Το τσάι του βουνού είναι ένα από τα βότανα που υπάρχουν σε αφθονία στα βουνά της περιοχής μας. Από μικρό παιδί θυμάμαι τον παππού μου ν' ανεβαίνει το καλοκαίρι στο βουνό για να μαζέψει τσάι. Και το χειμώνα, με το που κρυολογούσε κάποιος στο σπίτι, αμέσως βράζαμε τσάι για να πιεί και μοσχομύριζε το σπίτι. Είναι ένα από τα βότανα που χρησιμοποιείται ευρέως στα σπίτια μας ακόμη και σήμερα. Τι είναι όμως το τσάι του βουνού και τι ιδιότητες έχει; Ας το γνωρίσουμε λίγο καλύτερα μέσα από τις πληροφορίες που βρήκαμε στη σελίδα www.kalarrites.com
Τσάι του Bουνού ή Sideritis
Με την επιστημονική του ονομασία sideritis syriaca της οικογένειας των Lamiaceae, το γνωστό σε όλους μας τσάϊ του βουνού, έχει τον τελευταίο καιρό κατακλίσει στο διαδύκτιο τις ιστοσελίδες των φαρμακολόγων, βοτανολόγων και όσων ερασιτεχνών στρέφονται προς την άγρια χλωρίδα της πατρίδας μας για να βρουν το ελιξήριο της ευζωΐας. Το μικρό αυτό πολυετές φυτό, ο θάμνος που φυτρώνει ανάμεσα στις μικρές σάρες , στις απόκρημνες πετρώδεις πλαγιές που κατρακυλούν μέχρι τον Χρούσια, είναι θαυματουργό. Ναι μεν εμφανίζεται στα ορεινά ολόκληρης της νοτιοανατολικής Ευρώπης, αλλά στην Πίνδο, το τσάϊ του βουνού ανήκει σε κάποιο ανώτερο είδος. Πράγματι, η Ήπειρος είναι γνωστή στους ειδικούς για την υψηλή ποιότητα των φαρμακευτικών της φυτών, το πλούσιο άρωμά τους και την μεγάλη περιεκτικότητά τους σε ευεργετικές ουσίες. Μια δοκιμή θα πείσει κι εσάς: μυρίστε ή πιείτε αφέψημα του σιδερίτη άλλης περιοχής, όπως π.χ. του γνωστού Πηλίου ή της παινεμένης Κρήτης και θα καταλάβετε αμέσως τη διαφορά για την οποία μιλάμε, όχι μόνο εμείς, που αγαπάμε αυτόν τον τόπο, αλλά και οι απανταχού βοτανολόγοι. Τα φυτά του σιδερίτη είναι άγρια και έχουν μάθει να επιβιώνουν με λίγο νερό και σε λίγο χώμα. Ζουν σε υψόμετρο πάνω από 1000 μέτρα.
ΧΡΗΣΗ και ΣΥΣΤΑΣΗ
Στην αρχαιότητα την ονομασία σιδερίτης έδιναν σε διάφορα συναφή φυτά της ίδιας οικογένειας, που σαν αντιφλεγμονώδη που ήσαν, θεωρείτο ότι επούλωναν πληγές από σιδερένια αντικείμενα, όπως τα ξίφη και τα βέλη. Ο Διοσκορίδης , γιατρός που έζησε στη Ρώμη του πρώτου μ.Χ. αιώνα και ταξίδεψε στη Μεσόγειο με τη Ρωμαϊκή Λεγεώνα ψάχνοντας για φαρμακευτικά φυτά, θεωρούσε ότι το τσάϊ του βουνού ήταν ένα πολύ καλό θεραπευτικό όλων των πληγών. Τη μαρτυρία αυτή κατέγραψε στο βιβλίο του Περί Ιατρικής.
