Ο Έλληνας ιστορικός Κωνσταντίνος Κούμας υποστηρίζει ότι οι βλαχόφωνοι πληθυσμοί ήταν εκλατινισμένοι Έλληνες, θεωρία που φαίνεται σήμερα αποδεκτή από το σύνολο των Ελλήνων και ξένων ιστορικών
Οι Βλάχοι είναι Έλληνες και μάλιστα από τους πιό γνήσιους. Κατάγονται από τα αρχαιότατα ελληνικά φύλα της Ηπείρου,Θεσσαλίας και Μακεδονίας κι είχαν πάντα κοιτίδα τους την Πίνδο. Εκλατινίστηκαν όμως κατά την κυριαρχία των Ρωμαίων στην Ελλάδα (200π.Χ-400μ.Χ) και έτσι δημιουργήθηκε το προφορικό γλωσσικό τους ιδίωμα, η βλάχικη γλώσσα. Διατυπώθηκε μάλιστα η άποψη πως χρησιμοποιήθηκαν ως φύλακες των στενοπερασμάτων ή ακόμη και ως λεγεωνάριοι.
Βλαχικοί πληθυσμοί υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη και φυσικά εκείνοι δεν είναι Έλληνες (Ουαλοί Βρετανίας,Βαλόνοι Βελγίου κ.α). Πως γίνεται αυτό; Απλούστατα, η ονομασία «Βλάχος» δεν σημαίνει φυλετική καταγωγή ή εθνικότητα αλλά μόνο γλωσσική συγγένεια,δηλ. «Βλάχοι» λέγονταν ανέκαθεν όλοι οι λατινόφωνοι λαοί της Ευρώπης. Οι Βλάχοι που ζουν σήμερα στην Ελλάδα όχι μόνο είναι Έλληνες (όπως αποδεικνύουν οι εθνολόγοι επιστήμονες) αλλά και αισθάνονται και δρούν σαν Έλληνες (όπως αποδεικνύουν η ιστορία τους και οι εκδηλώσεις τους). Η μοναδική σχέση που έχουν οι Βλάχοι των κρατών της Ευρώπης μεταξύ τους είναι η γλώσσα τους, η οποία ειναι σχηματισμένη απ΄την Λατινική.
Επειδή η επίσημη γλώσσα των Ρουμάνων σχηματίστηκε με τον τρόπο αυτό, η Ρουμανία θέλησε να εκμεταλλευτεί την γλωσσική συγγένεια με τους Έλληνες Βλάχους ώστε να τους προσεραιτιστεί. Είναι πολύ γνωστή επίσης η μετοικεσία Ρωμαίων από τον ΑυτοκράτοραΤραϊανό το 107 μ.Χ από την οποία προήλθε η πλήρης εκλατίνιση των Δακών (Ρουμάνων) και όπου η λατινική γλώσσα αντικατέστησε την ντόπια με αποτέλεσμα την δημιουργία της δακορρουμανικής ως επίσημης και εθνικής γλώσσας των Ρουμάνων. Από αυτή τη γλωσσική συγγένεια,και από πολιτικές σκοπιμότητες η Ρουμανία επιχείρησε να θεωρήσει τον εαυτό της «μητρόπολη» των Βλάχων της Βαλκανικής και κατα κύριο λόγο των Ελληνοβλάχων. Φυλετικώς όμως δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ Ρουμάνων και Ελληνοβλάχων.
Σύσσωμες βλαχικές κοινότητες της Ελλάδας αντέδρασαν έντονα, πολλές φορές μάλιστα ακραία, στην αμφισβήτηση του Ελληνισμού τους. Έγγραφη διαμαρτυρία των κατοίκων της Κλεισούρας προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό του Πατριαρχείου «Εκκλησιαστική Αλήθεια» του έτους 1907, σελ.178, καταγγέλλει την απόπειρα προσεταιρισμού των Ελληνοβλάχων της περιοχής από πλευράς Ρουμανίας μέσω πακτωλών χρημάτων. Αλλά οι άνθρωποι αυτοί ξεκαθαρίζουν με τον πιό κατηγορηματικό τρόπο ότι «διαισθανόμεθα ότι το αίμα ημών ουδέν το κοινόν έχει προς τους Ρωμούνους...». Η διαμαρτυρία υπογράφτηκε από 354 κατοίκους. Την ίδια χρονιά (1907) στο Μοναστήρι οι Κουτσόβλαχοι συνέταξαν και αυτοί έγγραφη διαμαρτυρία για την αμφισβήτηση της Ελληνικότητας τους.
«Εμείς οι Κουτσόβλαχοι για μυριοστή φορά επαναλαμβάνουμε ότι είμαστε γνήσιοι Έλληνες... Κανένας πλούτος ούτε καμία δύναμη δεν θα μας αποσπάσει ποτέ ούτε από την Εκκλησία του Χριστού που μας έθρεψε πνευματικά. Ούτε από το ένδοξο Ελληνικό Γένος, χάρη του οποίου εργαστήκαμε και θα εργαστούμε με τον ίδιο ιερό ζήλο κι αυταπάρνηση, που διακρίνει όλα τα σκορπισμένα τέκνα του. Μπορούν να αρπάζουν τις περιουσίες μας,τα ιερά μας, την ζωή μας. Ένα μόνο δεν μπορούν να μας αφαιρέσουν, την ελληνική ψυχή μας... Ας μην κοπιάζουν λοιπόν άδικα. Γιατί εμείς οι Κουτσόβλαχοι μένουμε αμετακίνητοι στην πίστη και στον εθνισμό των πατέρων μας, δεν πρόκειται δε ποτέ να σκύψουμε το κεφάλι...
Οι Κουτσόβλαχοι, κάτοικοι Μοναστρίου - 5/6/1907.
Ακολουθούν 1.425 υπογραφές»
Η ελληνικότητα των Βλάχων στηρίζεται σε ατράνταχτα επιχειρήματα,με πρώτο από αυτά την ίδια τους την γλώσσα. Οι συγκριτικές γλωσσολογικές έρευνες απέδειξαν ότι η βλαχική γλώσσα είναι πρεσβύτερη κατά αιώνες από την ρουμανική και ότι υπάρχουν σαφείς διαφορές μεταξύ των δύο γλωσσών στην φωνολογία, στην μορφολογία και στο λεξιλόγιο. Η μεγάλη απόδειξη ότι οι Βλάχοι της Ελλάδας είναι γηγενείς και αυτόχθονες προέρχεται από την γλωσσολογία, αφού έχουν εντοπιστεί λέξεις στο ιδίωμα των Βλάχων (όι=πρόβατα,τύνη=εσύ,νόι=εμείς,τέτα=θεία κ.λ.π) που απαντώνται μόνο στον Όμηρο και δεν υπάρχουν ούτε στους κλασσικούς Έλληνες συγγραφείς.
Αλλά και από ανθρωπολογικής πλευράς αποδεικνύεται η ελληνική καταγωγή τους. Ο ανθρωπολόγος Άρης Πουλιανός με ανθρωπομετρική έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα πως οι Βλάχοι είναι αυτόχθονες και δεν υπέστησαν σημαντικές μορφολογικές αλλοιώσεις από επιμειξίες, παρόλο που βρίσκονταν σε επαφή με τους βόρειους, κυρίως, λαούς. Ο ίδιος τους εντάσσει στον δυτικομακεδονικό τύπο ανθρώπου. Σε ίδια συμπεράσματα κατέληξε και η ερευνήτρια Ζωή Τσιώλη.
Όμως και στον λαογραφικό χώρο οι Βλάχοι έχουν πανομοιότυπα ήθη και έθιμα, τόσο ρωμαϊκά όσο και ελληνικά. Τραγούδια, παιχνίδια, ταφικά έθιμα, κ.λ.π ακολουθούν όλα την ελληνική παράδοση, όπου και είναι δεμένο το βλάχικο στοιχείο. Το ίδιο ισχυέι για τις γιορτές και τα πανηγύρια.
Αυτό που αποτελεί όμως ακαταμάχητο επιχείρημα είναι η ύπαρξη χαμένων αρχαιοελληνικών μύθων στα βλαχικά παραμύθια! Οι κάτοικοι του Σκρα είναι βλαχόφωνοι Μακεδόνες και μιλούν μία ιδιαίτερη διάλεκτο,την Μογλενιτική. Το 1984 η Μαρία Παπαγεωργίου,ειδική φιλόλογος, κόρη του Σκρα,δημοσίευσε το δίτομο έργο της όπου καταγράφει 52 παραμύθια που άκουσε από τους γέρους του χωριού στα βλάχικα,παραδομένα από πάππο προς πάππο. Όλα τα βλάχικα παραμύθια παραδίδουν αυτούσιους τους πανάρχαιους αρχαιοελληνικούς μύθους ,που αποτελούν το υφάδι της Θεογονίας, κορυφαίων αρχαίων τραγωδιών και τετραλογιών, ακριτικών βυζαντινών και δημοτικών τραγουδιών.
