Την ημέρα της Πρωτοχρονιάς αμέσως μετά την πρωινή λειτουργία οι συχωριανοί μας επισκεπτόταν όλα τα σπίτια όπου υπήρχαν Ντομπρινοβίτες που γιόρταζαν και στηνόταν στο καθένα από αυτά ένα μικρό γλέντι.
Η πρώτη μέρα του χρόνου όπως συμβαίνει πάντα γεννά προσδοκίες και ελπίδες για ένα καλύτερο χρόνο.
Τα παιδιά του χωριού έπαιρναν από το σπίτι τους λίγο βούτυρο και μ’ αυτό πήγαιναν και άλειφαν τις βρύσες του χωριού, ελπίζοντας πως όπως τρέχει άφθονο το νερό έτσι και τη νέα χρονιά θα μπαίνουν στο σπίτι τους πλούσια τα προϊόντα.
Οι πιο μικροί ήταν περιζήτητοι ακόμη και για να κάνουν «ποδαρικό».
Το νεαρό της ηλικίας τους καθιστούσε τυχερούς αλλά και άκακους.
Έτσι οι πόρτες των σπιτιών που το πρώτο πρωινό της νέας χρονιάς παρέμειναν κλειστές μην τύχει και έρθει κανένας «κακορίζικος» και πάει στραβά η νέα χρονιά, άνοιγαν και οι νοικοκύρηδες καλοδεχόταν τους πιτσιρικάδες «γουρλήδες» του χωριού.
Υπήρχε και ένα άλλο παλιό έθιμο πού «φανέρωνε» τα μελλούμενα της νέας χρονιάς. Κάθε οικογένεια μαζευόταν στο τζάκι του σπιτιού της και έπαιρνε λίγα σπόρια σιταριού, τόσα όσα ήταν και τα μέλη της.
Ονομάτιζαν το κάθε σπυρί και αφού καθάριζαν την πυρόπλακα έριχναν το σιτάρι πάνω της, που πολύ γρήγορα ζεσταινόταν και «έσκαγε».
Τα παιδιά του χωριού έπαιρναν από το σπίτι τους λίγο βούτυρο και μ’ αυτό πήγαιναν και άλειφαν τις βρύσες του χωριού, ελπίζοντας πως όπως τρέχει άφθονο το νερό έτσι και τη νέα χρονιά θα μπαίνουν στο σπίτι τους πλούσια τα προϊόντα.
Οι πιο μικροί ήταν περιζήτητοι ακόμη και για να κάνουν «ποδαρικό».
Το νεαρό της ηλικίας τους καθιστούσε τυχερούς αλλά και άκακους.
Έτσι οι πόρτες των σπιτιών που το πρώτο πρωινό της νέας χρονιάς παρέμειναν κλειστές μην τύχει και έρθει κανένας «κακορίζικος» και πάει στραβά η νέα χρονιά, άνοιγαν και οι νοικοκύρηδες καλοδεχόταν τους πιτσιρικάδες «γουρλήδες» του χωριού.
Υπήρχε και ένα άλλο παλιό έθιμο πού «φανέρωνε» τα μελλούμενα της νέας χρονιάς. Κάθε οικογένεια μαζευόταν στο τζάκι του σπιτιού της και έπαιρνε λίγα σπόρια σιταριού, τόσα όσα ήταν και τα μέλη της.
Ονομάτιζαν το κάθε σπυρί και αφού καθάριζαν την πυρόπλακα έριχναν το σιτάρι πάνω της, που πολύ γρήγορα ζεσταινόταν και «έσκαγε».
Ανάλογα με την πορεία που έπαιρνε το σπυρί ερμηνευόταν και η «τύχη» του μέλους της οικογένειας που του αντιστοιχούσε.
Αν μετά την έκρηξη το σπυρί πεταγόταν προς την φωτιά, τότε το μέλλον του προμηνυόνταν δυσοίωνο, ενώ αν πεταγόταν προς τα έξω τότε φαινόταν τυχερός αφού μακρύς θα ήταν ο βίος του.
Στο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι φυσικά δέσποζε η «Βασιλόπιτα», που συνήθως ήταν κρεατόπιτα ή τυρόπιτα.
Εκτός από κάποιο νόμισμα πολλά σπίτια στην «βασιλόπιτα» που έφτιαχναν έβαζαν διάφορα συμβολικά αντικείμενα.
Ένας ξύλινος σταυρός που αντιστοιχούσε στον Χριστό, ένα κλαρί κρανιάς που αντιστοιχούσε στο σπίτι (να είναι γερό σαν το ξύλο της κρανιάς), ένα μικρό κομμάτι από κλίμα (για τα αμπέλια), λίγο άχυρο για τα προϊόντα των χωραφιών και ένα μικρό κομμάτι από «κοπάτσιου» (βελανιδιά) για τα ζώα, ήταν συνήθως τα αντικείμενα που τοποθετούνταν στις «Βασιλόπιτες» και όσοι τα έβρισκαν αισθανόταν ιδιαίτερα τυχεροί ενώ δεχόταν και τις ευχές όλων για μια ιδιαιτέρως παραγωγική νέα χρονιά.
Αν μετά την έκρηξη το σπυρί πεταγόταν προς την φωτιά, τότε το μέλλον του προμηνυόνταν δυσοίωνο, ενώ αν πεταγόταν προς τα έξω τότε φαινόταν τυχερός αφού μακρύς θα ήταν ο βίος του.
Στο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι φυσικά δέσποζε η «Βασιλόπιτα», που συνήθως ήταν κρεατόπιτα ή τυρόπιτα.
Εκτός από κάποιο νόμισμα πολλά σπίτια στην «βασιλόπιτα» που έφτιαχναν έβαζαν διάφορα συμβολικά αντικείμενα.
Ένας ξύλινος σταυρός που αντιστοιχούσε στον Χριστό, ένα κλαρί κρανιάς που αντιστοιχούσε στο σπίτι (να είναι γερό σαν το ξύλο της κρανιάς), ένα μικρό κομμάτι από κλίμα (για τα αμπέλια), λίγο άχυρο για τα προϊόντα των χωραφιών και ένα μικρό κομμάτι από «κοπάτσιου» (βελανιδιά) για τα ζώα, ήταν συνήθως τα αντικείμενα που τοποθετούνταν στις «Βασιλόπιτες» και όσοι τα έβρισκαν αισθανόταν ιδιαίτερα τυχεροί ενώ δεχόταν και τις ευχές όλων για μια ιδιαιτέρως παραγωγική νέα χρονιά.
ΠΗΓΗ: iliochori.eu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου