Ρόμπολο.

Ένα από τα δέντρα που απαντάται στην περιοχή μας είναι και το ρόμπολο. Θα το συναντήσετε σε δυσπρόσιτες πλαγιές της Τύμφης. Είναι δέντρο αειθαλές με ύψος από 20 έως 30 μ. και φύεται σε ορεινές περιοχές με υψόμετρο  από 1300 μ. έως 2400 μ. εκεί που κανένα άλλο ελληνικό δέντρο δεν μπορεί να φτάσει. Ο κορμός του είναι χοντρός και ίσιος όπως και τα κλαδιά του. Ο φλοιός του είναι σταχτόλευκος και οι βελόνες σχηματίζουν τούφες στις άκρες των κλαδιών του. Είναι δέντρο αιωνόβιο, πολύ ανθεκτικό στο ψύχος, το οποίο  εντυπωσιάζει τους φίλους του βουνού, του κυνηγιού και της ορειβασίας. Το ξύλο του είναι πολύ γερό και αρωματικό και είναι ιδανικό για την κατασκευή εργαλείων, οικιακών ειδών αλλά κυρίως κρασοβάρελων. 

 Ο Γιώργης Καρατζιάς από το Ηλιοχώρι, στο βιβλίο του με τίτλο «Η πρώτη ανάβαση και το τελευταίο τρόπαιο», που είναι μία κυνηγετική αφήγηση και περιγράφει την πρώτη ανάβασή του στη Γκαμήλα, αναφέρεται στα ρόμπολα που συνάντησε, γράφοντας τα εξής:

…. Μπροστά μας απλώνονταν μια στενή λωρίδα γης, σκεπασμένη με ανάρια, πολύχρονα ροζάρικα πεύκα. Μα δεν ήταν πεύκα! Όπως μας εξήγησε ο γέρο Μιμίσης, ήταν ρόμπολα. «Απ’ αυτά πρόσθεσε, τα ρόμπολα φτιάχνει τις τσιότρες ο γερο Βακάρος, που κάνουν το κοκκνέλι ρετσινάτο και μοσχομύριστο». Πράγματι! Ολούθε τα δέντρα αυτά σκορπούσαν την ευωδιά τους. Ολάκερη η περιοχή μοσχομύριζε! …

Προσωπικά αισθάνομαι ευτυχής που είδα από κοντά αυτό το δέντρο στο φυσικό του περιβάλλον. Συγκεκριμένα, πριν λίγα χρόνια, ανεβήκαμε με έμπειρο οδηγό από το Πάπιγκο στη Δρακόλιμνη και κατεβήκαμε στη συνέχεια στη Μονή Στομίου. Στη διαδρομή της κατάβασης συναντήσαμε αρκετά ρόμπολα. Ήταν δέντρα γιγάντια τα οποία ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακά και πολλά από αυτά ήταν σημαδεμένα από την πάλη τους με τα στοιχεία της φύσης και τους κεραυνούς. Αν και η διαδρομή ήταν αρκετά δύσκολη, θα ξαναπήγαινα μόνο για να θαυμάσω, για άλλη μια φορά, αυτά τα αιωνόβια δέντρα.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:  Τις φωτογραφίες που χρησιμοποίησα τις βρήκα στο google.