Η παραδοσιακή χρήση του σιδερίτη ανά τους αιώνες ήταν σαν αναλγητικό, αντιβακτηριακό, αντιμικροβιακό, αντιμυκητιακό, τοπικής χρήσης ή πόσιμο αντιφλεγμονώδες, αντιοξειδωτικό, τονωτικό του ανοσοποιητικού, αλλά και ένα γενικό τονωτικό ρόφημα για το χειμώνα, κατάλληλο για τα κρυολογήματα, για τα αναπνευστικής φύσης προβλήματα, ένα αναλγητικό, διουρητικό, αντιθρομβωτικό, αντιυπερτασικό, θερμαντικό, στυπτικό του στομάχου και των εντέρων, ένα αποτοξινωτικό φάρμακο, κατάλληλο ακόμα και για οφθαλμολογικά προβλήματα, όπως του καταρράκτη.
Πολλές έρευνες έγιναν τα τελευταία χρόνια για τις ιδιότητες του σιδερίτη και ανακαλύφθηκαν σε αυτόν αιθέρια έλαια, φλαβονοειδή πολυφαινολικά αντιοξειδωτικά και ιχνοστοιχεία ικανά να στοιχειοθετήσουν όλες τις φαρμακευτικές ιδιότητες που του αποδίδονται και ακόμα περισσότερες . Αποδείχτηκαν τόσο οι αντιφλεγμονώδεις όσο και οι αντιμικροβιακές ιδιότητές του με πειράματα. Αναγνωρίστηκαν 99 διαφορετικές συστατικές ουσίες, μεταξύ των οποίων και σίδηρος. Τα αιθέρια έλαια που περιέχει αποδείχτηκαν αντιβακτηριδιακά σε έξι βακτηρίδια και μυκητοκτόνα σε τρεις μύκητες. Το πολύ ενδιαφέρον είναι ότι ακόμα και εάν καταποθεί σε μεγάλη πυκνότητα, δηλαδή σε μεγάλες δόσεις, δεν είναι τοξικό φυτό. Οι ουσίες, που περιέχονται στους διάφορους τύπους σιδερίτη, δεν γίνονται ποτέ τοξικές. Δεν υπάρχουν, εν ολίγοις, παρενέργειες στην πολύ μεγάλη δόση, άρα μπορεί κανείς να πίνει όση ποσότητα τσαγιού επιθυμεί ή του συνιστούν. Το αφέψημα ετοιμάζεται με μία γεμάτη κουταλιά ανθισμένων κλώνων του φυτού για κάθε κύπελλο βραστού νερού.
Το τσάϊ του βουνού περιέχει περίπου 0.1% αιθέρια έλαια με περισσότερα από εξήντα ενεργά συστατικά και κάποιες εντελώς νέες ουσίες (γλυκοζιτικές φλαβόνες) που εμφανίζονται για πρώτη φορά στο σιδερίτη.
Τα πιο σύγχρονα ερευνητικά στοιχεία καταδεικνύουν δύο ακόμα κορυφαίες ιδιότητες του σιδερίτη : αυτή του αντικαρκινογόνου, χάρη στα αντιοξειδωτικά συστατικά του και αυτή της πρόληψης της οστεοπόρωσης. Σε ανακοίνωση της Πανελλήνιας Συνδιάσκεψης της Ελληνικής Εταιρείας για τη Μελέτη του Μεταβολισμού, ο πρόεδρος κ. Γρηγόριος Σκαραντάβος αποκάλυψε ότι ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου της Αθήνας μελέτησε τη σχέση του σιδερίτη στην πρόληψη της οστεοπόρωσης και ότι τα θετικά ενθαρρυντικά ευρήματα της ομάδας στοιχειοθετούν περαιτέρω μελέτη, η οποία θα γίνει σύντομα από ειδικευμένη ερευνήτρια. Η είδηση αυτή αποτελεί πρόσφατη ανακοίνωση της Ελληνικής Πρεσβείας στο αρμόδιο Ελληνικό Προξενείο μας στο Λος Άντζελες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου