«Υπάρχει και το αύριο….»

Της Θέκλας Παρασκευούδη,

Προέδρου του Ελληνικού Οργανισμού Περιβάλλοντος – Ε.Ο.Π.

www.eop.org.gr

Ήρθε και  το 2011! Όταν αντίκρισα στην οθόνη του κινητού μου 1/1/11, ένα ρίγος  με διαπέρασε…Μια περίεργη αίσθηση κρυφής αισιοδοξίας και έπιασα το πρόσωπό μου να χαμογελά! Μου άρεσε αυτή τη συμφωνία των αριθμών και η ακολουθία του 1… Εξάλλου, περιγράφει την αρχή! Ή είχα την ανάγκη να το βλέπω έτσι και συνέχισα την σκέψη μου…Όλα από το ένα δεν ξεκινάνε, άλλωστε; Και όταν θέλουμε  να περιγράψουμε το «καλό», δεν λέμε το πρώτο;

Αυτό ήταν για μένα η αφορμή! Τέρμα, στα δυσοίωνα και απαισιόδοξα σενάρια! Ναι, δεν αμφιβάλλω πως η κατάσταση είναι σκούρα αλλά οφείλουμε στους εαυτούς μας να μην πέσουμε στη «λακκούβα» που μας έχουν σκάψει, που κάποιες φορές τους βοηθήσαμε και εμείς να μας ρίξουν…

Η δύσκολη πορεία σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας μας είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Η μελαγχολία και η απλή αποδοχή της δεν είναι οι μόνες λύσεις πάντως!

Η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας μας, η κοινωνική και μετά η οικονομική κρίση που μας ταλανίζει, η ανασφάλεια κάθε εργαζομένου αν θα συνεχίσει να έχει δουλειά ή να αμείβεται, του πτυχιούχου ανέργου που δεν ξέρει που να κατευθυνθεί, η άνοδος των τιμών ακόμη και στα προϊόντα πρώτης ανάγκης με την παράλληλη πτώση της ποιότητας, η παντελής απουσία παιδείας και κατάρτισης, η κατάρρευση κάθε ίχνους κοινωνικού κράτους, η έλλειψη ποιότητας και κάθε είδους αξίας,  η καταστροφή του περιβάλλοντος δεν μας επιτρέπουν να εφησυχάσουμε αλλά ούτε να είμαστε παθητικοί θεατές αυτών.

1/1/11, ξεκίνησε χρονολογικά ένα νέο έτος, ας κάνουμε και εμείς μαζί του μια νέα αρχή. Μην παραβλέπουμε τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας. Ο καθένας από την θέση του, τις αντοχές του μπορεί να συμβάλλει! Οι μεγάλες επαναστάσεις δεν ξεκινήσανε με φωνές αλλά με επιχειρήματα και εναλλακτικές λύσεις, με πάθος και μεράκι!

Αν απλά σταθώ στο ότι το φαινόμενο του θερμοκηπίου-συμβαίνει- είναι πολύ σοβαρό και σε λίγα χρόνια θα προκαλέσει τεράστια ζημιά στην ατμόσφαιρα και στην καθημερινότητα του πλανήτη, βάζοντας τελεία εδώ, τι  έχω να περιμένω παρακάτω; Τίποτα απολύτως. Μεταθέτω το πρόβλημα σε κάποιον άλλον, περιμένοντας να αντιδράσει και για μένα! Μα δεν βλέπω κανέναν!

Το αύριο μας θέλει όλους παρόντες , χρήσιμους , ενεργούς πολίτες! Σίγουρα, φίλτρο προστασίας δεν μπορώ να τοποθετήσω σε κάθε βιομηχανία για να ρυπαίνει λιγότερο την ατμόσφαιρα αλλά μπορώ μέσα από τον Ελληνικό Οργανισμό Περιβάλλοντος να πιέσω τους αρμοδίους, καταθέτοντας τα απαραίτητα, στοιχειοθετημένα έγγραφα για την ανάγκη ανάληψης μέτρων.

Το παράδειγμα που ανέφερα, είναι μια ένδειξη πως ο καθένας μας ξεχωριστά έχει την δική του δυναμική. Ακόμη, και ένα πιάτο ζεστό φαί με χαμόγελο να δώσουμε, σε μια οικογένεια που της λείπει, είναι πρόοδος καθώς και οι κοινωνικοί δεσμοί  , όπως και τα συναισθήματα αγάπης έχουν με την σειρά τους  αποδυναμωθεί. Προβληματιζόμαστε και δρούμε ατομικά και συλλογικά,  γιατί υπάρχει και το αύριο που μας περιμένει!

Όλα αυτά πηγάζουν από μια σκέψη μου - και παράλληλα- προτροπή. Στο 2011, ας μην πούμε ξανά «δεν θέλω», «δεν μπορώ» αλλά «επιδιώκω» και «προσπαθώ»! Ας είναι αισθάνομαι  και υπάρχω …Ας είναι  με χαμόγελο για να μας μείνει λίγο περισσότερο η γεύση και η γλύκα των ημερών! Όσο υπάρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ, θα υπάρχει η ελπίδα, όσο θα υπάρχει η ελπίδα θα διεκδικούμε το δικό μας καλύτερο αύριο…

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΙΣ 04 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011, ΣΕΛ.21