Μεγαλύτερη αποκάλυψη είναι ότι μερικοί αρχαιοελληνικοί μύθοι, που σώθηκαν στα βλάχικα παραμύθια, ως τώρα προέρχονται από έργα αρχαίων Ελλήνων ποιητών που ΔΕΝ σώθηκαν (η ύπαρξη των χαμένων αυτών έργων και ο μύθος τους είναι γνωστοί από μαρτυρίες που περιέχονται σε άλλα σωζόμενα αρχαία και μεταγενέστερα έργα). Πως λοιπόν έζησαν επί δεκάδες αιώνες στα χείλη ενός απλού και αγράμματου συνήθως ακριτικού πληθυσμού, μύθοι που δεν έχουν καταγραφεί ούτε στα σωζόμενα χειρόγραφα;
Η διαχρονική και εθνική ενότητα του Ελληνισμού προβάλλει εκπληκτική και ολοζώντανη,κάτω μάλιστα από μία ντόπια λατινική διάλεκτο. Εντυπωσιακό είναι και το γεγονός ότι τα Βλαχόπουλα συνηθίζουν μία αρχαιότατη παράδοση των Σπαρτιατών:
«Εμείς θα γίνουμε πολύ καλύτεροι σας»,λένε τα μικρά βλαχόπουλα στους γέρους, όπως κάποτε τα Σπαρτιατόπουλα.
Στο βιβίο του «Τα βλάχικα έθιμα της Παλαιομάνινας με αρχαιοελληνικές ρίζες», ο Δημήτρης Στεργίου έχει εντοπίσει όλα τα αρχαία έθιμα που επιβιώνουν στην βλαχική κοινωνία. Εξηγεί μάλιστα ότι διατήρησαν τα έθιμα τους χάρη στον αποκλεισμό τους από τις άλλες ομάδες:
«Οι Ελληνόβλαχοι είναι γνήσιοι Έλληνες και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα.Λόγω του απρόσιτου σχεδόν του εδάφους στο οποίο διέμεναν σε κατακτητές και της κλειστής οργάνωσης της κοινωνίας τους διατήρησαν την αρχαιοελληνική τους καταβολή, όπως αποδεικνύεται από τα εθιμά τους. Αυτές τις αρχαιοελληνικές ρίζες των εθίμων τους αποπειραθήκαμε να εντοπίσουμε και να αναδείξουμε».
Μάλιστα η ενδογαμία ήταν επιβεβλημένη μέχρι πρόσφατα στην βλαχικη κοινωνία. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 παρατηρήθηκαν οι πρώτες αλλαγές. Ως τότε ήταν σχεδόν απαγορευτικό να παντρευτεί μία Βλάχα σύζυγο ο οποίος δεν ήταν Βλάχος. Με τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα-εσωτερικά και εξωτερικά-οι κοινωνίες αυτές ανοίχτηκαν προς τα αστικά κέντρα. Σήμερα ελάχιστοι πιά γνωρίζουν το βλαχικό γλωσσικό ιδίωμα και συνήθως αποσπασματικά. Το λεξιλόγιο των Βλάχων κυριαρχείται από αρχαιοελληνικές λέξεις και μάλιστα ομηρικές. Ακόμη και ο ίδιος ο Όμηρος, αν ερχόταν σήμερα στην Παλαιομάνινα θα έμενε κατάπληκτος βλέποντας τους Βλάχους της περιοχής να μιλούν την γλώσσα του. Οι μυκηναϊκές ρίζες του βλαχικού λεξιλογίου, η μυκηναϊκή οργάνωση της βλάχικης κοινωνίας, όπου οι Βλάχοι είχαν αρχηγό που επιβαλλόταν σε όλους τους άλλους δημιουργώντας μία πατριαρχική οργάνωση, παραπέμπει κατά μία έννοια στον Αγαμέμνονα που ήταν αρχηγός και τον σέβονταν και τον τιμούσαν όλοι.
Τέλος ενύπωση κάνει μέχρι και σήμερα η ομοιότητα της ενδυμασίας της Βλάχας της Παλαιομάνινας με την αρχαιοελληνική γυναικεία ενδυμασία του 6ου αιώνα π.Χ!!
Πηγή: «Η φυλετική συνέχεια των Ελλήνων»
Συγγραφέας: Αλέξανδρος Αγγελής
ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΟ: kostasxan.blogspot.com
Οι Βλάχοι είναι Έλληνες και μάλιστα από τους πιό γνήσιους. Κατάγονται από τα αρχαιότατα ελληνικά φύλα της Ηπείρου,Θεσσαλίας και Μακεδονίας κι είχαν πάντα κοιτίδα τους την Πίνδο. Εκλατινίστηκαν όμως κατά την κυριαρχία των Ρωμαίων στην Ελλάδα (200π.Χ-400μ.Χ) και έτσι δημιουργήθηκε το προφορικό γλωσσικό τους ιδίωμα, η βλάχικη γλώσσα. Διατυπώθηκε μάλιστα η άποψη πως χρησιμοποιήθηκαν ως φύλακες των στενοπερασμάτων ή ακόμη και ως λεγεωνάριοι.
Βλαχικοί πληθυσμοί υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη και φυσικά εκείνοι δεν είναι Έλληνες (Ουαλοί Βρετανίας,Βαλόνοι Βελγίου κ.α). Πως γίνεται αυτό; Απλούστατα, η ονομασία «Βλάχος» δεν σημαίνει φυλετική καταγωγή ή εθνικότητα αλλά μόνο γλωσσική συγγένεια,δηλ. «Βλάχοι» λέγονταν ανέκαθεν όλοι οι λατινόφωνοι λαοί της Ευρώπης. Οι Βλάχοι που ζουν σήμερα στην Ελλάδα όχι μόνο είναι Έλληνες (όπως αποδεικνύουν οι εθνολόγοι επιστήμονες) αλλά και αισθάνονται και δρούν σαν Έλληνες (όπως αποδεικνύουν η ιστορία τους και οι εκδηλώσεις τους). Η μοναδική σχέση που έχουν οι Βλάχοι των κρατών της Ευρώπης μεταξύ τους είναι η γλώσσα τους, η οποία ειναι σχηματισμένη απ΄την Λατινική.
Επειδή η επίσημη γλώσσα των Ρουμάνων σχηματίστηκε με τον τρόπο αυτό, η Ρουμανία θέλησε να εκμεταλλευτεί την γλωσσική συγγένεια με τους Έλληνες Βλάχους ώστε να τους προσεραιτιστεί. Είναι πολύ γνωστή επίσης η μετοικεσία Ρωμαίων από τον ΑυτοκράτοραΤραϊανό το 107 μ.Χ από την οποία προήλθε η πλήρης εκλατίνιση των Δακών (Ρουμάνων) και όπου η λατινική γλώσσα αντικατέστησε την ντόπια με αποτέλεσμα την δημιουργία της δακορρουμανικής ως επίσημης και εθνικής γλώσσας των Ρουμάνων. Από αυτή τη γλωσσική συγγένεια,και από πολιτικές σκοπιμότητες η Ρουμανία επιχείρησε να θεωρήσει τον εαυτό της «μητρόπολη» των Βλάχων της Βαλκανικής και κατα κύριο λόγο των Ελληνοβλάχων. Φυλετικώς όμως δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ Ρουμάνων και Ελληνοβλάχων.
Σύσσωμες βλαχικές κοινότητες της Ελλάδας αντέδρασαν έντονα, πολλές φορές μάλιστα ακραία, στην αμφισβήτηση του Ελληνισμού τους. Έγγραφη διαμαρτυρία των κατοίκων της Κλεισούρας προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό του Πατριαρχείου «Εκκλησιαστική Αλήθεια» του έτους 1907, σελ.178, καταγγέλλει την απόπειρα προσεταιρισμού των Ελληνοβλάχων της περιοχής από πλευράς Ρουμανίας μέσω πακτωλών χρημάτων. Αλλά οι άνθρωποι αυτοί ξεκαθαρίζουν με τον πιό κατηγορηματικό τρόπο ότι «διαισθανόμεθα ότι το αίμα ημών ουδέν το κοινόν έχει προς τους Ρωμούνους...». Η διαμαρτυρία υπογράφτηκε από 354 κατοίκους. Την ίδια χρονιά (1907) στο Μοναστήρι οι Κουτσόβλαχοι συνέταξαν και αυτοί έγγραφη διαμαρτυρία για την αμφισβήτηση της Ελληνικότητας τους.
«Εμείς οι Κουτσόβλαχοι για μυριοστή φορά επαναλαμβάνουμε ότι είμαστε γνήσιοι Έλληνες... Κανένας πλούτος ούτε καμία δύναμη δεν θα μας αποσπάσει ποτέ ούτε από την Εκκλησία του Χριστού που μας έθρεψε πνευματικά. Ούτε από το ένδοξο Ελληνικό Γένος, χάρη του οποίου εργαστήκαμε και θα εργαστούμε με τον ίδιο ιερό ζήλο κι αυταπάρνηση, που διακρίνει όλα τα σκορπισμένα τέκνα του. Μπορούν να αρπάζουν τις περιουσίες μας,τα ιερά μας, την ζωή μας. Ένα μόνο δεν μπορούν να μας αφαιρέσουν, την ελληνική ψυχή μας... Ας μην κοπιάζουν λοιπόν άδικα. Γιατί εμείς οι Κουτσόβλαχοι μένουμε αμετακίνητοι στην πίστη και στον εθνισμό των πατέρων μας, δεν πρόκειται δε ποτέ να σκύψουμε το κεφάλι...
Οι Κουτσόβλαχοι, κάτοικοι Μοναστρίου - 5/6/1907.
Ακολουθούν 1.425 υπογραφές»
Η ελληνικότητα των Βλάχων στηρίζεται σε ατράνταχτα επιχειρήματα,με πρώτο από αυτά την ίδια τους την γλώσσα. Οι συγκριτικές γλωσσολογικές έρευνες απέδειξαν ότι η βλαχική γλώσσα είναι πρεσβύτερη κατά αιώνες από την ρουμανική και ότι υπάρχουν σαφείς διαφορές μεταξύ των δύο γλωσσών στην φωνολογία, στην μορφολογία και στο λεξιλόγιο. Η μεγάλη απόδειξη ότι οι Βλάχοι της Ελλάδας είναι γηγενείς και αυτόχθονες προέρχεται από την γλωσσολογία, αφού έχουν εντοπιστεί λέξεις στο ιδίωμα των Βλάχων (όι=πρόβατα,τύνη=εσύ,νόι=εμείς,τέτα=θεία κ.λ.π) που απαντώνται μόνο στον Όμηρο και δεν υπάρχουν ούτε στους κλασσικούς Έλληνες συγγραφείς.
Αλλά και από ανθρωπολογικής πλευράς αποδεικνύεται η ελληνική καταγωγή τους. Ο ανθρωπολόγος Άρης Πουλιανός με ανθρωπομετρική έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα πως οι Βλάχοι είναι αυτόχθονες και δεν υπέστησαν σημαντικές μορφολογικές αλλοιώσεις από επιμειξίες, παρόλο που βρίσκονταν σε επαφή με τους βόρειους, κυρίως, λαούς. Ο ίδιος τους εντάσσει στον δυτικομακεδονικό τύπο ανθρώπου. Σε ίδια συμπεράσματα κατέληξε και η ερευνήτρια Ζωή Τσιώλη.
Όμως και στον λαογραφικό χώρο οι Βλάχοι έχουν πανομοιότυπα ήθη και έθιμα, τόσο ρωμαϊκά όσο και ελληνικά. Τραγούδια, παιχνίδια, ταφικά έθιμα, κ.λ.π ακολουθούν όλα την ελληνική παράδοση, όπου και είναι δεμένο το βλάχικο στοιχείο. Το ίδιο ισχυέι για τις γιορτές και τα πανηγύρια.
Αυτό που αποτελεί όμως ακαταμάχητο επιχείρημα είναι η ύπαρξη χαμένων αρχαιοελληνικών μύθων στα βλαχικά παραμύθια! Οι κάτοικοι του Σκρα είναι βλαχόφωνοι Μακεδόνες και μιλούν μία ιδιαίτερη διάλεκτο,την Μογλενιτική. Το 1984 η Μαρία Παπαγεωργίου,ειδική φιλόλογος, κόρη του Σκρα,δημοσίευσε το δίτομο έργο της όπου καταγράφει 52 παραμύθια που άκουσε από τους γέρους του χωριού στα βλάχικα,παραδομένα από πάππο προς πάππο. Όλα τα βλάχικα παραμύθια παραδίδουν αυτούσιους τους πανάρχαιους αρχαιοελληνικούς μύθους ,που αποτελούν το υφάδι της Θεογονίας, κορυφαίων αρχαίων τραγωδιών και τετραλογιών, ακριτικών βυζαντινών και δημοτικών τραγουδιών.
Μεγαλύτερη αποκάλυψη είναι ότι μερικοί αρχαιοελληνικοί μύθοι, που σώθηκαν στα βλάχικα παραμύθια, ως τώρα προέρχονται από έργα αρχαίων Ελλήνων ποιητών που ΔΕΝ σώθηκαν (η ύπαρξη των χαμένων αυτών έργων και ο μύθος τους είναι γνωστοί από μαρτυρίες που περιέχονται σε άλλα σωζόμενα αρχαία και μεταγενέστερα έργα). Πως λοιπόν έζησαν επί δεκάδες αιώνες στα χείλη ενός απλού και αγράμματου συνήθως ακριτικού πληθυσμού, μύθοι που δεν έχουν καταγραφεί ούτε στα σωζόμενα χειρόγραφα;
Η διαχρονική και εθνική ενότητα του Ελληνισμού προβάλλει εκπληκτική και ολοζώντανη,κάτω μάλιστα από μία ντόπια λατινική διάλεκτο. Εντυπωσιακό είναι και το γεγονός ότι τα Βλαχόπουλα συνηθίζουν μία αρχαιότατη παράδοση των Σπαρτιατών:
«Εμείς θα γίνουμε πολύ καλύτεροι σας»,λένε τα μικρά βλαχόπουλα στους γέρους, όπως κάποτε τα Σπαρτιατόπουλα.
Στο βιβίο του «Τα βλάχικα έθιμα της Παλαιομάνινας με αρχαιοελληνικές ρίζες», ο Δημήτρης Στεργίου έχει εντοπίσει όλα τα αρχαία έθιμα που επιβιώνουν στην βλαχική κοινωνία. Εξηγεί μάλιστα ότι διατήρησαν τα έθιμα τους χάρη στον αποκλεισμό τους από τις άλλες ομάδες:
«Οι Ελληνόβλαχοι είναι γνήσιοι Έλληνες και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα.Λόγω του απρόσιτου σχεδόν του εδάφους στο οποίο διέμεναν σε κατακτητές και της κλειστής οργάνωσης της κοινωνίας τους διατήρησαν την αρχαιοελληνική τους καταβολή, όπως αποδεικνύεται από τα εθιμά τους. Αυτές τις αρχαιοελληνικές ρίζες των εθίμων τους αποπειραθήκαμε να εντοπίσουμε και να αναδείξουμε».
Μάλιστα η ενδογαμία ήταν επιβεβλημένη μέχρι πρόσφατα στην βλαχικη κοινωνία. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 παρατηρήθηκαν οι πρώτες αλλαγές. Ως τότε ήταν σχεδόν απαγορευτικό να παντρευτεί μία Βλάχα σύζυγο ο οποίος δεν ήταν Βλάχος. Με τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα-εσωτερικά και εξωτερικά-οι κοινωνίες αυτές ανοίχτηκαν προς τα αστικά κέντρα. Σήμερα ελάχιστοι πιά γνωρίζουν το βλαχικό γλωσσικό ιδίωμα και συνήθως αποσπασματικά. Το λεξιλόγιο των Βλάχων κυριαρχείται από αρχαιοελληνικές λέξεις και μάλιστα ομηρικές. Ακόμη και ο ίδιος ο Όμηρος, αν ερχόταν σήμερα στην Παλαιομάνινα θα έμενε κατάπληκτος βλέποντας τους Βλάχους της περιοχής να μιλούν την γλώσσα του. Οι μυκηναϊκές ρίζες του βλαχικού λεξιλογίου, η μυκηναϊκή οργάνωση της βλάχικης κοινωνίας, όπου οι Βλάχοι είχαν αρχηγό που επιβαλλόταν σε όλους τους άλλους δημιουργώντας μία πατριαρχική οργάνωση, παραπέμπει κατά μία έννοια στον Αγαμέμνονα που ήταν αρχηγός και τον σέβονταν και τον τιμούσαν όλοι.
Τέλος ενύπωση κάνει μέχρι και σήμερα η ομοιότητα της ενδυμασίας της Βλάχας της Παλαιομάνινας με την αρχαιοελληνική γυναικεία ενδυμασία του 6ου αιώνα π.Χ!!
Πηγή: «Η φυλετική συνέχεια των Ελλήνων»
Συγγραφέας: Αλέξανδρος Αγγελής
ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΟ: kostasxan.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου