Αστρακα 27-28 Νοεμβριου 2010

Ξεκινήσαμε από Θεσσαλονίκη με ψιλόβροχο. Μετά τα διόδια του Πολύμυλου η βροχή γινόταν πιο έντονη ενώ φτάνοντας μετά τα Γρεβενά, στην Πίνδο αστραπές έπεφταν δεξιά κι αριστερά. Φτάσαμε Γιάννενα Παρασκευή βράδυ εν μέσω καταιγίδας έντονης. Ποτάμια οι δρόμοι. Μας υποδέχτηκε ένας φίλος ιντερτενικός και με οδηγό τον ίδιο ξεκινήσαμε λίγο αργότερα για Τσεπέλοβο. Εγώ ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα στην περιοχή και δεν ήξερα τους δρόμους. Φυσικά μες τη νύχτα δεν είδα τίποτα από το τοπίο.
Φτάσαμε εν μέσω βροχής και μας υποδέχτηκαν με κοψίδια και τσίπουρα και κρασιά δίπλα στο τζάκι. Αφού φάγαμε πέσαμε υποτίθεται για ύπνο αργά τη νύχτα με σκοπό να ξυπνήσουμε εν μέσω νύχτας πάλι (στις 4 και μισή) για να πάμε στο Μικρό Πάπιγκο νωρίς νωρίς με σκοπό να ανεβούμε στην Αστράκα.

Όντως μες τη νύχτα και εν μέσω έντονης βροχής φτάσαμε στο Μικρο Παπιγκο πάνω από το οποίο δεσπόζουν οι πύργοι της Αστράκας (μεγάλα κάθετα βράχια ύψους εκατοντάδων μέτρων). Εκείνη την ώρα περίπου ξημέρωνε και μαζευτήκαμε στην αυλή της εκκλησίας του χωριού με τα σακίδια και τον εξοπλισμό μας.

Η βρόχα έπιπτε στρει θρου (που έλεγε κι ο Ζαμπέτας) οπότε συγκρατηθήκαμε απ το να αρχίσουμε να τρέχουμε στις πλαγιές σαν τρελοί. Είπαμε να περιμένουμε κάποιες ώρες ώστε να κόψει η βροχή και να ξημερώσει λίγο.
Πήγαμε στο μεγάλο Πάπιγκο που είναι ελάχιστα χιλιόμετρα πριν και βρήκαμε ένα καφενείο για να πιούμε καφέ.
Κατά τις 9 είχε κόψει η βροχή αρκετά και μόνο ψιχάλιζε, οπότε πέφτει η ιδέα να προχωρήσουμε προς τα πάνω και βλέπουμε.





Στα πρώτα μέτρα μέσα στο μονοπάτι υπό βροχή. Γίναμε μούσκεμα μέχρι το κόκκαλο αν και είχαμε αντίστοιχα ρούχα.



χ



Λίγο αργότερα ο καιρός γύρισε σε χιόνι το οποίο αυξάνονταν συνεχώς σε ποσότητα όσο ανεβαίναμε πιο πάνω.








Λίγο πριν φτάσουμε στο καταφύγιο.


Και εδώ στο καταφύγιο.


Μια παγωμένη λίμνη σε υψόμετρο 1900 μέτρα.
Το καταφύγιο είναι στα 2000 μέτρα.





Ένας καταρράκτης μες τα χιόνια!!


Η θέα από κει πάνω εντυπωσιακή. Με τον αέρα να λυσσομανά στα 7 -8 μποφόρ, όλα παγωμένα δεν μπορούσες να την απολαύσεις και πάρα πολύ. Αφιλόξενο τελείως το περιβάλλον.

Το Μεγάλο Πάπιγκο όπως φαινόταν κατά την κατάβαση.





Την ώρα που φτάσαμε κάτω ο ήλιος έδυε και φώτιζε τα χιονισμένα βράχια της Αστράκας. Μαγευτικό θέαμα πραγματικά.




Ακολούθησς απαραίτητο γεύμα σε ταβέρνα με σούπες και μπριζόλες και τονωθήκαμε λιγάκι. Όλοι μας κατεβήκαμε μουσκίδι παπούτσια. Όλοι είχαν όμως μαζί τους δεύτερα παπούτσια, εκτός από εμ'ενα που τα χα αφήσει στον ξενώνα. Έβγαλα τις κάλτσες και ξυπόλητος έτρωγα στην ταβέρνα...Πολύ πλάκα.

Την άλλη μέρα είδαμε το Τσεπέλοβο υπό το φως του ήλιου επιτέλους. 'Ηπιαμε πρωινό καφέ στον ήλιο που είχε βγει και στο δρόμο της επιστροφής για Γιάννενα σταματήσαμε σε ένα γεφύρι που λέγεται Γεφύρι του Κόκκορη.




 
 ΠΗΓΗ:   http://amankaipote.blogspot.com