ΖΑΓΟΡΟΧΩΡΙΑ.

 Τα Ζαγοροχώρια είναι σλάβικο τo όνομά τους και σημαίνει «τόπος πίσω απ το βουνό»και η λέξη αυτή πρωτοεμφανίστηκε σε ένα έγγραφο του 1321. Απίστευτα όμορφη, άγρια, πλανεύτρα, τρυφερή, μυστηριώδης κι ανυπόταχτη η φύση τους, παίζει με το φως και τις  σκιές .                       ΖΑΓΟΡΟΧΩΡΙΑ. Σαρανταέξι χωριά που κρατάνε δέσμια στο απλωμένο δίχτυ τους την πλευρά της Πίνδου Βορειοανατολικά των Ιωαννίνων.Δάση από έλατα, δρυς, οξυές, μαύρα πεύκα, αλλά κι από πλατάνια και ιτιες κοντά στο ποτάμι, γίνοται τόπος γέννησης και κατοικίας για αρκούδες, αλεπούδες, λύκους, ελάφια ζαρκάδια αλλά και τόπος πού χτίζουν τις φωλιές τους αετοί, γεράκια, αργυροπελεκάνοι, πελαργοί, γλαροπούλια.
Τα Ζαγοροχώρια έχουν χτιστεί σύμφωνα με το πρότυπο του φυσικού τους χώρου, του ζαγορίτικου τοπίου και, παρά την επέλαση του εκσυγχρονισμού, διατηρούν την αρχιτεκτονική τους φυσιογνωμία απαράλλαχτη μέχρι σήμερα, έχουν έκταση περίπου 1.000 τ. χλμ και χωρίζονται σε τρία γεωγραφικά τμήματα: το Δυτικό, το Ανατολικό και το Κεντρικό Ζαγόρι. Κάθε τμήμα έχει τη δική του ξεχωριστή ομορφιά και ιστορία.
Λίγα λόγια για την ιστορία τους .
Η πιο σημαντική φάση του παρελθόντος στα Ζαγοροχώρια αρχίζει με την κατάληψή τους από τους Τούρκους στα τέλη του 15ου αιώνα. Λόγω της περιορισμένης πρόσβασης τους σύντομα έγιναν πόλος έλξης για τους χωρικούς της κοιλάδας που προσπάθησαν να προστατεύσουν τις οικογένειές τους από το κατακτητή. Ταυτόχρονα, ο ορεινός χαρακτήρας της περιοχής σήμαινε φτωχά μέσα επιβίωσης για εκείνους που επέλεξαν να ζήσουν εκεί και αρκετά σύντομα ο λαός της περιοχής άρχισε να μεταναστεύσει στην Ευρώπη για την ίδρυση ένα ισχυρού άξονα επικοινωνίας και πολιτιστικής επιρροής μεταξύ της βορειοδυτικής Ελλάδας και της δυτικής και Κεντρικής Ευρώπης. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ορισμένα από τα πρώτα εκπαιδευτικά ιδρύματα της σύγχρονης Ελλάδας κατασκευαστήκαν εκεί.
Τα Ζαγοροχώρια έφτιαξαν μια ομοσπονδία που κράτησε για 2 αιώνες και πέτυχε μια σειρά από προνόμια ανήκουστα στα υπόλοιπα κατεχόμενα εδάφη. Κανένας Τούρκος δεν μπορούσε να εισέλθει στη ζώνη των Ζαγοροχωριών, η τουρκική νομοθεσία δεν είχε καμία εξουσία εκεί και οι άνθρωποι των χωριών είχαν το δικαίωμα να ασκούν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις ελεύθερα. Η περιοχή σύντομα άνθισε οικονομικά και πολιτιστικά και μπορεί κανείς να δει ακόμη τα παλιά πέτρινα αρχοντικά και τα παλιά σχολεία, απομεινάρια της εποχής εκείνης.
Είναι δύσκολο να επισκεφτεί κάποιος και τα σαρανταέξι χωριά,γι αυτό θα σας περιγράψω όρισμένα απο αυτά.Η επιλογή είναι δύσκολη,γιατί όλα τα χωριά είναι πανέμορφα !
Ετσι θα αναφέρω τα πιο γνωστά απο αυτά .

Το Μονοδένδρι είναι χωριό του Κεντρικού Ζαγορίου, που στέκεται περήφανο μπροστά στην χαράδρα του Βίκου, σε υψόμετρο 1060 μ. Πανέμορφα σπίτια χτισμένα όλα με την  γκρίζα πέτρα που παράγουν άφθονη οι γύρω βράχοι, κάποια εξαιρετικού κάλλους αρχοντικά, πλακόστρωτα καλντερίμια, η μεγάλη πλατεία τόπος συνεύρεσης για κάθε καλό ή κακό που συνέβαινε και συμβαίνει, οι γραφικές εκκλησίες του Αγίων Μηνά και Αθανασίου. Τίποτα όμως απ' όλα αυτά δεν μπορεί να διεκδικήσει την πρωτιά του κάλλους από την απίστευτη θέα που προσφέρει το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής. Χτισμένο η μάλλον κρεμασμένο στο χείλος του γκρεμού, βλέπει κατ ευθείαν στο Φαράγγι του Βίκου, που στο βιβλίο Γκίνες αναφέρεται σαν το φαράγγι με το  μικρότερο άνοιγμα, (1100μ.) ενώ το βάθος του ξεπερνά τα 900μ. είναι ένα απο τα πιο γνωστά  αξιοθέατα στο Ζαγόρι,ένα από τα μεγαλύτερα, βαθύτερα και εντυπωσιακότερα φαράγγια του κόσμου , με κάθετους γεωλογικούς σχηματισμούς, με μεγάλη ποικιλία και εναλλαγή διαφορετικών οικοσυστημάτων μια πανδαισία χλωρίδας και πανίδας, που αποτελούν ένα από τα λίγα εναπομείναντα καταφύγια άγριας ζωής στην Ευρώπη. Από εδώ ξεκινάει το μονοπάτι. Μετά από περίπου μια ώρα θαυμάσιας διαδρομής με μουσική υπόκρουση το μουγκρητό του νερού, οδηγεί στις πηγές του Βοϊδομάτη!!!!

Την Βίτσα  την λατρεύουν όσοι θέλουν την ησυχία τους αλλά και την άνεσή τους. Ένα χωριό καμουφλαρισμένο θαρρείς απ τα πέτρινα σπίτια του όμοια στο χρώμα με την πέτρινη πλαγιά. Λίγο πιο κάτω ο αρχαιολογικός χώρος κι 140 τάφοι να μαρτυρούν την ύπαρξη ζωής σε τούτη τη γωνιά από τον 9ο π.Χ αιώνα.

Το μεγαλύτερο και πιο αναπτυγμένο τουριστικά χωριό του Ζαγοριού είναι το Τσεπέλοβο. Εδώ χτυπάει η καρδιά του Εθνικού Πάρκου της Πίνδου, εδώ και τα αριστοτεχνικά στρωμένα καλντερίμια που ακτινωτά οδηγούν στην κεντρική πλατεία που έχει ακούσει αμέτρητες εξομολογήσεις, γέλια, λυγμούς, γλυκόλογα και καυγάδες στο πέρασμα της μακρυάς ζωής της και που κάθε Δεκαπεντάυγουστο, στολίζεται για το πανηγύρι στη χάρη Της.. Εδώ τα αρχοντικά των Ράδου, Βολιώτη, Κοντοφώτη, Πράσινου και άλλων. Εδώ και η Βασιλική με τους 12 τρούλους και τα δεκαέξι τόξα που ανακινίστηκε το 1753 και αγιογραφήθηκε με αριστουργηματικό τρόπο από Καπεσοβίτες αγιογράφους. Και μια φύση μοναδική, που εναλλάσσει δασωμένα και γυμνά βουνά,φαραγγια και ορθοπλαγιές, σπάνια χλωρίδα και καταφύγιο πανίδας υπό εξαφάνιση, λίμνες σε αλπικό υψόμετρο, και το πέτρινο μονότοξο γεφύρι του Κοκόρου, με τον Βοϊδομάτη να κυλάει από κάτω του αυτή τη φορά τραγουδώντας. Τα πουλιά συνοδεύουν το τραγούδι του, το ίδιο και τα μαύρα πεύκα, οι ιτιές και τα πλατάνια υπό τη μπαγκέτα του ανέμου, κι όταν μια δέσμη φως πέσει στα διάφανα νερά τότε βλέπουμε τοις πέστροφες να κολυμπάνε αντίθετα στό ρεύμα.

Το παραδοσιακό χωριό Πάπιγκο βρίσκεται σε απόσταση 59 χλμ. βορειοανατολικά των Ιωαννίνων. Είναι ένα από τα 46 χωριά της οικιστικής, πολιτισμικής και ιστορικής ενότητας του Ζαγορίου. Όπως όλα τα Ζαγοροχώρια, έτσι και το Πάπιγκο εντυπωσιάζει τους επισκέπτες του με την φυσική του ομορφιά και την χαρακτηριστική ηπειρώτικη αρχιτεκτονική του.
Το Πάπιγκο αποτελείται από δύο οικισμούς. Το Μεγάλο Πάπιγκο που είναι κτισμένο σε υψόμετρο 900 μ. και το Μικρό Πάπιγκο που είναι κτισμένο σε υψόμετρο 980 μ. απέχουν μεταξύ τους περίπου 2 χλμ. Οι δύο αυτοί παραδοσιακοί οικισμοί απλώνονται στα ριζά της κορυφής Αστράκα του όρους της Τυμφης (ή Γκαμήλα), κάτω από τους επιβλητικούς πύργους και τη μυθική Δρακόλιμνη. Σε όλη την περιοχή δεσπόζει η οροσειρά της Τύμφης (Γκαμήλα) που στα βόρεια σχηματίζει την χαράδρα του Αώου και στα νοτιοδυτικά το φαράγγι του Βίκου με τον ποταμό Βοϊδομάτη. Ανάμεσα στα δύο Χωριά θα συναντήσετε την είσοδο για τις Οβίρες ή κολυμπήθρες

Ελπίζω η περιγραφή μου να σας έδωσε μια μικρή ιδέα από τα πανέμορφα Ζαγοροχώρια!  Όπως και για το που θα κάνετε το επόμενο ταξιδάκι αναψυχής!

ΠΗΓΗ:  anastasiag.pblogs.gr