Ένα από τα έθιμα που είχαν στο Ζαγόρι τα παλαιότερα χρόνια για την πρωτοχρονιά ήταν και αυτό του "ποδαρικού". Με την έλευση του καινούργιου χρόνου, εξέταζαν ποιός θα έμπαινε πρώτος στο κάθε σπίτι ή ποιόν θα συναντούσαν πρώτον στο δρόμο, βγαίνοντας από το σπίτι, την πρωτοχρονιά. Πολλοί το έθιμο αυτό το κρατάμε μέχρι και σήμερα.
Χαρακτηριστικό είναι ένα ποίημα του Ελαφοτοπίτη ποιητή Μενέλαου Κικόπουλου, το οποίο και επιλέξαμε για να μας κάνει ποδαρικό στη νέα χρονιά.
Ελπίζουμε να μας φέρει τύχη!!!
ΤΟ ΠΟΔΑΡΙΚΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ
Πρωτοχρονιάς ξημέρωμα τα παιδικά τα χρόνια
στο πατρικό το σπίτι μας με μπόια εκεί τα χιόνια΄
η μάνα μου με ξύπνησε για τις γειτονοπούλες,
να κάνω το ποδαρικό στις φίλες τις Κασσούλες.
Με δέχτηκαν στο μαγειριό, στο τζάκι, στην πυρά τους,
μ' αγκάλιασαν, με φίλησαν κι οι τρεις με τη σειρά τους,
Σταματώ η μεγαλύτερη, Μαγδαληνή η μεσαία
και Ευφροσύνη η μικρή, αψιά, αλλά ωραία.
Σε τουφωτό πουρνάρι τους ανέβηκα καβάλα,
πολλά τα πουρνατσέφλα του που πέσανε στη σάλα,
τόσα καλά και πλειότερα θενά ’μπουν μες το σπίτι
γεννήματα ένα σωρό, σιτάρι, αραποσίτι.
Το έμπα του μικρού παιδιού με το δεξί ποδάρι
τα φέρνει όλα δεξιά στ' αμπάρι, το κελάρι.
Υγειά και γέλιο και χαρά φωλιάζουν στη φαμίλια,
αρρώστιες, στενοχώριες της μακριά της φεύγουν μίλια.
Καλούδια απ' την κασέλα τους μου πρόσφεραν για δώρα, αμύγδαλα, καρύδια τους και ζαχαρκά πληθώρα.
Με κέρασαν γλυκό μπελτέ, μουστόπιτες στη θράκα
και προυτσαλέκους εψητούς σε ακονένια πλάκα.
Με προβοδίσαν πρόθυμα με χίλιες δυο ευχές τους,
με ξέχειλες τις τσέπες μου από τις παροχές τους.
Με κάλεσαν με το καλό για το ποδαρικό τους,
του χρόνου πάλι για να 'ρθω ξανά στο σπιτικό τους.
Ω! χρόνια τόσο όμορφα, με έθιμα ωραία,
που τα τηρούσαν στο χωριό, τα κρίνανε σπουδαία΄
παλιές συνήθειες άμετρες, παράξενες προλήψεις
καιρούς θα τις συμβουλευτούν και σε χαρές και θλίψεις.
Σημείωση: Το ποίημα το βρήκαμε στην ποιητική συλλογή του Μενέλαου Στ. Κικόπουλου "ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ ΑΝΘΟΙ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου