οικισμός είναι γνωστός από το 1361. Περίπου στα τέλη του 16ου αιώνα, οι δύο συνοικισμοί που τον αποτελούσαν ενώθηκαν σε μία ενιαία κοινότητα το Τσερβάρι που μετονομάστηκε σε Ελαφότοπο το 1927. Ο σημερινός οικισμός διατηρεί κάποια μοναδικά δημιουργήματα, τα εντυπωσιακά καλντερίμια, τις πετρόκτιστες βρύσες του, τα αρχοντικά του, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζει το αρχοντικό του Κιτσία, πραγματικά κομψοτεχνήματα και εξαίρετα δείγματα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής της περιοχής.
Ο Ελαφότοπος διαθέτει κατάλληλη υποδομή για διανυκτέρευση και φαγητό. Το ετήσιο πανηγύρι του χωριού πραγματοποιείται στις 6 Αυγούστου γιορτή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, ενώ πανηγύρια επίσης γίνονται του Αγίου Νικολάου (6 Δεκεμβρίου) και στις 20 Μαΐου (παραμονή γιορτής Κων/νου και Ελένης).
Η ευρύτερη περιοχή είναι γνωστή από την Εποχή του Χαλκού (3000 – 1100 π.Χ.), από τους τάφους που ανακαλύφθηκαν στη θέση «Τσερβαρόλακκος». Τα αρχαιολογικά ευρήματα στην περιοχή αποδεικνύουν την ύπαρξη οργανωμένων μορφών ζωής ήδη από την Προϊστορική ακόμη περίοδο. Σε λόφο της περιοχής, βορειοδυτικά του οικισμού (θέση Κάστρο), σώζονται επίσης ερείπια τειχισμένου οικισμού των Μολοσσών, που ανάγεται στην Κλασική εποχή (4ος-3ος αι. π.Χ.).
Στον Ελαφότοπο, σώζονται ενδιαφέροντα εκκλησιαστικά μνημεία, όπως ο Ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου (1616) με ξυλόγλυπτο επίχρυσο τέμπλο (1792) και εικόνες του 17ου αιώνα, ο Ναός του Αγίου Νικολάου (1770) στο κέντρο του χωριού και ο Ναός του Αγίου Γεωργίου (1805) με εικόνες του 17ου και 18ου αιώνα.
Το λαογραφικό μουσείο Ελαφότοπου περιλαμβάνει στις συλλογές του πάνω από 1000 αντικείμενα, που αφορούν παραδοσιακά επαγγέλματα, αντικείμενα που συνέλεξε ο δημιουργός του μουσείου, γλύπτης Μιχαήλ Οικονομίδης.
Από το χωριό μονοπάτια οδηγούν στα Άνω Πεδινά μετά από μια ώρα πορείας σηματοδότηση (Ζ5), στο χωριό Βίκος μετά από 2 ώρες περίπου σηματοδότηση (Ζ4) και στην ψηλότερη κορυφή του Στούρου, «Σμίντελα» (υψ. 1622 μ.) μετά από 2 ώρες και 30΄ περίπου.
ΠΗΓΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: traditionalvillages.gr
ΦΩΤΟ: Από προσωπικό αρχείο
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ !!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή